Tíminn - 21.01.1995, Blaðsíða 14

14
ifirf.fr ifr rfi fr ifi rrr
WVrwTWW
isfinsi . K i-
Laugardagur 21. janúar 1995
Forboðin ást
„Hjálp! Hjálpi&i mér!"
Titrandi rödd konunnar, full
angistar, nísti í gegnum myrkr-
ib. „í gu&anna bænum hættu
þessu, hættu," var hinsta bón
konunnar, en hún mætti dauf-
um eyrum.
Mor&inginn horföi á lífi& fjara
út í augum fórnarlambsins á
me&an hann stakk hnífi sínum
aftur og aftur í konuna uns
hún yfir lauk.
„Af hverju þurftir&u aö skipta
þér af þessu," hvæsti mor&ing-
inn eftir aö konan hætti a&
hreyfast.
Um kl. 3.15 að morgni 2. októ-
ber 1993, komu fulltrúarnir
Shawn Smith og David Hennesy í
miöbæ New York, Syracuse, eftir
aö tilkynnt haföi veriö um rán.
Umrætt húsnæði var í Green
Street. Þeir lýstu upp framhlið
tveggja hæöa tvíbýlishúss og
lögðu við hlustir. Ekkert hljóö
heyrðist. Á póstkassanum voru
nöfnin Mary Bonacci, James Bon-
acci og Jimi Lowe.
Smith bankaði fast á útihurð-
ina, en þegar enginn svaraði kall-
aöi hann á liðsauka.
Þegar Smith og Hennesy hafði
borist liðsauki, var brotist inn í
húsiö. Síðasta vistarveran sem
þeir könnuðu var svefnherbergi,
atað blóði. Veggir, gólf og loft
minntu helst á sláturhús og við
hliðina á rúminu lá örend kona.
Um það bil þremur stundar-
fjórðungum síðar var yfirlög-
reglufulltrúanum Jerry Sabloski
falin rannsókn málsins. Stað-
reyndir málsins voru að fórnar-
lambið hét Mary Bonacci, 62 ára
görnul, móðir James Bonacci sem
nágrannar sögðu að byggi með
henni.
St>nurinn
Einskis virtist saknað við fyrstu
athugun lögreglunnar. Þá var allt
í röð og reglu í húsinu, húsgögn
voru á sínum stað og engin merki
um innbrot. „Hvar er sonurinn?"
var fyrsta spurning Sabloskis.
Honum var tjáö að hann væri í
næsta húsi hjá kunningja sínum,
í sjokki.
Sonur Bonaccis var með teppi á
heröunum þegar Sabloski hitti
hann. Hann skalf ákaflega og grét
þess á milli. Sabloski ákvað að
gefa honum nokkrar mínútur í
vibbót til ab jafna sig.
Læknirinn, sem skoöaði líkið,
taldi til að byrja meb 17 stungus-
ár á líkama fórnarlambsins. Aðal-
lega voru þau á brjósti, en einnig
á hálsi og fjölmörg á handleggj-
um, sem sýndu að hún hafði
reynt að veita árásarmanninum
mótspyrnu. Seinna kom í ljós við
krufningu að frú Bonacci hafði
alls verið stungin 26 sinnum.
Áður en Sabloski hóf yfirheyrsl-
urnar yfir James Bonacci var búib
aö segja honum frá því ab hann
heföi sjálfur hringt í lögregluna
til ab tilkynna morðið á móður
sinni. James hafði reyndar hringt
tvivegis í lögregluna. Fyrst um kl.
12.00 á miðnætti, þegar hann var
að fara á næturvakt í bleiuverk-
smibju þar sem hann starfabi. Þá
kynnti hann sig sem James Lowe.
Ástæða símhringingarinnar var
aö James sagðist hafa séð tvo dul-
arfulla blökkumenn sniglast
framan vib hús móbur sinnar, er
hann var að fara á vaktina, og
hann vildi ab lögreglan kannabi
málið. Tveir lögreglumenn fóru á
vettvang, en sáu ekkert grunsam-
legt og hurfu brott við svo búið.
Þremur klukkustundum síðar
hringdi James aftur og kynnti sig
nú sem James Bonacci. Hann
Frú Bonacci.
unni, en brast loks í grát og taut-
aði: „Þetta hefði ekki þurft að fara
svona."
Skömmu seinna hafði Moore
aftur náð sér og hafði þá ljóta
sögu að segja.
Öllu fórnab
Banamenn frú Bonacci voru
tveir en ekki einn. Sabloski varð
hugsað til Agöthu Christie mynd-
arinnar „Morðið um borb í Áust-
urlandahraölestinni", þegar Mo-
ore lýsti því hvernig þeir höfðu
báðir, hanskaklæddir, stungið
gömlu konuna til dauða.
Það var samt James sem var
potturinn og pannan í ráðabrugg-
inu. Hann skipulagði morðið,
hringdi fyrst í lögregluna og
reyndi að leiða hana á villigötur,
fór síðan í vinnuna, en laumaðist
heim aftur. Þá opnaöi hann fyrir
vini sínum og opnaði síðan læst
svefnherbergi móður sinnar með
lykli. Frú Bonacci vaknaði við
fyrsta hnífslagið. Sonur hennar
stakk hana aftur og aftur og það
var ekki fyrr en hún missti með-
vitund sem hann fékk Moore til
að stinga hana líka.
„Ég stakk hana einu sinni í
hálsinn," sagði Moore bugaður,
en það var of oft.
Síðan fór James til vinar síns og
skipti um föt, en Moore hafði
óhlýðnast honum og ekki enn
losað sig við föt þeirra félaganna.
í ljós kom ab föt Moores voru
nánast flekklaus, en föt James
voru alblóðug.
Þegar James var tjáö að Moore
hefði talað, gafst hann upp og
sagði svipaða sögu og Moore. „Ég
vil ekki að hann gjaldi fyrir þaö
sem ég geröi. Sleppið honum,"
sagði James ab lokum.
Moore var fundinn sekur um
morð af annarri gráðu og dæmd-
ur í 15 ára fangelsi í maí 1993.
Verjandi James Bonaccis reyndi
að leggja áherslu á ást hans til
kærasta síns og afarkosti móður-
innar, sem hélt syni sínum undir-
okubum allt hans^ líf. Samt sem
áöur var litla miskunn að finna í
dómnum. James Bonacci var ab
lokum dæmdur til ævilangrar
fangelsisvistar án möguleika á
náðun. ■
James Bonacci var ekkert bam lengur, 35 ára gamall, en Sabloski yfirfulltrúa
duldist ekki að hann var treggreindur. „Ég drap ekki móður mína," sagði James.
„Ég hefði ekki getað drepið hana."
SAKAMAL
sagði ab hann hefði haft áhyggj-
ur, snúiö úr vinnunni heim og
fundið móður sína myrta.
Ofríki móðurinnar
Fyrsta spurning Sabloskis var af
Bardell Moore.
Mi&inn
Tvennt kom á daginn á næstu
klukkustundum rannsóknarinn-
ar. Vinnufélagar James í bleiu-
verksmibjunni staðfestu að hann
hefði komið til vinnu upp úr
miðnætti, og 16 ára drengur sagð-
ist hafa heyrt orðaskiptin sem lýst
var í upphafi sögunnar, þegar frú
Bonacci var drepin. Hann bætti
því þó vib að rödd karlmannsins
— sem hann taldi líkjast rödd
James Bonacci mjög — heföi bætt
við í lokin: „Af hverju þarftu allt-
af aö skipta þér af lífi mínu?"
Á meban þessu fór fram fannst
önnur mikilvæg vísbending. Það
var krumpaður miði í ruslafötu í
herbegi James, sem á stóð:
„Bardell, ef þú ætlar aö verða
ástin mín áfram, þá verðurðu að
gera það sem gera þarf. Helst þú
sjálfur. Útvegaðu stóran hníf. Ef
þú vilt, þá get ég lánað þér lykil."
Miðinn var undirritaður: „Jam-
es".
Hver var þessi Bardell? Ná-
granni Bonacci-fólksins gaf svarið
viö því. Bardell Moore var náinn
vinur James og höfðu þeir verið
nánast óaðskiljanlegir um tíma.
Vinurinn
Bardell fannst á heimili sínu
Hús Bonacci-mæbginanna.
hverju James notaði tvö nöfn.
Hann viburkenndi að „Lowe"-
nafnib væri uppspuni, til þess
eins að klámblöð sem hann fék
heimsend yrðu ekki stíluð á hans
rétta nafn. „Mamma mátti ekki
komast að því," sagði James.
James Bonacci var ekkert barn
lengur, 35 ára gamall, en Sabloski
duldist ekki að hann var treg-
greindur. „Ég drap ekki móður
mína," sagði James áður en
lengra var haldið. „Ég hefði ekki
getað drepiö hana," sagði James
eftir stundarþögn, þegar Sabloski
hélt áfram að horfa þögull á
hann.
Það var ýmislegt sem benti til
að James hefði eitthvaö á sam-
viskunni, en þó kom þaö ekki al-
veg heim og saman við hrein föt-
in sem hann var í. Það voru engir
blóðblettir á klæðum hans eða
hörundi, og engin ummerki um
að hann hefbi farið í sturtu eða
haft klæðaskipti heima hjá sér
eftir moröið. Sabloski spurbi
einskis frekar í bili, en tók af hon-
um fingraför og lét þar við sitja.
James Bonacci.
„Hún var mjög trúuð og neitaði
að viðurkenna samkynhneigð
sonar síns," sagði Moore.
„Og kostaði það hana lífib?"
spuröi Sabloski og reyndi að nálg-
ast hinn taugastrekkta Moore á
beinskeyttan hátt.
Moore svarabi ekki spurning-
Sabloski yfirfulltrúi.
u.þ.b. hálftíma síbar og var tek-
inn til strangrar yfirheyrslu. Mo-
ore viðurkenndi að vera ástmaður
James og sagði ab kynni þeirra
heföu staðið yfir í nokkur ár.
Draumur þeirra hefði verið að
stofna til sambúðar, en móbir
James hafði komið í veg fyrir það.