Tíminn - 03.07.1983, Blaðsíða 12

SUNNUDAGUR 3. JÚLÍ 1983
Stúdentar halda áfram
■ „Frá því ég var smákrakki hef ég
haft áhuga á rómantík leikhússins og
íþróttalegu raunsæi skylminga," segir
Mikhaíl Lavrovsky, sólódansari
Bolshoi-ballettsins, þjóðlistamaöur
Sovétríkjanna og handhafi Lenín- og
Ríkisverðlauna.
„Ég var lengi í vafa um hvort ég ætti
að leggja'fyrir mig, leikhúsið eða
íþróttirnar. Ég átti heima í Tbilisi og
listatrimmi um helgina
Sunnudaginn 3. júlí kl. 20.30 verð-
ur tónlistar og bókmenntakvöld er
tcngist Spáni á Listatrimmi Stúdenta-
leikhússins í Félagsstofnun stúdenta
við Hringbraut.
Flytjendur eru Arnaldur Arnarson
sítarleikari og Jóhann Sigurðsson leik-
ari hjá Leikfélagi Reykjavíkur.
Fyrir hlé mun Arnaldur spila þrjú
smáverk eftir tónskáldið Isaac Alben-
iz, eins fremsta tónskálds Spánverja.
Útsetningar fyrir gítar gerði hinn
þekkti gítarleikari Fransisco Tarrégo.
Eftir hlé verður flutt verkið Platcro
og ég, sem er fyrir upplestur og gítar.
Textinn er eftir spænska Nóbelskáldið
Juan Ramón Jiménez (1881-1958).
„Harmljóðið Platero og ég (Platero y
yo)... er talið vera eitt af meistaraverk-
um heimsbókmenntanna og í bók-
menntum Spánar er bókinni vísað til
sætis hjá Don Quijote frá Mancha og
Lazarillo de Tormes, þeim bókum
spænskrar hugsmíðar, sem hæst
gnæfa." Segir Guðbergur Bergsson
meðal annars í eftirmála að þýðingu
sinni. Upplesari er Jóhann Sigurðsson.
Tónlistina sem ítalska tónskáldið Mar-
io Castel Nuovo samdi við verk Jimén-
ez, flytur Arnaldur Arnarson.
Laugardaginn 4. júlí er síðasta sýn-
ing á Beckett dagskrá Stúdentaleik-
hússins.
Jóhann Sigurðsson leikari og Arnaldur Arnarson gítarleikari.
Ljósmynd: ívar Brynjólfsson.
ber saman ballett og fimleika frá þessu
sjónarhorni, verð ég þess var að íþróttir
þróast oft hraðar en listin. Af þessari
ástæöu tel ég að allir sem fást við
var níu ára þegar ég tók upp
skylmingasverð í fyrsta sinn. Margir
eldri félagar mínir, sem voru 15 og 1
ára, stunduðu skylmingar af fullri alvöru
og auðvitað langaði mig til að vcrða
snöggur, hugrakkur og ákveöinn eins
og þeir. A þeim árum hélt ég að aðeins
skylmingar gætu þroskað þessa
eiginleika.
Með aðstoð vina minna náði ég valdi
á nokkrum hliðum skylmingar,
auðvitað sem áhugamaöur, og mig
grunaði ekki að þrjátíu árum síðar
mundi ég fara að stunda skylmingar af
hér um bil fullri alvöru, mcð
kunnáttusömum þjálfara, og að ég
mundi þá minnast með þakklæti þeirra
sem kenndu mér undirstöðuatriðin.
Núna stunda ég þcssa íþrótt til þess að
halda mér í því formi sem dansara er
nauðsynlegt.
Að mínum dómi cru skylmingar mjög
erfið íþrótt, sem krefst samhæfingar og
mikillar einbeitingar, bæði líkamlega
og tilfinningalega. Pað er augljóst að
hreyfingarnar eru ntjög ólíkar í ballett
og skylmingum, og því er gagnslaust að
leita að sameiginlegum þáttum í
þjálfuninni. En skylmingar þróa marga
eiginleika sem koma aö góðum notum
á sviðinu, svo sem eins og tilfinningu
fyrir hreyfingu, lcttleika og úthaldi.
Skylmingatímarnir eru mér líka
hvíld, þótt ég verði stundum mjög
þreyttur. Meðan maðurskylmist hugsar
maður aðeins um viðureignina við
andstæðinginn og reynir að sjá fyrir
hvað hann ætlar að gera næst.
Skylmingasverð í hendi gefur manni
færi á að gleyma hversdagslegum
vandamálum.
Fyrir utan skylmingar hef ég líka
gaman af fimleikum,” segir dansarinn
frægi. „Fimleikar voru skyldunámsgrein
í ballettskólanum. Við æfðum okkur á
slánni og í hringjum og þurftum að
uppfylla kröfur sem almennt eru gerðar
til fimleikamanna. Fimleikar veita
manni glæsileika og þroska samhliða
alla vöðva líkamans. Og það er
nauðsynlegt fyrir dansara.
Mig langar líka til að nefna annan
stóran kost við fimleika, en það er sú
eðlilega og jafnframt mjög hraða þróun
sem þessi íþróttagrein hefur tekið. Einu
sinni var ég gagntekinn af
fimleikamönnum á borð við Olgu
Korbut, Ljúdmílu Túrisjevu og Nödju
Comaneci, sem mér virtust svo fimar að
lengra væri ekki hægt að komast. En
aðeins stuttur tími leið, og nýjar stjörnur
- Élena Davidova Maxi Gnauck og
Natalja Sjaponsnikova - tóku skrefið
inn í hið óþekkta og sköpuðu alveg nýja
fegurð.
Það er þessi fegurð hreyfingarinnar,
sem stöðugt sýnir á sér nýjar hliðar,
sem vekur aðddun áhorfenda. Þegar ég
Skylmingar
og ballett
Af Mikháil Lavrovsky
listdansara
, ' ' ^ :
■I m
balletldaps ættu að huga gaumgæfilega
að hraðari þróun hans.
Par sem íþróttir nútímans ná lcngst
stefna þær að fullkomnum formum. Þeir
sem standa á toppnum í fimleikum
nútímans leitast við að gera flóknar
H Mikhuil Lavrovskv i hlutverki Spar-
takusar í santnefndum ballett eftir
Khatsjaturjan.
hreyfingar rökrænar og fullkomnar og
ná fram samræmi í uppbyggingu þeirra.
Það er því ekki að undra þótt íþróttirnar
er eðlilega erfiðara fyrir 39 ára mann
eins og mig en það er fyrir mann sem er
19 ára, eða jafnvel 29 ára. Ég gat því
ekki hundsað líkamlega þjálfun, eins og
ég gerði stundum þegar ég var yngri.
Auk daglegrar þjálfunar í
fimleikatímum stunda ég reglulega
líkamsæfingar. Jafnvel þótt ég sé á
æfingum í leikhúsinu í fjóra tíma nota
égfimmtán mínúturá kvöldin til aðhita
mig upp.
Allir vita að líkamsrækt og íþróttir
lengja lífið, og ég vil bæta því við að
íþróttirnar lengja listaferilinn líka,"
sagði Mikhaíl Lavrovsky að lokum.
- (APN)
leiti stundum til listarinnar og fái t.d.
lánuð form úr dansi, þótt þær aðlagi
þau sínum eigin formum. Fimleikafólk
sem skarar fram úr reynir ekki að breyta
fimleikum í einhvers konar dans. Það
gleymir ekki að samkeppni er
undirstaða allra íþrótta. Samkeppnin
gefur þeim sérstaka merkingu og fegurð
og hvetur íþróttafólk til að ná fram því
sem virðist ómögulegt.
Á sama hátt verður danslistin að vera
aðalatriðið í ballett. Við erum líka að
leita nýrra forma og við notum nýjar
uppgötvanir af íþróttasviðinu þegar þörf
krefur. En beinar „tilvitnanir" úr
fimleikum yrðu lítils virði í ballett frá
sjónarhorni íþrótta og fáránlegar frá
listrænu sjónarmiði.
Sérhver ballettsýning hefur alltaf, eða
næstum alltaf, krafist mikilla krafta,
bæði líkamlegra og tilfinningalegra.
dæmi get ég nefnt, að þegar ég
dansaði í ballettinum „Spartakus" léttist
stundum um allt að þremur
kílógrömmum á einu kvöldi. En ég hef
engan rétt á að sýna áhorfendum að ég
sé þreyttur. Ég verð að láta áhorfendur
trúa á persónuna Spartakus, óttalausan
stríðsmann sem á engan sinn jafningja í
heiðarlegum bardaga. Þess vegna verð
ég alltaf að vera upp á mitt besta. Þetta