Fréttablaðið - 22.03.2008, Blaðsíða 66

50 22. mars 2008 LAUGARDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Þú
aftur?
Bjöllur og
ánamaðkar
eru bestu
vekjaraklukkur
í heimi!
Af hverju
eru karl-
menn með
geirvörtur?
Við erum
gallagripir. við
erum meira
að segja með
hár í kringum
naflann!
Jú, en við höfum
alveg not fyrir það.
En geirvörturnar,
það er eiginlega
sorglegt að þær eru
bara þarna! Alger-
lega gagnslausar!
Þær eru
kannski
erótískt
svæði fyrir
ein-
hverja...
Jú, kannski... Jói! Nei,
ekkert!
Prófaðu!
Ekki í kvöld.
Ég er farinn að
fá hausverk.
Það tókst!
Við erum
að keyra í
rúgbrauðinu
okkar!
Jibbbbbíííí!
Mig langar
að stinga
höfðinu
út og láta
vindinn leika
um andlitið!
Kýldu
á það
félagi!
Ég bjóst
við meiri
gleðitilfinningu.
Það er heldur
ekki mikill
vindur þegar
maður er í
fyrsta gír...
Tækifæriskort
NÝFÆTT BARN
Við erum komin
aftur heim!!!
Aftur heim?
Af hverju
vissi ég að þú
hefðir eitthvað
með þetta að
gera?
Fermingar eru víst
fastur liður í kringum
páskana. Það er ekki
hægt að komast hjá
því að taka eftir
öllum blöðunum og
auglýsingunum sem
fylgja þessum ferming-
um. Ég er reyndar löngu
hætt að kippa mér upp við fartölvu-
og flatskjáaauglýsingar, þar sem
látið er líta út fyrir að ekkert sé
sjálfsagðara en að öll fermingar-
börn fái þannig gjafir. Það sama
gildir um umfjallanir um ljósa-
bekki, hárgreiðslur, föt og förðun.
Þó mig langi stundum að hneyklast
á þessu verð ég að viðurkenna að
þetta var nú ekki svo mikið öðru-
vísi þegar ég fermdist sjálf.
Þá höfðu brúnkukremin reyndar
ekki rutt sér til rúms, og ég hafði
aldrei séð ljósabekk með eigin
augum, en einhverjir fengu vissu-
lega ljósakort fyrir ferminguna. Ég
var líklega ekkert ofboðslega hefð-
bundið fermingarbarn. Ég sendi til
dæmis engin boðskort heldur var
bara hringt í boðsgesti. Það voru
engar sérmerktar servíettur eða
kerti. Ég vildi líka forðast að þurfa
að horfa á fermingarmyndirnar
nokkrum árum síðar og hrylla við,
svo ég klæddist svörtum bol og
pilsi sem áttu svo eftir að koma sér
vel næstu árin. Samt átti ég vinkon-
ur sem klæddust hvítu og ljósbleiku
frá toppi til táar.
Ég fór heldur ekki í fermingar-
myndatöku, sem forðaði mér frá
því að eiga vandræðalega mynd af
mér í hvíta kirtlinum og með sálma-
bók og hanska. Sem betur fer eru
foreldrar mínir ekki meðal þeirra
sem vildu stilla upp svoleiðis ferm-
ingarmyndum á besta stað í stof-
unni.
Það var kannski ágætis lausn hjá
mér að fara ekki í myndatöku og
klæðast einhverju praktísku sem
erfitt væri að hlæja að seinna meir.
En það er samt óborganleg og ómet-
anleg skemmtun að hlæja að ferm-
ingarmyndunum af vinkonunum
sem voru ekki eins praktískar og
klæddust ljósbleikum dressum eða
hvítum, dragsíðum, hekluðum kjól-
um sem ég vona fyrir hönd allra
verðandi fermingarbarna að kom-
ist aldrei í tísku aftur.
STUÐ MILLI STRÍÐA Fermingarhugvekja
ÞÓRUNN ELÍSABET BOGADÓTTIR RIFJAR UPP FERMINGARMYNDIR OG MINNINGAR