Tíminn - 01.04.1973, Blaðsíða 13

Sunnudagur 1. april. 1973
TÍMINN
13
hrækt á sig og rifið i árið á sér.
— Og hvað gerðir þú? spurði ég.
Hún brosti út að eyrum, tók i
hönd mina, horfði beint i augun á
mér og svaraði: — Ég sagðist
elska hana. Jesús elskar hana og
Jesús er i mér. Hann er i öllum.
í kristilegri baráttu við
lögin
Siðan var gengið af stað.
Hópurinn taldi á að gizka 30
manns og i fararbroddi var
Amerikani um þritugt,' sem
sagðist hafa verið bóndi i Mið-
vesturrikjunum áður en hann
fékk köllunina. A rauðu ljósi
leiddi hann hópinn i bæn og fjör-
legum söng. A eftir hrópuðu
„systkinin”: —Thank you, Lord!
We love you Jesus! Thank you
Lord! Praise the Lord! Gömul
kona gekk hjá með hundinn sinn
og var rétt gengin á staur, svo
mjög á óvart kom henni að sjá
heldur subbulega unglinga standa
á götuhorni og biðja. Hundurinn
gelti illilega.
Sifellt var einhver að koma upp
að mér, bjóða mig vingjarnlega
velkominn, spyrja mig um þekk-
ingu mina á Jesú Kristi, hvort ég
ætlaði að flytja alveg inn með
þeim og svo framvegis og svo
framvegis. A leiðinni rifjaði ég
upp það sem ég hafði áður heyrt
talað um þetta afsprengi „Jesús-
byltingarinnar” svokölluðu. A að
minnsta kosti einum stað i
Bandarikjunum hefur söfnuður
„Guðsbarnanna” verið flæmdur i
burtu með úrskurði dómara, eftir
að foreldrum nokkurra safnaðar-
barnanna hafði verið stranglega
meinað að heimsækja börn sin á
þann búgarð, sem söfnuðurinn
hafði lagt undir sig, gott ef ekki
keypt fyrir stóra summu: viða
voru „The Children of God” mjög
óvinsæl og meira að segja höfðu
foreldrar tekið sig saman og
stofnað samtökin „Free Our Sons
and Daughters From the
Children of God” — frelsum synir
okkar og dætur frá tjluðsbörn-
unum — Lögfræðingur var ráðinn
og eftir að börnunum hafði verið
náð frá Guðsbörnunum tók við
þeim einhvers konar félagsráð-
gjafi eða sálfræðingur, sem
„heilaþvoði” þau á ný. Þannig
hafa gengið — og ganga enn —
mikil málaferli á vixl, þvi
vitaskuld hafa forsprakkar
hreyfingarinnar stefnt for-
eldrunum og sérfræðingum
þeirra aftur. Þegar ég siðast vissi
var mannréttindahreyfingin eitt-
hvað komin i spilið og alls ekki
séð fyrir endann á þvi.
Guðsbörnin afneita hinu-
veraldlega samfélagi og forðast
það sem mest þau mega. Þó reka
þau að sjálfsögðu útbreiðslustarf
sitt meðal almennings i „stein-
steypuþjóðfélaginu” eins og þau
kalla það, en að öðru leyti segjast
þau hafa frelsazt frá þvi. Ekki er
það þó alveg þannig, þvi til dæmis
fá þau allan sinn mat frá þessu
vonda þjóðfélagi og láta að sjálf-
sögðu vera að greiða fyrir hann
með veraldlegum peningum.
Nokkrum sinnum reyndi ég að
ympra á þvi við viðmælendur
mina en fékk alltaf sama svarið:
— Við biðjum ekki um neitt. Jesús
Ráðhústorgiö og ,nágrenni þess.
sér okkur fyrir þvi sem við þurf-
um.
„Fristaden” Kristjania
En þrátt fyrir þetta hefur
hreyfing Guðsbarnanna sina
kosti. 1 fyrsta lagi hefur hún gert
stóran hóp ungmenna — liklega
5-6000 i allt — hamingjusaman og
i öðru lagi hafa margir snúið frá
villu sins vegar, það er að segja
neyzlu fikni- og eiturefna.
Aþreifanlegt dæmi þess sá ég,
þegar við loks komum i Krist-
janiu.
í Kristjániu, þessum gömlu
herbúðum danskra kónga i mið-
borg Kaupmannahafnar, munu
nú búa hátt i 500 manns, þar af
eru Guðsbörnin um 150. A sumrin
eru þar að sjálfsögðu miklu fleiri
og þá fólk af ýmsu tagi, til og með
þeir sem vilja gista ódýrt á
fingraferðalagi sinu um heiminn.
Fastir ibúar eru einnig af ýmsu
tagi en eiga það sameiginlegt að
hafa gefizt upp á neyzluþjóðfélag-
inu og vilja lifa i sátt við sjálfa sig
i Kristjániu eða öðrum „fristad”.
Ekki eru þó allir ibúarnir sáttir
við allt: til dæmis hefur Kaup-
mannahafnarlögreglan oft reynt
að flæma ibúana i burtu, með
vissu millibili hvert kvöld litur
lögga við til að reyna að hanka
dópsala og mjög nýlega kom mál-
ið til umræðu hjá dönskum yfir-
völdum, sem ákváðu að gefa ibú-
unum frest til að flytja fram á
næsta ár, ef ég man rétt. Heíur
m.a. verið efnt til samkeppni
meðal arkitekta i Kaupmanna-
höfn um mögulega nýtingu á
staðnum og mun i útboðsgögnum
ekki hafa verið minnzt á, að nú-
verandi ibúar yrðu þar til
frambúðar. Annars er Kristjania
sjálf athyglisvert efni og margt
um hana hægt að segja, danskur
þjóðfélagsfræðingur nýútskrifað-
ur varði til þess mörghundruð
blaðsiðna ritgerð við lokapróf sitt
frá háskólanum i Kaupinhafn.
Frá heróini til Jesús
Þetta áþreifanlega dæmi um
kosti hreyfingarinnar sá ég fljót-
lega eftir að við vorum komin inn
i .„kommúnu” Guðsbarnanna,
sem var einn gamli hermanna-
skálinn, um það bil 2000 fermetra
gólfflötur, tvær hæðir (karlmenn
sofa hér niðri og kvenfólkið með
börnin uppi, var mér sagt). Inni
fyrir var slangur af fólki og komu
margir á móti okkur fagnandi,
gleðibros og ritningarorð á vör-
um. Einn skar sig þó mjög úr,
rúmlega tvitugur piltur, sem i
Framhald á bls 39
KENNINGUNNIUM
ÞRÓUN MANNS-
INS KOLLVARPAÐ?
Fundizt hefur 2,5 milljón óra frummaður
BANDARISKUR visindan. aður,
Richard Leaky að nafni, hefur
fundið höfuðkúpu frummanns,
sem hann telur vera allt að 2,5
milljón ára gamla. Leaky fann
höfuðkúpuna i grennd við
Rudolfsvatn i Kenya, eða réttara
sagt brotin úr henni, sem hann
hefur siðan limt saman og bætt
inn plaststykkjum, þar sem upp á
vantaði. Leaky kveður höfuðkúpu
þessa að minnsta kosti einni
milljón ára eldri en þær leifar,
sem áður hafa fundizt af frum-
manninum. Hún hefur ýmis ein-
kenni frábrugðin homo sapiens —
afbrigðinu, en það merkilega er,
að hún er einnig all ólik öllum
þeim afbrigðum, sem fundizt
hafa af frummanninum. Koll-
varpar fundur þessi þvi þeirri
kenningu, sem nú er almennt
viðurkennd um þróun mannsins.
Heili þessa frummanns hefur
veriðmjög stór og allt form heila-
búsins minnir furðulega mikið á
nútima manninn.
—Stp
llöfuðkúpan, sem bandariski visindamaðurinn Leaky fann og setti
saman úr beinbrotum og plasti. Hún er álitin af frummanni, sem uppi
hafi veriö fyrir ailt aö 2,5 milljón árum.