Fréttablaðið - 30.08.2008, Blaðsíða 24

24 30. ágúst 2008 LAUGARDAGUR
Á RÖKSTÓLUM
Hafið þið hist áður? Hvað vitið þið um hvort
annað?
Auður: Já, við höfum hist einu sinni.
Jakob: Ég gekk niður Frakkastíg í sumar og
rakst þá á Auði þar sem hún var að dytta að
eigum sínum við Bergþórugötu. Ég sá þar
fallega mynd á húsvegg og minnugur orða
byggingafulltrúans, um það að ef menn
hefðu málað hús sín eða garða án vitundar
yfirvalda væri óskað eftir því að menn sendu
umsókn eða tilkynningu, staldraði ég við og
benti Auði á þetta. Svona til að koma í veg
fyrir að verkið yrði óvart fjarlægt í því átaki
sem stendur yfir gegn óumbeðnu veggja-
kroti.
Auður: Þú gafst nú eiginlega í skyn að þessir
sem borgin sendir út til að mála sæju ekki
mun á listaverki inni á lóð og veggjakroti úti
við götu. Mér fannst þetta yfirlýsing um and-
lega getu vinnuflokka borgarinnar og þeirra
sem stjórna þeim.
Jakob: Þeim er ekki uppálagt að fara í mat á
listrænu gildi.
[Hér fór á eftir löng umræða um sitthvað
sem betur má fara í miðborginni. Hálkuvarn-
ir á Frakkastíg voru til að mynda ræddar í
þaula, án handalögmála þó, þar til blaða-
maður minnti á nærveru sína.]
Jakob: En já við höfum sem sagt hist þarna
einu sinni og Auði var mikið niðri fyrir. Ég
var á hraðferð sjálfur svo ég náði ekki að
ræða við hana til hlítar en tók ábendingar
hennar alvarlega. Enda skil ég að fólki mislíki
ef það er margsinnis búið að kvarta undan
þjónustu hins opinbera án þess að nokkuð sé
gert. Ég tek slíkum ábendingum vel ef þær
eru fram settar í skíru og kurteisu formi.
Auður: Ég man nú ekki til þess að ég hafi
verið neitt sérstaklega kurteis.
Jakob: En hvað veit ég um Auði. Ég veit að
hún er þekkt fyrir að vera mikill andans
jöfur og þekki það af skrifum hennar, en við
sem sagt höfum ekki átt nein samskipti sem
mig rekur minni til.
Auður: Og ég hef aldrei farið á Stuðmanna-
ball. Ég hef alltaf verið svo góð stúlka.
Jakob: Hér er kjörið tækifæri til að bjóða
Auði á Gróttuballið.
Auður: Auður fer ekki á svona villta mann-
fagnaði. Þetta er gott boð en ég fæ svo mikið
af olnbogum í augun þegar ég fer á manna-
mót að ég bara megna ekki meira af því.
Fjöldasamkenndin er góð
Snúum okkur að málum vikunnar. Hvað
fannst ykkur um móttökurnar sem landsliðið
í handknattleik fékk á miðvikudag? Ýmsir
hafa gagnrýnt ferðir menntamálaráðherra á
Ólympíuleikana sem kostuðu ríkið á fimmtu
milljón, hvað finnst ykkur um það? En gist-
ingu þingmanna við Elliðavatn á kostnað rík-
isins?
Jakob: Ég fylgdist grannt með frá því mót-
taka landsliðsins var á undirbúningsstigi og
þar til þetta var komið á sviðið á Arnarhóli.
Svo sá maður í sjónvarpinu þegar forsetinn
framkvæmdi krossfestinguna. Þetta var í
mínum augum alveg einstaklega skemmti-
leg og yndisleg athöfn sem tókst í alla staði
frábærlega.
Auður: Ég fylgdist ekki með þessu en þurfti
því miður að fara í verslun við Skólavörðu-
stíginn og vissi ekki að þessi uppákoma væri
þar. Þannig að ég lenti í mannþvögunni og
þær eru mér mjög erfiðar vegna þess að ég
næ flestum í öxl - nema þeim sem ég næ í
mitti.
Jakob: Ég bendi á „platform“ tískuskó að
hætti Abba.
Auður: Já, ég þyrfti 30 sentimetra og þeir
eru mjög hættulegir. Vont að hjóla í svoleiðis
skal ég segja þér, þá fæ ég hnéin á mér í
augun og það er verra. En ég sem sagt braust
þarna í gegn og hélt fyrst að það væri 17.
júní en mundi svo að það er ágúst. Svo runnu
þeir þarna niður Skólavörðustíginn meðan
ég barðist í bökkum inni í versluninni og
þegar ég kom út hugsaði ég: já, þegar það
verður kraftaverk í Lourdes fellur fólk fram
og biður hljóða þakkarbæn. Þegar verður
kraftaverk á Íslandi þá fær fólk sér bjór og
fer út á götu og öskrar.
Jakob: Ég sá nú enga bjóra þarna og fannst
þetta bara dásamlegt. Skemmtileg þessi
fölskva lausa gleði sem skein úr hverju and-
liti.
Auður: Jú, jú, það er eitthvað gott við það
þegar maður finnur þessa fjöldasamkennd.
Ég var reyndar óskaplega undrandi á þess-
ari orðuveitingu.
Jakob: Það var ágætt að sjá þetta skref stig-
ið. Oft finnst manni næstum að það sé verið
að klappa einhverjum skrifstofumönnum á
bakið fyrir það eitt að hafa mætt í vinnuna.
Svo þegar eitthvað svona gerist og menn eru
búnir að vinna hugi og hjörtu þjóðarinnar er
flott að hópurinn sé heiðraður.
Auður: Já, þeir hafa verið röskir í peninga-
sláttunni. En í sambandi við ferðir mennta-
málaráðherra, rúmar fjórar milljónir segir
þú, var hún borin þangað? Mér finnst þessi
kostnaður ekki eðlilegur.
Jakob: Ég tel að Þorgerður Katrín hafi gert
rétt með því að fara aftur. Handbolti er henn-
ar líf og yndi og það speglast í þeim gjörðum
sem fylgdu í kjölfarið. Mér fannst þetta flott
hjá henni. Þessi hótelgisting þingmanna við
Elliðavatn er hins vegar skrítnara mál sem
þarfnast frekari skýringa.
Auður: Kannski leið yfir þá alla og ekki þor-
andi að flytja þá.
Jakob: Kannski sáu þau fram á að þetta yrði
löng nótt og ódýrara að gista en að taka leigu-
bíl.
Auður: Gátu þau ekki tekið rútu?
Jakob: Ég veit ekki. Þetta var náttúrulega
svona hópeflisferð, vonandi skilar það sér í
verki.
Auður: Við skulum bara vona það, eigum við
að ræða um árangurinn eftir tíu ár? Eða tut-
tugu?
Jakob: Sjáum til. Ef Frakkastígurinn verður
sveltur af bæði salti og sandi þennan vetur-
inn skulum við fara með lykilráðamenn borg-
arinnar upp í Kríunes, láta þá gista og sjá
hvort það gerir ekki gæfumuninn.
Auður: Ég vil miklu frekar fara með þá upp á
Frakkastíg, einn með sandfötu, annan með
saltfötu og þann þriðja með kúst. Það er
ódýrara fyrir okkur öll. Svo held ég að við
þurfum að byrja svolítið aftar og kenna fólki
umgengni.
Ég held að það sé þar sem hnífurinn, og bara
allur lagerinn af hnífunum, stendur í belj-
unni.
Jakob: Spurning hvort við ráðum þig ekki
bara sem götusópara.
Auður: Get ég fengið það á svörtu?
Jakob: Ég er hræddur um ekki.
Auður: Þá segi ég nei. Ég lofaði konu í tollin-
um að ég ætlaði bara að vinna svart hér eftir
og ég stend við orð mín.
Þjóðlegur Öndvegissúludans
Borgarráð hefur heimilað nektardans á Óðali
og Vegas en vill að ríkið banni nektardans
með öllu. Hvað finnst ykkur um það? Hafið
þið farið á nektardansstað og gætuð þið hugs-
að ykkur að vinna fyrir ykkur sem fatafell-
ur?
Auður: Ef ég gæti fengið einhvern til þess að
kaupa sig inn á það þá væri ég til vegna þess
að þetta er vel launað. Ég er samt hrædd um
að þó ég geti það sem þessar ungu geta ekki,
það er vafið brjóstunum utan um súluna, þá
held ég að ég hefði ekki mikið upp úr því. En
ef að karlmenn eru svona vitlausir, og ég veit
að þeir eru það, að þeir vilji horfa á fólk
klæða sig úr fötunum þá bara verði þeim að
góðu. Ég held ekki að þetta leiði til afbrota
og eiturlyfjaneyslu. Ég held þetta leiði til
þess að þeir þurfi að þvo nærfötin sín oftar.
Jakob: Ég er hjartanlega sammála. það
kemur mér ekkert við þó einhverjir staðir
bjóði upp á nektardans. Núna þegar listrænn
dans er leyfður formlega á Vegas ber að
benda á að staðurinn þarf að líkindum að
víkja fyrir nýjum Listaháskóla sem hlýtur
þá að verða að bjóða upp á listdansdeild þar
sem einhvers konar öndvegissúludans væri
kenndur.
Auður: Það líst mér vel á.
Jakob: Já, er það ekki? Svona þjóðlegur önd-
vegissúludans, með þjóðlegum dansmeyj-
um.
Auður: Á sauðskinnsskóm.
Jakob: Já, já, svo fella þær íslenska þjóðbún-
inginn smám saman á öndvegissúlunni og í
ljós kemur fjölþjóðlegur undirfatnaður og
helst einhvers konar húðflúr.
Auður: Væntanlega skjaldarmerkið. Vætt-
irnar á rasskinnunum jafnvel. Ég styð þetta.
Jakob: Á sama hátt og borgarstjórn vísar
málinu til ríkisstjórnarinnar leggjum við til
að ríkisstjórn vísi þessu til Evrópuráðs og
Evrópuráð til alþjóðadómstólsins ...
Auður: ... og hann til Guðs.
Jakob: Og þar með er þetta komið í hring og
ekkert verður aðhafst í málinu.
Auður: Ég held að nektardans skaði fólk
minna en margt annað sem viðgengst hér.
Jakob: Nokkrir stjórnmálamenn eru afar
uppteknir af hugtakinu mansal. Ég er ekki í
nokkrum vafa um að það er staðreynd ein-
hvers satðar og hugsanlega á Íslandi en það
þarf þá að stíga fram með vitnin. Við viljum
engan þrældóm á Íslandi og ég trúi því satt
að segja ekki að hann viðgangist á þessum
súlustöðum.
Svo ég svari nú allri spurningunni þá hef
ég farið á strippstað. Ég fór á hinn fræga
súlustað Stringfellows í London. Peter
Stringfellow breytti næturklúbbnum sínum í
súlustað og súlumeyjarnar fengu að dansa
með því að borga 75 pund en fóru svo heim
með 2.000 eða 2.500 pund eftir kvöldið. Ég
hef í rauninni aldrei skilið þá fimi og það lík-
amlega atgervi sem þarf til þess að vinda sér
öfugum upp á súlu. Ég myndi hrynja í gólfið
og hálsbrjóta mig.
Auður: Ég var einu sinni í ballet en get þetta
náttúrulega ekki lengur sjálf. En ég get þjálf-
að þig. Fyrir gæsapartýin til dæmis. Ég skal
gera þig út, þú færð 75 pundin og ég tek
afganginn.
Jakob: Hér eru viðskiptatækifærin bara að
renna inn á borð til mín. Ég þarf smá tíma til
að ígrunda þetta.
Auður: Svo prjóna ég bara á þig g-streng, við
förum ekkert að kaupa hann. Ekkert bruðl.
Jakob: Þetta hljómar nú ágætlega. Ég get
strax gert við þig samning um að prjóna þjóð-
lega hljómsveitarbúninga fyrir Stuðmenn, en
hvort ég tek tilboðinu um g-strenginn... ég
veit ekki nema það myndi stinga of mikið.
Auður: Það er til annað en lopi. Lambsull er
örugglega alveg frábær í g-strengi. Hvað
Stuðmannabúningana varðar þá vildi ég nú
ekki vera í ljósunum uppi á sviði í lopabún-
ingi.
Jakob: Ég var nú að hugsa um föt fyrir úti-
hátíðarmarkaðinn.
Auður: Þá er lopinn fínn. Heyrðu ég get selt
þér lopahúfu. Ég er meira að segja með hana
á mér. [Gramsar í bakpokanum sínum og
dregur upp poka með fjórum húfum.]
Jakob: Ég er aldrei með húfu.
Auður: Sérðu, [Dreifir úr húfunum á borðið]
hvaða lit má bjóða þér? Þetta er íslenskur
lopi.
Jakob: Jahá... og þetta prjónar þú með eigin
hendi.
Auður: Báðum.
Jakob: Og hvar selur þú þessar húfur.
Auður: Ég er að fara með þetta í Rauðakross-
inn.
Jakob: Selurðu þetta þar?
Auður: Nei, ég gef það sem ég er ekki nógu
ánægð með. En ég hafði nú hugsað mér að
selja þér þetta samt.
Þegar það verður kraftaverk í Lourdes fellur
fólk fram og biður hljóða þakkarbæn. Þegar
verður kraftaverk á Íslandi þá fær fólk sér
bjór og fer út á götu og öskrar
Svo prjóna ég bara á þig g-streng
Auður Haralds hefur boðið sig fram til að kenna Jakobi Frímanni Magnússyni súludans og gera hann síðan út í gæsapartýin.
Jakob er hræddur um að hann stæði sig illa á súlunni og býður Auði starf sem götusópari í miðborginni. Það getur Auður ekki
þegið þar sem hún hét því fyrir löngu síðan að vinna aðeins svart. Þórgunnur Oddsdóttir ræddi við rökstólapar vikunnar.
RITHÖFUNDURINN OG MIÐBORGARSTJÓRINN Ef Auður og Jakob þyrftu að skipta um hlutverk í einn dag
myndi Auður beita sér fyrir bættri löggæslu. Jakob færi út í sveit og skrifaði smásögu. „Af hverju þarftu að
fara út úr bænum, ertu heimilislaus?“ spyr Auður enda ekki vön að hætta sér út fyrir miðborgina. „Það er
bara svo gott að komast í kyrrðina í sveitinni,“ svarar Jakob. „Iss, þig skortir bara einbeitingu,“ segir Auður
um hæl. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA