Tíminn - 08.07.1973, Blaðsíða 39

Sunnudagur 8. júlf 1973.
TÍMINN
39
Barnasaga
fyndu mig fyrr en þá
bjart væri orðið.
Visundurinn fnasaði
og bölvaði, og öðru
hver ju renndi hann sér á
trjástofninnn, en loks
tók hann að bita grasið
beint fyrir neðan mig,
þar sem ég sat i klofa
milli stofns og greinar.
Allt i einu tók ég eftir
einhverju, sem hringaði
sig eins og höggormur i
grasinu. Það var tjóðrið,
sem var grannur, en nýr
og sterkur kaðall. Ég
hafði við belti mér járn-
tein með hring á öðrum
endanum. Honum stakk
ég niður i jörðina og
notaði hann sem tjóður-
hæl, þar sem ekki var
tré i nánd við áningar-
stað. Teinninn var úr
það deigu járni, að mér
tókst að beygja á hann
krók. Ég var i stuttkápu
úr hjartarskinni. Hana
risti ‘ ég i lengjur og
hnýtti þær saman, og
siðan tók ég að dorga.
Og loks tókst mér að
draga til min tjóðrið. Ég
var, þegar hér var
komið ævi minni, þaul-
vanur að varpa kastól á
nautgripi og hesta, og
svo bjó ég þá til renni-
lykkju á kaðalendann og
varpaði henni svo fyrir
hausinn á tarfinum,
þegar hann leit upp frá
að bita og blimskakkaði
glyrnunum, sem glóðu
nú eins og eimyrja i
húminu. Hann brá við
hart, og þá hertist að
hálsinum á honum, en
Guð mátti vita, hvort
kaðahnn reyndist nægi-
lega sterkur. Ég stökk
ofan úr trénu, þangað
sem byssan var, gekk
framan að bola og skaut
hann i brjóstið vinstra
megin. Hann byltist á
grundina, svo það buldi
i, og nú var þungum
steini af mér létt.
Ég hélt siðan af stað i
áttina til tjaldsins og tók
með mér i náttverð tvær
ærið vænar nautstungur.
Daginn eftir fórum við
félagar og skárum
stykki úr öðrum
tarfinum og höfðum með
okkur. En á að gizka tvö
þúsund kiló af kjöti lágu
eftir handa sléttu-
úlfunum.
Það var ekki fátitt i
þann tima, að menn
skytu einn eða fleiri
visunda annað tveggja i
sjálfsvörn eða til að fá
sér málsverð á
ferðalagi. Þvi fór sem
fór, að nú eru þau fáséð,
þessi stóru sléttudýr,
nema i þjóðgörðum
Kanada og Bandarikj-
anna.
0 Fljúgandí
hlut koma úr austri. Hann kom út
úr skýjunum yfir trjátoppunum i
45 gráðu vinkil og stóð i loftinu i
25 metra hæð. Ekkert hljóð
heyrðist og engin ljós sáust, nema
glóandi blámi neðan á hlutnum.
Hluturinn var um 8 metrar i
þvermál og var um þriggja metra
hár. Hliðin, sem niður sneri var
kringlótt og leit helzt út fyrir að
vera bláglóandi. Neðsti þriðjung-
ur hlutarins snerist rangsælis og
það var eins og hálfútdregnar
skúffur væru á honum. Efst var
gegnsær kúpull og ofan á honum
um tveggja metra há stöng, úr
máími. Ekki sáust nein op eða
gluggar annars staðar.
I aprilbyrjun 1966 varð Ron
Sullivan frá Maryborough skelf-
ingu lostinn á leið sinni til St.
Arnaud.
Allt i einu snerust ljósin á biln-
um minum til hliðar og i stað þess
að lýsa upp veginn, lýstu þau nú á
trén, rétt eins og þau væru undir
áhrifum segulmagns. Ég snar-
hemlaði og leit i áttina. 1 miðjum
garðinum var súla úr lituðu ljósi,
liklega um 8 metra há og i laginu
eins'og kramarhús. Stærðin lik-
lega meiri að neðan, en þrir efst.
Eitt af þvi fyrsta, sem sögur
fara af á suðurhveli jarðar gerð-
ist 1953, þegar einn af forstjórum i
farþegaflugi á Nýju Gineu tók
mynd af furðuhlut við Port
noresby. Hann sá gljáandi hlut,
sm líktist fljúgandi diski, en
hækkaði sig og hvarf. Myndin var
send alla leið til Bandrikjanna til
rannsóknar, en árangurinn hefur
aldrei verið birtur opinberlega.
Höfundur bókarinnar, Michael
Hervey, segist i bókinni vera
sannfærður um að oftsinnis hafi
fljúgandi furðuhlutir lent i
Astraliu. Hann bendir á, að viða i
landinu hafi fundist einkennileg
för á jörðinni.
Það merkilegasta af þvi tagi
fannst i Tully i Queensland
snemma árs 1965. Farið var mjög
greinilegt og var 10 metrar i
þvermál, 20 sm. lag af hálmi
hafði rifnað upp með rótum á
barmi lóns nokkurs. Allt i kring óx
sef, sem var um 1 metri og hafði
það hvergi haggast. Þegar botn-
inn var rannsakaður, kom i ljós,
að hann var fullkomlega sléttur
og það var eins og sefið hefði ver-
ið sogið upp úr botninum með rót-
um.
Mikill áhugi var á þessum fundi
og streymdi fólk að i von um að
sjá geimskip. Sérfr. rannsök-
uðu nærliggjandi svæði og fundu
tvöeins för, en minni um 50 metra
frá. Endurteknar rannsóknir á
botninum leiddu i ljós þrjár djúp-
ar holur i leðjuna og bendir það til
að hluturinn hafi staðið á þremur
fótum.
Nákvæmlega viku seinna, kom
bóndi nokkur og frændi hans auga
á tvö för, annað um fjórir metrar
i þvermál, en hitt nokkru minna.
Þaðsiðarnefnda bar merki mikils
hita.
Nú er Michael Hervey að safna
efni i bók um fljúgandi furðuhluti
i Evrópu og Ameriku. SB.
© Skaftfellingar
graftól. Sömuleiðis fórst þar sú
væna klukka frá Þykkvabæjar-
klaustri er vóg 24 fjórðunga”.
20. júli hafði fjöldi flóttafólks
leitað sér náttstaðar i heiðar-
brúninni fyrir ofan Kirkjubæjar-
klaustur. Eldflóðið var á öruggri
framrás og ekki annað sjáanlegt,
en það mundi þá og þegar eyða
staðnum og kirkjunni. Unnið var
að þvi, að flytja allt lauslegt úr
bænum, en i kirkjunni var allt
látið óhreyft, vegna þess að séra
Jón hafði verið á ferð daginn áður
og boðað messu þennan dag og
beðið flóttafólk og sóknarbörn að
hlýða messu.
Þegar presturinn kom til kirkj-
unnar var hún fullsetin. Ekki
þyrfti að hringja til tiða, þvi
jörðin gekk i bylgjum og
klukkurnar hringdu sjálfar
dimmum hljómi. Ekki var leitt til
sætis. Gamalmenni, börn,
húsgangslýður og fyrirfólk áttu
sæti hlið við hlið, án mann-
greinar.
Og presturinn mælti svo fyrir,
að kirkjunni skyldi lokað. „Engu
skal leyft að raska helgi þessarar
guðlegu stundar. t dag skal hver
maður viðbúinn þvi, sem að
höndum ber og leggja öruggur
ráð sitt undir vilja drottins”. Um
messuna sjalfa er séra Jón
fáorður, lýsir henni með einni
setningu: „Nú fannst engum
stundin of löng til að tala við
Guð”.
Þegar söfnuðurinn kom út úr
kirkjunni, trúði hann ekki sinum
eigin augum. Eldflóðið hafði
numið saðar og ekki færzt fram
um eitt fet, siðan messan hófst.
Glóandi hraunbylgjurnar höfðu
hlaðizt hver ofan á aðra. Og
fólkið talaði i lágum, lotningar-
fullum tón og sagði: „Krafta-
verk!”
Lokaorð séra Jóns Steingrims-
sonar um Eldmessuna eru þessi::
„Og fóru svo allir frá kirkjunni
glaðværari heim, en ég frá geti
sagt og þökkuðu guði fyrir svo
ásjáanlega vernd og frelsi, sem
hann hafði veitt oss og sinu húsi.
Já, allir, sem þetta almættisverk
sjá og heyra af þvi sagt, aldir og
óbornir, prisi og viðfrægi hans
háleita nafn”.
Ég velti þvi fyrir mér, hversu
margir muni trúa þvi nú, að eld-
presturinn og söfnuður hans, hafi
stöövað eldhraunið með krafti
bænarinnar. Ég geri ráð fyrir að
ýmsir Skaftfellingar segir: „Hún
trúði þessu hún amma min”. Ég
trúi þvi lika, að til sé afl, sem geti
rofið þyngdarlögmálið undir
vissum kringumstæðum, enda
ótal vitnisburðir um það.
„Hundsmorðið" á Húsavík:
Eigandinn sinnti
ekki aðvörunum
SB-Reykjavik — Þessa dagana
cru margir æriö stóryrtir á Húsa-
vík vegna þess, að lögreglan þar
tók liund og skaut hann á þriðju-
daginn. Tildrög voru þau, að eig-
andi hundsins, sem raunar var
sjö mánaða tik, var að leika sér
úti og var tíkin bundin við snúru-
staur rétt hjá. Renndi þá að lög-
reglubifreið, út stigu tvcir verðir
laganna, leystu hundinn, tóku
hann með sér, óku út fyrir bæ og
skutu.
Þykir mörgum á Húsavik, að
þetta hafi verið alveg óþarfi, þó
að hundahald þar sé bannað með
lögum og lögreglumenn eiga vart
sjö dagana sæla þessa vikuna
vegna atviksins.
Timinn ræddi við lögregluna i
gær og fékk þær upplýsingar, að
fyrst hefði verið kvartað yfir
hundinum 2. mai sl. og þá fyrir
það, að sjúklingar á sjúkrahúsinu
hefðu ekki frið fyrir geltinu i hon-
um.
Þá var eigandinn aðvaraður, en
bað um frest, sem var veittur, en
jafnframt tekið fram, að ef aftur
bærist kvörtun, yrði hundurinn
fjarlægður.
Svo gerðist það, að nú á þriðju-
En ég spyr. Eru þeir ekki all-
margir, sem ekki viðurkenna
annað, en það, sem svonefnd
raunvisindi geta gefið skýringu á,
þó ekki sé nema með orðinu
„tilviljun”.
I sambandi við þetta vil ég
minna á ljóðeftir.Grim Thomsen:
„Af þvl flýtur auðnubrestur
öllum, sein ei trúa vilja,
ósýnilegur oss að gestur
innan vorra situr þilja,
þylur sá ei langan lestur,
en lætur sina meining skilja —
en — ef ekkert á oss bitur,
engill fer, — og lánið þrýtur”.
Einhver kann að spyrja, hvort
ég hafi ekki góðar óskir til handa
Skaftfellingum fyrir gestrisni
þeirra og fyrir það, að hafa fengið
að skoða hið svipmikla og fagra
hérað Vestur-Skaftafellssýslu.
Jú, vist á ég þær. Ég óska að
engill fari ekki og lánið þrjóti
ekki. Ég óska, að þegar vá er
fyrir dyrum Skaftfellinga geti
þeir stöðvað eidinn með krafti
bænarinnar eins og eldpresturinn
forðum.
dagsmorgun barst lögreglunni
kvörtun um hávaðann i hundin-
um.
— Við hringdum f fógeta, sagði
lögreglumaðurinn, sem Tíminn
ræddi við — og spurðum, hvað við
ættum að gera. Hann svaraði þvi
til, að eigandinn hefði verið að-
varaður, en ekki sinnt þvi og þvi
bæri okkur að taka hundinn, sem
við og gerðum. Þetta var falleg-
ur, litill hvolpur og það var leiðin-
legtað þurfa að gera þetta, en við
vorum að hlýða fyrirskipunum
yfirboðara okkar, sagði lögreglu-
maðurinn að lokum.
fyrirliggjandi:
Þakpappa
Asfaltpappa
Veggpappa
Ventillagspappa
Loftventla
Niðurföll fyrir
pappaþök
Þakþéttiefni
Byggingavöru-
verzlun
TRYGGVA
HANNESSONAR
Suðurlandsbraut 20
Simi 8-32-90
rWWTTWWWWT
► UTIHURÐIR
^Trésmiður tekur að sér<
að skafa og oliubera ^
harðvið (hurðir o.fl.) ^
yfir sumarmánuðina. ^
Pantið tímanlega. — ◄
Sími 1-46-03.
kAAáAAAAAAááá,
NYLON hjólbarðarnir japönsku
fóst hjó okkur.
Allar stærðir ó fólksbíla, jeppa og vörubíla
Sendum gegn póstkröfu um allt land.
Verkstæðið opið alla daga
fró kí. 7.30 til kl. 22.00.
H-
GUMMIVINNUSTOFAN
SKIPHOLTI 35, REYKJAVÍK, SÍMI 31055
blOmasalur
VÍKINGASALUR
®
KVÖLDVERÐUR Ft KL. 7.
BORÐAPANTANIR I SlMUM
22321 22322
BORÐUM HALDIÐ Tl!. KL. 9.