Fréttablaðið - 28.09.2004, Blaðsíða 25

ÞRIÐJUDAGUR 28. september 2004
Þroskaheft börn –
besti þrýstihópurinn?
Undanþágunefnd samningsaðila
í kennaraverkfallinu hefur
kveðið upp þann úrskurð sinn að
ekki skuli veita neinar undan-
þágur frá verkfalli. Slík niður-
staða ákvarðaðist af afstöðu
fulltrúa kennara í nefndinni.
Tilefnið var þær beiðnir sem
fyrir lágu og vörðuðu f.o.f. fötl-
uð börn. Börn sem eru þroska-
heft, fjölfötluð og einhverf og
búa mörg hver við alvarlegar
atferlis- og geðraskanir.
Verkfall skaðar þennan hóp
fatlaðra barna. Það veldur rösk-
un á daglegu lífi þeirra sem þau
þola afar illa. Afleiðingin er
vanlíðan og kvíði og fram koma
geðræn einkenni og hegðunar-
erfiðleikar. Hvenær kennarar
meta það að neyðarástand sé
skollið á er óljóst og undarlegt
að verulega mannlega þjáningu
þurfi til að þeir bregðist við.
Sá leikur kennara að beita
fötluðum börnum fyrir sig í
verkfalli sínu nú er þeim ekki til
framdráttar. Raunar er sú nið-
urstaða venjulegu fólki óskilj-
anleg. Samþykkt undanþágna
fyrir þennan hóp hefði hins veg-
ar styrkt baráttu kennara fyrir
betri kjörum og aukið á virðingu
þeirra og samhug almennings.
Þessi niðurstaða veldur því
miklum vonbrigðum og gerir
kennurum skömm til.
Þroskaheft, fjölfötluð og ein-
hverf börn eiga ekki að vera
þrýstihópur í verkfalli. Slíkt er
siðferðilega rangt og sorglegt
að kennarar, af öllum stéttum,
skuli ekki sjá það. Raunar tel ég
að stór hópur kennara sé ósáttur
við slíka stefnu en fái litlu um
ráðið.
Ég hef alla tíð haft þá skoðun
að kennarar eigi að vera vel
menntuð stétt með góð laun til
að í hana veljist hæft fólk og
haldist í starfi. Vegna þeirrar
sannfæringar hef ég fram að
þessu stutt kennara í kjarabar-
áttu þeirra. Ég neita því hins
vegar alfarið að líðan og heilsu
þroskahefts, einhverfs og of-
virks sonar míns sé fórnað í
slíkum leik. Í nútímaþjóðfélagi
á slíkt aldrei að eiga sér stað.
Ég hvet kennara til að endur-
skoða afstöðu sína til undan-
þágna vegna kennslu fatlaðra
barna og verða þannig menn að
meiri.
Höfundur er móðir fatlaðs
barns. ■
UMRÆÐAN
GERÐUR A. ÁRNADÓTTIR LÆKNIR
SKRIFAR UM KENNARAVERKFALLIÐ
Halldór og
dætur hans
Það var mjög spennandi að sjá
þessa líka fínu fyrirsögn á nítj-
ándu síðu í Fréttablaðinu þann
16. september „Fleiri konur í
stjórnmál“, en ég skildi ekki al-
veg af hverju það var mynd af
nýja forsætisráðherranum okk-
ar. Myndin var þarna samt og
hann svona líka brosandi. Í
greininni segir Halldór að hann
hafi reynt að stuðla að því að
konur fái nauðsynlegan vett-
vang í stjórnmálum. Hann hafi
gert allt til að fjölga konum í
stjórnmálum. Þetta hefur hann
gert vegna þess að hann á þrjár
dætur en engan son. Hann hrós-
ar konum fyrir hve duglegar
þær séu við að mennta sig. Og
svo segir hann að sjálfstraustið
sé allt að koma hjá blessuðum
konunum og karlmenn geti lagt
sig fram við að bæta jafnrétti
kynjanna. ALLIR NEMA
HANN. Halldór hefur nefnilega
aðeins jafnréttið í munninum.
Þegar einn valdamesti maður
landsins lætur verkin tala hefur
hann alveg gleymt því að hann á
bara dætur. Hann hugsar bara
um strákana.
Má þar nefna þegar hann
ákvað að láta Árna Magnússon
njóta jákvæðrar mismununar
þegar valinn var nýr ráðherra í
félagsmálaráðuneytið. Ég er
ekki alveg viss um að forsætis-
ráðherra og félagi hans í félags-
málaráðuneytinu skilji hugtakið
jákvæð mismunun. En það er
þegar einhver er tekinn fram
fyrir annan í ráðningu í starf, þó
að hann hafi minni menntun,
styttri starfsreynslu og í þessu
tilfelli færri atkvæði að baki sér.
Hann fær stöðuna vegna kyns
síns. Reyndar er það þannig að í
þeim þjóðríkjum þar sem þessu
er beitt (samkvæmt dómafram-
kvæmd hafa íslensku jafnrétt-
islögin ekki verið talin heimila
jákvæða mismunun) er það not-
að til þess að bæta stöðu þess
kynsins sem fer halloka í við-
komandi stétt. T.d. strákar ráðn-
ir sem leikskólakennarar þó að
þeir hafi minni menntun en kona
sem sækir um sömu stöðu til
þess að fjölga körlum í stéttinni.
(Reyndar á þetta ekki alveg við í
tilfellinu ráðherraembætti, þar
er nóg af körlum). Ég vona að
ráðherra jafnréttismála sé núna
búinn að ná skilgreiningunni á
hugtakinu jákvæð mismunun og
þurfi ekki oftar að nota það
ranglega í fjölmiðlum. Ef hann
gerir það samt, getur hann nefnt
sig sem dæmi um einstakling
sem hefur notið jákvæðrar mis-
mununar.
Þegar ég las þessa grein í
morgun fór ég nú bara í bleika
femínistabolinn minn og las
hana aftur og hugsaði hvað eiga
nú þessar fleiri konur í stjórn-
málum að gera. Eiga þær að
verða fyrir vonbrigðum eins og
flestar kynsysturnar sem reynt
hafa fyrir sér í þingmennsku?
Komast að því að eina sem gild-
ir er að vera karlmaður í erma-
lausum bol og geta pissað stand-
andi. Að þær eru bara svona
skraut til þess að lífga upp á
glansljósmyndirnar af þing-
flokknum. Það er jú eitthvað svo
„döll“ að hafa bara þessa stráka
í kringum sig í misjafnlega
grátóna jakkafötum. Þá er nú
eitthvað annað með Sivjarnar
svo litríkar og smart. Þær eru
fyrstar til að rjúka úr starfi ef
einhver pilturinn birtist. Og fá
ekki einu sinni sárabætur eins
og strákarnir sem þurfa að
víkja, svo sem embætti í París
eða Berlín.
Jafnréttismál eru ennþá bara
í munninum á Halldóri. Hann á
eftir að fatta hvað orðin merkja
í reynd, t.d. ef þau eru heimfærð
upp á hans nánustu. Kannski fer
fyrir Halldóri eins og varafor-
seta Bandaríkjanna. Hann fatt-
aði allt í einu að bann við gift-
ingum samkynhneigðra í stjórn-
arskrá Bandaríkjanna kæmi
niður á hans eigin dóttur. Ef
Halldór heldur áfram á sömu
braut og sýnir sömu vinnubrögð
í jafnréttismálum eiga dætur
hans ekki möguleika í forsætis-
ráðherrann. Menn eru misjafn-
lega lengi að fatta. Gefum Hall-
dóri séns – í þágu dætranna. ■
UMRÆÐAN
GÍSLI ÞÓR SIGURÞÓRSSON
FRAMHALDSSKÓLAKENNARI
SKRIFAR UM JAFNRÉTTISMÁL