Tíminn - 27.11.1983, Blaðsíða 26

SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1983
LEIÐARLOK í
AMSTERDAM
■ Gömul húsaskrifli hallast þétt hvert að
öðru. Á vatnsfletinum í síkjunum í Amster-
dam sjáum við haustlauf trjánna fljóta í öllum
regnbogans litum. Hvarvetna má sjá ferða-
menn við myndatökur. Bogabrúin, sem þeir
hér kalla „Liesdelsluis“ er nákvæmlega nógu
breið til þess að þar geti tveir bílar mæst - og
stúlkurnar hallað sér upp að járnhandriðinu.
„Hæ“, kallar Birgitta til vegfaranda
sem leið á hjá og reynir að brosa.
Freknótt og ómálað andlitið er fölt.
Rautt hárið hefur hún fest með tveimur
hárkömbum í hnakkann. Frakkinn sem
hún er í vfir grænni peysu og þvottalún-
um gallabuxum nær henni niður á ökla.
Hún hcfur grafið báðar hendurnar djúpt
niðri í vösunum, þótt það sé heitt í veðri
þetta nóvembersíðdegi. Hún gætir þess
vel að láta ekki sjást í handleggina sem
eru með fjólubláum stungusárum eftir
sprauturnar, og koma upp um að hún er
heroínneytandi. Svo er raunar ástatt um
allar þær stúlkur sem saman eru komnar
hér á brúnni. Birgitta, sem hér er
almennt kölluð „Biggi", er ættuð frá
Worms. Tíu skrefum fjær stendur Bett-
ina, sem er frá Essen. Hún varð 21 árs
fyrir tíu dögum. „Fjandinn sjálfur",
segir Biggi við hana og tvístígur skjálf-
andi og nötrandi. „Einmitt núna ætlar
enginn kúnni að láta sjá sig. Ég er þegar
farin að fá verki, ég verð að gera
eitthvað.“ Það eru farin að leka tár úr
augunum á henni og það rennur úr
nefinu einnig. Fráhvarfseinkennin eru
farin að koma eins og köldusótt. Hún
þarf að útvega sér 25 gyllini fyrir næstu
sprautu. Hún á einskis úrkosta. „Þú
hugsar bara um eitt og það er að gera
eitthvað til þess aðSiá þér í eiturlyf, til
þess að þér líði betur.“ Skyndileiguhótel-
ið sem nær allar stúlkurnar hér, en þær eru
flestar þýskar, velja sér, heitir Yuksel og
er stuttan spöl í burtu. Viðskiptavinurinn
greiðir einnig fyrir hótelið, - tíu gyllini
fyrir hálftíma. Biggi er fegnust þegar
málið er afgreitt á tveimur mínútum. „Þú
finnur ekki fyrir öðru en hóstanum. Hann
getur orðið svo kveljandi að þér er allri
lokið. Svo verkjar þig í alla limina. Þótt
náunginn kalli þig hóru og eða heimti að
þú kallir sig „bölvað svín“, þá er þér sama
um það.“ Birgitte hugsar sig um. „Þú
hugsar bara um að fá sprautu, sprautu,
sprautu."
Stúlkan frá Worms verður sér úti um
eitrið á götunni... Hið fræga hverfi „Ze-
edijk" tekur við aðeins tveimur brúm
fjær. Ferðafólkið fer ekki lengra en að
nastu gatnamótum héðan. Þar má sjá
fiskbúð, lyfjabúð, blómasölu og bari. Þá
tekur við barnaleikvöllur og yfir honum
gnæfir gríðarstór mynd af bláum brosandi
fíl á húsvegg. Leikvöllurinn er mannauður
og er í hæsta lagi notaður af eiturlyfja-
sjúklingum sem finna sér þar stað til þess
að sprauta sig. Sorp eftir eiturlyfjaneyt-
endur er þama um allt, á milli leiktækj-
anna, - sítrónur, sprautunálar, magasölt,
smákerti og ryðgaðar skeiðar.
Á tíu mínútna fresti ekur lögreglan í
dimmbláum einkennisbúningum um göt-
umar. En þegar komið er að öðmm
gatnamótunum í Zeedijk fara lögreglu-
mennirnir ekki lengra. Hér ætti hvaða
fáráðlingur sem væri að skynja hættuna.
Á báðar hliðar má sjá útidyr, sem neglt
hefur verið fyrir með viðarborðum. Þama
em og þriggja eða fjögra manna hópar
kynblendinga og negra, sem halla sér upp
að óhreinum veggjum þar sem rifrildi af
auglýsingaveggspjöldum hanga. Enginn
límir yfir þau lengur. Á kámugum sýning-
argluggum stendur „Lokað“. Hingað eiga
fáir aðrir erindi en heroínsjúklingar, sem
em að kaupa af sölumönnum.
Úr þessu helvíti
kemst ég aldrei
„Ég hef þama einn fastan,“ segir Biggi,
„og fjórðungur úr grammi kostar 65
gyllini." Hún hefur tekið herbergi á leigu
ásamt Bettinu. Fátt er verra en að þurfa
að sprauta sig í forstofum eða á bílastæð-
um. „Ef maður er lafhræddur um að
verða truflaður er alveg eins hægt að
henda efninu í klósettið."
í herbergi þeirra stallsystra er ekki að
finna svo mikið sem vasaklút. Það lekur
án afláts úr krananum og á eldhúsborðinu
er skorpin sítróna. Safinn hefur verið
notaður til þess að leysa upp í honum
heroín, því þá leysist efnið hraðar upp og
það virkar fyrr. Aleiga Biggis liggur á
gulum dúk. Það er sprautan og það sem
henni fylgir, þykk skáldsaga eftir Norman
Mailer og sendibréf. Það hefur vinur
hetjnar skrifað henni, sá sem hún kom
með til Amsterdam í júlí.
„Ef þú hefur setið inni í Þýskalandi
vegna eiturlyfja áttu enga von lengur. Því
lætur þú þig dreyma um Amsterdam, eins
og einhverja Paradís. Þar eru engar
löggur á hælunum á þér og þú þarft ekki
að vera hrædd , þegar þú ferð út til
kaupanna. Hér láta þeir eiturlyfjasjúkl-
ingana í friði því það eru aðeins „stórfisk-
amir,“ sem þeir em á höttunum eftir.“
Peningamir sem Biggi og vinur hennar
höfðu sparað saman entust ekki lengi.
„Ég sagði alltaf að áður en ég færi að
brjótast inn í bíla eða aðstoða við það, þá
mundi ég heldur selja sjálfa mig.“ Vinur
hennar, Herby, 30 ára, hélt þetta ekki út
lengi. „Ég þoli ekki að þú sért með
öðrum“, sagði hann. „En ég stóð föst á
mínu og ég vildi ekki fara til Þýskalands
aftur."
Birgitte hefur nú búið sér til blöndu af
heroíni og kókaíni. Úti má heyra aðvöm-
narblístur lögreglubílanna. „Heyrið þið,
nú hefur einhver brotist inn í bíl. Þeir em
alltaf að þessu. Hollendingar hafa komið
sér upp öllum mögulegum viðvömnar-
kerfum. „Þegar Birgitte hefúr lagt frá sér
sprautuna þrýstir hún á blæðandi sárið
eftir sprautuna með salernispappír. „Ég
hef engar framtíðaráætlanir. Úr þessu
helvíti kemst ég aldrei aftur.“
Hún kynntist heroíninu fyrir tilstilli
fyrsta karlmannsins sem hún kynntist.
„Hann var amerískur hermaður í Ramste-
in og hann sprautaði mig fyrsta sinn.“ En
hún fékk tækifæri til þess að Iosna úr
viðjunum. Hún var handtekin fyrir eitur-
lyfjasölu og dæmd í 18 mánaða fangelsi.
Að baki fangelsisrimlanna fór hún í
meðferð og vegna enskukunnáttu sinnar
tókst henni að Ijúka námskeiði í erlendri
fréttaritun. Henni stóð og til boða að
komast í sambýli fýrir fólk sem var í
endurhæfingu. „En þá kom fyrsta reiðars-
lagið. Ríkissaksóknarinn stóð gegn því að
ég yrði látin laus áður en ég hefði afþlánað
dóminn að fullu. Þá missti ég móðinn. Til
hvers var öll þessi endurhæfing og góð
fyrirheit, ef ætíð var bmgðið fæti fýrir allt
saman í næstu andrá? „Þú veist ekki hvað
það er að sjá fyrstu snjókomin falla niður
á milli grárra múranna úti, eða þegar
maður starir upp í himininn og sér
jumbó-þotu, - þegar allur heimurinn er á
fleygiferð og þú situr lifandi grafinn."
Þegar faðir hennar lá á líkbömnum reyndi
fólk það sem annaðist endurhæfingu
hennar að gera hvað hægt var til þess að
hún fengi að koma að dánarbeði hans. Þá
var hún 19 ára. En það var fyrst við
jarðarförina sem hún fékk loforð til þess
að fara. í skýrslum þýsku lögreglunnar
sagði síðar: Hún varð alveg andsnúin
umhverfinu.
„Hér er einfalt að
nálgast eiturlyfin
Lögreglumennimir í lögregluumdæm-
. . . ■
Meðan blaðakonan sem tók þetta viðtal ræðir við Biggi blandar Tina saman heroini og kokaini. Hún verður að fá sprautu á fjögurrá tíma fresti,