Fréttablaðið - 29.01.2005, Page 18

Raforkureiði
Óhamingju Framsóknar verður flest að vopni.
Strandir hafa löngum þótt öruggt vígi flokks-
ins en útlit er fyrir að það sé að breytast ef
marka má skoðanakönnun á vefsíðunni
strandir.is. Þar kvarta menn sáran yfir 40%
hækkun á raforku.
Spurningarnar eru með nokkuð öðrum hætti
en tíðkast fyrir sunnan en þær tala sínu máli
og sama gildir um svörin:
Framsóknarflokkurinn?
Hef aldrei kosið Framsókn 28,1%.
Áfram Kristinn! 27,8%. Styð Fram-
sókn aldrei framar 12,2%. Áfram
Halldór! 9,9%. Styð flokkinn
minn við súrt og sætt 9,1%.
Áfram Valgerður! 1,1%.
Slæmt að hafa fjórðung af
fylgi Framsóknar í Reykjavík
en Valgerður er jú ekki úr
þessu kjördæmi.
Bræður munu berjast
Spunalæknar Framsóknarflokksins, Björn Ingi
Hrafnsson, Pétur Gunnarsson og Stein-
grímur Ólafsson, hafa gripið til vopna gegn
blaðamannastéttinni og sýnist ýmsum þeir
vera formanni sínum engir skapbetrungar.
Eitt sinn stóð skrifað bræður munu
berjast og má það til sanns vegar
færa í erjum spunastofu Framsókn-
ar gegn blaðamönnum. Spunastof-
an er skipuð þekktum fjölmiðlung-
um: Björn Ingi var ungur munstr-
aður háseti á Eintaki af Gunnari
Smára Egilssyni, forstjóra 365,
sem nú stýrir Stöð 2 og útgáfu
Fréttablaðsins og DV, Pétur var
fréttastjóri Fréttablaðsins og
Steingrímur einn helsti frétta-
haukur Stöðvar 2. Tímarnir
breytast og mennirnir með.
Undarleg málalok
Litið er á yfirlýsingu forsætisráðherra eftir þá
Steingrím Ólafsson og Björn Inga Hrafnsson
sem einhverja harkalegustu árás á blaða-
mannastéttina í heild sem sést hefur í langan
tíma. Sú undarlega staða virðist nú vera kom-
in upp að Þórólfur Árnason verði eina fórnar-
lamb olíumálsins og
Róbert Marshall
eina fórnarlamb
Íraksmálsins....
18 29. janúar 2005 LAUGARDAGUR
M erði Árnasyni, alþingis-manni Samfylkingarinn-ar, er vandi á höndum.
Vinir hans til margra ára – ef ekki
áratuga – Össur Skarphéðinsson
og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
munu næstu fjóra mánuði takast á
um pólitískt líf eða dauða. Mörður
hefur átt frumkvæði að því að fá
landsfundi flokksins flýtt enn
meir en orðið er og segir að jafn-
vel þótt kosningabaráttan yrði
stytt um mánuð væri það til vinn-
andi: „Það yrði á hvorugt þeirra
hallað“. Mörður hefur enn ekki
gert upp hug sinn og segist ekki
munu gera það fyrr en nær muni
draga.
Margar Samfylkingarfjöl-
skyldur eru klofnar í afstöðu
sinni. Og allir eru sammála um að
sá klofningur eigi eftir að aukast.
Mörður bendir á að þarna sé
tekin mjög tilfinningaleg afstaða:
„Það er mjög erfitt að sjá ákveðna
hópa fylkja sér undir merki
frambjóðendanna eftir tilteknum
straumum, aldri, kyni, búsetu og
alls ekki eftir því hvar menn voru
í gömlu flokkunum.“
Óskar Guðmundsson blaða-
maður er sérfróður um málefni
vinstrihreyfingarinnar og hann
talar um klofning við eldhúsborð-
ið. Hann bendir á úr hve líku um-
hverfi Ingibjörg Sólrún og Össur
séu sprottin og á þá ekki aðeins
við að makar þeirra Árný og
Hjörleifur Sveinbjörnsbörn séu
systkini: „Þau voru bæði leiðtogar
róttækra stúdenta og hafa meira
eða minna verið í sömu kreðsum
þótt þau hafi ekki orðið flokks-
systkini fyrr en tiltölulega ný-
lega.“
Það er ekkert nýtt í íslenskum
stjórnmálum að boðið sé fram á
móti sitjandi formanni í stjórn-
málaflokki. Langoftast hefur það
gerst í Alþýðuflokknum og oft var
það varaformaður sem hjólaði í
formann sinn þótt ekki væri það
regla. Þannig steypti Kjartan Jó-
hannsson Benedikt Gröndal, Jón
Baldvin Kjartani og Jóhanna Sig-
urðardóttir reyndi að leika sama
leikinn við Jón Baldvin, að ekki sé
minnst á uppgjör Hannibals Valdi-
marssonar og Stefáns Jóhanns
Stefánssonar og svo Hannibals og
Haraldar Guðmundssonar.
Í hinum helsta forvera Sam-
fylkingarinnar, Sósíalistaflokki,
og síðar Alþýðubandalagi tíðkað-
ist ekki að bítast um formanns-
embætti. „Formaður mátti bara
sitja tvö kjörtímabil í Alþýðu-
bandalaginu og það leysti vandann
að hluta,“ segir Óskar Guðmunds-
son, höfundur sögu Alþýðubanda-
lagsins. Engu að síður varð Ólafur
Ragnar Grímsson formaður eftir
hatramma baráttu gegn Sigríði
Stefánsdóttur – fulltrúa „flokks-
eigendaklíkunnar“ – og Margrét
Frímannsdóttir arftaki hans eftir
afdrifaríkan kosningasigur gegn
Steingrími J. Sigfússyni. Þetta
kom ekki upp á af eðlilegum
ástæðum í formannslausum
Kvennalista
Kosningin á milli Össurar og
Ingibjargar Sólrúnar er hins
vegar fyrsta kosning á milli for-
manns og varaformanns í íslensk-
um stjórnmálaflokki í hálfan
annan áratug.
Óskar Guðmundsson bendir á
að ekki sé jafn langsótt og ætla
mætti að bera þessar kosningar
saman: „Davíð Oddsson og Þor-
steinn Pálsson voru vinir og komu
úr sama hópi í flokknum, rétt eins
og Össur og Ingibjörg Sólrún.“
Og raunar er það ekki einsdæmi
að kosið sé á milli venslaðra vina
og nægir að horfa til Danmerkur.
Þar vék Poul Nyrup Rasmussen
ekki aðeins úr leiðtogasæti jafnað-
armanna fyrir Mogens Lykketoft
heldur vék einnig fyrir honum í
hjónarúminu því Lykketoft tók
saman við fyrri konu forvera síns.
Lykketoft á nú á brattann að sækja
í kosningabaráttunni í Danmörku,
sem stendur aðeins í mánuð. Bar-
áttan í Samfylkingunni mun að
óbreyttu standa í fjóra mánuði og
þar er ást við innbyrðis jafnt í fjöl-
skyldu sem stjórnmálaflokki.
a.snaevarr@frettabladid.is
stjornmal@frettabladid.is
Úr bakherberginu...
Víglína þvert yfir
eldhúsborðið
Svilfólkið Össur Skarphéðinsson og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir háir sitt
fyrsta einvígi í formannskosningu Samfylkingarinnar í kvöld á Akureyri.
Mikill ótti er við átök í flokknum á næstu mánuðum.
nánar á visir.is
VIKA Í PÓLITÍK
ÁRNI SNÆVARR SKRIFAR
UMMÆLI VIKUNNAR,, U MÆLI VIKUN AR ,,
„Á Alþingi er Össur í essinu sínu, fastagestur í kvöldfrétt-
unum, standandi í ræðustól þingsins, stórsöngvaralegur í
fasi, ryðjandi út úr sér stóryrðum um ríkisstjórn og ráð-
herra meðan forseti Alþingis leikur undir á bjölluna sína.“
Pétur Gunnarsson, skrifstofustjóri þingflokks Framsóknar-
flokksins, Tímanum 21. janúar 2005.
„Yuschenko stakk verulega í stúf við mannfjöldann í Evrópu-
ráðinu því hann er ennþá áberandi grænn í framan...“
Siv Friðleifsdóttir á heimasíðu sinni 25. janúar 2005.
MIRALE
Grensásvegi 8
108 Reykjavík
sími: 517 1020
Opið:
mán. - föstud. 11-18
laugard. 11-15
Útsölulok
Síðasti dagur útsölunnar, allt að 50% aflsáttur.
Þegar fingurinn
bendir á tunglið....
Guðni Ágústsson kveikti mikla elda á dögunum þegar hann endurtók gömul
ummæli sín um að Davíð og Halldór hefðu einir tekið ákvörðun um að setja Ís-
land á lista hinna vígfúsu þjóða. Málið vakti athygli enda allt hey í harðindum
á fréttaþyrstum íslenskum fjölmiðlum á sunnudögum. Hvort spunalæknar Hall-
dórs Ásgrímssonar ráðlögðu honum að reyna að slökkva þennan sinueld með
bensínbrúsa á mánudegi veit ég ekki. Hitt er víst að yfirlýsing hans daginn eft-
ir var klaufaleg og virtist þjóna þeim tilgangi einum að slá Guðna Ágústsson
utan undir og vekur það vissulega spurningar um hvort ótti varaformannsins við
mótframboð á væntanlegu flokksþingi eigi við rök að styðjast.
Hins vegar er ljóst að Halldóri hefur enn einu sinni mistekist að hafa stjórn
á atburðarásinni. Yfirlýsingar hans og röksemdafærsla um Íraks-stríðið er nán-
ast óskiljanleg og sumt fær alls ekki staðist. Sá sem þessi orð skrifar kvittar að
vísu ekki upp á allan fréttaflutning um þetta mál og sýnist fleiri en framsóknar-
menn ekki sjá skóginn fyrir trjánum, svo fastir sem menn eru í formsatriðum og
dagsetningum.
Svo uppteknir sem Halldór og félagar eru í átökum sínum við fjölmiðlamenn
yfirsést þeim að það er enginn reykur án elds. Eins og yfirlýsti friðarsinninn
Guðni Ágústsson benti á í viðtali við Fréttablaðið á dögunum barðist hálfur
Framsóknarflokkurinn um áratugaskeið gegn veru bandaríska hersins á Kefla-
víkurflugvelli. Og það á þeim tíma sem Bandaríkin voru sannarlega útvörður
lýðræðis, réttarríkis og mannréttinda í heiminum. Nú eru breyttir tímar og hver
læs maður veit að Bandaríkjastjórn treður mannréttindi fótum jafnt heima fyr-
ir sem erlendis, fangelsar fólk án dóms og laga og stundar blygðunarlaust pynt-
ingar í Írak í stríði sem háð er í nafni vígfúsra þjóða, þar á meðal okkar Íslend-
inga.
Íslendingar hafa skömm á George Bush og utanríkisstefnu hans. Það eru ekki
orð höfuðóvina Halldórs Ásgrímssonar í íslenskri blaðamannastétt heldur vara-
formanns hans Guðna Ágústssonar. Íslenskum blaðamönnum verður á í mess-
unni eins og öðrum: Errare humanum est og því miður hefur einn af okkar betri
fréttamönnum ákveðið að taka pokann sinn uggandi um að eiga sér annars
ekki viðreisnar von í því gjörningaveðri sem seiðkarlar Halldórs Ásgrímssonar
hafa hótað að magna upp gegn honum og vinnuveitendum hans.
En í þessu Íraksmáli ættu spunalæknar Halldórs að hafa hugfast (þótt hon-
um sé kannski ekki viðbjargandi úr því sem komið er): Þegar fingurinn bendir
á tunglið horfir fíflið á fingurinn. Íslenskir fjölmiðlar eru ekki vandamál Halldórs
í Íraksmálinu, heldur óútskýrður viðsnúningur hans átjánda mars þar sem hann
gerbreytti áratugagamalli stefnu flokks síns í utanríkismálum á einni nóttu og
misbauð kjósendum sínum með því að ganga til liðs við þá sem reyna að grafa
undan Sameinuðu þjóðunum.
Fjölmiðlar eru aðeins að spyrja þeirra spurninga sem 84% íslensku þjóðar-
innar og 80% kjósenda Framsóknarflokksins spyrja sjálf sig: hvernig gat Halldór
tekið svo örlagaríka ákvörðun í hugsunarleysi og hvers vegna reynir hann að
kæfa alla umræðu og gagnrýni með hroka, hótunum og dónaskap? Halldór get-
ur horft á fingurinn benda á tunglið eins lengi og honum sýnist og lamið á ís-
lenskum blaðamönnum með til-
styrk gamalla félaga þeirra. En
Halldór Ásgrímsson og spuna-
læknar hans ættu ekki að hrósa
sigri þótt þeir hafi fengið Marshall-
aðstoð. Það kemur dagur eftir
þennan dag.
HELMINGUR FRAMSÓKNAR-
FLOKKSINS BARÐIST
GEGN HERNUM
Hér sést Hjálmar Árnason
ganga gegn hernum.
INGIBJÖRG OG ÖSSUR
Ekki aðeins fjölskyldur þeirra tveggja heldur margra annarra klofna í formannskjörinu.