Tíminn - 16.10.1977, Qupperneq 11

Sunnudagur 16. október 1977,
11
Sviþjóö. Það gengur fyrir fimm
drifstöðvum. 1 fjósinu er langt
komin gerð mjaltabáss og eru
tvö ár siðan það kerf i var f undiö
upp. Sjö kýr ganga inn i einu á
mjaltabásinn og skellt er á þær
mjaltatækjum, sem eru þannig
útbúin, að þau fara ekki að
mjdlka strax heldur tutla þau
svolitið fyrst og undirbúa þann-
igkúna. Þegarkyrin hefur verið
mjólkuð stöðvast mjaltatækin
af sjálfu sér. Þessi mjaltabás
verðurfullgerður umnæstujdl.
Málmsperrurnar i fjósloftinu
hafa þeir feðgar smiðað sjálfir
og sömuleiðis hafa þeir beygt
allarbeizlur millibásai fjósinu.
Ferns konar
kúafóður
— Við stofnuðum hér félags-
bú árið 1973, en þá hóf ég búskap
hér. Það var ekki gott að lenda I
tveimur rosasumrum i byrjun
búskapar — sagði Ólafur. En
rigningasumrin hafa haft mikil
áhrif á það, að nú er svo komið
að við verkum helming heysins I
súrhey. Við byrjuðum á súr-
heysturnunum haustið 1975 og
lukum við þann seinni i vor.'
Þeir taka alls 500 rúmmetra.
Við erum með heykökuverk-
smiðju ásamt fleiri bændum hér
isveitinni og draga heykökur úr
kjarnfóðursnotkun, þvi þær
koma i stað fóðurbætis. 60% af
heygjöfinni er kökur og vothey,
afgangurinn er kjarnfóður og
þurrhey.

Séð yfir fjósið, sem mun rúma tæplega 50 kýr og seinna veröur byggt viðþennan áfanga og mun þaðþá verða fyrir 80kýr
Bygg
Við ræktum 5 hektara af
byggi, sem gefa um 10 tonn. Hér
i sveitinni hefur lengi verið
ræktað bygg, en við erum nú
einir eftir, en gefumst ekki upp.
Það er varla grundvöllur fyrir
byggrækt hér, þvl að byggið
þarf mikinn áburð. Það þarf því
mikla uppskeru til að þetta
standi undir sér. Núna stóð
þetta á sléttu, — miðað við
fóðurbætisverð. En byggið not-
um við sem fóðurbæti, auk þess
sem það er einnig notaö í svina-
fóður. Hálminn seljum við I
gróðurhús i svepparækt að
Laugalandi i Borgarfirði.
Viðhöfum verið i vandræðum
með máva, sem vilja sækja I út-
sæðið á vorin. En I vor var eitr-
að fyrir vargfuglinum með kjöt-
sagi og týndum við svo dauða
fuglinn upp.
Smíðar vélar
Úti á hlaði stendur haugsuga
sem Ólafur hefur sjálfur smið-
að.
— Ég lauk við hana i fyrra-
haust. Hún þjónar sama tilgangi
og innflutt vél, en hún er miklu
stærri, en venjuleg haugsuga. —
Þessi haugsuga kostar einn
þriðja af kaupverði nýrrar
sömu stærðar. — Guðný bætir
þvi við, að ólafur hafi einnig
smiðað áburðardreifara, fóður-
bætistank og kerfi.
óhagstæð og lítil lán
Við erum nú komin inn I hús
og fáum kaffi og með þvi að
gömul og gdðum sið.
— Freistaöi þéttbýliö þin
aldrei, ólafur?
Það var auðvitaö stór ákvörð-
un hjá manni að fara I félagsbú,
þegar allir fóru upp i Sigöldu og
mokuðu upp peningum, en ég sé
ekkert eftir þvi að hafa tekið
þessa ákvörðun. Svo er ég lika
svo heppinn að hafa eignazt
konu sem vildi búa I sveit, þær
eru ekki á hverju strái — og sizt
i Reykjavik.
— Hvernig gengur aö fá lán?
— Við bræöurnir fengum bú-
stof nslán 1974, en það er svo lit-
ið, að varla er um þaö talandi.
Við fengum hvor um sig 370.000
kr. Þessi fjárhæð hrekkur ekki
fyrir mörgum gripum. En við
höfum stækkað kúastofninn og
stefnum að þvi að fækka kind-
um.
Það ermjög erfittað byrja frá
grunni og eiga ekkert, en við fá-
um jörðina og hús á staðnum.
Það er aðalókosturinn hve litil
lánin eru til að hefja búskap.
Lán til bygginga eru mjög óhag-
stæð, eftir að þau voru öll visi-
tölutryggð. Þama er svo litil
mismunun, þvi að þeir sem
tóku lán áöur en visitölubind-
ingin komst á, þurfa ekki að
borga þau visitölubundið. Verð-
bólgunni gengur þvi betur aö
mala verðið niður.
Ég vil að kýrnar heiti eitthvaö — segir Guðný. — Það er svo óper sónulegt þegar þær eru bara númeraðar. — Þaö er greinuegt ao þaO
fer vel á meö þeim Guönýju og kusu.

t nýja fjósinu eru nú aöeins sex kvigur, en um jólin kemur þaö tii fullra nota