Tíminn - 10.02.1974, Side 30

30
TÍMINN
Sinmudagur. 10. -febrúar 1974.
Efndu það sem
þú lofar
Nú fáið þið að heyra
skrýtna sögu, sem
gerðist fyrir mörgum
árum i litlum þýzkum
bæ, sem heitir Hameln.
Þetta var allra
fallegasti bær, sem ekki
hafði nema einn slæman
galla, að þar var fer-
legur rottugangur.
Rotturnar voru svo
uppvöðslusamar, að þær
flugust á við hundana,
drápu kettina, bitu
litlu börnin, þar sem þau
lágu i vöggunni, átu alla
ostana, sleiktu af
sleifinni hjá elda-
konunni, þegar hún var
að hræra matinn,
nöguðu göt á sildar-
tunnurnar og rifu i sig
það, sem i þeim var,
gerðu sér hreiður i
sparihöttunum karl-
mannanna — i stuttu
máli sagt, rotturnar
voru hrein og bein bæj-
arplága, svo að bæjar-
stjórnin fór að ráða
ráðum sinum um það,
hvernig hægt væri að
gera út af við þessi
óféti. Hún hélt fund
eftir fund, fjölmargar
tillögur voru bornar
fram og sumar þeirra
voru reyndar, en engin
þeirra dugði og allt varð
árangurslaust i
baráttunni við þennan
óviga rottuher.
Svo var það einn
góðan verðurdag, þegar
bæjarstjórnin sat á
fundi, að einkennilegur,
ókunnugur maður kom
inn i fundarsalinn. Hann
var langur og renglu-
legur og mjög dökkur á
hörund. Með sitt og
flögrandi hár var hann,
en alveg skegglaus,
augun voru tinnusvört
og hvöss og bros lék um
varir hans. Hann var i
einkennilegri, siðri
kápu, sem var gul
öðrum megin en rauð
hinum megin, og náði
honum niður á hæla.
Hann gekk fyrir bæjar-
fulltrúana, eða ráðherr-
ana, sem þá var kallað
og sagði:
,,Ef bæjarsjóðurinn vill
borga mér eitt þúsund
gyllini, þá skal ég út-
rýma öllum rottunum”!
Bæjarfulltrúarnir urðu
bæði fegnir og forviða og
hrópuðu hver sem betur
gat: ,,Með mestu
ánægju! Þó þér vilduð fá
mörg þúsund gyllini”!
Maðurinn fór út á
strætið og brosti út undir
eyru. Siðan tók hann
fram dálitla flautu og
bar upp að vörum sér.
Og skrýtið hlýtur það að
hafa verið lagið, sem
hann lék, þvi að á svip-
stundu þyrptust rottur-
nar að hvaðanæva og
hnöppuðust kringum
manninn, eins og þær
ættu lif sitt að leysa.
Þær eltu hann stræti úr
stræti úr að Weserfljóti
með svo mikilli ákefð,
að þær stukku i fljótið og
drukknuðu, — allar
nema ein, sem komst
lifandi á sundi aftur til
Rottulandsins og varaði
allar rottur við Hameln
og þessum hættulega
flautuleikara.
Nú hófst sælutimi i
Hameln og allir iðnaðar-
mennirnir fóru að gera
við skemmdirnar i
bænum, sem allur var
sundurgrafinn. En svo
kom að þeirri stundu, að
flautuleikarinn kom til
bæjarstjórnarinnar til
þess að krefjast laun -
anna — þúsund
gyllinanna, sem honum
Rotturnar þyrptust aö hvaöanæfa.
DAN
BARRV
Hannerskynsamur. Nú verð ég að
Notar tjald fyrir^ * fara með ykkur
Siðar.. Y'Hann varð til vegna > \
geislavirkni frá okkur...
ggfleiriskepnur^,^^
ekki vera honum
slæmir. Wú
Þetta er rann 'Gott ogláttuokkur .
sóknarsvæði Zarkow. ) vita af honum. Okkur
Við skulum hafa augas er hlýtt til hans. A
' moiS Trm ’> J ----- -----
Næst: Nýtt ævintýri