Tíminn - 06.04.1975, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 6. aprll 1975.
Tónlistarhátíðin í Stokkhólmi:
íslendinaarnir vöktu
qífurlega athygli
sérstaklega þó hijómsveit
Gunnars Þórðarsonar,
sem sló í gegn á hátíðinni
Pálmi Gunnarsson, bassaleik-
ari og söngvari.
— Margir af okkar bextu tón-
listarmönnum dvöldu fyrir
nokkru í höfuðborg Svíþjóðar og
tóku þar þátt i mikilli tónlistarhá-
tið, sem i og með var stofnuð til
þess að mótmæla Eurovision-
sönglagakeppninni, sem lialdin
var i Sviþjóð. Þáttt. I þessari
hátíð voru frá Evrópulöndum,
aðallega frá Norðurlöndunum og
komu tónlistarmennirnir fram á
nokkrum stöðum i Stokkhólmi og
eins fóru þeir i úthverfi borgar-
innar og til annarra borga. Af
islands hálfu tóku þátt i þessari
hátið, Hljómsveit Gunnars
Þórðarsonar, sem er nokkurs
konar „landslið” islendinga á.
sviði popp- og rokk-hljómlistar,
en hljómsveitin hafði einnig á
efnisskrá sinni talsvert af svo-
nefndri poppjass-tónlist. Hijóm-
sveitin er skipuð Gunnari
Þórðarsyni, Pálma Gunnarssyni
(Hljömsveit Pálma Gunnarsson-
ar) Ara Jónssyni (Borgis),
Jakobi Magnússyni (hann hefur
dvalið I Englandi að undanförnu
viö góðan orstir) Asgeir Óskars-
son (Pelican) og Ilalldór Pálsson
(Hljómsveit Ragnars Bjarnason-
ar).
Auk Hljómsveitar Gunnars
Þórðarsonar tóku þátt I hátiöinni
af tslands hálfu. trlóið Þrjú á
palti, „þjóðlagahljómsveitin”
Þokkabót og trúbadúrarnir örn
Bjarnason og Megas.
islenzku hljómlistarmennirnir
þóttu standa sig meö mikilli
prýði, sérstaklega þó hljómsveit
Gunnars Þórðarsonar en sumir
gagnrýnendur áttu vart orð til aö
lýsa ágætum hljómsveitarinnar.
Nú-timinn haföi tal af trúba-
dúrnum Erni Bjarnasyni og sagði
hann, að sér hefði gengið mun
betur, en hann hefði sjálfur búizt
við. Nefndi örn, að það væri furða
hvað Sviarnir skildu islenzkuna
vel, væri hún töluö hægt.
örn Bjarnason kom þrisvar
fram á hátiðinni. Fyrst söng hann
og lék á skemmtun hjá íslending-
um I Islenzka stúdentagarðinum I
Stokkhólmi. A fimmtudagskvöld-
ið 20. marz var aðalhátí6 og þá
komu allir Islendingarnir fram 1
stóru sirkustjaldi. A laugardags-
kvöldið var örn sendur ásamt
Peer Ström, þekktum sænskum
trúbadúr og sænskum trúbadúra-
hjónum, til skóla I Haukadal.
Sjónvarpað var frá aðalhátið-
inni til allra Norðurlanda, nema
Islands og Færeyja en vonir
standa til, að islendingar fái þá
mynd von bráðar til sýninga i is-
lenzka sjónvarpinu.
Að sögn Arnar voru einnig á
þessari hátið áhugakvikmynda-
gerðarmenn, sem ætluðu sér að
gera kvikmynd um hátiðina.
— Sviarnir eru skinandi góðir
áheyrendur, þvi að þeir eru mjög
vanir þessum visnasöng og eru
mjög hrifnir af sinum trúbadúr-
um. Það má raunar segja, að
Sviþjóð séland trúbadúranna, þvi
það er sennilega hvergi lögð eins
mikil rækt við visnasöng og
einmitt i Sviþjóð.
— Það voru flestir áhorfendur
þegar við Islendingarnir komum
fram, og það hefur nú sennilega
veriö nær eingöngu af forvitni og
að sjá „isbirnina” leika.
öm Bjarnason og Þokkabótar-
meölimir bjuggu í bát meðan á
dvöl þeirra stóð i Stokkhólmi, og
hét bátahótelið: Hotel Maleren.
— Ég held ég geti fullyrt að is-
lenzku hljómlistarmennirnir hafi
staöið sig ágætlega og okkur var
mjög vel tekið alls staðar, þar
sem við komum fram. Það ætlaði
Ljósmyndir af hlj.
Gunnars $».:
Gylfi Bjarnason
alltaf allt um koll að keyra þegar
Hljómsveit Gunnars Þórðarsonar
kom fram, — þeir eru svakalega
góðir og það var alveg einstakt að
hlusta á þá, — og Sviarnir göptu
hreinlega þegarhljómsveitin lék I
klúbbi þarna eitt kvöldið. Það er
öruggt að hljómsveitin er á
heimsmælikvarða sagði örn
Bjarnason.
Nú-timinn náði tali af Halldóri
Gunnarssyni, einum Þokkabótar-
meðlima og kvað hann hafa verið
sérstaklega gaman i Sviþjóð á
bessari tónlistarhátið.
Þokkabót kom til Stokkhólms
mánudaginn 17. marz og dag-
inn eftir héldu þeir i útvarpsupp-
töku hjá sænska útvarpinu, en
gerður var þáttur með öllum is-
lenzku hljómlistarmönnunum,
sem fluttur var að hluta til sam-
dægurs, en einnig var að ráði að
Halldór Pálsson, saxafón- og
flautuleikari.
flytja tónlist Islendinganna i
þessari viku.
A þriðjudaginn skemmti
Þokkabót I menningarmiðstöð i
Stokkhólmi, ásamt Chile-búum og
sænskum bankaræningja!
— Já, þetta var raunverulegur
bankaræningi og söng um veru
slna i fangelsinu i visnasöngstil,
sagði Halldór.
Timinn sem valinn var til þess-
arar skemmtunar er dálitið
óvenjulegur, en skemmtunin stóð
yfir frá kl. 1 um daginn til
klukkan þrjú.
A miðvikudaginn léku Þokka-
bótarmeðlimir hvergi, en notuðu
þess I stað daginn til að skoða sig
um og hlusta á aðra skemmti-
krafta hátiðarinnar.
A fimmtudagskvöld var leikið i
stóra sirkustjaldinu og komu allir
Islenzku hljómlistarmennirnir
fram á þeirri skemmtun. Halldór
sagöi að það hefði verið dálitill
skuggi á skemmtuninni að for-
ráðamönnum hennar hefði láðst
að tilkynna Islendingunum að
skemmtunin væri bara til klukk-
an ellefu, og þvi hefði timinn, sem
þeir höfðu til flutnings sinnar
tónlistar verið skorinn talsvert
niður.
— Að öðru leyti tókst Islending-
unum vel upp og það er gott að
skemmta Svfum, þvi að þeir eru
mjög góðir áhorfendur. Hljóm-
sveit Gunnars Þórðarsonar sló
raunar i gegn, eins og sagt er á
þessari tjaldsamkomu.
— Rúsinan i pylsuendanum var
eftir hjá okkur i Þokkabót, þvi að
á laugardaginn fórum við til Upp-
sala og skemmtum þar fyrir
stúdenta, i mjög skemmtilegum
eldgömlum sal, sem i var mjög
góður hljómburður. Þar tókst
okkur bezt upp, og á þessari
skemmtun var virkilega gaman.
Halldór kvað þessa ferð hafa
veriö „heilt ævintýri” eins og
hann oröaði það.
ÞOKKABÓT, llalldór Gunnars-
son er lcngst til hægri á mynd-
inni.
örn Bjarnason trúabadúr.