Fréttablaðið - 06.01.2008, Blaðsíða 12

12 6. janúar 2008 SUNNUDAGUR
Á
rið 2008 verður
annasamt fyrir þá
feðga. Þórir Snær
er ásamt félögum
sínum í ZikZak að
fara af stað með
kvikmynd Dags Kára, A Good
Heart, og Sigurjón er að framleiða
stórmyndina Brothers sem skart-
ar þremur af vinsælustu ungstirn-
unum í Hollywood um þessar
mundir; Natalie Portman, Jake
Gyllenhaal og Toby Maguire. Og
það er fleira á döfinni. Þórir Snær
verður meðframleiðandi í einu
stærsta kvikmyndarverkefni sem
Danir hafa ráðist í en það er vík-
ingamyndin Valhalla Rising með
Mads Mikkelsen í aðalhlutverki.
Sigurjón verður ekki víðsfjarri en
Scanbox, dreifingarfyrirtæki hans
í Danmörku, mun einnig koma að
framleiðslu myndarinnar. Þar að
auki hyggjast Þórir og ZikZak
stofna kvikmyndafyrirtæki með
leikstjóra myndarinnar, hinum
danska Nicholas Winding Refn,
sem þeir feðgar hafa mikla trú á.
Nú eruð þið orðnir tveir
Feðgarnir fögnuðu nýju ári fjarri
skarkala höfuðborgarinnar og
héldu til í húsi fjölskyldunnar á
Snæfellsnesi. Að sögn Þóris var
ekki það mikill vindur fyrir vestan
að ekki væri hægt að skjóta upp
nokkrum rakettum í lok ársins.
Hins vegar gaf vonda veðrið þeim
góða afsökun til að liggja yfir kvik-
myndum morgna, kvölds og miðj-
an dag. Sigurjón er í Akademíunni
í Bandaríkjunum og Þórir situr í
þeirri evrópsku og þeir fá sendan
aragrúa af kvikmyndum áður en
verðlaunatilnefningarnar eru til-
kynntar og leggja þannig sitt af
mörkum. „Ætli við séum ekki búnir
að sjá rjómann af bestu kvikmynd-
unum,“ segir Þórir.
Kvikmyndir eru sameiginleg
ástríða þeirra feðga og er því oft
allt sem tengist kvikmyndum á
einn eða annan hátt aðalumræðu-
efni þeirra. Skiptir litlu máli hvort
það er myndræn uppbygging
Skaupsins, nýjasta afurð Tarantin-
os eða bara spennandi bók.
„Mamma sussar stundum á okkur
þegar við byrjum,“ segir Þórir og
rifjar upp söguna þegar Fíaskó,
kvikmyndin sem lagði grunninn að
kvikmyndafyrirtækinu ZikZak,
var frumsýnd. „Þá andvarpaði
mamma og sagði: Nú eruð þið orðn-
ir tveir.“ Sigurjón bætir því við að
hins vegar hafi sálfræðingurinn,
sérkennarinn og húsfreyjan, Sig-
ríður Jóna Þórisdóttir, fínan smekk
á kvikmyndum og hafi meira að
segja, þvert gegn sínum vilja að
vísu, öðru hvoru lagt hönd á plóg-
inn með tillögum um heppilegt
kvikmyndaefni.
En hvort sem kvikmyndagerð
hefur hreinlega skotið rótum í fjöl-
skyldugenunum eða er jafnvel
borin fram með kvöldmatnum
hefur Sigurjóni og Þóri borist lið-
styrkur í kvikmyndaumræðunni.
Dóttirin, Sigurborg, er þegar farin
að segja sínar meiningar á kvik-
myndum og er búin að skrifa sitt
fyrsta kvikmyndahandrit, aðeins
þrettán ára gömul. „Þannig að
þetta stefnir ekki í gott,“ segir Sig-
urjón en báðir virðast þeir þó nokk-
uð sáttir við liðsaukann og taka
fram að Sigurborg mæli eindregið
með spænsku kvikmyndinni The
Orphanage fyrir þrettán ára og
eldri.
Eini hvíti strákurinn í bekknum
Feðgarnir hafa komið sér vel fyrir
á Café Konditori á Suðurlands-
brautinni í enn einni lægðinni sem
gengur yfir landið og fara þaðan í
huganum til Los Angeles, þangað
sem fjölskyldan hélt fyrir 29 árum
á vit ævintýranna. Þar hugðist
Sigurjón, stórhuga og ungur
maður, hasla sér völl meðal þeirra
bestu. Þórir var þá rétt skriðinn á
grunnskólaaldur og var fyrst
komið fyrir í skóla í miðju South
Central-hverfinu, einu þekktasta
blökkumannahverfi L.A. Enda
kom það á daginn að Þórir var eini
hvíti strákurinn í bekknum. „En
við fluttum síðan þaðan og feng-
um hús niðri við strönd þar sem
Þórir var svona „beach boy með
blonde hair og blue eyes“. En
heimalandið togaði alltaf í unga
drenginn sem kom öll sumur og í
öllum fríum hingað til lands og
þegar hann varð þrettán ára setti
hann foreldrum sínum stólinn
fyrir dyrnar og vildi fara heim.
„Ég fékk það bara í gegn og flutti
heim til ömmu,“ útskýrir Þórir.
Sigurjón taldi hins vegar á þeim
tíma að sonurinn myndi snúa aftur
úr kuldanum og myrkrinu því að
fátt gæti jafnast á við eilífðar sól
og sumar draumalandsins. Sigur-
jón segir einnig að það hafi reynst
þeim hjónum erfitt að sjá á eftir
Þóri til Íslands en hins vegar hafi
þau verið stolt af því að hann tók
ákvörðun að eigin frumkvæði að
vilja vera fyrst og fremst Íslend-
ingur.
Dæmið snerist við, í öllum fríum
og sumrum kom Þórir til foreldra
sinna og þegar hann náði sextán
ára aldri og var kominn með bíl-
próf var hann ráðinn sem sendill í
fjölskyldufyrirtækinu. „Þetta var
á gullaldarárum Propaganda,“
grínast Sigurjón með en það er þó
ekki fjarri sanni. Fyrirtækið fram-
leiddi tónlistarmyndbönd og meðal
leikstjóra sem voru innan vébanda
þess voru David Fincher (Seven
og Zodiac), Antoine Fuqua (Train-
ing Day), Michael Bay (Transfor-
mers) og Spike Jonze (Adaptation)
og þar með voru örlögin ráðin.
Hin hliðin á glamúrnum
Ýmislegt kemur upp úr kafinu
þegar líður á spjallið. Þannig ætl-
aði Þórir aldrei að fara út í kvik-
myndabransann og upplýsir að
hugurinn hafi stefnt í áttina að lög-
fræði. Sigurjón rekur upp undrun-
araugu og rámar ekkert í þær hug-
myndir en man greinilega eftir því
að Þóri hafi langað til að verða leik-
ari. „Þar má eiginlega segja að ég
hafi fengið mitt fyrsta heilræði frá
pabba í þessari atvinnugrein. Hann
benti mér á að það væru 250 þús-
und íbúar á Íslandi og að það væru
jafnmargir atvinnulausir leikarar í
Los Angeles,“
Sigurjón telur sig hafa varað
Þóri við þessari iðngrein, ekki síst
þegar leikaradraumurinn fór að
láta á sér kræla. „Mér finnst ég
hafa frekar latt hann en hvatt. Og
þegar sætu stelpurnar voru að
mæta í prufurnar benti ég honum á
að glamúrinn væri bara framhlið-
in. Bakhliðin væri aðeins flóknari.“
Og það er einmitt það sem heldur
Þóri frá draumaborginni, sem hann
hefur augljóslega ekki mikið álit á.
„Í Hollywood snýst gjörsamlega
allt um kvikmyndir. Meira að segja
þegar ég keypti jólatréð fyrir
tveimur árum spurði náunginn
sem seldi mér það hvað ég gerði.
Það skipti engu máli þótt ég reyndi
að draga úr atvinnugreininni með
því að segjast vera íslenskur kvik-
myndaframleiðandi, hann dró upp
geisladisk og sagðist vera kvik-
myndatónskáld.“ Sigurjón kannast
vel við þetta einkenni, en háls-, nef-
og eyrnalæknirinn hans er búinn
að gefa honum sömu bókina tví-
vegis. „Hann er bróðir fyrrverandi
umboðsmanns The Doors og hefur
skrifað ágæta bók um það sem
hefur aldrei verið kvikmyndað í
þeirra sögu.“ Sem skýrir þörf
læknisins til að ota verkinu að kvik-
myndaframleiðandanum.
Þórir tekur við keflinu. „Þessi
slúðurblaðamynd sem allir hafa af
Hollywood er ýkt. Varla nokkur
maður sem reykir né drekkur, allir
fara snemma að sofa, vakna sex á
morgnana, borða gras og eyða
helgunum í að lesa handrit. Það eru
fleiri hlutir sem skipta mig máli.“
Sigurjón kinkar kolli en segir síðan
að Hollywood henti honum og hans
persónuleika ágætlega. „Enda er
vitað mál að ég er ofvirkur,“ segir
hann og heldur áfram: „En það var
líka bara þannig á þessum árum
sem ég fór út að ef maður ætlaði
sér á annað borð að ná áfram í
hinum alþjóðlega kvikmyndaheimi
varð maður að vera í Hollywood.
Sem betur fer fyrir þá sem ekki
eru tilbúnir að takast á við hinn
harða heim þar hefur margt breyst
á þeim aldarfjórðungi sem er lið-
Forðumst að vinna of náið saman
Fáar fjölskyldur á Íslandi geta státað bæði af Óskarstilnefningu og Gullpálmanum. En það geta feðgarnir Sigurjón Sighvatsson
og Þórir Snær Sigurjónsson. Mynd Sigurjóns, Wild at Heart, fékk aðalverðlaunin í Cannes 1990 og stuttmynd ZikZak, Síðasti
bærinn í dalnum, tilnefningu til Óskarsins fyrir tveimur árum. Freyr Gígja Gunnarsson settist niður með þeim og ræddi við þá
um ástríðu þeirra sem stundum er sussuð niður við matarborðið.
Í Hollywood snýst gjörsamlega
allt um kvikmyndir. Meira að
segja þegar ég keypti jólatréð fyrir
tveimur árum spurði náunginn
sem seldi mér það hvað ég gerði. Það skipti
engu máli þótt ég reyndi að draga úr atvinnu-
greininni með því að segjast vera íslenskur
kvikmyndaframleiðandi, hann dró upp geisla-
disk og sagðist vera kvikmyndatónskáld.
ÞOLINMÆÐI OG STEFNULEYSI Þórir telur að kvikmyndaiðnaðurinn eigi að leyfa íslenskum leikstjórum að spreyta sig á fleiri tegundum kvikmynda en einni. Sigurjóni finnst
Kvikmyndamiðstöð skorta skýra stefnu. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Sigurjón Sighvatsson
Eftirlætismynd: 1900 eftir Bernardo
Bertolucci og Rauður, Hvítur og
Blár-þríleikur Kieslowski.
Draumaverkefni: Ævisaga Mariu
Callas.
Uppáhaldsbók: Sjálfstætt fólk eftir
Halldór Kiljan Laxness.
Mynd sem ég hef horft oftast á:
Godfather 1 og 2. Þakkargjörðarhefð
að renna þeim í gegn, svona annað
hvert ár.
Besti leikstjórinn: Erfitt að gera
upp á milli Fellini, Pasolini, Berg-
man og Fassbinder.
Þórir Snær Sigurjónsson
Eftirlætismynd: Apocalypse Now
eftir Coppola.
Draumaverkefni: Að kvikmynda
Meistarinn og Margaríta eftir Búlga-
kov.
Uppáhaldsbók: East of Eden eftir
Steinbeck.
Mynd sem ég hef horft oftast
á: The Untouchables eftir Brian
De Palma og Pulp Fiction eftir
Tarantino.
Besti leikstjórinn: Billy Wilder og
Kieslowski.
EFTIRLÆTI FEÐGANNA