Tíminn - 19.09.1976, Blaðsíða 35

Sunnudagur 19. september 1976.
TÍMINN
35
Þegar
aðalatriðin
sjást ekki
Undarlegt er þaö hvaö menn
verða stundum viöutan og ein-
hvern veginn sljóir. Mhg. skrif-
ar um landhelgismáliö i Þjóö-
viljann 2. sept. Hann talar þar
um samninginn i Osló og segir
aö meö honum hafi Bretar veriö
leystir úr skammaruskammar-
krók. Engu hafi veriö breytt.
Efnahagsbandalagiö komi aö-
eins i staö Breta.
Þaö sem breyttist meö þeim
samningum, var vitanlega þaö,
aö Bretar hétu þvi, aö hætta
öllum veiöum, nema með leyfi
tslendinga. — Það var sigurinn.
Nú vil ég ekki leggja þaö á
mhg. aö útskýra neitt um
skammakrókinn, eöa hvaö
heföi átt aö gera til aö halda
Bretum i honum. Máttu þeir
ekki sjá aö sér og bæta ráö sitt?
En sleppum þvi.
Bretar hafa gengiö inn i þá
rikjasamsteypu, sem kallast
Efnahagsbandalag Evrópu. Þar
meö hafa þeir skilaö vissu valdi
úr eigin höndum og skert sjálf-
stæöi sitt. Nú vilja þeir fá einir
fyrir sig 50m ilna fiskveiöasvæöi
viö heimastrendur. Eins og
sakir standa eru uppi raddir um
aö bandalagið skammti þeim af
mildi sinni og miskunn 25milur,
og er þó engan veginn vist.
Þetta kemur okkur ekki viö, en
fróðlegt er aö fylgjast meö þvi.
En úr þvi Bretar eru nú komnir
i þetta bandalag er þaö eölilegur
aöili viö samningagjöröir fyrir
þeirra hönd út á við. Og sem
betur fer erum viö utan þeirrar
samsteypu.
Hvernig gat nú mhg ætlazt til
þess, að viö fengjum samning
um þaö, aö aldrei aö eilifu
skyldi EBE fara fram á neitt af
okkar ha'lfu annaö en þaö, sem
viðbyöum fram aö fyrra bragöi
og aldrei neita okkur um neitt,
sem viö kynnum aö mælast til?
Og hélt hann, aö Bretar gætu
bundiö EBE meö samningum?
Hvernig á að tryggja þaö, aö
EBE reyni aldreiaö beita okkur
efnahagsþvingun? Ég veit þaö
ekki.
Aö minu viti er efnahags-
bandalagiö stofnaö i þeim til-
gangi, aö þær þjóöir, sem innan
þess eru, reyni aö einangra sig
aö nokkru frá öörumannkyni og
halda uppi meiri heimsnautn en
almennt tekst. Þaö á aö takast
meö þvi m.a. aö giröa sig meö
tollmúrum út á viö. Þaö má þvi
segja, aö viöskiptaþvinganir
séu takmark og tilgangur sam-
steypunnar. Og raunar má
segja, aö sölusamningar yfir
leitt séu viö skiptaþvinganir.
Seljandinn reynir aö fá sem
mest. Kaupandinn sækist eftir
stundum skiptar skoöanir um
tilboö og samninga eins og lög-
gjöf og framkvæmd á margan
veg. Og hver getur veriö fyrir
fram viss um, aö allt slikt veröi
sér vel aö skapi?
Hér er komið aö þvi, hvort við
treystum þjóö okkar til
sjálfstæöis eða ekki.
Ekki kann ég aö rekja ættir
frá Þorbirni rindli, en trúlega
getur hann átt einhverja niöja.
Nú fer tvennum sögum um
hann, hvort hann hét Þorbjöm
og var austfirzkur — eöa Þor-
steinn og var sunnlenzkur, en
norðanlands var hann mest
metinn, og þó settur til óþrifa-
verka, en um niöjatal hans læt
ég mhg.
H.Kr.
í
í Herradeild JMJ
VIÐ HLEMM
NJtSTV
2/
9ACA
tekur að sér raflagnir í:
virkjanir
hús
aö láta sem minnst.
Nú skal ég engu spá um þaö
hver framtið er i verndartolla-
stefnu bandalagsins. Meöan þún
er verðum viö aö taka þvi. Og
veröum viö auövitaö aö
mæta meö þvi aö semja og þá
semjum viö auðvitaö um þaö,
sem viö teljum aö borgi sig, en
neita öörum. Sjálfsagt verða
SAMVIRKIS* Kfeie9i
& &