Fréttablaðið - 09.11.2004, Blaðsíða 16

16
STUNGIÐ DJÚPT
Þórólfur Árnason notaði hugtakið að
stinga djúpt þegar hann vildi bjóða góð-
an afslátt á olíunni í gamla daga. Hér
stingur hann djúpt fyrir grunni viðbygg-
ingar Laugardalshallar.
„Ég hefði örugglega getað hugsað mér
að notfæra mér þessi lán þegar ég var
að byrja að búa,“ segir Vanda Sigur-
geirsdóttir, lektor við Kennaraháskóla Ís-
lands, um nýjasta útspil bankanna,
svonefnd 100 prósent lán. „Hingað til
hefur fólk stundum átt í erfiðleikum
með að kaupa sína fyrstu íbúð þegar
það á ekki fyrir útborguninni og þar af
leiðandi hefur það verið fast í að leigja
íbúð. Þetta gefur því fólki tækifæri, sem
mér finnst mjög gott.“
Vanda varar hins vegar við því að fólk
gleymi að taka vexti og verðtryggingu
með í reikninginn. „Ef þú ert að taka
mjög hátt lán, þá hækkar það náttúr-
lega. Fólk verður að reikna þetta út.
Þegar maður fær lánaðar tíu milljónir
króna þá verða þær eftir eitt ár orðnar
ansi mikið hærri en tíu milljónir. Ef
verðið á fasteigninni hækkar í samræmi
við verðbólgu þá er þetta kannski allt í
lagi en ef það gerist ekki er voðinn vís,“
bendir Vanda á.
Vöndu þykja skilyrði bankanna um kaup
á líftryggingu og skil á heilsufarsupplýs-
ingum athyglisverð og grunar að þeir
séu ekki að bjóða lánin af góðmennsk-
unni einni saman. „Þeir eru að tryggja
sér viðskiptavini. Hver kúnni skiptir
miklu máli og sá viðskipavinur sem
skuldar, hann elska bankarnir,“ segir
Vanda Sigurgeirsdóttir.
VANDA SIGURGEIRSDÓTTIR
Bankarnir
elska skuldara
100 PRÓSENT LÁNIN
SJÓNARHÓLL
„Það er allt fínt að frétta, ég er ennþá
úti á Spáni,“ segir Sæmundur Pálsson,
fyrrverandi lögregluþjónn og rokkdans-
ari. Sæmi á hús rétt utan við Alicante
og þar hefur hann dvalið ásamt fjöl-
skyldu sinni í góðu yfirlæti í tvo og hálf-
an mánuð. Rúmt ár er síðan Sæmundur
lagði lögreglubílnum í síðasta sinn og
hann kann því vel að vera sestur í helg-
an stein. „Þetta er alveg paradís, hér
hefur verið sól allan tímann,“ segir
Sæmi og bætir því við að hann sé orð-
inn kaffibrúnn. Sæmundur situr samt
ekki auðum höndum í sólinni á Spáni
heldur er hann önnum kafinn við
endurbætur á húsinu þar sem fjölskyld-
an fer óðum stækkandi. „Við eigum tíu
barnabörn, annað langafabarnið fædd-
ist á laugardaginn og það þriðja er á
leiðinni.“
Spánverjar eru veisluglöð þjóð og því
kemur ekki á óvart að Sæmi hafi sætt
lagi og tekið sporið. „Við frúin höfum
alltaf gaman af því að dansa. Ég hef
hins vegar verið slæmur í hnénu, var í
uppskurði í vor og byrjaði of snemma í
golfinu.“
Góðkunningi Sæmundar, Bobby Fischer,
fyrrverandi heimsmeistari í skák, hefur
sótt um pólitískt hæli á Íslandi en hann
situr þessa dagana í fangelsi í Japan.
„Hann er búinn að vera í sambandi við
mig síðasta hálfa mánuðinn, tvisvar, þri-
svar á sólarhring. Ég talaði bæði við Út-
lendingastofnun og Björn Bjarnason
dómsmálaráðherra í sambandi við
þetta,“ segir Sæmundur en viðurkennir
að málið sé erfitt viðureignar vegna
þeirra alþjóðasáttmála sem Íslendingar
eru aðilar að. Þannig er Fischer fram-
salsskyldur og hérlendum yfirvöldum
því tæpast stætt á að neita að selja
hann Bandaríkjamönnum í hendur. Af
þessum sökum telur Sæmundur frekar
ólíklegt að Fischer fái hæli á Íslandi.
Hins vegar er von á Sæma rokk til
landsins eftir hálfan mánuð.
Reynir að greiða götu Fischers
HVAÐ ER AÐ FRÉTTA? SÆMUNDUR PÁLSSON, ROKK
9. nóvember 2004 ÞRIÐJUDAGUR
Mótorhjólafólk –
gæðablóð eða glæpamenn?
Mótorhjólafólk hefur stundum verið litið hornauga. Svartur leðurgallinn þykir ógnvekjandi og
drunur vélfákanna láta þungt í eyrum. Endurteknar uppákomur í flugstöðinni og meint tengsl
íslenskra hjólaklúbba við erlend glæpasamtök hafa skyggt enn frekar á ímynd hjólafólks.
Áhugafólki um bifhjól og bifhjóla-
akstur er ekki skemmt yfir tíðum
fregnum af aðgerðum yfirvalda
gegn erlendum mótorhjólaklúbb-
um. Félögum í norrænu samtökun-
um Hog Riders var meinuð
innganga í landið fyrir helgi og því
borið við að þeir væru á sakaskrá
og af þeim stafaði hætta. Sama var
uppi á teningnum í desember þegar
níu norskir Vítisenglar reyndu að
komast inn í landið og enn árið
2002 þegar nítján dönskum Vítis-
englum var snúið við í gættinni.
Það fer fyrir brjóstið á heið-
virðu íslensku bifhjólafólki að það
skuli tengt, beint og óbeint, við
slíka erlenda hópa. Meginþorri
þess hefur ekkert til saka unnið.
Það hefur hins vegar brennandi
áhuga á mótorhjólum og þykir fátt
betra en að bruna eftir malbikinu
og finna hestöflin krauma í klofinu.
Það er þó ekki út í bláinn að
harðsvíruð glæpasamtök á Norður-
löndunum séu tengd við Ísland og
íslenska mótorhjólaklúbba. Liðs-
menn þeirra hafa jú reynt að kom-
ast til landsins til að hitta
Íslendinga sem eiga sér þá heitu
ósk að fá inngöngu í erlendu
klúbbana. Og þó að íslenskir fylgis-
menn erlendu samtakanna þver-
taki fyrir glæpastarfsemi erlendra
vina sinna er það óumdeild skil-
greining íslenskra yfirvalda og
einmitt á þeim forsendum er þeim
meinaður aðgangur.
Nú um helgina öðlaðist vélhjóla-
klúbburinn Hrollur þann sess að
verða reynslufélag innan Hog
Riders. Næsta skref er svo full að-
ild. Hermt hefur verið að Fáfnir
hafi hug á að fá sambærilega stöðu
innan Vítisengla en það ferli er
mun skemmra á veg komið. Fyrsta
skrefið er að gerast stuðningsaðil-
ar, þá fylgisveinar og loks reynslu-
félag áður en aðild fæst.
Góðir strákar í Hrollli
Baldvin Jónsson er formaður Snigl-
anna, bifhjólasamtaka lýðveldisins.
Hann segir umrædd mál skaða mót-
orhjólafólk og vildi heldur vera
laus við svona uppákomur. „Mér
finnst algjör óþarfi að hengja sig á
erlenda mótorhjólaklúbba. Þeir
sem það gera verða hvorki stærri
né merkilegri fyrir vikið,“ segir
Sniglaformaðurinn. Hann ítrekar
að umræðan hafi neikvæð áhrif á
ímynd bifhjólafólks og tekur skýrt
fram að Sniglarnir standi ekki á
bak við komur þessara manna, þar
séu aðrir á ferðinni. „Við styðjum
þetta alls ekki en getum auðvitað
ekki bannað þetta.“ Baldvin segir
óvíst hvað framtíðin beri í skauti
sér nú þegar Hog Riders hafi skot-
ið rótum á Íslandi en býst ekki við
neinu misjöfnu, ekki í bráð í það
minnsta. „Ég er ekki hræddur við
þetta og ekki hræddur um að strák-
arnir sem gengu í Hog Riders um
helgina eigi eftir að leiðast út í eitt-
hvað misjafnt því það eru góðir
strákar.“ Hann fullyrðir jafnframt
að þess sé langt að bíða að hér muni
íslenskur Vítisengill ganga um í
fullum skrúða, „það verður að
minnsta kosti ekki næstu árin,“
segir Baldvin.
Eftir því sem næst verður kom-
ist eru sextán klúbbar mótorhjóla-
manna starfræktir í landinu,
misfjölmennir og misvirkir eins og
gengur. Hrollur er fámennt félag
með aðsetur við Reykjavíkurveg í
Hafnarfirði og hlaut um helgina
reynsluaðild að Hog Riders. Haft
er eftir Gunnari Hafþóri Eymars-
syni Hrollsmanni í DV í gær að
þeir séu fjölskyldumenn og mótor-
hjólin séu þeirra hobbí. Orðrétt
segir hann einnig:„Við erum ekki
þekktir fyrir neitt dóp og í þessum
partíum sem við höfum farið í úti
eru menn að drekka og ef það er
eitthvað dóp í gangi er enginn að
veifa því.“
Fáfnir er að sama skapi fámenn-
ur félagsskapur en höfuðstöðvarn-
ar eru í Kaplahrauni í Hafnarfirði.
Fáfnismenn hafa verið tengdir Vít-
isenglum og sagðir langa til að
ganga í þau alræmdu samtök. Nafn-
kunnustu Fáfnismennirnir eru Jón
Trausti Lúthersson, Brynjólfur Þór
Jónsson og Sverrir Þór Einarsson.
Haft hefur verið eftir Brynjólfi í
Fréttablaðinu að Vítisenglar séu
stór og virt samtök og lögleg þar
sem þau starfi. Hann sagði það ekki
trufla fyrirætlanir Fáfnismanna þó
Vítisenglar væru bendlaðir við
glæpi enda aldrei fallið dómur á
sjálf samtökin. Einstakir félags-
menn hafa hins vegar hlotið dóma
og sumir þunga. Fáfnir starfaði
framan af í Grindavík en fluttist á
höfuðborgarsvæðið fyrir nokkru.
Hinir
Í Óskabörnum Óðins voru eitt sinn
ungir og reiðir menn sem vildu ekki
lúta stjórn annarra og stofnuðu því
sitt eigið félag. Þeir hafa elst og
reiðin runnið af þeim og lítið fer
fyrir starfseminni. Óskabörn Óðins
hafa útibú í Danmörku og helgast
það af því að nokkrir félagsmenn
fluttust utan og stofnuðu þar deild.
DMFÍ stendur fyrir Drullumall-
arafélag Íslands og eru félagsmenn
áhugasamir um torfæruakstur en
eiga einnig götuhjól. Nokkur félög
eru bundin við landsvæði og má
þar nefna Erni á Suðurnesjum,
Postula á Suðurlandi, Smaladrengi
á Siglufirði og víðar á Norðurlandi
og Rafta í Borgarfirði.
Í Berserkjum eru menn sem all-
ir eru að gera upp Harley David-
son-mótorhjól og HOG er
félagsskapur Harley-eigenda og
starfar í tengslum við Harley-um-
boðið á Íslandi.
Hvítabirnir eru lausbeislaður
félagsskapur en aðalfundur er
haldinn einu sinni á ári og þá á
landsmóti Snigla. Er þess vandlega
gætt að fundurinn standi ekki
nema í eina klukkustund.
Í Varúlfana fá þeir einir inn-
göngu sem lifa eftir 12 spora kerf-
inu og Vélhjólafjelag gamlingja er
félagsskapur fólks á öllum aldri
sem á gömul hjól.
Engar upplýsingar fengust um
starfsemi Mjölnis í Keflavík.
bjorn@frettabladid.is
BALDVIN JÓNSSON, FORMAÐUR SNIGLANNA
„Mér finnst algjör óþarfi að hengja sig á erlenda mótorhjólaklúbba. Þeir sem það gera
verða hvorki stærri né merkilegri fyrir vikið.“
BRYNJÓLFUR ÞÓR JÓNSSON
FÁFNISMAÐUR
Fáfnir hefur tengst Vítisenglum.
GUNNAR HAFÞÓR
EYMARSSON HROLLUR
Hrollur er reynslufélag í Hog Riders.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/E
.Ó
L.
ÍSLENSKIR MÓTORHJÓLAKLÚBBAR
Klúbbar Félagar Stofnár
Berserkir MC 4 2003
Sniglarnir 1.560 1984
DMFI 10 2003
Ernir 167 2001
Fáfnir MC 1996
HOG 2001
Hrollur MC Iceland 5 2001
Hvítabirnir 8 1990
Mjölnir MC 4 2004
Óskabörn Óðins MC 21 1988
Postular 135 2000
Smaladrengir MC 19 2000
Raftar 50 2001
Varúlfar MC 8 2003
Vélhjólafj. Gamlingja 37 1993
Vélhj.íþrótta.klúbb. 200 1978