Fréttablaðið - 25.06.2006, Blaðsíða 62

25. júní 2006 SUNNUDAGUR22
9 . H V E R V I N N U R !
S E N D U S M S S K E Y T I Ð J A S A F Á N Ú M E R I Ð 1 9 0 0
O G Þ Ú G Æ T I R U N N I Ð M I Ð A F Y R I R T V O .
V I N N I N G A R E R U • B Í Ó M I Ð A R F Y R I R T V O • D V D M Y N D I R • T Ö
L V U L E I K I R
V A R N I N G U R T E N G D U R M Y N D I N N I O G M A R G T F L E I R A
F R U M S Ý N D 2 2 . J Ú N Í
Vi
nn
in
ga
r v
er
Ð
a
af
he
nd
ir
hj
á
BT
S
m
ár
al
in
d.
K
óp
av
og
i.
M
eÐ
þ
ví
a
Ð
ta
ka
þ
át
t e
rt
u
ko
m
in
n
í S
M
S
kl
úa
b
b.
9
9
kr
/s
ke
yt
iÐ
.
Það er óhætt að segja að menningarveislan standi undir nafni því hvar sem
komið er á Sólheimum verða á
vegi manns góss fyrir sálina.
Skammt frá kaffihúsinu Græna
kannan sem er í hjarta þorpsins
ber að líta nokkuð sérstaka ljós-
myndasýningu. „Hagkaup gaf
íbúum Sólheima einnota ljós-
myndavélar,“ segir Óskar Jón
Helgason verkefnisstjóri sem leið-
ir blaðamann um sýningarsvæðið
sem nær um allt Sólheimaþorpið.
„Svo íbúarnir tóku sér myndavél í
hönd og mynduðu hvað eina sem
þeir vildu og hér ber svo að líta
afreksturinn.“ Presturinn er
greinilega ljósmyndurunum hug-
leikinn því á mörgum myndanna
skýtur hann upp kollinum. Sýning-
in er utandyra og eru myndirnar
plastaðar inn á tréspjöldum.
Spilar Presley-lög á Sólheima-
gítar
Í sýningarsal Ingustofu eru fjöl-
mörg strengjahljóðfæri af ýmsum
gerðum, sýningin ber heitið Jarð-
hörpusálmur í tré. Til allrar ham-
ingju er hljóðfærasmiðurinn ekki
langt undan svo það er hægt að
spyrja hann út í þessi sérstæðu
hljóðfæri en hann starfar í tré-
smiðjunni og heitir Lárus Sigurðs-
son. „Þetta hljóðfæri er hugsað
fyrir þá sem ekki spila á hljóðfæri
að öllu jöfnu,“ segir Lárus meðan
hann tekur fram litla líru í smiðj-
unni sem hann hefur smíðað. „Það
er svo einfalt að spila á hana að
það er á hvers manns færi,“ segir
hann meðan hann rennir fingrun-
um um strengina og galdrar fram
dulúðlega tóna. Haukur Þorsteins-
son sem vinnur í smiðjunni er þó
lítið fyrir þessa draumkenndu
tóna og nær í gítar einn sem Lárus
hefur smíðað og byrjar að rokka.
„Ég spila líka Presley,“ segir hann
að flutningi loknum. „Ég á gítar
heima og stundum spila ég á kaffi-
húsinu fyrir fólkið,“ segir hann
áður en hann telur í næsta lag.
Nóg er um slíka hæfileika í
smiðjunni því Lárus er menntaður
tónlistarmaður og hefur gefið út
nokkra geisladiska og þar á meðal
er diskur með lögum sem leikin er
á jarðhörpu en það er sérstök
harpa sem búin er til úr íslenskum
við. Margar slíkar hörpur eru
á sýningunni. Einnig hefur Lárus
smíðað fjölmarga gítara sem hann
notar svo sjálfur við tónsmíðarn-
ar. Nú er hann að taka upp næsta
jarðhörpugeisladisk sinn í kirkj-
unni á Sólheimum.
„Ferlið byrjar þannig að ég
heyri í hljóðfærinu og svo fer ég
að smíða það,“ útskýrir Lárus.
„Þegar ég hef heyrt tóninn get ég
farið að reikna út lengd
strengjanna, stærð hljóðfæris og
því um líkt.“
Einangrunarefni frá flekkóttum
kindum
Í umhverfissetrinu Sesseljuhúsi
stendur yfir sýning sem ber heitið
Að byggja og búa í sátt við
umhverfið. Það er Bergþóra Hlíð-
kvist Skúladóttir, forstöðukona
Sesseljuhúss, sem leiðir þar gesti í
sanninn um það hvernig hægt er
að búa í sem mestri sátt við
umhverfið en Sesseljuhús er
áþreifanlegt dæmi um það. „Það
voru ekki farnar hefðbundnar
leiðir við byggingu hússins heldur
var leitast við að gera allt með
vistvænum og sjálfbærum hætti,“
segir forstöðukonan. „Til dæmis
eru veggir og gólf einangraðir
með ull af 2.400 flekkóttum kind-
um. Ullin af þeim nýtist ekki eins
vel til að prjóna úr svo það er mjög
hagkvæmt að nota hana til ein-
angrunar. Svo er gaman að segja
þér blaðamanninum frá því að loft
sýningarskálans er einangrað með
pappír, meðal annars úr gömlum
dagblöðum. Kannski eru þarna
einhverjar greinar eftir þig,“ segir
Bergþóra og hlær við.
Þó að efniviður hússins sé úr
öllum áttum virðist ekki vera
nokkur leið að reka Bergþóru
Hlíðkvist á gat þegar spurt er um
uppruna þeirra. Því komst blaða-
maður að þegar hann spurði hvað-
an efniviðurinn í gólfið væri kom-
inn. „Þetta er lerki úr
Guttormslundi í Hallormsstað,“
svarar hún að bragði.
Fæða orma meðan teflt er við
páfann
„Þessi sjálfbæra og vistvæna
stefna sem við vinnum eftir tekur
á öllum þáttum,“ segir Bergþóra.
„Og hér förum við eftir þeirri
stefnu, þetta eru ekki aðeins hug-
myndir sem við höfum gaman af
að tala um.“ Við svo kveðið taldi
blaðamaður að hann gæti rekið
forstöðukonuna á gat og spurði
hvað yrði um lífræna úrganginn.
„Já, ég ætlaði einmitt að segja þér
frá því,“ svarar hún að bragði.
„Hér eru fimm klósett og skolpið
fer í sérstaka skolpskilju þar sem
fljótandi skolp og fast eru skilin
að. Fasta skolpið fer í hólf þar sem
ormar vinna á því og brjóta efnið
niður svo aðeins verður eftir 5
prósent af upphaflegu rúmmáli
þess. Það er skipt um hólf á þriggja
mánaða fresti og eftir um það bil
eitt ár er fasta skolpið orðið að
mold sem hægt er að nýta til rækt-
unar. Fljótandi skolpinu er hins
vegar veitt í tilbúið votlendi sem
er hér skammt frá. Það er saman
sett úr nokkrum þrepum og þegar
skolpið hefur farið gegnum þessi
þrep er það orðið að nær hreinu
vatni.“ Menn sem tefla við páfann
í Sesseljuhúsi geta því hugsað til
þess að þeir eru í leiðinni að fæða
ormana og búa til mold.
Auk þess að vera sýningarhús
um vistvænar og sjálfbærar bygg-
ingar er Sesseljuhús ráðstefnuhús
en þar er stór ráðstefnusalur fyrir
hundrað manns og þrír fundarsal-
ir. Sá salur sem er þó íbúunum
mikilvægastur um þessar mundir
er bíósalurinn en þar er hægt að
fylgjast með leikjunum á HM í
knattspyrnu á breiðtjaldi. Sá salur
er þéttsetinn þessa dagana eins og
gefur að skilja.
Náttúruverum boðið í bæ
Í svokölluðu Miðgarðstjaldi sem
komið hefur verið upp við aðaltorg
þorpsins er sýning í gangi sem ber
heitið Þæfðar myndir, tréálfar og
kynjaverur. Þar eru meðal annars
myndir af hinum ýmsum kynja-
verum sem gerðar hafa verið úr
þæfðri ull. Það eru starfsmenn
Listasmiðjunnar sem hafa gert
þessar myndir undir handleiðslu
Ólafs Más Guðmundssonar. Á sýn-
ingunni eru einnig dýr sem Chri-
stelle Bimier hefur gert úr íslensk-
um við og álfar og aðrir kyndugir
karlar sem Lárus Sigurðsson hefur
hannað. Lárus segir að þessar
verur verki mjög sterkt á fólk þótt
ekki skipi þær jafn veigamikinn
sess í lífi okkar Íslendinga eins og
áður. „Því er þessi sýning hugsuð
sem leið til að boða þessar náttúru-
verur og gömlu góðkunningja
íslensku þjóðarsálarinnar aftur til
okkar,“ segir þúsundþjalasmiður-
inn en þetta samspil manna og
GUÐLAUG JÓNATANSDÓTTIR Á KYNJAVERA-
SÝNINGUNNI Þjónninn á Grænu könnunni
gaf sér tíma til að kíkja á kynjaverurnar
á sýningunni Þæfðar myndir, tréálfar og
kynjaverur, en þar eru náttúruverur boðnar
til byggða.FRÉTTABLAÐIÐ/JÓN SIGURÐUR
JARÐHÖRPUSÁLMUR Í TRÉ Mörg forvitnileg
hljóðfæri er að finna á sýningunni Jarð-
hörpusálmur í tré í Ingustofu.
FRÉTTABLAÐIÐ/JÓN SIGURÐUR
BERGÞÓRA HLÍÐKVIST SKÚLADÓTTIR OG
ÓSKAR JÓN HELGASON Hjónakornin ræða
saman í Sesseljuhúsi sem er mjög óvenju-
legt hús. Það er einangrað með ull og
dagblöðum og skolpið verður að moldu.
FRÉTTABLAÐIÐ/JÓN SIGURÐUR
Veisla með varanleg áhrif
HAUKUR ÞORSTEINSSON Stundum gefst færi á að taka sér hlé frá verkum í trésmiðjunni og grípa í hin ýmsu hljóðfæri sem þar eru fram-
leidd til að stytta sér stundir. Haukur er hér í góðum gír með Sólheimagítar. FRÉTTABLAÐIÐ/JÓN SIGURÐUR
Í júníbyrjun hófst menningarveisla á Sólheimum
í Grímsnesi sem mun standa til 7. ágúst. Af því
tilefni hefur ýmsu verið tjaldað til sem líklegt
er að hafi áhrif á það hvernig veislugestir líta á
umhverfi sitt og tilveru. Jón Sigurður Eyjólfsson
kynnti sér hvað borið hefur verið á borð í þessari
sérstöku veislu.