Tíminn - 02.11.1975, Blaðsíða 29

Sunnudagur 2. nóvember 1975.
29
hliöar, var hann búinn að leggja
krepptan vinstri hnefa sinn fyrir
auga Cunanans. Hinn kreppti
hnefi opnaðist, og við sáum augað
milli fingra hans.
Andvarp leið um salinn. Meðan
allir sátu með augun limd á
Flores, komumst við Manny að
altarinu. Við stönzuðum hálfan
annan metra frá Cunanan,*sem
hafði lokað vinstra auga. Svo
virtistsem hægra auga hefði ver-
iðþrýstþrjá til fjóra þumlunga út
úr augnatóftinni. Það var opið og
starandi, þar sem það sást á milli
fingra Floresar. En ekki leit út
fyrir, að Cunanan fyndi til neinna
óþæginda.
Flores tók vasaklút upp Ur vasa
sinum og hóf að nudda augað,
svipað og maður þurrkar fram-
rúöu á bil.
— Stórkostlegt, hvislaði enskur
blaðamaður að mér. — Hvernig
stendur á þvi, að hann getur dreg-
iö augað svona langt út?.
— Það hefur hann ekki gert,
hvislaði ég. — Fylgizt með, þegar
hann hefur lokið uppskurðinum,
og þarf að koma auganu aftur
fyrir.
Er Flores hafði nuddað i nokkr-
ar minútur, lagði hann vasaklút-
innfrá sér,barhægri hönd upp að
auganu, kreppti hnefann um það
og þrýsti niður, eins og hann væri
að reyna að ýta þvi aftur í augna-
tóftina.
— Hafðu auga með vinstri hendi
hans, hvislaði ég að blaðamann-
inum. Þegar Flores tók báðar
hendur frá og Cunanan opnaði
augun, sem virtust bæði i lagi,
hélt Flores vinstri hendi krepptri.
— Hann hefur augað i þeirri
hendi, hvislaði ég.
Flores gekk umhverfis upp-
skurðarborðið og lagði vinstri
höndina kæruleysislega á hillu
bak við borðið, þar sem enginn sá
til. Ég læddist aftur á bak, unz ég
stóð á bak við altarið. Þaðan sá ég
hilluna — augað lá á henni.
DJÖFULLí
stórutánni
Sunnudagsmorgun nokkurn
komum við Manny til kirkju
Davids Oliganis klukkan hálftiu.
Klukkan tiu var kirkjan fullsetin
og „guðsþjónustan” hófst.
Fyrst komst Clorita, aðstoðar-
kona Davids, i dáleiðsluástand.
Hún átti að leika hlutverk miðils
og taka við boðum frá himnum
meðan á athöfninni stæði. David
gerði þrjá til fjóra venjulega
magauppskurði, en hann með-
höndlaði einnig nokkra sjúklinga
með „óeðlilega” sjúkdóma.
„Oeðlilegur” var sjúkdómurinn,
ef hann, eða sársaukinn, stafaði
frá djöfli, sem hefði setzt að i
likama sjúklingsir.s. 1 rauninni
framdi hann særingar.
Einn sjúklinganna var roskin
kona með stór, dinglandi brjóst.
Húðin undir þeim var sprungin,
og þar voru mörg sár, sem vætl-
aði Ur.
— Þessi sjúklingur hefur fengið
meðhöndlun hjá venjulegum
læknum i sex mánuði, sagði
David, — en hefur ekki hlotið
lækningu. Hún er nefnilega
fórnarlamb „óeðlilegs” sjúk-
dóms. Hún þarfnast alveg sér-
stakrar meðferðar. Litið á.
Hann gekk að borðinu, sem
konan lá á, ber aðofan. Hann tók i
vinstri fót hennar og tók að snúa
upp á vinstri stórutá hennar.
Konan gaf frá sér ferlegt öskur og
fór að bylta sér á borðinu. Þvi
meira sem hún öskraði og bylti
sér á borðinu, þvi harðara snéri
David upp á stóru tána.
— Halló, djöfullinn þinn! öskr-
aði hann. — Hafðu bara hátt um
þig. Komdu þér út af þessari
konu!
Að nokkrum minútum liðnum,
þegar konan var hætt að öskra,
setti hann fótinn niður og kom til
min.
— Hún man ekkert af þessu eft-
ir á, sagði hann. — En djöfullinn
yfirgaf hana og brátt mun hún
verða frisk.
SEFJUN ER
ekki dulspeki
Ég held, að það geti verið gagn-
legt að skrifa svolitið um þær
hliðar læknavisinda og lækninga,
sem leikmenn bera venjulega
ekki skyn á.
Við skulum byrja á hæfileika
likamans til að lækna sig sjálfur.
Kathryn Kuhlman, amerísk
kona, sem læknar með hjálp
trúarinnar, er vön að segja : — Ég
lækna ekki. Það er heilagur andi,
sem læknar gegnum mig.
Við læknar ættum einnig að
geta sagt, að i vissum skilningi
læknum við sjúklinga ekki heldur.
Beinbrot er ágætt dæmi um
það, sem ég á við. Litum á tiu ára
snáða, sem dettur niður Ur tré og
brýtur fótinn. Ég tek nokkrar
röntgenmyndir til að finna brot-
staðinnog sjá i hvaða stefnu brot-
in visa. Siðan minnka ég brotopið,
þ.e.a.s. ég stýri brotendunum þar
til þeir stefna rétt hvor að öðrum.
En það er snáðinn, sem brotinn
er, sem græðir brotið, ekki ég.
Það kann að vera, að
,,náttUru”læknar geti fengið
sjúklinga sina til að læknast hrað-
ar en ella einfaldlega með alls
konar uppátækjum, helgisiðum,
eða hreinlega persónulegum
áhrifum. Samt sem áður verðum
við að viðurkenna, að
,,náttúru”læknar —og þar með á
ég við fólk utan læknastéttarinn-
ar, sem fullyrðir, að það geti
læknað sjúka — er að vissu leyti
fært um að lækna.
Til að skilja þetta verðum við
að skilja ofurlitið um ósjálfvirka
taugakerfið og dáleiðslu, eða vald
sefjunar.
Maðurinn hefur tvö taugakerfi,
sem við getum til hægðarauka
kallað ósjálfvirkt og sjálfvirkt
taugakerfi. Þegar við erum frlsk,
stjórnum við sjálf ósjálfvirka
taugakerfinu. En undir venjuleg-
um kringumstæðum er þvi ekki
þannig farið með sjálfvirka
taugakerfið.
Sjálfvirka taugakerfið er
spunnið eins og finn köngulóar-
vefur, og margar taugarnar eru
ósýnilegar. Þær eru innan i
brjóst- og kviðarholi og senda
leiðara til hjarta, lungna, augna,
blóðæða, innyfla ogkirtla, þ.e.a.s.
þeirra likamshluta, sem venju-
lega eru án okkar eftirlits.
Þegar sjálfvirka taugakerfið
starfar ekki eins og vera skal,
geta komið fram alls konar sjúk-
dómseinkenni og sjúkdómar:
asrua, skeifugarnarsár, ristil-
bólga, hægðatregða, blæðinga-
vandræði, exem, vangeta,
hækkaður blóðþrýstingur, niður-
gangur og höfuðverkur. Takist
okkur að leiðrétta sjálfvirka
taugakerfið, getum við læknað
einkennið eða sjúkdóminn.
Frumurnar i magaveggnum
framleiða saltsýru, sem hjálpar
til að melta matinn. Þegar við
borðum, örvar vagus-taugin
(skreyjutaugin, taugin viðförla),
eða innyflataugin, frumurnar,
sem mynda sýru. En ef skreyju-
taugin t.d. fer að örva frumurnar
of oft og of lengi, verður sýruinni-
hald magans meira en nauðsyn-
legtertil að melta matinn. Aðþvi
Reykjavík —
Skeið — Hreppar
Farþegar með áætlanabilum Landleiða á
Skeið og i Hreppa — athugið:
Frá 1. nóvember breytast brottíarartímar
frá Reykjavik á þriðjudögum og fimmtu-
dögum i samræmi við áætlun i leiðabók og
verða kl. 17.30 i stað 18.30 áður.
LANDLEIÐIR H.F.
Bílskúrshurðir
TOKAAAOX
Breidd: 240 og 270 cm
Hæð: 210 cm
Aðrar stærðir eftir pöntun
— SJÁUM UM UPPSETNINGU
— SÉRLEGA HAGSTÆTT VERÐ
^ TIMBURVtRZlUNIN VÚIUNDURhf
Klapparstig 1. Skeifan 19.
Símar 18430 — 85244.
VÉIABCCe
SUNDABORG Klettagörðum 1
Sími 8-66-80
Amerískir
ARCHCCAT
árgerð 1976 komnir
40 og 45 hestöfl
kemur, að sýran étur gat á vegg
skeifugarnarinnar, og afleiðingin
verður magasár. Reynslan hefur
kennt okkur, að það er spenna og
óttatilfinning, sem koma skreyju-
tauginni til að starfa of mikið.
Ef við getum ekki breytt
lifnaðarháttum okkar, er önnur
aðferð til, til að hafa áhrif á sjálf-
virka taugakerfið, stundum tekst
lækni,, eða einhverjum öðrum,
sem fæst við lækningar, að fá
sjúkling til að hugsa fast „ég skal
ekki vera svona spenntur”. Þá er
til i dæminu, að skreyjutaugin
hætti að starfa of mikið, svo að
magasárið læknast.
ÁHRIF SEFJUNAR
Það á ekkert skylt við krafta-
verk, að „náttúru’Tækni tekst
stundum að hafa áhrif á sjUkling
og lækna einkenni eða sjúkdóma
með sefjun, hvort sem hann notar
handayfirlagningu eða ekki.
Læknar geta það líka. 1 þessum
tilfellum læknar sjúklingurinn sig
sjálfur með þvi að leiðrétta veil-
una I sjálfvirka taugakerfinu.
Fyrirkemur, að dáleiðsla, eða
sefjun, læknar fólk, sem ekki þjá-
ist áf sjúkdómum i liffærum,
heldur er taugaveiklað eða
móðursjúkt.
Allir „náttúru’Tæknar nota dá-
leiðslu að vissu marki og oft með
góðum árangri. Sefjun, eða dá-
leiðslu, má bæði nota á góðan og
slæman hátt.
I frumstæðum samfélögum,
þar sem flest fólk trúir I blindni á
dulrænar gáfur „náttúru’Tæknis-
ins eða galdramannsins, er yfir-
leitt slæmi hátturinn hafður á.
Þessir „læknar” nota særingar
yfir sjúklingunum, og oft kemur i
ljós, að særingarnar hafa áhrif.
Ög eins og „náttúru’Tæknarnir
eru þeir einu, sem samkvæmt
hefömega nota særingar, eru þeir
einir færir um að nema brott áhrif
særinganna.
Þótt trú i blindni sé mest áber-
andi i frumstæðum þjóðfélögum,
rekumst við stundum á þetta
sama fyrirbæri i þróðari sam-
félögum. Þær vinsældir, sem
„The Exorcist” (Særingar-
maðurinn) hlaut, sýna, hversu
ginnkeypt við erum fyrir frum-
stæðum hugmyndum.
Sérhvert tilfelli, þar sem
djöfullinn á að hafa tekið sér ból-
festu i likama manneskju, sem
hefur verið kannað vel, er hægt að
útskýra einfaldlega sem móður-
sýki, eða einhvers konar geðræn-
ar truflanir.
Þegar allt kemur til alls, erum
við ekki eins fjarri frumstæðum
hugmyndaheimi og við Imyndum
okkur.
HLUTAVELTA
■ Kirkjufélags Digranesprestakalls verður haldin að Álfhólsvegi 1-3 í dag,
sunnudaginn 2. nóvember kl. 13,30 (gengið inn fró Skeljabrekku)
GNÆGÐ GÓÐRA MUNA — m. a. stóll, borð, hillur,
hjólbarðar, matvörur, myndir
I EKKERT HAPPDRÆTTI! — ENGIN NÚLL! Fjóröflunarnefndin I