Tíminn - 08.07.1973, Qupperneq 27

Sunnudagur 8. júll 1973.
TÍMINN
27
Wales á Laugardalsvellinum
1966. Þegar viö spuröum Her-
mann, hvaöa leikur honum þætti
eftirminnilegastur, sagöi hann:
Fyrsti landsleikurinn minn er
alltaf ofarlega i minni, en þá
skoraöi ég mitt fyrsta landsliös-
mark rétt fyrir leikslok og jafnaöi
fyrir ísland gegn Wales 3:3. 1
leiknum meiddist ég I byrjun
fyrri hálfleiksins og var þá settur
sem útherji, þar sem þaö mátti
ekki skipta fleiri mönnum inná.”
Fyrirsögn á iþróttasiöu Tímans
eftir leikinn, hljóöaöi þannig:
HERMANN TRYGGÐl ÍSLANDI
JAFNTEFLI A 11. STUNDU! Og
um markiö var þetta sagt:
„Aðeins nokkrum sekúndum fyrir
leikslok skoraði Hermann
Gunnarsson jöfnunarmark ts-
lands á móti Wales 3:3 eftir
glæsilegan einleik upp vinstri
kant. Storkostlegt mark, sem
kom áhorfcndum á Laugardals-
vellinum aftur i gott skap, eftir að
hafa orðið vitni að þvi, hvernig is-
land hafði áöur fengið aumustu
klaufamörk á sig, sem um getur i
landsieikjasögunni. Hermann
fékk kn.öttinn út til vinstri — og
tók á rás I áttina að marki. Hann
sigldiörugglega fram hjá varnar-
mönnum — og skaut siðan hörku-
skoti framhjá markverðinum, al-
gjörlega óverjandi. Og hvilik
fagnaðariæti á áhorfendapöllun-
um.”
Eftir leikinn sagði Hermann:
„Þaö var ánægjulegt að skora
þetta mark. Ég fékk knöttinn og
lék á einn mótherja og þegar ég
leitaði eftir samherja sá ég eng-
an, svo ég tók það ráð að spyrna á
markið. Og, þegar knötturinn
hafnaði i netinu tók hjartaö vissu-
lega smá sprett — þvi auðvitað er
það óskadraumur hvers nýliða i
framlinu landsliðs að skora mark
i sinum fyrsta landsleik”.
Hermann sagði okkur, að
leikurinn gegn Noregi 1970 hefði
einnig verið eftirminnilegur. En i
þeim leik, skoraði Hermann tvö
mörk eins og menn muna og Tim-
inn sagði þá I fyrirsögn: TVÖ
MÖRK HERMANNS A TVEIM-
UR MINÚTUM, og I grein um
leikinn var þetta sagt: „Hermann
Gunnarsson var hetja dagsins —
raunar voru allir hvitklæddu
landsliðsmennirnir okkar hetjur i
þessum ieik — en Hermann skor-
aði mörkin, sem færðu sigurinn.
Og fyrra.markið var hreint af-
bragð, meistarastykki þeirra Ey-
leifs og Hermanns. Eyleifur
stöðvaði langa sendingu mjúk-
lega á miðju vallarins, lék einn
eða tvo metra fram á við, og sendi
svo nákvæma sendingu á Her-
mann, sem átti I höggi við mið-
vörð norska liðsins. En Hermann
kom á móti knettinum og sendi
hann nær rakleitt i hægra horn
norska marksins framhjá Per
Haftorsen, markverði, sem hafði
enga möguleika að verja þetta
frábæra skot Hermanns.
Gifurleg fagnaðarlæti brutust
út á áhorfendapöllunum — og
engin furða. Markið og undirbún-
ingur þess var með slikum ágæt-
um, að I minni verður haft. Þarna
sá maður Hermann I essinu sinu.
Og, þegar hann er i þeim ham,
getur hann ógnað hvaða vörn og
hvaða markveröi sem er.
Það kom enn betur i ljós, aðeins
einni min. slðar, þegar hann skor-
aði annað mark úr fremur
þröngri aðstöðu. Hann fékk send-
ingu fyrir markið — náði knettin-
um, og var ekki seinn á sér að
skjóta. Og áður en nokkur vissi
af, var annað mark tslands stað-
reynd!”
Eftir þennan leik, meiddist
Hermann og siðan má segja, að
hann hafi ekki verið i náðinni hjá
stjórn KSI — þótt að hann sé okk-
ar sterkasti framlinuspilari enn i
dag.
Setti heimsmet
í landsleik
Hermann er einn af fáum, sem
hafa bæði leikið landsleik i knatt-
spyrnu og handknattleik. Aðeins
19 ára lék hann sinn fyrsta lands-
leik I handknattleik, það var 1966
gegn Pólverjum i heims-
meistarakeppninni. Island vann
leikinn, sem fór fram I Laugar-
dalshöllinni 23:21 og stóð Her-
mann sig mjög vel, skoraði tvö
t LANDSLEIK GEGN DÖNUM....Hermann stekkur hærra en dönsku varnarleikmennirnir og skallar
fyrir markið.
A LEIÐINNI t NETIÐ.......Hermann skorar gegn Fram 11. deildarkeppninni I ár. Hann skoraði tvö mörk
i leiknum og er nú búinn að skora sex mörk I deildinni.
mörk. Eftir leikinn sagði norski
dómarinn A. Frydenlund, þetta
um Hermann i viðtali við
Timann: „Þarna hefur tsland
mann, sem byggja má á I fram-
tlðinni”.
Stuttu siðar léku rúmensku
heimsmeistararnir hér á landi og
stóð Hermann sig einnig vel þá. I
viðtali viö Timann, sagði
rúmenski þjálfarinn Joan Kunst,
þetta: „Ég myndi án þess aö hika
við, taka þrjá leikmenn I lið mitt,
þá Gunnlaug Hjálmarsson
(Fram), Hörö Kristinsson (Ár-
manni og Hermann Gunnars-
son”.
Hermann, sem á 14 landsleiki
að baki I handknattleik, setti eitt
heimsmet á sinum landsleikja-
ferli. Það setti hann i Banda-
rikjunum 1966, þegar hann skor-
aði 17 mörk i einum landsleik,
sem lauk 41:18 fyrir Island. Þess
má geta, að stuttu eftir að tsiand
lék gegn Bandarikjamönnum,
léku V-Þjóðverjar við þá og skor-
aði þá risinn Hans Schmidt
fimmtán mörk i leiknum. Þótti
Þjóðverjum þetta mikið skor I
leik og töluðu um heimsmet
(vissu greinilega ekki um afrek
Hermanns).
Þegar við spurðum Hermann
um, hvaða leikmenn hann teldi
eftirminnilegasta i landsleikjum
sinum, sagði hann: „Það er tvi-
mælalaust Guðjón Jónsson
(Fram). Við skildum hvor annan
og það var alltaf upplifgándi að
vita af honum við hliðina á sér.
Þá eru þeir Hjalti Einarsson
(FH), Geir Hallsteinsson (FH) og
Karl Jóhannsson (KR), alltaf
eftirminnilegir. Svo ekki sé talað
um stórkarlana Gunnlaug
Hjálmarsson ^ÍR og Fram) og
Ragnar Jónsson (FH)”.
Það má segja, að Hermann hafi
hætt I handknattleik á toppnum.
Hann sá, að til þess að ná árangri,
þurfti hann að velja á milli knatt-
spyrnunnar og handknattleiksins.
Hermann valdi knattspyrnuna,
eins og mönnum er kunnugt.
Gerðist atvinnumaður
i Austurriki
1969 fékk Hermann Gunnarsson
atvinnumannatilboð frá liðinu
SPORTCLUB EISENSTADT I
Austurriki, en það lið þjálfaði
Walther Pfeiffer, fyrrum þjálfari
KR og islenzka landsliðsins. Her-
mann fór út, eftir að hann hafði
haft samband við Pfeiffr, sem
studdi Hermann út i atvinnu-
mennsku. En Hermann ilengdist
ekki I Austurriki. Astæðan fyrir
þvi var, að Pfeiffer var hrakinn
frá störfum og eftir það hafði
Hermann enga löngun til að
dveljast þar. En nú skulum við
lita I Valsblað frá 1969, þar sem
Hermann segir frá fyrstu kynn-
um sinum og leik með Eisen-
stadt:
„Ég hafði verið i Austurriki i
mánuð, þegar „orrustan” hófst,
sjálft keppnistimabiliö. Þessi
mánuður varð mér hrein martröð
vegna hitabylgju, sem gekk yfir
landiö (sennilega komið frá ts-
landi). Þurfti ég á þeim tlma að
yfirgefa 7 islenzk kiló á æfin'ga-
svæðum félagsins og héit ég á
Framhald á bls. 31.