Fréttablaðið - 29.01.2005, Page 39

eins og Sjálfstæðisflokkurinn og
Framsóknarflokkurinn mynda
samsteypustjórn þá er tekist á um
hin ýmsu málefni innan stjórnar-
innar, enda er hugmyndin sú að
flokkarnir haldi sjálfstæði sínu og
verði ekki eins heldur leiti að mála-
miðlun, samnefnara, í flóknum
málum. Davíð og Halldór hafa
reynst hvor öðrum vel í stjórnar-
samstarfinu og á þann hátt hafa
þeir reynst samfélaginu vel. Það er
ekkert sem bendir til þess að þeir
hafi ekki snúið bökum saman í fjöl-
miðlamálinu og ég fæ ekki betur
séð en Halldór hafi stutt Davíð af
fullum heilindum þótt ég væri ekki
hissa á því að hann hefði á köflum
viljað að Davíð bæri sig svolítið
öðruvísi að. Hann var ekki að kóa
með Davíð einsog Hallgrímur segir
í greininni. Hann var að vinna með
honum af heilindum einsog góðir
leiðtogar flokka í samsteypustjórn
gera á erfiðum tímum.
Kosningasjóðir stjórnmálaflokka
Fjórða dæmið um málflutning
Hallgríms er umfjöllun hans um
samráð olíufélaganna. Í millifyrir-
sögn spyr hann: „Hvar eru blaða-
mennirnir sem geta sagt okkur
hvað samráðsfurstarnir borguðu
mikið í sjóði olíuflokkanna tveggja
sem aldrei fást til að opna sitt eðla
bókhald?“ Hér er hann að gefa í
skyn að Framsóknarflokkurinn og
Sjálfstæðisflokkurinn hafi á ein-
hvern hátt verið keyptir af þeim
sömu forstjórum olíufélaganna
sem stóðu að samráðinu. Hann
bendir ekki á neinar röksemdir
þessu til stuðnings. Honum finnst
sjálfsagt að hann þurfi ekki á því
að halda vegna þess að innst inni
er hann sammála mér um að
markmið hans með greininni sé að
vera eins ábyrgðarlaus og kostur
er á. Það er líka mikilvægt að hafa
það í huga að þegar kemur að bók-
haldi stjórnmálaflokkanna þá hafa
þeir allir, ekki bara þeir tveir
fyrrnefndu, tilhneigingu til þess
að loka þegar þeim hentar, jafnvel
fyrir sjálfum sér.
Það var fyrir alþingiskosning-
arnar árið 1999 að stjórnendur Ís-
lenskrar erfðagreiningar ákváðu
að ef stjórnmálaflokkarnir leituðu
til fyrirtækisins um stuðning yrði
hann veittur upp að ákveðnu, hóf-
legu, marki. Daginn eftir kosning-
arnar birtist í Degi grein eftir
Stefán Jón Hafstein þar sem hann
hélt því fram að undirritaður hefði
beyglað lýðræðið í landinu með
því að bera fé á Sjálfstæðisflokk-
inn. Staðreyndir málsins eru hins
vegar þær að til okkar leitaði Sam-
fylkingin, bað um fé, fékk það og
gekk heldur illa í kosningunum.
Vinstri grænir leituðu til okkar og
fengu og gekk vel í kosningunum,
það gerði líka Framsóknarflokkur-
inn, en gekk illa. Sjálfstæðisflokk-
urinn leitaði hins vegar ekki til
okkar og gekk vel í kosningunum.
Þetta er athyglisvert af ýmsum
ástæðum. Ein er sú að fjárframlög
Íslenskrar erfðagreiningar höfðu
greinilega engin áhrif á úrslit
kosninganna. Önnur er sú að þótt
Stefán Jón Hafstein hafi stjórnað
kosningabaráttunni fyrir Sam-
fylkinguna í Reykjavík og sjálf-
sagt átt greiðan aðgang að bókum
flokksins, og því átt að geta séð að
flokkurinn hafði þegið stuðning af
Íslenskri erfðagreiningu, þá kaus
hann að hafa bækurnar lokaðar. Í
huga Stefáns Jóns bauð moðreyk-
urinn einfaldlega upp á skemmti-
legra skítkast en staðreyndir og að
því leyti virðast þeir Hallgrímur
vera af sama toga.
Öll stríð eru vond
Fimmta dæmið er afstaða Hall-
gríms til hugmyndar Þjóðarhreyf-
ingarinnar gegn stríðinu í Írak að
kaupa auglýsingu í New York Times
til þess að tjá afstöðu hennar. Nú vil
ég leggja áherslu á að ég hef andúð
á stríðinu í Írak og skil ekki al-
mennilega hvernig Bandaríkja-
menn réttlæta þessa vitleysu fyrir
sjálfum sér því mér finnst harla
ótrúlegt að þeir trúi sjálfir þeim
skýringum sem þeir gefa opinber-
lega. Það er svo annað mál hvenig
menn tjá þessa afstöðu. Það sem
skyggir á hugmyndina að kaupa
auglýsingu í NYT er til dæmis sú
staðreynd að í gegnum tíðina hafa
flestir einræðisherrar heimsins
gert hið sama til þess að tjá skoðan-
ir sínar og réttlæta það hvernig þeir
níðast á þegnum sínum. Þeir sem
koma ekki málum sínum að á annan
hátt gera það gjarnan með því að
kaupa sér auglýsingar.
Það sem maður gerir ekki
Síðasta dæmið sem ég ætla að
taka um klaufaskapinn í grein
Hallgríms, sem er kannski svo-
lítið meira en klaufaskapur, er
umfjöllunin um sjúkleika forsæt-
isráðherra. Henni kemur hann
fyrir í kafla sem hann kallar „Frí
frá Davíð“. Davíð Oddsson lenti
inni á spítala og var greindur
ekki með eitt krabbamein heldur
tvö. Hann reyndist vera með tvo
lífshættulega sjúkdóma. Og
hvernig lýsir Hallgrímur því:
„Við þurftum öll á því að halda að
fá frí frá Davíð. Og landið líka.“
Og síðan: „Vonandi tækist lækn-
um að skera af honum mestu
gallana.“ Ég á erfitt með að koma
orðum að þeim hugsunum sem
svona sóðaskapur vekur hjá mér
og þar sem hugsanir eru ekki til
án orða þá er fullt eins líklegt
að það sem þessi sóðaskapur
Hallgríms framkalli hjá mér séu
ekki hugsanir heldur bara tilfinn-
ingar einsog leiði og sorg. Svona
talar maður ekki um sjúkdóma
nokkurs manns nema það sé eitt-
hvað að hjá manni, eitthvað
mikið að hjá manni. Ég ætla hins
vegar ekki að halda því fram að
Hallgrímur sé geðveikur einsog
hann gerði um Davíð, fyrst og
fremst vegna þess að ég held
ekki að hann sé það. Ég hef því
leitað skýringar á þessu vanda-
máli í áhrifum umhverfis á Hall-
grím og hún hljómar svona: Þrátt
fyrir Hitaveitu Reykjavíkur, sem
Davíð Oddsson studdi dyggilega
sem borgarstjóri, verðum við
fyrir töluverðum áhrifum af veð-
urfari hér á höfuðborgarsvæð-
inu. Þeir voru svalir tveir síðustu
mánuðir ársins 2004 með mörg-
um frostköldum dögum og þegar
maður er búinn til höfuðsins
einsog Hallgrímur Helgason er
hætt við því að svona tíð skilji
eftir sig kalbletti á heilaberkin-
um sem geta leitt til þess að
menn glati allri tilfinningu fyrir
því hvað er við hæfi í samfélagi
siðaðra manna.
Þessi grein var ekki skrifuð í
reiði út í Hallgrím Helgason
heldur til þess að lýsa andúð
minni á málflutningi af þeirri
gerð sem hann notar í greininni
umræddu og markast af per-
sónulegum árásum, tilraunum
til þess að meiða, óbilgirni og
skorti á virðingu fyrir þeim
gildum sem gera íslenskt samfé-
lag að góðum stað. En nú er nóg
sagt í bili og finnst sjálfsagt
flestum bera í bakkafullan læk-
inn og ég ætla að fara í Þjóðleik-
húsið að sjá leikrit sem heitir
Þetta er allt að koma eftir
Hallgrím Helgason í leikstjórn
Baltasars sem er snillingur. Þeir
vinna svo vel saman félagarnir.
Og ég hlakka til. ■
LAUGARDAGUR 29. janúar 2005 27
Einn af þessum
kaupsýslumönnum,
af yngri kynslóðinni, sem
hafa nýtt sér þetta frelsi er
Jón Ásgeir í Baugi og það er
mikil synd að Davíð Odds-
son og hann hafi ekki borið
gæfu til þess að vinna sam-
an. Þeir eru báðir gáfaðir og
hugmyndaríkir menn, hvor á
sínu sviði, og það eru lítil
takmörk fyrir því sem þeir
gætu gert fyrir íslenskt sam-
félag ef þeir legðu hendur á
sama plóg.
,,
lau.: 11 - 17 / sun.:
13
- 1
7
Úrva
l ljó
sa á
fráb
æru
verð
i!