Tíminn - 06.04.1975, Blaðsíða 36

36
TÍMINN
Sunnudagur 6. apríl 1975.
A HANEDA alþjóöaflugvellinum
I Tokyo var mikiö af öryggisvörö-
um, sem leituöu á farþegum, i
farangri þeirra og á þeim sjálf-
um. Þarna fór fram sérstök leit
aö hermdarverkamönnum með
vopn og sprengjur.
Þeir voru reyndar að leita að
fólkieins og mér....Ég var meö
i farangri minum tvær vélbyssur
og sjálfvirka skammbyssu, — og
ég var skithræddur. Ef ferðatösk-
umar minar tvær yrðu rann-
sakaöar, og ég reyndi að foröa
mér, mætti ég eiga von á þvi aö
lögreglan — öryggisverðirnir —
myndu skjóta mig.
Þó er ég enginn hermdarverka-
maöur. Þvert á móti, — ég er
bara blaðamaöur, sem ætlaði
mér aö skrifa grein um vopna-
smygl. Auövitaö var þetta brjál-
æðisleg hugmynd, en það sem ég
ætlaöi mér var, aö koma vopnun-
um frá Austurlöndum og reyna að
afhjiipa leynilegar vopnaverk-
smiðjur, sem framleiða ógrynni
af rifflum, vélbyssum og skamm
byssum. Umheimurinn myndi þá
fá upplýsingar um vopnasölu-
samtök, sem ná um allan heim og
fá vitneskju um þær mörgu mill
jónir dollara, sem streyma inn i
Japan og Formósu frá vopna-
kaupmönnum i fjölda löndum.
Undirbiiningurinn undir ferö
mina tók ekki langan tima, og
hugmyndin fæddist eiginlega ekki
fyrr en I Tokyo, þegar tauga-
óstyrkur kaupmaður seldi mér
bandariska Thompson vélbyssu,
brezka Sterling vélbyssu og belg-
Iska Browning, sjálfvirka
skammbyssu. Þessi vopn voru
pökkuö inn i langa brúna pappa-
öskju.sem lá meö öðrum farangri
minum á vagni, sem ég ýtti á
undan mér I átt aö afgreiðslu-
boröi japansks flugfélags. Ég var
svo hræddur aö hnén skulfu undir
mér.
Ég ætlaöi að sanna tvö atriöi I
þessari fyrstu tilraun minni.
Annaö var það, aö hver sem er,
sem væri nógu frekur og ákveðinn
gæti komizt I gegnum hina
ströngu öryggisskoðun á flugvell-
inum og hitt, að hægt væri að
ferðast með vopn frá einu landi til
annars.
Þegar ég nálgaðist afgreiðslu-
borðið, gengu tveir japanskir lög-
reglumenn iáttina til min. Annar
þeirra var með litið fjarskipta-
tæki ogheyrnartækiog báðir voru
þeir vopnaðir skammbyssum.
Þeir gengu hægt meðfram röðum
fólks, sem beið eftir afgreiðslu og
létu ekkert fram hjá sér fara.
Og ég hugsaði með mér: Hvað
myndi skæruliöi gera, ef hann
væri i minum sporum?
En nú skulum við lita svolitið
aftur I tlmann....
Strangt vopnaeftirlit i
Japan, en.........
Aðeins einni viku áður en það
gerðist, sem lýst er hér á undan,
kynntist ég litt þekktri japanskri
iðnaðargrein, sem sópar inn mill-
jónum dollara á viðbjóði Japana
á striði og vopnum. Vopn hafa
verið stranglega bönnuð i Japan
siöan i siðari heimsstyrjöldinni.
Þaö er aðeins lögreglan og her-
inn, sem hafa leyfi til að bera
skotvopn og jafnvel með þeim er
mjög strangt eftirlit.
En eins og milljónir fólks i
öllum heiminum, þá eru til marg-
ir Japanir sem hrifast af vopnum.
Þeim finnst gaman að halda á
riffli, hengja hann upp á vegg til
skrauts, taka hann i sundur og
setja hann saman aftur.
Þess vegna er þessi sérstaka
iðngrein, sem framleiðendur
græða tugi milljóna á, — vopna-
eftirlikingar. — Um tiu verk-
smiðjur eru reknar með miklum
hagnaði I þessu landi sólarinnar,
og þar eru framleidd ýmis vopn,
þýzkir Lugarar, bandariskir 45
rifflar, og vélbyssu-tegundir frá
mörgum löndum, eða með öðrum
orðum, allt það, sem hugvitsamir
Japanir geta búið til eftirlikingar
af og peningar kaupa. Lög Jap-
ana um vopnaeftirlit ná ekki til
þessara vopna, þvi þau eru eftir-
likingar. Hlaupin á byssunum eru
blýinnsigluð og vopnin venjulega
búin til úr miklu mýkri málmi og
ódýrari, heldur en „alvöruvopn”.
En eftirlikingarnar eru margar
hverjar svo haganlega gerðar i
Japan, að stjórnin hefur sett lög
þess efnis, að allar vopnaeftirlik-
ingar séu málaðar i gulum, auð-
þekkjanlegum lit. Þetta hefur þó
ekki hindrað útflutning til margra
landa, sem leyfa innflutning
slikra vopna. Og peningarnir
streyma inn.
Nú eiga verksmiðjurnar i nýj-
um vandræðum. Hinar vel gerðu
eftirlikingar þeirra er breytt i
vopn sem hægt er að nota, og hafa
verið notuð. Getur þetta ekki
eyðilagt alla framleiðslu þeirra
og verða verksmiðjurnar ekki að
loka?
Eftir mikla erfiðleika, tókst
mér að ná tali af Tom Shjio, for-
stjóra Japan MGC Association.
Shjio vildi þó ekki að fram kæmu
opinberlegar neinar greinar um
fyrirtæki hans. — Timarnir eru
mjög erfiöir fyrir okkur nú, sagði
hann.
— Það eru japönsku glæpa-
mennirnir, sem eyðileggja
markaðinn fyrir okkur, sagði
Shjiq. — Lögreglan hefur fundið
nokkrar litlar verksmiðjur, sem
hafa breytt eftirlikingum okkar i
nothæf vopn og er þetta mikið tjón
fyrir okkur. Við höfum lika neyðst
til að hætta að framleiða hljóö-
deyfa fyrir gervirifflana okkar,
þvi að það kom I ljós, að þeir voru
notaðir á nothæfa riffla. Shjio
lyfti upp höndunum og brosti
hæversklega um leið og hann
sagði: — Við erum mjög færir,
sjáið þér til, ef við vildum, þá
gætum við jafnvel gert eftirlik-
ingu af og framleitt herþotur i
fullri stærð.
Meiri hluti framleiðslu vopna-
eftirlikinga Japana, er seldur til
landa, sem leyfa slíkan innflutn-
ing. Enerfiðleikarnirstreyma að,
segir Shjio, innflutningur á eftir-
likingavopnum hefur nú verið
bannaður i Astraliu og Kanada,
og einnig i borgum eins og New
York, Chicago og Los Angeles.
Klukkutima eftir að ég talaði
við Shjio, stóð ég i biðröð i byssu-
verzlun I miðborg Tokyo.
Viðskiptin gengu ljómandi vel.