Tíminn - 20.01.1974, Blaðsíða 33

Sunnudagur 20. janúar 1974.
TÍMINN
33
Þú færð ekki inngöngu, sagði vörðurinn
hann á laxana, sem hann hafði dregið forðum,
og það hafði verið ólikt skemmtilegra. Og
máluðu ávextina var ekki hægt að eta, það var
enginn ilmur af blómunum og þau hreyfðust
ekki i andvaranum. Brosið á ungu stúlkunum
var alltaf eins og þær voru alltaf i sömu fötun-
um. Og landslagsmyndirnar voru óumbreytan-
legar þar sem hvorki haustblær né vorblær,
hvorki snjór né gróður, engir ávextir og trén
laufguðust aldrei.
Nei, myndirnar voru endursendar, allar með
tölu og loks var kóngurinn farinn að grýta þeim
framan i málarana og öskraði, að hann vildi
ekki hafa fleiri myndir. En samt komu sifellt
fleiri og fleiri og loks varð hann að banna að
taka við þeim i höllinni og leggja þunga refs-
ingu við ef það var gert. Versta refsingin, sem
hann gat hugsað sér fyrir málarana, var sú, að
eiga að sitja heilt ár i skuggalegum fangaklefa,
með mynd eftir sjálfan sig andspænis sér. Þeg-
ar málararnir fréttu þetta steinhættu þeir að
senda myndir.
En svo var það einn sólskinsdag, að
tötralegur umrenningur barði að dyrum i höll-
inni. Hann var með eins konar ferhyrnt spjald
á bakinu vafið inn i druslur — það var grun-
samlega likt málverki. Varðmaðurinn ætlaði
að stöðva hann, en hann lét engar ógnanir á sig
fá. ,,Fylgdu mér til konungsins!” sagði hann
,,ég ætla að sjá um, að hann fái mynd, sem
hann verður aldrei þreyttur af að horfa á”.
,,Veiztu ekki hvað við liggur?” spurði varð-
maðurinn og glotti. — ,,Refsingin er handa
hinum, ekki mér, ég er óhræddur og fylgdu
mér nú til konungsins”, sagði umrenningurinn.
Og svo komst hann inn. Kóngurinn lá i rúmi
með tjaldhimni yfir og stundi þungan. En
umrenningurinn hljóp beint út að glugganum
og sparkaði út öllum grænu og gulu rúðunum.
Kóngurinn settist fokreiður upp i rúminu:
„Dragsúgur, dragsúgur, flónið þitt”, öskraði
hann fokvondur. ,,Biddu við, ég skal fljótlega
gera við þetta”, sagði komumaður rólega og
vafði druslurnar utan af byrði sinni. Þetta var
þá bara venjulegur gluggi, en rúðan var spegil-
fögur og gagnsæ. Hann var fljótur að koma
henni fyrir i stað gömlu, dökku og óhreinu rúð-
anna. Svo sneri hann sér að kónginum og
sagði: ,,Þetta er mynd, sem ég hugsa að
dugi!”
Konungi var hjálpað upp i sjúkrastólinn sinn
og ekið út að þessum nýja glugga. Sólin stafaði
geislum sinum inn um gluggann og fyrir utan
sá konungur ána og fossinn, trén, sem sveigð-
ust i vindinum, skýjafarið á himninum, fólkið,
sem fór um veginn, eða var við vinnu á akrin-
um. Nú hafði komumaður sett annan glugga i
og kóngurinn flýtti sér að ýta stólnum sinum
þangað. Og þar sá hann höfnina með fallegum
skipum og hvitum seglum og allt iðandi af
fólki, en úr þriðja glugganum sá hann fjöllin og
jöklana.
,,Þú hefur rétt að mæla,” sagði kóngurinn
við glersliparann tötralega, ,,málverkið þitt er
samboðið konungum. A þetta þreytist ég aldrei
að horfa.”
Og svo fékk fátæki umrenningurinn verð-
launin. En konungurinn vildi ekki sleppa hon-
um og gerði hann að fyrsta ráðgjafa sinum, Og
af þvi að pilturinn reyndist bæði vitur og snar-
ráður, var hann áður en langt um leið útnefnd-
ur rikiserfingi. Þvi að konungurinn hætti alveg
að hugsa um veikindi sin sin og um stjórnar-
törfin. Hann sat frá morgni til kvölds við eitt-
hvert af málverkunum sinum þremur og dáðist -
að fegurð þeirra og fjölbreytni. Og hann varð
aldrei leiður á þeim.
Farðu burt með málverkið þitt! æpti kóngur
Gamli kóngurinn þreyttist aldrei á að horfa út
um gluggann
Lionsmenn
gefa
glitmerki
KINS OG undanfarin ár gaf
l.ionsfólag Kjalarnesþings öllum
neniendum skólans glitmerki til
aö bera i yfirhöfnum sinum i
skammdeginu. Merkin voru af-
lient i umferöarkennslutimum,
sem lögreglan i llafnarfirfti sá
um.
Byggft eykst nú hröftum skref-
um i Mosfellssveit, og þar meft
umferft, enda liggur Vesturlands-
vegurinn um sveitina þvera. Veg-
urinti er litt upplýstur og umferft-
arhættan er gifurleg. l>etta
framtak Lionsmanna er þvi lofs-
vert og til eftirbreytní.
Holtaskóli á
Skólavörðu-
holti?
KKÆDSI.l'K Ai) Iteykjavfkur-
borgar bel'ur lagt til aft Gagn-
Iræftasköli Austurbæjar bciti
framvegis lloltaskóli. Þessi
ákvörftun mun tilkomin m.a. aft
ósk skólastjóra gagnfræftaskól-
ans, en nokkuft befur horift á,aft
(íagnlræftaskóla Austurbæjar og
Auslurbæjarskólanum, sein er
liarna- og gagnlræftaskóli, liali
verift ruglaft saman, og þvi er tal-
ift aiskilegt aft greina á niilli
þeirra meft óiikari nöfnum.
Tillögur munu hal'a komift l'ram
um vniis nöfn.
— S.I.
Köldustu
mánuðir
í hálfa
öld
J.Þ.-Siglufirði. Siftustu tveir
mánuftir gamla ársins eru
köldustu nóvember- og
desembermánuftir, sem hér
bafa komift i hálfa öld. Kn
snjóþyngsli hafa oft verift
meiri. Janúar hefur verift
svo aft segja frostlaus, þaft
sem af er, en umhleypinga-
samur og smáblotar annaft
slagift.
Hér á Siglufirði er enginn
héraðslæknir eins og er, og
er enginn væntanlegur fyrr
en i marz.
Vængir fljúga hingað þris-
var i viku, á þriðjudögum
fimmtudögum og laugardög-
um. Allir vegir eru færir eins
og stendur. kr—
Ávallt
fyrstur
r
Q
morgnana