Fréttablaðið - 20.10.2006, Blaðsíða 57

FÖSTUDAGUR 20. október 2006 31
550 5000
AUGLÝSINGASÍMI
Sigþóra Gunnarsdóttir
Sölumaður í verslun RV
R
V
62
17
Höldum óhreinindum á mottunni
Úti- og innimottur fyrir íslenskar aðstæður
Á til
boð
i
í ok
tóbe
r 20
06
Úti-
og in
nimo
ttur
af ým
sum
ger
ðum

og s
tærð
um
…fjarlægir óhreinindi og vætu af skóm
…hindrar að gólfið innandyra verði hált
…heldur anddyrinu hreinu og snyrtilegu
gólfmottukerfið
UMRÆÐAN
Tengsl við leyniþjónustur
Þór Whitehead skrifar grein í Fréttablaðið í gær (miðviku-
daginn 18. október) sem varð til
þess að mig setti hljóðan. Fram
kemur að samráðherrar Svavars
Gestssonar í ríkisstjórn Stein-
gríms Hermannssonar, 1988-
1991, óskuðu eftir því að kannað
yrði hvort Svavar hefði gengið
erinda austur-þýsku leyniþjón-
ustunnar! Ráðherrarnir voru
samkvæmt frásögn Þórs, forsæt-
isráðherrann Steingrímur Her-
mannsson, þáverandi formaður
Framsóknarflokksins og Jón
Baldvin Hannibalsson, utanríkis-
ráherra og þáverandi formaður
Alþýðuflokksins.
Þór Whitehead byggir
frásögn sína á skriflegum
heimildum Róberts Trausta
Árnasonar sem á þessum tíma
var vara-fastafulltrúi Íslands hjá
NATÓ en hann var beðinn um að
gangast fyrir um þessa eftir-
grennslan. Það hafi hann að eigin
sögn gert þótt hann hafi verið
„tregur til verksins“ því hann
hafi ekki fengið að vita hvernig
ráðherrarnir „myndu nota
hugsanlegar upplýsingar“. Hann
hafi engu að síður sinnt þessari
beiðni og leitað til vestur-þýsku
leyniþjónustunnar og hinnar
bandarísku. „Einkum vildi Jón
Baldvin vita, hvort að Svavar
Gestsson hefði verið í hópi
erindreka STASI,“ segir í
frásögn Róberts Trausta. Þar
kemur einnig fram að ráðherr-
arnir hafi tekið sérstaklega fram
að ekkert mætti fréttast um
þetta til forstöðumanns íslenska
útlendingaeftirlitsins sem annað-
ist öryggisþjónustu á vegum
lögreglu og dómsmálaráðuneytis
um þetta leyti.
Ekki ætla ég að
rekja grein Þórs
Whiteheads og frásögn
Róberts Trausta í þaula
að öðru leyti en því að
frá því er skemmst að
segja að Róbert Trausti
fékk kuldalegar
viðtökur hjá fyrr-
nefndum leyniþjón-
ustumönnum sem
hefðu engin skjöl
viljað láta af hendi en
„það eitt staðfesti að
STASI hefði enga íslenska
trúnaðarmenn á sínum snærum
og hefði aldrei haft. Þetta vissi
íslenska öryggisþjónustan mæta-
vel“. Fram kemur að nokkru
síðar hefði Róbert Trausti fengið
ítarlegri svör frá vestur-þýsku
leyniþjónustunni þar sem skýrt
var frá því að rannsóknir hefðu
leitt í ljós að að austur-þýsku
leyniþjónustunni Stasi hafi
„ekkert [orðið] ágengt í því að
ráða sér íslenska
erindreka til starfa á
Íslandi hvorki á meðal
íslenskra námsmanna
né annarra“. Þór
Whitehead kveðst hafa
leitað eftir mati á þess-
um staðhæfingum hjá
„heimildarmanni úr
íslensku öryggisþjón-
ustunni“ sem hafi sagt
að þetta væri „á þá
leið“, sem „öryggis-
þjónustan sjálf“ hefði
talið líklegasta! Bíðum við,
„öryggisþjónustan sjálf“!! Hér
er vísað til íslenskrar öryggis-
þjónustu, sem virðist hafa verið
rekin með leynd í landinu. Það
bíður betri tíma að fjalla um
hana.
Hitt getur ekki beðið að þeir
Jón Baldvin Hannibalsson og
Steingrímur Hermannsson biðji
Svavar Gestsson formlega og
opinberlega afsökunar á
framferði sínu gagnvart honum.
Þetta ber þeim að gera sem
fyrrverandi fulltrúar þjóðarinn-
ar í ríkisstjórn landsins. Þá hljóta
þeir að þurfa að biðja þjóðina
afsökunar á því að hafa leitað á
náðir erlendrar leyniþjónustu í
stað þess að snúa sér til inn-
lendra lögregluyfirvalda, hafi
þeir haft grunsemdir um
alvarlegan glæp á borð við
landráð!
Hitt hljóta þeir svo að eiga við
sjálfa sig hvernig þeir geti
réttlætt það að hafa setið í nánu
samstarfi með mönnum sem þeir
fóru á bak við með þessum hætti.
Hafi það verið rétt að einvörð-
ungu hafi verið um einhvers
konar formlegheit að ræða hljóta
þeir að þurfa að svara því hvers
vegna þeir sögðu ekki félaga
sínum í ríkisstjórn frá því?
Höfundur er þingmaður VG
Þeir eiga að biðja Svavar
Gestsson afsökunar
ÖGMUNDUR JÓNASSON
Hitt getur ekki beðið að þeir
Jón Baldvin Hannibalsson og
Steingrímur Hermannsson
biðji Svavar Gestsson form-
lega og opinberlega afsökunar
á framferði sínu gagnvart
honum.
STEINGRÍMUR
HERMANNSSON
JÓN BALDVIN
HANNIBALSSON
BRÉF TIL BLAÐSINS
UMRÆÐAN
Fjarðará
Okkur öllum sem er annt um náttúru
Íslands ofbýður það
þegar einstaklingar sem
kenna sig við náttúru-
vernd nota rakalaus
ósannindi í meintri bar-
áttu sinni fyrir náttúru-
vernd. Hjörleifur Gutt-
ormsson, fyrrverandi
þingmaður og ráðherra
,heldur því fram fullum fetum í
grein í Fréttablaðinu, „Ný skraut-
fjöður í stefnu Samfylkingarinn-
ar“, að ég hafi verið búsettur í
Hafnarfirði þann tíma sem ég
gegndi störfum sem bæjarstjóri á
Seyðisfirði. Maður hlýtur að efast
um dómgreind manns sem heldur
fram jafn auðhrekjanlegum ósann-
indum enda þarf ekki annað en að
fletta upp íbúaskrá Seyðisfjarðar
síðustu fjögur árin til að sjá að hér
fer ráðherrann fyrrverandi með
helbera lygi. Hann ætti að skamm-
ast sín og biðjast opinberlega
afsökunar.
Varðandi virkjun Fjarðarár
geta menn að sjálfsögu haft sínar
skoðanir á þeirri framkvæmd og
hvernig að henni var staðið. Fram-
kvæmdin var mjög vel auglýst og
kynnt á öllum stigum málsins.
Ekki einn einasti íbúi á Seyðisfirði
sá ástæðu til að gera athugasemd-
ir við fyrirhugaða virkjun meðan
umsagnarfrestur um skipulagið
stóð yfir. Og ekki Hjörleifur held-
ur. Hins vegar kærði hann úrskurð
Skipulagsstofnunar þegar fyrir lá
að hún samþykkti framkvæmdina.
Eins og fyrri daginn kaus hann
kærumeðferðina frekar en að taka
þátt í efnislegum umræðum um
fyrirhugaða framkvæmd meðan
hún var til umfjöllunar og kynn-
ingar.
Það er einnig alrangt hjá Hjör-
leifi að um eitthvert leynimakk
hafi verið að ræða varðandi samn-
ingagerðina við Íslenska Orku-
virkjun. Í bæjarstjóratíð minni á
Seyðisfirði lágu öll gögn opin fyrir
sem lutu að samningum við fyrir-
tækið. Að vísu var bæjarstjórn
kærð til Úrskurðanefndar upplýs-
ingamála fyrir að liggja á gögnum
sem liggja ættu fyrir. En nefndin
hafnaði þeirri ákæru algjörlega
og vísaði henni til föðurhúsanna.
Það sem virðist öðru fremur
pirra Hjörleif er að ekki þótti
ástæða til að fara með fram-
kvæmdina í formlegt umhverfis-
mat vegna smæðar hennar. Hins
vegar á hann að vita mæta vel að
áður en ákvörðun var tekin voru
gerðar margvíslegar athuganir á
lífríki og náttúrufari svæðisins.
Umsögn allra fagaðila var á eina
lund. Ekki væri verið að fórna
neinum markverðum náttúruverð-
mætum.
Fjarðaráin mun renna áfram
eins og hún hefur gert um ómuna-
tíð. Að vísu mun rennsli
hennar óhjákvæmilega
verða jafnara. Verstu
flóð í henni munu vænt-
anlega heyra sögunni
til, en þeim hafa fylgt
flóð í kjallara húsa við
Fjarðarána og Lónið,
fólki til armæðu og
tjóns. Eins munu Seyð-
firðingar losna við
þurrð árinnar á frosta-
og þurrkatímum sem
hefur verið til vand-
ræða og stundum valdið
vatnsleysi í bænum.
Stundum mætti halda að öfga-
fyllstu „náttúruverndarsinnar“
væru á móti rafmagni. Það er
sama hvort menn eru að virkja
lítið og sætt með hverfandi röskun
umhverfisins eða hvort stórvirkj-
anir eru á ferð. Ávallt skulu þeir
vera á móti. Auðvitað geta verið
skiptar skoðanir um einstakar
virkjanir. En staðreyndin er sú að
enginn íbúi á Seyðisfirði hreyfði
mótmælum við virkjuninni á for-
sendum náttúruverndar. Ekki eru
þó allir Seyðfirðingar náttúrusóð-
ar eins og ætla mætti af málflutn-
ingi ráðherrans fyrrverandi.
Eitt er þó rétt í grein Hjörleifs.
Í þessu máli voru þau Valgerður
Sverrisdóttir, þáverandi iðnaða-
ráðherra, og hann, fyrrverandi
iðnaðarráðherra, sammála um að
æskilegt væri að framkvæmdin
færi í formlegt umhverfismat.
Ekki vegna þess að fyrir því lægju
efnislegar forsendur eins og fram
kemur í úrskurði Skipulagsstofn-
unar. Ætli það hafi ekki ráðið
nokkru um afstöðu iðnaðarráðu-
neytisins að framkvæmdin var
ekki á vegum Landsvirkjunar og
hvorki að frumkvæði né á forræði
ráðuneytisins.
Allir sem til þekkja vita að nýt-
ing vatnsorkunnar í Fjarðará er
takmörkuð við þau umhverfis-
sjónarmið sem voru lögð til grund-
vallar. Áin hefði forgang til vatns-
ins og pípur allar lagðar í jörðu.
Að baki lágu áratugalangar mæl-
ingar á vatnsrennsli árinnar og
fjöldi ljósmynda sem sýndu útlit
fossanna við mismikið rennsli.
Það er aulalegt að reyna að
gera undirritaðan tortryggilegan
vegna þess að hann sé að sunnan.
En að halda því fram að ég hafi
búið mína bæjarstjóratíð í Hafn-
arfirði er rakalaus lygi sem ber
vott um virðingarleysi fyrir sann-
leikanum og er til þess eins fallið
að kasta rýrð á alla sem kenna sig
við náttúruvernd.
Höfundur er fyrrverandi bæjar-
stjóri á Seyðisfirði
Hjörleifur fjaðralaus
ósannindamaður
TRYGGVI HARÐARSON
Síminn
Sigurður Ásmundsson fjallar um
ADSL áskrift Símans.
Vegna fréttar um hvernig Síminn mis-
munaði landsmönnum eftir búsetu,
á ADSL áskriftum, vil ég benda á
eftirfarandi. Ég bjó úti á landi þar sem
sérkjör voru á ADSL þjónustu Símans,
á þann veg að gagnaflutningsgetan
var takmörkuð og því ekki hægt að
bjóða þær tilboðsleiðir sem íbúum
suðvesturhornsinns bjóðast. Ég er
búinn að vera áskrifandi að ADSL neti
Símans í tæp tvö ár með fyrrgreind-
um takmörkunum. Fyrir stuttu síðan
flutti ég á höfuðborgarsvæðið og lét
flytja með mér símann og alla þá
þjónustu sem ég var áskrifandi að.
Hins vegar hélt Síminn mér áfram
á tveggja ára gamalli, úreltri oku-
ráskriftarleið, sem ekki einu sinni er
í boði fyrir það svæði sem ég nú bý
á. Þegar ég svo uppgötvaði þetta fyrir
nokkrum dögum síðan, fór niður í
afgreiðslu Símans í Ármúla til að fá
áskriftinni breytt, þá var það ekkert
mál nema hvað nýja áskriftarleiðin
tók ekki gildi fyrr en um næstu mán-
aðarmót. Síminn ætlar semsagt að
misnota mig í einn mánuð í viðbót.
Takk fyrir.
Höfundur er búsettur í Kópavogi.
Það er aulalegt að reyna að
gera undirritaðan tortryggileg-
an vegna þess að hann sé að
sunnan.