Morgunblaðið - 25.11.2005, Qupperneq 26

26 Jólablað Morgunblaðsins 2005
Á NÁMSÁRUNUM í Cambridge í
Bretlandi deildi Hildur Helga Sig-
urðardóttir húsi með tveimur ensk-
um stúlkum.
„Þetta var yndislegt hús, byggt
um það bil sem Jón Arason var að
slíta barnsskónum á Íslandi,“ segir
Hildur Helga.
„Það var með
stráþaki og
hnausþykkum
steinveggjum og
upprunalegu tré-
verki innandyra.
Við sambýlis-
konurnar kom-
um hver úr sinni
áttinni; önnur
hinna bresku var
í bókmennta-
fræði, kom frá
Skotlandi og er nú orðin frægur rit-
höfundur, tilnefnd til hinna eft-
irsóttu Booker-verðlauna í fyrra, og
er það nokkuð skondið með hliðsjón
af því að við skemmtum okkur á
kvöldin við að sitja og semja sápu-
óperu, sú ópera átti að heita Svalan
flaug yfir námuna og var afskaplega
væmin og dramatísk eins og góðar
sápuóperur eiga að vera. Hin breska
stúlkan var í raunvísindanámi, ein-
hverjum mjög flóknum fræðum sem
gengu út á að bræða saman málma
og gæti það nám helst hafa nýst
henni við að hanna kjarnorkukaf-
báta eftir útskrift. Sjálf var ég í mið-
aldafræðum og stjórnmálaheim-
speki.
Ólíkir siðir og
venjur samræmd
Við komum þannig hver úr sinni
áttinni í mörgum skilningi en gekk
þó yfirleitt þokkalega að samræma
siði og venjur. Nema kannski helst
hvað varðaði umgengni í eldhúsi og
baðherbergi, en sambýliskonunum
tveimur þótti ég greinilega vera illa
haldin af skandinavísku hreinlæt-
isæði sem birtist m.a. í því að ég vildi
helst ekki hafa grænmetishilluna
beint yfir kattasandinum og krefðist
að hafa ein afnot af mínu handklæði.
Litlu-jólin í litla
húsinu í Cambridge
Við tókum upp þann sið að halda
nokkurs konar litlu-jól áður en við
héldum hver í sína áttina í jólafrí.
Hinn hefðbundni jólamatur í Eng-
landi er náttúrlega kalkúnn með ótal
fyllingum, sósum og mjög fjöl-
breyttu meðlæti, þar sem kalkúnn er
einn og sér frekar bragðdaufur rétt-
ur.
Fyrsta árið féll það í minn hlut að
sjá um að útvega fuglinn og taldi ég
það vel sloppið. Annað hvarflaði ekki
að mér en nóg væri af slíkum fuglum
í Cambridgebæ svo skömmu fyrir
jól.
Það vildi hins vegar ekki betur til
en svo að þegar ég fór á stúfana að
útvega kalkún að morgni litlu-
jóladagsins var engan slíkan ferskan
að finna í öllum bænum, allur kal-
kúnn uppurinn, nema hvað mér
tókst loksins að grafa upp gríð-
arstórt flikki, gaddfreðið á botni
frystikistu stórmarkaðar í útjaðri
bæjarins.
Flikkið útvatnað og
hitað við gasofninn
Ég rogaðist heim með flikkið og
fóru nú að renna á mig tvær grímur
þar sem ekki voru nema nokkrar
klukkustundir í málsverðinn og
þetta var fyrir daga örbylgjuofn-
anna.
Þegar heim var komið tók því við
ein mesta þrautaganga í matargerð
fyrr og síðar. Ég barðist hetjulega
við að affrysta skrímslið. Ekki man
ég hvað fuglinn var þungur en það
var á mörkunum að ég gæti rogast
með hann upp og niður stigana í litla
húsinu. En það þurfti ég að gera
m.a. til að komast með hann upp á
baðherbergi þar sem ég gerði ör-
væntingarfulla tilraun til að affrysta
hann í heitu vatni í baðkarinu. Með-
an á þessu stóð voru sambýliskonur
mínar hamingjusamar að kaupa inn
efni í fyllingu og brauðsósu, sem og
rósakál sem er ómissandi meðlæti
með kalkún í Bretlandi.
Þegar hægt gekk með fiðurfén-
aðinn í baðkarinu rogaðist ég aftur
með hann niður, alltaf jafnfreðinn,
og tyllti honum á koll fyrir framan
gasofninn. Það hafði ekki meiri áhrif
en svo að hann rétt sviðnaði þeim
megin sem að logunum sneri. Við
svo búið sá ég mitt óvænna og skellti
flikkinu inn í ofn.
Fuglinn er kominn í ofninn!
Þegar sambýliskonur mínar komu
heim og spurðu hvernig hefði gengið
með fuglinn varð fátt um svör, nema
hvað ég gat upplýst þær um að hann
væri nú í ofni. Þegar nálgaðist mat-
málstíma mætti eini matargesturinn
okkar, sem var afskaplega stíf og al-
vörugefin eldri kona, sem bjó ein í
næsta húsi ásamt ketti sínum, sat í
bæjarráðinu og hafði mikil áhrif í há-
skólasamfélaginu. Þetta var Miss
Violet Crane en sökum baráttu sinn-
ar gegn glæpum í Cambridge var
hún uppnefnd Violent Crime, þ.e.
„ofbeldisglæpurinn“.
Hún leit okkur, þessar þrjár ungu
stúdínur, hornauga og virtist alltaf
vera að bíða eftir að við gerðum eitt-
hvað af okkur, héldum ósiðleg partí
eða fremdum einhverja aðra þá
glæpi sem hún kynni hugsanlega að
hafa áhuga á.
Það að bjóða „of-
beldisglæpnum“ í litlu-
jólin var því tilraun af
okkar hálfu til að
blíðka hana og sýna
henni fram á hvað við
værum góðar, hús-
legar og heilbrigðar
stúlkur.
Gleymir aldrei
svipnum á
„ofbeldisglæpnum“
Til að gera langa
sögu stutta reyndust
fyllingar, sósur og ann-
að meðlæti vera í góðu
lagi en fuglinn hins
vegar blóðhrár og
ennþá hálffreðinn inn-
an við um það bil 2 til 3
sentimetra ysta lag
sem hafði náð að bak-
ast eftir um þriggja
klukkustunda vist í
ofninum.
Það var því lítið um
gleði á þessum fyrstu
litlu-jólum og svipnum
á „ofbeldisglæpnum“ þegar fuglinn
var skorinn gleymi ég aldrei.
Næsta ár var ég ekki látin sjá um
fuglinn.“
Kalkúnn að hætti
Hildar Helgu
Einn ferskur eða vel þiðinn
kalkúni u.þ.b. 6 kíló
4 únsur af mjúku smjöri
6 únsur af mjög feitum beik-
onsneiðum
salt og nýmalaður svartur pipar
Fólk getur notað hvaða fyllingu sem er
og einnig er hægt er að kaupa fyll-
ingar, t.d. í Nóatúni, sem er mjög fljót-
legt, fyllingunni er troðið inn í fuglinn.
Tekið er svo stórt stykki af álpappír og
smurt, fuglinn er svo varlega smurður
með linu smjörinu, saltað og piprað,
beikonsneiðar lagðar yfir bringuna á
fuglinum og honum pakkað inn í ál-
pappírinn – en ekki of þétt svo það lofti
um hann.
Setjið fuglinn þessu næst í steiking-
arpott neðarlega í ofninum og látið
hann malla þar í þrjár og hálfa til fjór-
ar klukkustundir. Undir lokin eru ál-
pappírinn og beikonsneiðarnar fjar-
lægð, takið safann úr botni pottins og
hellið yfir fuglinn og látið hann brúnast
fallega.
Í bláendann má hækka hitann og síðan
er fuglinn settur á fat og borinn fram
með öllu meðlæti, t.d. rósakáli, brauð-
sósu og grilluðum kartöflum.
Freðni jólafuglinn
Það er ekki alltaf sem jólamaturinn heppnast
sem skyldi. Hildur Helga Sigurðardóttir segir
hér Guðrúnu Guðlaugsdóttur frá örvæntingarfullri
baráttu sinni við að þíða jólakalkún á elleftu
stundu á námsárum sínum í Cambridge.
Hildur Helga
Sigurðardóttir
Morgunblaðið/Kristinn
Að morgni litlu-jóladagsins var engan ferskan kalkún að finna í bænum.
Magnús Ingi
Kjartansson,
fjögurra ára
Veistu eitthvað um jólin?
Já og ég hlakka til. Mér finnst
það gaman.
Af hverju er gaman á jólunum?
Af því að mér finnst gaman að
gera snjókarl.
En ef það kemur enginn snjór?
Þá fer ég bara út og geri holu í
sandinum. Ég ætla að vera úti að
leika mér og þegar ég verð inni
ætla ég að leika mér með stóru
kubbana mína.
Heldurðu að þú fáir einhverjar
jólagjafir?
Mamma mín keypti jólaljós og
þá fæ ég líka pakka og mamma.
Ég fer til Akureyrar um jólin ef
það kemur snjór. Ninja vinkona
mín ætlar líka að kaupa handa
mér eldbyssu og dóta-Grýlu.
Hvað langar þig mest að fá í
jólagjöf?
Mig langar að fá drekabúning.
Ég man, einu sinni fékk ég í jóla-
pakkanum flugvél sem veiðir
björn. Og hann er stór.
Veistu af hverju við höldum jól-
in?
Af því að jólin koma.
En hvernig á maður að vera
um jólin?
Maður á að vera góður. Ef mað-
ur er óþekkur kemur Grýla og ét-
ur öll börnin.
Er jólatré heima hjá þér?
Já og það er bara blátt og
rautt skraut á því.
En hefur þú búið til eitthvert
jólaskraut?
Já. Það er bara handa mömmu
minni. Ég bjó einu sinni til frisbíd-
isk í valinu í myndlist og gaf
henni.
Langar í drekabún-
ing og fær eldbyssu
frá vinkonu sinni
Morgunblaðið/Ásdís