Tíminn - 25.04.1982, Blaðsíða 17

Tíminn - 25.04.1982, Blaðsíða 17
16 Sunnudagur 25. apríl 1982 Sunnudagur 25. april 1982 17 ■ I greininni hér að neðan kemur meðal annars fram að bækur Halldórs Laxness hafa verið þýddar á um 35 tungumál i öllum heimsins hornum. Ot- gáfurnar á verkum hans erlendis skipta hundruðum/ hann er meðsanni einnaf hinum eigin- legu heimshöfundum. I tilefni hins mjögumf jallaða afmælis Halldórs er hér stiklað á stóru i þýðinga- málum hans erlendis# allt frá því að fyrsta „al- vörubók" hans Vefarinn mikli frá Kasmir kom út. Hér eru rakin tildrög þess að Salka Valka og siðar Sjálfstætt fólk komust fyrir sjónir útlendinga og Halldór einkum látinn tala sjálfur/ enda engin hætta á aðorð hans verði betrumbætt. Víkjum fyrst að Vefaranum mikla og tilraunum Halldórs til að leggja undir sig hinn enskumælandi heim. ■ Kyrsta útgáfan á verkieftir Halldór Laxness erlendis, Salka Valka I þýöingu Gunnars Gunnarssonar. Útgefandinn var Hasselbalchforlagiö sem ætlaöi víst aö græöa milljón á bókinni, áriö var 1934. ! bréfi til Ingu Einarsdóttur frá 26. april 1928 skrifar Halldór Lax- ness sem þá dvaldi i Kaliforniu: „Þaö væri brjálsemi að stökkva nú heim til Islands aftur meðan veriö er aö þýöa Vefarann á ensku, en sú þýðing getur orðiö stepping-stone fyrir mig i enska heiminum.” Halldór var i Kali- forniu fyrst og fremst þeirra er- inda aö komast á mála hjá ein- hverju af stóru kvikmyndaverun- um i Hollywood, hann skrifaði meöal annars kvikmyndahandrit undir nafninu Kari Karan, en það voru margir hæfileikamenn um hituna i Hollivúdd og Halldór sagði skiliö viö hreyfimyndirnar fullur af gremju. Eftir þessi von- brigöi batt hann allar vonir sinar um heimsfrægð viö Vefarann mikla frá Kasmir: „Bara að ég kæmi Vefaranum út á ensku, — þá væri ég hólpinn!” Þremur ár- um áður haföi hann tekiö i sama streng i bréfi til Jóns Sveinsson- ar/Nonna: „... enski heimurinn (hefur) alltaf verið markmið mitt.” Hann skrifar Ingu enn- fremur aö hann hyggist fara á fund Upton Sinclairs „og annara voldugra manna”, sem hafi heitiö sér fulltingi sinu viö útgáfu bókarinnar. Þaö er ekki furöa að hinum unga og óþreyjufulla rithöfundi af tslandi hafi veriö kappsmál aö koma verkum sinum út á erlend- um stórtungum, ekki sist ensku en um þær mundir voru skrifaöar mestar bókmenntir á þvi máli. Lesendahópurinn hér heima þótti person” geti lagfært þær. Sinclair reyndi lika allt hvaö hann gat til að vekja áhuga ameriskra útgef- enda á skáldsögunni. En skömmu fyrir brottför Halldórs frá Kali- forniu, hinn 5. október, hefur viöleitni Sinclairs enn engan árangur boriö. En skáldbróöirinn ameriski haföi tekið að sér að gera samning um Vefarann fyrir hönd Halldórs eftir að hann er farinn úr landi. t bréfi til Ingu er Halldór vongóður: „Ég er sann- færöur um að bókin á eftir aö koma út og gera lukku i enska heiminum.” 22. október skrifar hann hinsvegar sjálfur banda- risku forlagi og býöur þvi Vefar- ann mikla. Hann lýsir skáidsög- unni stuttlega og vitnar i útdrátt úr umsögn Uptons Sinclairs i bréfi til höfundarins. Halldór seg- ist þurfa aö hafa hraðan á, „sailing for Germany from Los Angeles on the lst of Novem- ber.’* Vefarinn mikli frá Kasmir kom aldrei á bók i Ameriku, reyndar var þaö ekki fyrr en 1975 aö hún kom fyrst út á erlendu tungumáli, þá á dönsku i þýöingu Eriks Sönderholms. 1 veraldlegum skiiningi var Amerikuför Hall- dórs hálfgerð fýluferð, þótt hún heföi óefaö þroskandi áhrif á hann sem rithöfund. En hvers vegna létu ameriskir forleggjar- ar sér fátt um Vefarann finnast? Þvi hefur Halldór sjálfur reynt aö svara i Skáldatima frá árinu 1963: leingur fram, ég var búinn að leggja honum upp sem ósjófær- um. Þetta er æskuþrúngiö kaþólskt trútekningar- og trúaf- neitunarrit, meir samið til aö létta af höfundinum óþörfum ábagga sem hann haföi bundið sér en segja sögu. Sú óklassisk aðferð hafði nú einusinni veriö ráöandi á upprunadögum Vefar- ans, aö hver sem hafði einhverja meinloku i hausnum, og þó hann heföi ekki nema lús i skegginu, þóttist skyldugur aö rölta af sér þessa einkaóværu meö þvi aö gefa út af sér eitthvert fjölmúla- vii sem átti aö heita skáldsaga. strax að þetta var eingin bók handa Ameriku á dögum þjóð- félagsskáldsögunnar. Þeir sögöu aö þarna væri i rauninni tvær óskyldar bækur i samkrulli, væri önnur um páfatrú en hin um þá undarlegu þjóð sem islendingar væru kallaöir. Gátu þeir fyrir aungan mun skiliö hvernig hægt væri aö flækja þessu tvennu saman: væri það þeim mun óskiljanlegra sem hverskyns þræta viö páfann heföi veriö lögð niöur á evrópsku menningar- svæöi meö samkomulagi beggja aðilja allar götur aftur á 16. öld. Sögöu aö þeir innflytjendaflokkar kvenmannsbuxurnar með falleg- um skinnperluútsaum; væru snjóhús þeirra sannkölluð meistaraverk. Fullyrtu að marg- ir amriskir lesarar mundu þess óðfúsir að lesa bækur um það þegar fólk þetta væri að veiða hreindýr úti snjónum og skjóta á rostúnga með beinprjónum; hvöttu mig einlæglega til aö skrifa slika bók. En hvað slik þjóö væri að vilja i Rómaborg, einsog segir i Vefaranum, það mundu amerikumenn aldrei fá skiliö né aörar þjóðir. Mundi ekki mega gera úr þessu tvær bækur, aöra um páfann og hina um is- lendinga? Mig minnir aö þegar ég kom heim frá Ameriku hafi ég lagt þýöingu Magnúsar Arnason- ar i múrningu i handritadeild Landsbókasafnsins i Reykjavik.” Hasselbalch falast eftir Sölku Völku Reyndar er rétt aö geta þess aö þónokkrum árum áöur höföu af- urðir Halidórs komist á prent á erlendu tungumáii, smásögur þær sem hann skrifaöi ungiingur á dönsku og fékk birtar i sunnu- dagsútgáfu Berlingske Tidende i Kaupmannahöfn. Nokkuö sem varö honum til álitsauka i augum landa hans, þó nú þyki þessar rit- smiðar ef til vill ekki björgulegar. En fyrsta stóra skáldverk Hall- dórs Laxness mun hafa verið Salka Valka sem Steen Hassel- balchs Forlag i Kaupmannahöfn gaf út árið 1934, aöeins tveimur árum eftir að siöari hluti bókar- innar, Fuglinn i fjörunni, birtist á islensku. Þaö var Gunnar Gunnarsson sem þýddi bókina á dönsku, en Halldór launaði hon- um ómakiö alleftirminnilega siðar og þýddi alls sjö bækur eftir Gunnar á islensku. Vikjum aðeins aö forsögu þessarar þýöingar og látum Halldór um aö segja frá, hér sem oftast eftirleiðis i grein- inni er þaö Skáldatimi sem vitnaö er i: „Innanum gömul uppköst af Sölku Völku sem tilviljunin ber upp i hendur mér liggur eftirfar- andi skeyti frá Kaupmannahöfn, ■ Hún er býsna kröftug þessi kápumynd á griskri þýöingu á Sölku Vöiku frá árinu 1956. Nafn þýöand- ans er Minas Zografon Meranaion, ekki kunnum viö frekari deili á honum. grundvelli að þeir væru sósialdemókratar: og þá fluttu þeir aðalstöðvar forlagsins til Vinar. En það'var skammgóður vermir þvi brátt lagði Hitler und- ir sig Austurriki: enda var þá komið uppúr dúrnum að sá af- komandi göfugra óaldarmanna i fornöld er gerði Sjálfstætt fólk hefði brugðist ariska kynstofnin- um. Var ákveðið i Reichsschrift- tumskammer og staðfest i Völkischer Beobachter að aldrei skyldi þýskt orð sjást á prenti eft- ir þennan mann þaöanifrá þau ár, þrjátiu þúsund að tölu, sem nas- istar sögðust ætla aö stjórna Þýskalandi. Eftir að Sjálfstætt fólk hafði verið á hrakhólum milli borga i þýska rikinu um tveggja ára skeið var bókin loks með opinberri fyrirskipun gerð upp- tæk i öllum löndum sem Hitler stýrði og „eingestampft" sem þjóðverjar svo kalla með tækni- orði þegar þeir troða bækur i sundur eða setja þær i myllur að mala þær upp. t þesskonar myllu lenti sumsé Bjartur i Sumarhús- um i þvi mikla bókalandi og menningar, Þýskalandi á tutt- ugustu öld. Þó frétti ég að ein- hverjum afgaungum upplagsins hefði verið forðað til Sviss og var bókin fáanleg i Zurich frammi strið.” A þessum myrku árum var er- lendum höfundum sem vildu eiga bækur á markaöi i Þýskalandi gert að skrifa undir plagg þar sem þeir hétu þvi aö hallmæla ekki Hitler né þúsundúrariki hans á einn veg eða annan. Þetta varð þess valdandi aö bækur ýmissa höfunda sem ekki vildu skrifa undir fengust ekki úlgeínar i Þýskalandi eða hurfu snimendis af markaði, i þessum hópi voru Haildór og Kristmann Guö- mundssonsem þá var nokkuö viö- lesinn á þessum slóöum. I veldi Stalíns En þær voru fleiri alræðis- stjórnirnar sem litu verk Hall- dórs Laxness hornauga. Á þess- um árum var hann einn helstur hollvinur Sovélrikjanna, skrifaði bókina Gerska ævintýrið lil að mæla byltingunni ból, orti lof- kvæðið fræga um Kremlarbónd- ann og dvaldi iangdvölum i siðan við mig samning fyrir hönd bókaforlagsins um útgáfu Sjálf- stæðs fólks. Var það eitt i samningnum að ég átti aö fá tiu þúsund rúblur greiddar i ritlaun fyrirfram.” Fræg er svo sagan af þvi að Haildór mátti ekki flytja rúblurn- ar með sér úr landi og keypti sér i staðinn loðkápu úr saíalaskinni sem heilmikil rekistefna varð út- af meðal rússneskra skriffinna. Rússar ranka við sér En þótt útgáfusamningur hefði verið undirritaður var rússneski björninn langtifrá unninn: „Það er óþarfi aö geta þess aö aungum manni meö réttu ráöi i neinni ábyrgri stofnun Sovétrikj- anna datt i hug i alvöru aö láta gefa út bók eftir mig alla þá tiö sem Stalin var viö völd og var ég þó vinur þessa lands mestalla stjdmartlö Stallns.. Þegar ég kom til Rússlands næst áriö 1949, boðsgestur á áttugasta afmæli Maxims Gorkos sem sovétstjórn- in lýsti yfir sjö drum slöar aö Stalin heföi látiö ráöa af dögum, þreyttust menn ekki á aö hafa uppi viö mig allskonar fyrirslátt um þaö hversvegna Sjálfstætt fólk heföi ekki komiö út á rúss- nesku. Ein sagan var sú aö þýöingin heföi aö visu veriö tiibú- in, en brunnið upp i skothriö þjóöverja á Leningrad I umsát- inni miklu. Þessi saga getur vel veriö sönn. Annaö mál er þaö aö smásaman komst ég aö þvi eins- og fleiri aö undir Stalin var ekki oröi trúandi sem nokkur maöur sagöi eöa skrifaöi 1 landinu... Nú liöur og biöur framtil ársins 1953 siövetrar aö öndin skreppur úr Staiin. Ekki var fyrr búiö aö smeygja kallinum inn i eilifðina til Lenins en vinir minir og velunnarar i Sovétrikjunum röknuöu viö og fóru aö láta hendur standa frammúrermum um útgáfu bóka minna; var þá hafist handa meö Sjálfstæöu fólki. Gáfaðar vinkon- ur minar Anna Emsina og Nina Krimova lögöu nótt viö dag aö þýöa bókina á rússnesku, og i „hlákunni” hálfu ööru ári eftir lát Stalins var bókin loks gefin út i ■LOKSIRIS KOMIÐ EFNI honum bæöi fámennur og skilningssljór. Þegar Halldór vann viö samningu Vefarans sumarið 1925 skrifaöi hann vini sinum Erlendi Guömundssyni: „Mér er sem stendur einna efst i hug.aösnúa sinishorni af sögunni á dönsku i haust og senda forlagi i Höfn, t.d. Gyldendal; ég þori að fulliröa aö slikt iröi hárviss succés. Þaö er hvort sem er ekki annað en heimskulegt sport aö vera aö skrifa á islensku, eins og sakir standa: maöur hefur ekki efni á þvi, og þar heldur ekki sá rétti jarövegur. — Hart að tala firir daufum eirum.” „...horrific novel-fragedy Þaö mun hafa veriö landi Hall- dórs fyrir vestan, Magnús A. Árnason, sem átti stærstan hlut i þýöingu Vefarans, grófþýddi bók- ina, en höfundurinn sjálfur fágaöi verkið i félagi viö ameriska höf- undinn Helen Crane sem Upton Sinclair haföi fengiö honum til að- stoðar. 1 bréfi til Sinclairs sama vor segir Halldór aö sex siöustu vik- urnar hafi hann unnið baki brotnu aö þýöingunni á sinni „horrific novel-tragedy”. Sem sýnishorn sendir hann fyrstu þrjá kaflana. Svar Sinclairs er vingjarnlegt og uppörvandi: „Vigourous and powerful writing; not my point of view, of course, but in the fashion just now, and it seems to me you should „arrive” in America”. Hann segist einnig gjarna vilja rita formála að bókinni. Um sjálfa þýöinguna segir hann siðar i bréfi aö málvillurnar séu smá- vægilegar og „any competent „...eingin bók handa Ameríku „...aö þvi er Vefaranum viöveik hefur hann sérstööu i samanlögöu verki minu; ég bauö hann ekki Vinur minn Magnús A. Arnason, sem átti heima i San Fransisco, fjölfróöur listamaöur og aö þvi skapi verksigjarn, snaraði reyndar Vefaranum á ensku meðan ég var vestra, og Helen Crane lagaði i þýðingunni málið. Sprengiæröir bókmentaráðunautar tveggja New York-forlaga voru feingnir tii aö athuga verkið. Þeir sáu i Ameriku sem aðhyltust páfann hefðu alt sitt i góöri reglu; mariu- saltara, sakramentin sjö, reyk- elsi, dómsdag og annaö lif og kæröu sig ekki um neina dispútan um máliö i bókum, — gott ef þeir kynnu aö lesa. Hvaö islendinga áhrærði, sögöu þessir gáfuðu og hálæröu menn, þá væri það skemtileg þjóö I loðúlpum og — lausleg meötekið frá S(eyðis)f(irði) 8-12-1931, kl. 17.40: „Betingelser for dansknorsk udgivelsesret til Thu Vinvidur hreini og fort- sættelse udbedes. Naar ventes fortsættelsen? Steen Hassel- balchs Foriag.” Þarna mun mér hafa borist i fyrsta sinn boðskapur frá erlendu útgáfufyrirtæki sem er að fala af mér rétt til útgáfu bókar. Nú eru týnd öll frekari bréf þvi til skýringar hvaö hrundið hefur Hasselbalch, mikilsvirtu forlagi i Danmörku, til að sækja útgáfu- réttar á Noröurlöndum til bókar eftir mig. Eitthvað held ég mér hafi fund- ist þeir bráðlátir I útlöndum, aö vera farnir að fala af mér bækur áöur en þær voru til. Bók sú sem Hasselbalch spuröi um, Salka Valka, var semsé ekki komin fyrir almenningssjónir nema hálf i heimalandinu, enda ekki full- samin.” „...einsog fjöður í hattinum Enda liðu enn þrjú ár þar til varð af útgáfu Sölku Völku i Dan- mörku. 1 Skáldatima segir Hall- dór frá morgunveröarboði sem þeir Kristmann Guðmundsson, en um þær mundir skrifaði sá siðar- nefndi bækur á norsku sem út komu hjá Hasselbalch, sátu á einkaskrifstofu sjálfs Hassel- balchs forleggjara: „Að skattinum étnum voru skrifaðir samningar um réttindi til handa Hasselbalch á Sölku Völku i Danmörku. Mér var tjáð ® t Hollandi ætluöu menn lika aö græöa milljón á Sölku Völku aö sögn Halldórs. 1938 gaf forlag i Den Haagbókina út i glæsilegum búningi, stóru bandi og prýdda litmyndum. HANDA GRÉTU GARBÓ!’ samantekt um þýðingar á verkum Halldórs Laxness að Gunnar Gunnarsson sá höf- undur sem þá var nefndur með einna mestri virðingu þar i landi, einginn minni maöur, hefði tekiö að sér að snara bókinni á dönsku. Steen Hasselbalch gaf siðan út eftir mig sjö bækur i Danmörku.” En Hasselbalch þóttist vita að Halldór myndi ekki mala sér gull: „En þegar ég kom til hans á skrifstofuna... og þurfti á ein- hverri húngurlús að halda i fyrir- framgreiðslu, þá var nú komið annað hljóð i strokkinn. Þar voru höfð orð um hverja tortis, enda átti ég ekkert inni. „Munið, sagði Steen Hasselbalch, að við gefum yöur út aðeins uppá stáss. Við höfum yður einsog fjöður i hattin- um.” Þetta þótti mér hörð kenning og þvi miöur skildust leiðir okkar Hasselbalchs, þessa danska höföingja og glæsimennis sem fyrstur erlendra forleggjara hafði orðið til þess aö rétta mér höndina.” Siðan hafa bækur Halldórs alla tið veriö þýddar nánast jafnóðum á dönsku, eftir striö var það Gyldendal-forlagiö sem tók við útgáfunni og gerir enn. Þar hefur Halldór einnig notið tryggra önd- vegis þýðanda þar sem eru helstir Jakob Benediktsson, Martin Lar- sen og nú siðustu árin Erik Sönderholm. Samningur við Insel-Verlag Tilraunir til aö gefa Sölku Völku og Sjálfstætt fólk út i Þýskalandi á 4ða áratugnum uröu býsna sögulegar, enda nasistar þar við völd i miklum rit- skoðunarham. Þaö var stórvinur Halldórs, Jóhann Jónsson skáld, sem kynnti hann fyrir dr. Kippen- berg, forstjóra og einum eiganda Insel-Verlag, eins virtast forlags i Þýsklandi og gervallri Evrópu. Við gripum enn niöur i Skálda- tima: „Aö tilmálum Jóhanns var dr. Kippenberg óðfús að láta snúa Sölku Völku á þýsku. Fyrsta samning minn við erlent forlag ritaði ég semsé undir með honum vorið 1932, meðan Salka Valka á frummálinu var ekki meirensvo fullþornuð á prenti. Ég man hann greiddi mér 2000 mörk fyrirfram uppi ritlaun um leið og við settum nöfn okkar undir, sem var stórfé i þann tið; ekki hugkvæmdist hon- um þó að bjóða upp á öl og bjúgu til hátiðarbrigðis. Dr. Keil þýskur sendikennari við Háskólann i Reykjavik, nú Magnús Teitsson kaupmaður, var feinginn til að snara bókinni. En i febrúar 1933 komst Hitler til valda og þá var ekki svigrúm framar i Þýska- landi fyrir útgáfu slikrar bókar. Dr. Kippenberg var að nafninu til gerður meðstjórnarmaður þeirra vaðstigvélaðra umboðsmanna „flokksins” sem sendir voru af götunni inn i húsiö að stjórna fyrirtækinu; og hið fræga húmanfska forlagshús Insel Ver- lag varorðiðað nasistabæli. Ef ég man rétt varð dr. Keil að höfða mál i Þýskalandi til aö fá ritlaun sin greidd fyrir þýðinguna á Sölku Völku.en handritið var látið i eld- inn aö ég held. Ég hélt áfram að vitja dr. Kippenbergs enn um nokkurra ára skeið hvenær sem ég átti leið um hiöðin i Leipzig. Hið húmanistiska bros hans var dautt og i stól hans kominn fyrirsvars- maður með ideólógiskan glampa i augum, og skömmu siðar var Kippenberg allur dauður.” Bjartur á hrakhólum í þriðja ríkinu Salka Vaika kom ekki út á þýsku fyrr en 1951, né reyndar nokkurt verk eftir Halldór aö Sjálfstæðu fólki undanskildu. Það er lika saga að segja frá þvi: „Nú komu þjóðverjar til sög- unnar og vildu gjarna reyna sig við mann sem aðrir höföu farið flattá, ekki sist þar sem hann var frá Islandi þaðan sem vikingar og óaldarmenn voru ættaðir sem nú höfðu verið teknir i dýrlingatölu in corpore hjá Hitler. Þó sýndist þeim ráðlegt að fara að öllu með gát, þvi oft leynist skæður fiskur i lygnu vatni og rannsóknarréttur nasista var þefvis. Bókin var þýdd úr dönsku undir dulnefni og hefði þennan titil Halldór Lax- ness, Der Freisasse, Zinnen-Ver- lag Leipzig Wien Berlin 1937. Zinnen-Verlag gerði sumsé þrjár 'smugur á greni sitt einsog refir, þannig að ef ætti aö vinna þá i Leipzig gætu þeir sloppið út berlinarmegin meðan stæði á málarekstri: en ef ætti að drepa þá i Berlin þá ætluðu þeir að koma upp i Vin. Allt gekk þetta eftir: Hitler þraungdi þeim bæði i Leipzig og Berlin, ég held á þeim Rússiá, aufúsugestur. Þó íengust bækur hans ekki útgefnar og þar i landi meðan Stalin hélt i taum- ana: „Ég var geslur rithöiunda- félagsins sovéska i' Rússlandi. Eftir skamma viðstööu i landinu kom þar að eitt helsta rikisíor- lagið, mikið fyrirtæki, kvaddi mig á sinn fund og tjáði mér að þeir vildu gera viö mig samning um bækur minar, báðu mig aö leggja þær fram til nánari athugunar á læsilegum túngum. Ég lagöi fram SölkuVölku á ensku og Sjálfstælt fólk á þýsku. Nú liður af veturinn a:; þess ég heyri slunu né hósta írá þeim góðum mönnum uns þar kom viku áðuren ég ætlaöi burt úr landinu, þá er ég kvaddur á fund þeirra að nýu, og á orðræður við þann skemtilega glaöbeitta rússa Anisimoff sem var yíirmaöur i forlaginu og fyrsti og eini for- leggjarinn i minni lifsreynslu sem ekki byrjaði daginn á þvi að raka sig. Hann tjáði mér undireins að Salka Valka væri með öllu óútgef- anleg bók i Sovétrikjunum af þvi þar kæmi fyrir einn mjög illa marxistiskur kommúnisti, Arn- aldur. Hefði slikir kommúnistar aldrei verið til á Rússlandi og myndi þvi einginn sovétlesandi skilja slika og þvilika fjarstæðu sem þessi maður væri, sagði Anisimoff. Þetta kom ekki flatt upp á mig þvi þá var nýbúið aö skjóta samkvæmt dómi átján helstu kommúnista Rússlands... Afturámóti sagði Anisimoff aö bókin um Bjart i Sumarhúsum væri ágæt mynd af eymd bænda i auðveldsrikjunum og könnuðust allir rússar við þá eymd frá þvi á keisaratimanum. Hann gerði Rússlandi. Hún var prentuö fyrst i þrjátiu þúsund eintökum, en skömmu siðar endurprentuö i enn stærra upplagi og loks enn á ný i hundraö þúsund eintökum i hitteðfyrra, auk þess sem mér telst til aö hún hafi veriö gefin út á einum fimmöörum túngum innan Ráöstjórnarrikjanna, stundum i allstórum eintakafjölda, þará- meöal þréttánþúsund og fimm- hundruö eintökum á Ukrainsku, svo Ráöstjórnarrikin munu nú vera þaö land sem hefur komist næst Bandaríkjunum um eintaka- fjölda i dreiffngu þessarar is- lensku bókar.” Samkvæmt upplýsingum frá árinu 1972 höföu þá að minnsta kosti komiö út átta titlar eftir Halldór Laxness á rússnesku flestir i þýðingum þeirra tveggja kvenna sem hér gat að ofan og margir i fleiri en einni útgáfu. Auk þess höföu bækur hans þá veriö þýddar á fimm önnur mál sem töluö eru innan vébanda Sovétrikjanna. Stóri vinningurinn Þegar horft er um öxl er i raun furöanlegt hversu fljött Salka Valka, fyrsta verk Halldórs sem þroskaðs rithöfundar komst á heimstungur. Strax áriö 1936 kom hún út á ensku hjá þvi fræga for- lagi George Allen & Unwin, og sama ár i Sviþjóö hjá Bonniers Forlag, því stærsta á Noröurlönd- um. A hollensku kom bókin siöan Sjá næstu síðu

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.