Fréttablaðið - 25.09.2006, Side 36

25. september 2006 MÁNUDAGUR16
Þrátt fyrir að nærri öll málning sé flögnuð af þessu eyðibýli við Skinnalón á Melrakkasléttu má þar sjá marga liti sem gefa því dulúðlegan blæ. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Kindurnar horfa forvitnar á fáséða gesti enda hafa þær haft þetta forláta hús á Langanesi út af fyrir sig í langan tíma.
Bærinn Dagverðará á Snæfellsnesi má muna fífil sinn fegri en við
hann var kennd refaskyttan og lífskúnstnerinn Þórður Halldórsson.
Bærinn Strýta í Djúpavogshreppi hefur eitt sinn verið myndarhús.
Djúprauður gafl, grænar dyr og franskir gluggar. Hér hefur ekki
verið til sparað á sínum tíma. Reynitréð hallar sér að vini sínum til margra ára.
FYRR VAR OFT
Í KOTI KÁTT
Á ferð um sveitir landsins verður ekki hjá
því komist að taka eftir eyðibýlum sem
víða standa ein og yfirgefin en misilla farin
af veðri og vindum. Kemur þá yfir mann
viss angurværð að hugsa til þess fólks sem
eitt sinn bjó í þessum húsum. Þar hefur oft
verið kátt á hjalla. Íbúar hafa starfað þar
og leikið sér og engan hefur órað fyrir því
að nokkrum árum eða áratugum seinna
yrði ekkert eftir nema hrörlegir útveggir.
Eyðibýli geta verið ægifögur en samt
sem áður endurspegla þau að vissu leyti
brostnar vonir. Þau minna á búskap sem
hefur ekki staðið undir sér eða gamalt fólk
sem fallið hefur frá án þess að nokkur
afkomandi hafi tekið við búinu.
Hvað sem því líður voru eyðibýli góður
efniviður fyrir Vilhelm Gunnarsson ljós-
myndara, sem fangaði augnablik hins liðna
á ferð sinni um landið í sumar. - sgi