Fréttablaðið - 25.04.2008, Blaðsíða 48

útlit
smáatriðin skipta öllu máli
E
ftir dimman og þungan
vetur er ekkert eins heill-
andi eins og að fá smá sól
í andlitið og hita í kropp-
inn. Á norrænum slóðum er þó
ekki alltaf hægt að biðja um
allt og því verður þjóðin að
leita annarra leiða til þess að
líta ekki út fyrir að vera framliðin.
Eftir að ljósabekkjanotkun fór að
flokkast sem hættuleg athöfn fóru
brúnkukremin að ryðja sér
rúms. Í dag eru þau orðin svo
fullkomin að það þarf varla
sérfræðikunnáttu til að bera
þau á kroppinn. Lancôme er
komið með nýtt brúnkukrem
á markað sem er sérstak-
lega ætlað á fótleggina og Helena
Rubinstein hefur sett nýja sólar-
línu á markað sem ver húðina og
veitir fallega brúnku.
Það þarf þó að ganga
hægt inn um dyr brúnku-
heimsins og gæta þess að
velja brúnkukrem sem hentar
hverjum og einum svo við verðum
ekki eins og umhverfisslys, app-
elsínugul eða eins og sebrahestur.
martamaria@365.is
Brúnkukrem
fyrir fagurkera
Falleg brúnka er ekki of mikil heldur
fær húðina til að ljóma.
Low SPF 6 Golden Beuty olían frá Hel-
enu Rubinstein er borin á líkamann til
að fá fallegan lit. Í henni er vörn númer
6 sem ver okkur gegn útfjólubláum
geislum um leið og hún gefur lit.
Lancôme er með fullkomið brúnku-
krem sem er ætlað á fæturna. Það
smýgur inn í húðina og gerir leggina
lögulega og flotta.
Sun Care frá Helenu Rubinstein er sér-
stakt brúnkukrem fyrir andlitið. Það
gefur mjúka áferð og smýgur auð-
veldlega inn í húðina, klístrar ekki og
myndar ekki hvítar rákir. Er hægt að
biðja um meira?
MASKARI SEM ER SKART
Nýi maskarinn, Glorious, frá Helenu Rubinstein hefur þá eigin-
leika sem góður maskari þarf að hafa. Hann sveigir og þykkir
augnhárin án þess að þurrka þau upp. Svo skemmir ekki fyrir
að hann er í sérlega fallegum upbúðum og því gaman að taka
hann upp í návist annarra kvenna.
Á
dögunum fór ég með vinkonum mínum
í sannkallaða ævintýraferð til Ítlaíu.
Nema hvað, að í öllum asanum yfir far-
miðkaupunum, láðist okkur að athuga
hvort við fengjum gistingu á áfangastaðnum.
Þegar við áttuðum okkur á því að það væri
ómögulegt að fá gistingu í borginni þessa til-
teknu daga var ekkert annað í stöðunni en að
hafa uppi á gömlum vini fyrrverandi elskhuga
vinkonu minnar. Þegar ég spurði vinkonu
mína um vininn sem ætlaði að veita okkur
gistingu varð fátt um svör en stuttu síðar
datt það upp úr henni að hann væri svona
„mömmuítali“. Þar sem ég hef bara verið í hlutverki túrista þegar ég hef
heimsótt landið gat ég ómögulega ímyndað mér við hvað hún átti.
Í mínum huga hafa ítalskir menn alltaf verið samnefnari yfir snyrti-
mennsku og smekklegheit. Einhvern veginn ímyndaði ég mér alltaf
að þeir væru upp til hópa forríkir með snekkjulykla í vasanum. Ekki
veit ég hvaðan ég hef þessar hugmyndir en líklega hafa mennirnir á
Cinque Terre og Portofino allir verið steyptir í sama mót.
Í Mílanó er þetta ekki alveg svona og gæinn sem við gistum hjá
var langt frá því að vera eins og klipptur út úr ítalska Vogue og íbúð-
in hefði smellpassað inn í „allt í drasli“. Reyndar vantaði ekki Ajax-
lyktina en þegar ég horfði á manninn skúra einn morguninn varð mér
allri lokið enda hrærði hann bara í skítnum og notaði sama skúringa-
vatnið þá daga sem við dvöldum á heimilinu. Í búðinni var ekki ísskáp-
ur heldur gamalt kælibox frá Pepsí sem var ekki í sambandi því það
hefur eflaust eytt of miklu rafmagi.
Eftir nokkra daga á heimili „mömmuítalans“ fór ég að spyrja þær
nánar út í þessa tegund af karlmönnum. Þá kom í ljós að þorri gæj-
anna sem reyndu við þær á börunum á námsárunum bjó ennþá á Hótel
Mömmu þrátt fyrir að vera komnir yfir þrítugt. Í flestum tilfell-
um voru þeir heldur ekkert að spá í að ná langt í lífinu með menntun,
vinnusemi og dugnaði. Hver þarf að hugsa um það ef það er einhver til
staðar til að strauja af sér nærbrækur og gefa sér að borða.
Ég veit ekki hvort „mömmuítalinn“ sem við gistum hjá er svona
arfavinsæll dagsdaglega en á meðan á heimsókn okkar stóð var stöð-
ugur gestagangur frá hinum „mömmuítala“-vinum hans. Og það var
alveg sama hvort klukkan var þrjú að nóttu eða sjö að morgni.
Eftir ferðina er ég þó alsæl, víðsýnni en aldrei fyrr enda hefði ég
aldrei upplifað þessa sönnu „mömmuítala“-stemningu ef ég hefði gist
á flottu hóteli. Ég mun þó geyma þessa lífsreynslu í hjartanu og þegar
einhver mun hallmæla íslenskum mönnum í mín eyru mun ég taka upp
hanskann fyrir hinn íslenska karlpening. Í mínum huga eru þeir verð-
launagripir!
Marta María Jónasdóttir
martamaria@365.is
Íslenskir verðlaunagripir
… nema fá þér fal-
leg sólgleraugu.
Gucci, Dior og Marc
Jacobs eru alger-
lega málið.
… nema fara í High
Tea á Hilton-hót-
elinu. Er hægt að
neita sér um kampa-
vín og gómsætar
kræsingar?
… nema láta spá fyrir þér. Á
svona óvissutímum er alltaf gott
að fá smá innsýn inn í hið óþekkta.
… nema taka fram hjólið
og taka salíbunu í kring-
um borgina. Þegar bens-
ínlítrinn kostar 146 krón-
ur er ekkert annað í
boði en að gera allt til
að komast hjá því að
rúnta um á einkabíl.
… nema bera á þig smá
sólarpúður til að fá
enn þá meiri
glampa í
andlitið.
þú kemst ekki í
gegnum vikuna …
12 • FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2008