Fréttablaðið - 16.01.2003, Blaðsíða 22

Ekki í samræmi
við framkvæmdir
„Mig langar rosalega til að geta sagt
að ég sé handlagin heima fyrir en
því miður er ég það ekki. Ég reyni
samt að bjarga mér,“ segir Arna
Kristín Einarsdóttir, flautuleikari í
Sinfóníuhljómsveit Íslands. Arna
Kristín býr í gömlu timburhúsi á
Bjargarstíg ásamt dóttur sinni,
Steinunni Höllu. Hún segist aðallega
hafa hengt upp myndir og hillur
heima hjá sér auk þess sem hún
setti saman IKEA-rúm dóttur sinnar,
án leiðbeininga. „Það er alveg
ótrúlegt að rúmið skuli halda,“
segir hún hlæjandi.
Verkfærakassi Örnu Kristínar er
troðfullur af tólum sem hún hefur
sankað að sér í gegnum árin og að
hennar sögn í engu samræmi við
þær framkvæmdir sem hún hefur
lagst í. Verkfærakassinn inniheldur
meðal annars tvo hamra - einn
stóran og einn lítinn, síl, skiptilykil,
þrjú skrúfjárn - tvö venjuleg og eitt
stjörnu, töng, stór skæri, dúkahníf,
ónýtt skrúflyklasett og sexkantasett
sem hún segir að komi sér vel
þegar hún setur saman hluti úr IKEA.
„Mér finnst síllinn alveg magnað
tæki. Það er eina verkfærið sem ég
hef keypt mér eftir að ég flutti inn í
íbúðina. Þá var ég að fara hengja
upp skilti á útidyrahurðina. Mamma
benti mér á að það væri gott að
eiga svona síl svo ég þyrfti ekki að
bora fyrir skrúfunum en það er svo
harður viður í hurðinni,“ segir Arna
Kristín. „Ég er líka rosalega ánægð
með lítið hallamál sem ég á. Ég er
í raun svo ánægð með það að ég
geymi það upp á hillu í stofunni.“
Arna Kristín bjó áður í Englandi og
segist hafa lært að setja rafmagns-
klær, fyrir íslenska kerfið, á tækin
sín þegar hún flutti heim. Aðspurð
hvort hún hafi einhvern tímann
gert mistök á rafmagnsklónum
sagði Arna Kristín. „Einu sinni
kviknaði í hárþurrkunni minni en
ég veit ekki hvort það var klónni
að kenna eða einhverju öðru.“
Arna Kristín segir draumaverkfæri
sitt vera túrbóbor, sem hún geti
bæði borað og skrúfað með. Hún
segir ekki miklar framkvæmdir
vera í vændum, þó þurfi hún að
laga eldhússkápinn hjá sér og
klósettkassann.
„Ég held að ég sé frekar hefð-
bundin í þessari verkaskiptingu.
Ég treysti frekar á fagmenn og
karlmennskukrafta,“ segir Arna
Kristín Einarsdóttir, flautuleikari.
Hvað er svona
merkilegt við það
að bora í vegg
Ebba Guðrún Brynhildur Sigurðar-
dóttir, biskupsfrú, er handlagin
kona með eindæmum og reynir að
laga það sem þarf á heimili hennar
og Ólafs Skúlasonar, biskups. Það
er ýmislegt sem leynist í verkfæra-
kassa hennar, svo sem borvél,
naglbítur, skrúflykil, skrúfjárn í
ýmsum stærðum og gerðum, töng
og torx. Auk þeirra tækja geymir
hún alltaf tvö lítil skrúfjárn á
aðgengilegum stað svo hún þurfi
ekki að róta eftir þeim í kassanum.
Ebba Guðrún segist stundum fá
hjálp við að laga það sem þarf á
heimilinu en annað gerir hún sjálf.
„Því eins og stelpurnar hér forðum
sungu: Hvað er svona merkilegt við
það að bora í vegg,“ segir
biskupsfrúin.
„Ég geri það helsta sem þarf á
heimilinu, festi upp myndir og
málverk og festi lausar skrúfur.
Það er nú ekki mikið meira en það.“
Ebba Guðrún segir að maður
hennar hafi ekki sýnt verkfærunum
mikinn áhuga og kennir þar um
tímaskorti. „Um daginn þurfti ég að
kalla til mann að hjálpa mér en var
að fara í kaffiboð svo Ólafur tók á
móti honum. Í kaffiboðinu hringdi
Ólafur í mig til að spyrja hvar
verkfærakassinn væri. Hann hafði
ekki hugmynd um hvar ég geymdi
hann,“ segir Ebba Guðrún hlæjandi.
„Hann var svo upptekinn hér áður
fyrr þannig að það þýddi ekkert
annað fyrir mig en að reyna bjarga
mér sjálf. Það er líka allt í lagi með
það. Þetta er ágætis verkaskipting,“
segir Ebba og bætir við að hún
hleypi Ólafi ekki heldur í eldhúsið
meira en nauðsynlegt er.
Ebba Guðrún segist ekki eiga neitt
draumatæki en segir að hún þurfi
brátt að kaupa stokk til að hylja
utanáliggjandi rafmagnssnúru. „Það
getur vel verið að Ólafur komi með
mér í það, nú hefur hann meiri tíma
aflögu.“
Dreymir um juðara
„Mig langar að vera handlaginn en
ég er ekki sá handlagnasti í heim-
inum. Þetta er samt allt að koma,“
segir Njörður Árnason,
tölvunarfræðingur og fyrrum
landsliðsmaður í handbolta.
„Það er búið að vera taka rafmagnið
í gegn í íbúðinni minni og ég hef
sett upp nokkur ljós. Það gekk bara
ágætlega. Þetta var erfitt í byrjun og
ég er ósköp lengi að þessu enda
vanda ég mig mikið.“
Njörður er ekki við eina fjölina felldur
því hann ákvað einnig að setja
parketlista á gólfið heima hjá sér.
„Ég flutti í íbúðina mína fyrir tveimur
árum. Þá var sett þetta fína parket á
en það átti eftir að setja listana. Ég
ákvað því að gera bragarbót á og
setti lista á eitt herbergið. Það leit
þó ekki vel út í fyrstu. Það er svo
erfitt að fá þá til að passa í
hornunum. Ég þurfti því að hringja í
mér fróðari menn og þá tókst það,“
segir Njörður.
Njörður segir að verkfærakassinn
sinn sé óskipulagður en þar kennir
ýmissa grasa; borvél, hamar,
skrúfjárn og fleira. „Ég verð að eiga
allar græjurnar þó ég kunni ekki
mikið,“ segir hann brosandi.
Njörður býr í fjórbýli og í sumar var
húsið tekið í gegn að utan. „Það
hjálpaði mér töluvert þá því þá gat
ég þóst vera betri en ég er með
allar græjurnar,“ segir Njörður
hlæjandi.
Draumaverkfæri Njarðar er
rafknúinn pússikubbur, eða juðari
eins og það heitir á fagmálinu. „Þá
held ég fyrst að maður geti farið að
taka til hendinni. Þá kæmist ég loks
í alvöru smíði,“ segir Njörður
Árnason, tölvunarfræðingur.
- og við spörum dýrmætan tíma
4
Verkfærakassinn minn: