Fréttablaðið - 22.12.2007, Side 56

● hús&heimili
N
ú líður senn að jólum og hefur það eflaust ekki farið framhjá
neinum. Þjóðfélagið virðist þanið til hins ítrasta þar sem allir
eru að reyna að klára síðustu verkefni ársins í vinnunni og á
heimilinu. Jólaösin og allt sem henni fylgir setur líka strik í
reikninginn og spennan eykst. Því miður er það nú oft svo að heimilið
verður út undan í kapphlaupinu.
Ég hef farið í nokkurs konar hring með þrifkvíðann. Ástandið á heim-
ilinu fór smám saman versnandi eftir því sem verkefnin utan þess juk-
ust og á tímabili var það svo að við hjónin vorum farin að forðast heim-
ilið. Griðastaðurinn hafði breyst í Grýlu. Eftir vinnu var barnið sótt á
leikskólann, farið í búð og kvöldmaturinn jafnvel snæddur úti. Síðan
var komið heim, skellt í eina uppþvottavél og farið að sofa. Húrra! Fjör.
Heimilið var síðan flúið morguninn eftir. Við
meira að segja skruppum til London til að komast
enn lengra frá heimilinu (svona meðal annars). Þá
flaug mér í hug að kannski væri sniðugt að fá ein-
hvern til að þrífa fyrir sig. Fyrst svo var komið að
ekki gafst tími til neins og orkan var í lágmarki
kvöldin eftir vinnu, væri það þá svo galið að hafa
uppi á einhverjum duglegum og samviskusömum
aðila sem væri til í verkið fyrir sanngjarna þókn-
un? Ó já, þá komu rimlar hugans, uppeldisins og
buddunnar til sögunnar.
Í fyrsta lagi þótti mér agalegt að við játuðum
okkur sigruð og hleyptum ókunnri manneskju
inn á heimilið til að bjarga málum. Auk þess væri
það hreint út sagt niðurlægjandi að láta einhvern
verða vitni að ófögnuðinum. Best að halda svona
hlutum út af fyrir sig. Heimilið er líka heilagt og
ýmislegt sem maður vill ekki að óviðkomandi séu
með puttana í. Það sem ég vissi var að eflaust myndi ég líka taka upp tusk-
una og kústinn sjálf og þrífa allt hátt og lágt áður en „reddarinn“ myndi
mæta á staðinn. Kannski ágætis hvati til verka en full kostnaðarsamur.
Þá komum við að öðru atriði — kostnaðinum. Við erum ekki beinlínis há-
tekjufólk og væri það ekki hálf asnalegt að eyða peningum í að láta þrífa
fyrir sig þegar maður ætti að vera fullfær um það sjálfur? Sveiattan já,
þvílík argasta vitleysa að láta sér yfir höfuð detta þetta í hug! Eða hvað?
Tíminn er jú líka peningar og ef við viljum halda áfram með keðjuna
þar til hún slitnar er mikilvægt að muna að peningar eru ekki allt. Ef smá
aðstoð myndi létta álagið á heimilinu og sálartetri hinna útivinnandi for-
eldra, væri það ekki þess virði? Væri ekki dásamlegt að koma heim að öllu
hreinu og fínu og anda léttar í Ajaxmettuðu andrúmslofti? Drekka kaffi í
sófanum með fætur á háglansandi sófaborðsplötu og virða fyrir sér jóla-
ljósin? Jú, það væri ljúft … en glætan að ég láti verða af þessu! Frekar
breytist ég í joggingbuxnahúsfrú og tekst á við heimilisgrýluna af fullum
krafti og sef síðan svefni hinna réttlátu seint á aðfangadagskvöld.
HEIMILISHALD
HREFNA SIGURJÓNSDÓTTIR SKRIFAR
Skúra, skrúbba og bóna …
● Forsíðumynd: Anton Brink tók þessa mynd á heimili
Darra Johansen. Útgáfufélag: 365 miðlar ehf., Skafta-
hlíð 24, 105 Reykjavík, s. 512 5000 Ritstjórar: Sólveig
Gísladóttir solveig@frettabladid.is og Emilía Örlygsdóttir
emilia@frettabladid.is. Auglýsingar: Ámundi Ámundason
s. 517 5724 Útlitshönnuður: Kristín Agnarsdóttir kristina@
frettabladid.is.
Í fyrsta lagi þótti
mér agalegt að við
játuðum okkur
sigruð og hleyptum
ókunnri manneskju
inn á heimilið til að
bjarga málum. Auk
þess væri það
hreint út sagt
niðurlægjandi að
láta einhvern verða
vitni að ófögnuðin-
um.
Hrönn Kristinsdóttir unir sér best
í stofugluggakistunni á heimili
sínu í vesturbænum. Hún býr á
þriðju hæð og er með útsýni yfir
Reykjanesið, Snæfellsjökul og
fallegt reynitré sem teygir sig upp
fyrir gluggann. „Hér sit ég stund-
um og læt mig dreyma,“ segir
Hrönn. „Mér þykir mjög vænt um
þetta tré og finnst gaman að fylgj-
ast með því á mismunandi árstím-
um. Á vorin þegar það er að laufg-
ast tökum við fjölskyldan myndir
af því dag frá degi en svo fylgj-
umst við líka með því missa laufin
á haustin og fyllast af snjó á vet-
urna,“ bætir hún við.
Hrönn segist yfirleitt ekki
tengjast hlutum tilfinningabönd-
um. „Ég hugsa að maður vaxi upp
úr því að láta sér þykja vænt um
hluti,“ segir hún. Ég á þó mynd
sem ég held mikið upp á en hana
fékk ég að gjöf frá tyrkneskum
leikstjóra sem ég vann einu sinni
með. Hann notaði myndina sem
leikmun en gaf mér hana svo.
Hún er af kúrdískri fjölskyldu,
tveimur konum og þremur börn-
um, sem öll eru upptekin við iðju
sína og er myndin mjög lifandi,“
útskýrir Hrönn.
Hún er annar framleiðandi
heimildarmyndarinnar Syndir
feðranna sem fjallar um dvöl
drengja á Breiðavíkurheimilinu
um miðbik síðustu aldar. Mynd-
in var frumsýnd í haust og er ný-
komin út á mynddiski. - ve
Fylgist með árstíðunum
● Tréð í garðinum hjá Hrönn Kristinsdóttur teygir anga sína upp fyrir stofugluggann.
Hrönn fylgist með trénu skipta litum úr stofugluggakistunni. Með henni á myndinni er yngsta dóttir hennar, Elsa Sóllilja Valdi-
marsdóttir. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
● FALLEGT GERVITRÉ Í hugum margra eru gervijólatré hold-
gervingur þess illa. Hvít, bleik og loðin, lyktandi af gerviefni og plasti.
Gervijólatré eru þó til í mörgum stærðum og gerðum. Eitt þeirra má sjá
á meðfylgjandi mynd. Tréð er búið til úr viði af fyrirtækinu Buro North
í Ástralíu. Sannarlega hátíðlegt tré sem sómir sér vel í hvaða stofu sem
er. www.buronorth.com
Þráðlaus þægindi frá Danfoss
Gólfhiti - einfaldari en nokkru sinni fyrr
Þráðlausar gólfhitastýringar
Háþróaðar en einfaldar
Við erum leiðandi í hönnun og
framleiðslu gólfhitastýringa
Danfoss stjórnbúnaður fyrir hitakerfi fæst í öllum helstu lagnaverslunum landsins
22. DESEMBER 2007 LAUGARDAGUR2