Tíminn - 06.05.1995, Blaðsíða 18

18
HfSSHIIttt
Laugardagur 6. maí 1995
Guðmundur Lárusson
frá Eyri í Flókadal
Guðmundur Lárusson fœddist 15.
nóvember 1926 á Eyrí í Flókadal.
Hann lést 28. apríl sl. á Sjúkra-
húsi Akraness. Foreldrar hans
voru hjónin Guðrún E. Guð-
mundsdóttir frá Sleggjulœk (1896-
1965) og Lárus Guðmundsson
(1892-1946) bóndi á Eyrí í Flóka-
dal. Þau áttu tvö böm, Guðmund
ogAuði, f. 1930. Auður er gift jó-
hanni Gunnarssyni bónda, Vík-
ingavatni í Kelduhverfi. Áríð
1951 kvœntist Guðmundur Sigríði
G. Skarphéðinsdóttur, f. 1927, frá
Sjöundustöðum í Fljótum. Böm
peirra em: 1) Láms Rúnar, f.
1952, býr í Reykjavík. 2) Dagný
Ósk, f. 1957, býr í Grcenuhlíð í
Torfulaekjarhreppi. Hún á fjögur
böm: Guðleifu, Ásmund, Helga og
Kristmund. Hún er í sambúð með
Einarí Kristmundssyni, bónda. 3)
Guðrún, f. 1964, býr á Akranesi.
Hún á tvö böm, Sigríði Ólöfu og
Hólmstein Þór. Maður hennar er
Stefán Hólmsteinsson, iðnverka-
tnaður.
t MINNING
Guðmundur ólst upp á Eyri.
Hann tók við búi þar ásamt móð-
ur sinni áríð 1946 við lát fóður
síns. Hann var við nám við
Baendaskólann á Hvanneyrí
1948-1950. Áríð 1949 varð hann
bóndi á Eyri og þar bjó hann til
ársins 1975 að hann fluttist
ásamt fjölskyldu sinni á Akranes.
Hann stundaði ýmsa vinnu eftir
það, en nytjaði jafnframt Eyrína
áfram og dvaldi þar hluta af ár-
inu.
Þegar ég kveð nú bróður
minn, sem jafnframt var eina
systkini mitt, veröur mér hugs-
að til liðinna daga er við vorum
að alast upp á heimili foreldra
okkar að Eyri. Þau voru Guðrún
Guðmundsdóttir og Lárus Guð-
mundsson. Nutum við ástríkis
þeirra í ríkum mæli.
í þá daga var tæknin ekki
komin til sögunnar og lífsbar-
áttan hörð. Þar sem faðir okkar
var heilsuveill, kom það í hlut
okkar systkinanna að vinna við
búskapinn eins og kraftarnir
leyfðu. Sérstaklega mátti bróðir
minn, sem var nokkrum árum
eldri en ég, oft taka á honum
stóra sínum. Á fyrstu árum
bernskunnar var aðallega sauð-
fjárbúskapur, en svo kom
mæðiveikin, sem eyðilagði fjár-
stofninn. Þá var farið út í mjólk-
urframleiðslu. En vegna erfiðra
samgangna gátu það verið hinar
mestu svaðilfarir að vetrarlagi
að koma mjólkinni í veg fyrir
mjólkurbílinn. Áin Flóka renn-
ur rétt við túnfótinn, yfir hana
þurfti að sækja. Fór hún oft í
hinn versta ham, illfær eða ófær
með öllu. Þegar best lét vom
mjólkurbrúsarnir fluttir á hesta-
kerru, annars hengdir á klakk og
fluttir þannig um langan veg.
Flóka gamla er enn á sínum stað
og hagar sér misvel. En nú
skiptir það ekki neinu máli, síð-
an hún var brúuð í grenndinni
og vegur kominn að Eyri.
Við, sem börn, áttum okkar
gleöistundir og lékum okkur
saman. Á hólnum Smala var
okkar bú, með hornum, kjálk-
um og leggjum. Á góöviðrisdög-
um busluðum við í Flóku. Skilj-
anlega hefur tápmiklum strák
stundum fundist erfitt að hafa
litlu systur oftast með sér, en
ábyrgðartilfinningin var mikil.
Auðvitað slettist stundum upp á
vinskapinn, eins og gengur.
Hann var náttúrubarn og
fyigdist með lífinu í kringum
sig, fuglunum, blómunum og
hlustaði eftir niðnum í ánni.
Gat hann verið breytilegur eftir
því hvaða veöur var í nánd.
Hann hafði yndi af því að taka
myndir og renna fyrir silung. Ég
man hvað hann ljómaði, þegar
kom á öngulinn og hann gat
fært móður okkar silung í soðið.
Æskuárin liðu við leik og störf í
afskekktum dal.
Þegar Guðmundur var 19 ára
dó faðir okkar, og eftir 2 ár var
móðir okkar búin að missa
heilsuna. Þá yfirgáfum við Eyri.
Hann fór í bændaskólann á
Hvanneyri og eftir tveggja ára
nám hélt hann aftur heim í
heiðardalinn og hóf búskap á
Eyri. Hann kvæntist síðar eftir-
lifandi konu sinni, Sigríði G.
Skarphéðinsdóttur, ættaðri úr
Skagafiröi. Þau eignuðust þrjú
börn: Lárus Rúnar, Dagnýju og
Guðrúnu. Þau hjón voru afar
gestrisin og vildu öllum vel
gera.
Bróbir minn var aldrei heilsu-
hraustur og reyndist búskaþur-
inn honum oft erfiður. Eftir ald-
arfjórðung hættu þau hjón bú-
skap á Eyri og fluttust til Akra-
ness. Stundaði Guðmundur
ýmsa vinnu meðan kraftar
leyfbu. En á Eyri dvaldi hann
löngum eftir að formlegum bú-
skap lauk og heyjaði þar tún.
Hann unni þeim stað af heilum
hug og kunni hvergi betur við
sig. Örfáum dögum fyrir andlát-
ið, þá helsjúkur, vitjabi hann
jarðarinnar í dalnum í hinsta
sinn.
Eftir ab leiðir okkar skildu og
ég fluttist á annaö landshorn
fylgdist ég með honum úr fjar-
lægð. Hann skrifaði mér oft og
var gaman að fá bréf frá honum,
enda var hann góður stílisti. Ef
ég ætti að lýsa bróöur mínum,
þá yröi það eitthvað á þessa leið:
Hann var dulur að eðlisfari og
ekki allra að kynnast honum.
Gæddur var hann góbum gáf-
um og minnugur meö afbrigð-
um. Gat hann rakið veðurfar í
gegnum árin allt frá bernsku.
Þjóðlegur fróðleikur var honum
hugleikinn. Hann var vinur
vina sinna, samviskusamur og
heiðarlegur gagnvart öllum.
Ekkert sárnaði honum meira en
það, ef einhverjir brugöust
trausti hans.
Nokkrum sinnum heimsótti
hann mig norður í land, síðast
fyrir réttu ári. Þá sá ég ab hinn
illvígi sjúkdómur var sigurviss
og ferðirnar til mín myndu ekki
verða fleiri. Rifjaði hann upp
ýmislegt frá liðinni tíð. Sagöi
hann mér m.a. frá einni af sín-
um fyrstu bernskuminningum.
En hún var sú, að þegar hann
eignaðist systur gerðist það með
þeim hætti að ljósmóðirin kom
meb hana í tösku. Síðan fór ljós-
an, en nokkrum dögum síðar
kom hún aftur og með töskuna.
Mikil skelfing greip um sig í sál
lítils drengs, því nú var gefið
mál, ab hún var komin til að
sækja það sem hún áður skildi
eftir. Engum þorði hann að
segja frá angist sinni. En mikill
varð léttirinn er ljósmóbirin
hvarf á braut.
Nú er bróðir minn horfinn
héöan. Ég vil þakka honum alla
tryggðina og einlægnina í gegn-
um árin. Konu hans, börnum
og fjölskyldum þeirra og aldr-
abri tengdamóður sendi ég
innilegar samúðarkveðjur og
biö þeim guðs blessunar.
Megi bróðir minn hvíla í friði.
Auður Lámsdóttir
í dag verbur frændi minn,
Guðmundur Lárusson frá Eyri í
Flókadal, kvaddur hinstu
kveðju frá Bæ í Bæjarsveit.
Við fráfall Guðmundar koma
upp í huga minn ótal bjartar
minningar frá ánægjulegum
kynnum mínum af honum og
fjölskyldu hans. Ég var ekki
gömul þegar ég fór fyrst í heim-
sókn að Eyri og dvaldi þar í
nokkra daga. Þá var ekki bílveg-
ur þangað, en farið var á hest-
um frá Varmalæk. Á þeim tíma
voru samgöngur ekki eins góbar
og þær eru í dag. Foreldrar Guð-
mundar, Lárus og Guðrún, voru
höfðingjar heim ab sækja og
systkinin á Eyri góðir vinir mín-
ir. Við fórum í margar skemmti-
legar hestaferðir. Glöö var ég
þegar Guðmundur lánaði mér
reiðhestinn sinn. í minningum
mínum var alltaf sólskin á Eyri
þegar ég var þar í heimsókn.
Þab hafa alltaf verið sterk
bönd milli fjölskyldu minnar og
Eyrarfólksins. Fabir minn og
Lárus voru bræður, mjög sam-
PÓSTUR OG SÍMI
Utboð
Utanhússmálning — Jörfi
Póst- og símamálastofnun óskar eftir tilbobum í utan-
hússmálningu á húsum að jörfa í Reykjavík. Útbobs-
gögn verba afhent á skrifstofu fasteignadeildar Pósts
og síma, Pósthússtræti 5, B. hæb, 101 Reykjavík, frá og
meb þribjudeginum 9. maí, gegn 5.000 kr. skilatrygg-
ingu. Tilbob verða opnub á sama stab mibvikudaginn
31. maí kl. 11.30. Vettvangsskobun verbur föstudag-
inn 19. maí kl. 11.00.
Utanhússmálning — Múlastöb
Póst- og símamálastofnun óskar eftir tilbobum í utan-
hússmálningu á Múlastöb, Ármúla 25 í Reykjavík. Út-
bobsgögn verba afhent á skrifstofu fasteignadeildar
Pósts og síma, Pósthússtræti 5, 3. hæb, 101 Reykjavík,
frá og meb þribjudeginum 9. maí, gegn 5.000 kr. skila-
tryggingu. Tilbob verba opnub á sama stab mibviku-
daginn 31. maí kl. 11.00. Vettvangsskobun verbur
föstudaginn 19. maíkl. 10.00.
^ÚTBOÐ
F.h. Byggingadeildar borgarverkfræðings og Trésmibju
Reykjavíkurborgar er óskað eftir verktökum til aö taka þátt í
væntanlegum lokuðum útboðum eða verðkönnunum.
Um er að ræða ýmsa viðhaldsvinnu við fasteignir borgarinnar.
Um er að ræða minni háttar verkþætti á eftirfarandi starfssvibum:
Blikksmíbi: Þakjárn, rennurog niburföll, hreinsun loftstokka.
Múrverk: Múrvibgerðir utanhúss, almennar viðgerbir.
Trésmíði: Almenn viðhaldsvinna utanhúss og innan.
Pappalagnir: Ýmsar viðgerbir og endurnýjun á þakpappa.
Raflagnir: Almennt viðhald og endurbætur.
Pípulagnir: Almennt vibhald og endurbætur.
Járnsmíði: Ýmiskonar sérsmíði.
í umsóknum komi fram nafn fyrirtækis, starfssvið, nafn stjórnanda,
lýsing á helstu verkefnum, heimilisfang, kennitala ásamt fjölda
starfsmanna á launaskrá.
Einungis þeir verktakar koma til greina, sem staðib hafa í skilum á
opinberum og lögbundnum gjöldum. Þ.m.t. tryggingagjaldi,
virbisaukaskatti og lífeyrissjóðsiðgjaldi.
Þeir verktakar sem áhuga hafa skili inn umsóknum í síðasta lagi
föstudaginn 12. maí 1995 til Innkaupastofnunar Reykjavíkur-
borgar, Fríkirkjuvegi 3.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
(REYKJAVÍK PURCHASING CENTER) Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
rýmdir. Guðmundur fæddist á
Eyri, en þar bjó faðir hans, Lár-
us, afi hans, Guðmundur og
langafi hans, Eggert. Gubmund-
ur varð bóndi að Eyri að föður
sínum látnum og var því fjórði
ættliðurinn sem bjó þar. Eyrar-
heimilib var rótgróið menning-
arheimili. Afi var þekktur fyrir
afburðagáfur og áhuga fyrir
lestri góbra bóka. Mikil umræba
var á heimilinu um bókmenntir
og menningarmál, auk þess sem
fylgst var vel með atburðum líð-
andi stundar í þjóðfélaginu. Við
þessar aðstæður ólst Lárus upp
og á búskaparárum hans ríktu
áfram menningarleg viðhorf á
Eyrarheimilinu. Æskuheimili
Guðmundar var því byggt á
traustum rótum alþýðumenn-
ingar. Hann var sjálfur skarp-
greindur, íslensk tunga var hon-
um hugleikin og hann hafði
gott fegurðarskyn. Þjóðlegur
fróðleikur, náttúruskoðun og
ferðalög voru áhugamál hans
öðru fremur.
Á uppvaxtarámm Guðmund-
ar vann hann öll algeng sveita-
störf. Hann tók við búi ásamt
móður sinni, að föður sínum
látnum, 1946. Faðir hans dó
langt um aldur fram og var öll-
um harmdauði. Þá var Guð-
mundur tæplega tvítugur að
aldri. Það voru erfiðir dagar fyr-
ir fjölskylduna, en með sameig-
inlegu átaki Gúðmundar, Auðar
systur hans og móður þeirra
tókst þeim aö halda áfram bú-
skap. Hann stundaði nám við
Bændaskólann á Hvanneyri
1948-1950. Þar aflaði hann sér
menntunar sem kom honum að
góðum notum við bústörfin.
Árið 1949 varð hann bóndi á
Eyri. Hann kvæntist 1951 Sig-
ríöi G. Skarphéöinsdóttur. Þeim
varð þriggja barna auðið. Guð-
mundur bar mikla umhyggju
fyrir fjölskyldu sinni. Á seinni
árum voru barnabörnin, sem
eru sex, sólargeislar í lífi hans.
Guðmundur bjó á Eyri þar til
1975 að fjölskyldan flutti á
Akranes. Hann stundaði eftir
það ýmsa vinnu, en dvaldi þó
iangdvölum á Eyri og nytjaði
jörðina. Hann var bundinn
sterkum böndum við Eyri,
Flókadalinn og góða nágranna
þar. Oft ræddi hann um ab
hvergi liði sér betur en heima á
Eyri.
Á undanförnum árum höfum
við bræðrabörnin ásamt fjöl-
skyldum okkar haldið nokkrum
sinnum ættarmót. Guðmundur
var mjög frændrækinn og tók
alltaf þátt í þessum mótum. Fyr-
ir fimm árum hittumst við á
Eyri og nutum frábærrar gest-
risni og hlýju hjónanna, Sigríð-
ar og Guðmundar. Þessi ferð er
mjög minnisstæð. Gubmundur
og Auður systir hans gengu með
okkur um íandið, fræddu okkur
um staðhætti, örnefni og gaml-
ar sagnir tengdar Eyri.
Fyrir rúmum þremur árum
veiktist Guðmundur af þeim
skæða sjúkdómi sem nú hefur
orðib honum að aldurtila.
Hann sýndi óbilandi kjark og
dugnað þar til yfir lauk. Hin
heita trú hans styrkti hann og
hjálpaði í erfiðum veikindum.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótuin friðarboðans,
og fljúgðu á vcengjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Við systkinin frá Bjargi og
móðir okkar minnumst Guð-
mundar með hlýhug og þakk-
læti fyrir samfylgdina á lífsleið-
inni. Vib vottum Sigríði, börn-
unum og fjölskyldum þeirra,
Auði og öbrum ástvinum ein-
læga samúb.
Blessuð sé minning hans.
Krístín Eggertsdóttir