Fréttablaðið - 06.11.2006, Blaðsíða 59

3 4 5 6 7 8 9
Fim. Aukas. upps.9. nóv
Fös. 10. nóv
Lau. 11. nóv
Lau. 18. nóv
Sun. 19. nóv
Fös. 24. nóv
Lau. 25. nóv
Miðasala virka daga
frá kl. 11-16 og 2
tímum fyrir sýningar.
Sími 5629700
www.idno.is
Sýningar kl. 20
Sýnt í Iðnó
Leikritið Patrekur 1,5 ferðaðist um
framhaldsskóla landsins í október-
mánuði en hefur nú verið tekið til
sýninga á Smíðaverkstæði Þjóð-
leikhússins. Viðfangsefni þess
býður upp á talsvert spaugilegar
uppákomur, menn í staðfestri sam-
búð sem dreymir um að verða for-
eldrar ættleiða dreng sem síðan
reynist, fyrir gloppu í skrifræðinu,
vera viðskotaillur unglingur. Í stað-
inn fyrir eins og hálfs árs ungviði
mætir Patrekur á svæðið, fimmtán
ára gerpi með blóðuga sakaskrá og
hommahatari í þokkabót.
En öllu gamni fylgir einhver
alvara og þetta verk hefur skýran
og fallegan boðskap. Patrekur 1,5
er miklu fremur verk um ástina og
umburðarlyndið heldur en verk um
fordóma og samkynhneigð. Text-
inn er lipur og það leyndi sér ekki á
fyrstu sýningunni á Smíðaverk-
stæðinu að leikhópurinn undir
styrkri stjórn leikstjórans útsjón-
arsama, Gunnars Helgasonar,
hefur gert þétta og skemmtilega
sýningu úr efnivið sínum.
Parið óheppna/lukkulega leika
Rúnar Freyr Gíslason og Jóhannes
Haukur Jóhannesson og standa sig
hreint út sagt frábærlega. Samleik-
ur þeirra (og samsöngur) er glimr-
andi fínn og fáa hnökra að finna.
Rúnar Freyr Gíslason tekur Svein
sinn föstum tökum, félagsráðgjaf-
inn drykkfelldi verður mátulega
viðfelldinn í meðförum hans og
maður nær að fylgjast með honum
þroskast þrátt fyrir að sögutími
verksins sé stuttur. Jóhannes
Haukur kitlar ófáar hláturtaugar í
hlutverki uppfinningamannsins
Jörundar, sem er hlýr og alúðlegur
maður en óttaleg luðra. Söngnúm-
er hans voru stórskemmtileg og
Jóhannes er fyrirtaks gamanleik-
ari.
Frumraun Sigurðar Hrannars
Hjaltasonar í Þjóðleikhúsinu gefur
fyrirheit um bjarta framtíð í leik-
listinni. Frammistaða hans í titil-
hlutverkinu var til mikils sóma,
þarna er kraftmikill leikari á ferð
sem verður gaman að fylgjast með
í framtíðinni. Hann pakkaði þess-
um unglingi saman í ógnvekjandi
orkubúnt sem átti samúð allra í
salnum, þrátt fyrir að vera ófyrir-
leitið skoffín.
Umgjörð sýningarinnar var vel
heppnuð ef frá er talin blessuð
leikmyndin sem var algjör ósmíð
að mínu mati. Ég skil hreinlega
ekki af hverju það var ekki hægt
að efna í aðeins meiri íburð en
teppalagðar spónaplötur fyrir
þessa sýningu. Þó svo að hag-
kvæmniskrafan sé augljós – leik-
myndin þarf að komast í meðal-
stórt skott á skutbifreið, þá var
þessi grámyglulega umgjörð í litlu
flútti við annars litríkar persónur
verksins. Grjónapokarnir voru
smart en hvað var með þessi skil-
rúm? Þetta leit meira út eins og
ráðuneytisskrifstofa á áttunda ára-
tugnum heldur en einkaheimili.
Búningar voru þó einfaldir og við-
eigandi. Ljósanotkun var skiljan-
lega í lágmarki en spurning hvort
ekki væri hægt að gera meira með
möguleika þeirra nú þegar sýning-
in hefur eignast fastan samastað?
Líkt og á sýningarferðalaginu
var efnt til umræðna að sýning-
unni lokinni þar sem gestum gafst
kostur á að spyrja leikarana nánar
út í sýninguna. Á þessari tilteknu
sýningu var leikskáldið einnig við-
statt og gaf hann sér tóm til þess að
spjalla og segja forvitnilegar sögur
af verkinu. Þetta finnst mér gott
framtak og sannarlega til eftir-
breytni. Gestir tóku virkan þátt í
umræðunni og þótt hún hafi ekki
náð neinu háflugi þá auðgaði hún
sannarlega leikhúsheimsóknina.
Fyndið verk með fallegan boðskap
Spennusagan Farþeginn eftir
Árna Þórarinsson og Pál Krist-
in Pálsson er komin út hjá for-
laginu JPV. Þegar Arnar Sig-
urðsson
leigubílstjóri
tekur upp Sig-
urbjörn
Hjálmarsson
forstjóra í
miðbæ
Reykjavíkur á
ísköldum
nýársdegi
hefst undar-
legt ferðalag sem er þó ekki án
fyrirheita. Farþeginn er önnur
spennusagan sem Árni Þórar-
insson og Páll Kristinn Pálsson
skrifa saman en sú fyrri, Í upp-
hafi var morðið, hlaut frábærar
viðtökur. Síðasta spennusaga
Árna Þórarinssonar, Tími norn-
arinnar, kom út í fyrra og náði
metsölu og var tilnefnd til
Íslensku bókmenntaverðlaun-
anna.
JPV útgáfa gefur einnig út ljóð-
mæli Jóns Arasonar biskups en
þetta er í fyrsta skipti sem öll
ljóðmæli hans koma út saman í
einu riti.
Ásgeir Jóns-
son ritstýrði
verkinu og
ritar ítarlegan
inngang þar
sem kvæðin
eru sett í sam-
hengi við tíð-
arandann og
lífshlaup Jóns.
Kári Bjarnason bjó kvæðin til
prentunar og skrifaði skýringar
en Jón Óskar myndskreytti bók-
ina. Anna Cynthia Leplar braut
um verkið sem er 230 blaðsíður.
Í tilefni af úkomu bókarinnar
verður Þorgerði Katrínu Gunn-
arsdóttur menntamálaráðherra
afhent fyrsta eintak bókarinnar
við hátíðlega athöfn í Þjóðminja-
safni Íslands á morgun kl. 17.
Bandaríska rithöfundinum Mitch
Albom skaut upp á stjörnuhimin-
inn árið 1997 með bókinni Þriðju-
dagar með Morrie, hugljúfri bók
hlaðinni vangaveltum um lífið og
tilveruna. Í Fimm manneskjum
sem maður hittir á himnum er
Albom á svipuðum slóðum. Hér
segir frá Edda, starfsmanni í
skemmtigarði sem deyr af slys-
förum á 83. afmælisdegi sínum.
Hann vaknar í himnaríki og hittir
þar fyrir fimm manneskjur, sem
hafa með einum eða öðrum hætti
haft áhrif á líf hans. Með þeirra
liðsinni lítur Eddi yfir genginn
veg, sem fljótt á litið virðist vera
gata glataðra tækifæra og eftir-
sjár. Fimmenningarnir bregða
hins vegar öðru ljósi á hið liðna
og í nýju samhengi horfir lífið
kannski öðruvísi við.
Notalegur
andi og ljúfsár
svífur yfir vötn-
um í Fimm
manneskjum …
sem er þó bless-
unarlega laus
við væmni. Eddi
er skýr og vel
heppnuð per-
sóna, allt frá
æsku fram í
rauðan dauðann. Góð manneskja,
en breysk, sem hefur haltrað í
gegnum lífið og ekki haldið í við
tækifærin, á köflum jafnvel lokað
augunum fyrir þeim. Stíll Alboms
er látlaus en læsilegur og hann
hefur lag á að búa til aðstæður og
hugarástand sem flestir kannast
við sjálfa sig í, illu heilli eða
góðu.
Í sögunni er mörgum hugleið-
ingum velt upp um örlög mann-
anna og hvernig þau tengjast.
Hvernig góð ætlun getur snúist
upp í andhverfu sína en líka
hvernig maður hefur látið gott af
sér leiða, jafnvel bjargað manns-
lífi, án þess að gera sér grein
fyrir því.
Þetta hljómar kannski eins og
lítt dulbúin sjálfshjálparbók en
það væri ódýr afgreiðsla að láta
þar við sitja. Augljóst er að höf-
undurinn er trúaður en Fimm
manneskjur … er bók sem er
fyrst og síðast á mannlegum
nótum. Albom býður ekki upp á
svör um tilgang lífsins, heldur
lykla að hugleiðingum um hvað
það er auðvelt að láta það fram
hjá sér fara. Bókin rennur í gegn
á augabragði, skildi þann sem
þetta skrifar eftir hugsi og svei
mér þá ef honum leið ekki líka
dálítið betur.
Að haltra í gegnum ævina