Tíminn - 02.09.1995, Side 15

Laugardagur 2. september 1995
WIWWM
15
Gildran
Morb eru tiltölulega lítib hlut-
fall af dánarorsökum Banda-
ríkjamanna árlega. Þau eru
hins vegar áberandi í þjóöfé-
lagsumræðunni, vegna þess ab
þegar eitt slíkt er framiö fer
þab á forsíbur dagblaba og ráb-
stafar fyrstu sekúndum út-
varps- og sjónvarpsstöbva.
Hinu fer lítib fyrir, ab daubs-
föll af völdum fíkniefna eru
margfalt fleiri en morbin, og
fjöldi þeirra sem skabast alvar-
lega án þess ab hljóta bana af
skiptir tugum þúsunda árlega.
SAKAMÁL
A6ger&in fer út
um þúfur
Á meðan var Phyllis orðin svo
taugaóstyrk að svitinn rann niður
bakið á henni. Hún tók á öllu sem
hún átti til og undir öðrum kring-
umstæöum hefði hún fengið út-
nefningu til Óskarsverðlauna.
Þá kom ung stúlka askvaðandi,
kærasta Albees, og spurði hvað
væri eiginlega að gerast. Hún
mældi Phyllis út frá toppi til táar
með samblandi af fyrirlitningu og
afbrýðisemi í svipnum.
Þetta olli því að Albee gerði
endanlega upp hug sinn.
„Því miður."
Svo gekk hann burtu.
Fíkniefnasalar eru ekki kallaðir
morðingjar almennt. Samt sem
áður lítur Allan Wilson í fíkni-
efnadeild New York á þá sem
slíka, morðingja barna þjóðarinn-
ar.
Agnib
Þegar Phyllis Janeway gekk inn
á Oz- barinn í New York, laugar-
dagskvöld eitt í maí 1992, sneru
karlmennirnir sér viö og horfðu á
eftir glæsilegum líkama hennar.
Hún var eggjandi klædd og virtist
vera til í tuskið. Það sem gestir
knæpunnar vissu ekki, var að
undir léttlyndu yfirbragðinu var
þaulreynd fíkniefnalögreglukona
á ferð og innanklæða bar hún 38
kalíbera skammbyssu.
Albert (Albee) Brunner var
fyrstur til að veita hinni glæsilegu
Phyllis athygli. Hann var eigandi
staðarins og margra annarra næt-
urklúbba í New York.
Þegar Phyllis gekk að barnum
til aö panta sér drykk, reis Albee
úr sæti og steig inn fyrir barinn.
Hann stillti sér upp fyrir framan
hana, heilsaði og spurði hvað
hann gæti boðið henni.
Spennuþrungin
augnablik
Phyllis brosti feimnislega.
„Ég er að leita að manni sem ég
held að sé kallaður Albee," sagði
hún.
Brunner brosti. „Ég er Albee."
Phyllis sýndi engin svipbrigöi.
Leynilegar aðgerðir sem þessar
eru mjög hættulegar; ef upp um
viðkomandi kemst, er honum
bráður bani búinn.
Phyllis kom sér beint að efninu.
„Mér var bent á að þú gætir red-
dað mér „kóki"."
„Hver sagði það?"
„Benita Baxter. Reyndar fékk
hún efnið frá vini sínum, Paul."
„Hvaða Paul?"
„Ég man bara ekki eftir seinna
nafninu hans."
Phyllis horfði fast í augun á Al-
bee, en fann fyrir vaxandi tauga-
óstyrk þegar hann sagöi ekki
neitt.
„Sko, ég er ekki lögga eða neitt
svoleiðis, mig bara sárvantar kók,
núna."
Utan við knæpuna beið annar
fíkniefnalögreglumaður, Wayne
Smith, og fylgdist meb gangi
mála.
„Fjandinn, hann ætlar ekki að
bíta á agnib," tuldraði hann. Vit-
aö var ab Albee skipti aðeins viö
„stóra" viðskiptavini, en lét smá-
bisnessinn eiga sig. Það, sem vak-
að hafði fyrir lögreglunni með að
senda Phyllis, var að hann myndi
e.t.v. gera undantekningu vegna'
glæsileika hennar.
Allan Wilson, yfirmabur fíkniefna-
deildar lögreglunnar íNew York,
meb ferfœtlingi sem einnig er í
sveitinni.
bees.
Ráðabruggið tók langan tíma,
en eftir hálfs árs undirbúnings-
vinnu rann stóra stundin upp.
Samið hafði verið um kókaín-
sendingu upp á 400.000 dali.
Ákveðið hafbi verið að Reno
myndi hitta Albee við fáfarinn
hafnarbakka, sendibíll hans var
útbúinn myndbandsupptökuvél-
um og hljóðnemi innanklæða hjá
Reno. Þetta voru nauðsynlegar
ráðstafanir til að hægt yrbi ab
sýna fram á sekt Albees fyrir rétti
og fá hann bak við lás og slá um
aldur og ævi.
Skammt frá beið her lögreglu-
manna, sem ætluðu að handtaka
Albee þegar kaupin hefðu átt sér
stað.
Stóra stundin
Albee kom við þriðja mann á
tilsettum tíma. Allt gekk eins og í
sögu og kaupin höfðu átt sér stað,
þegar einn manna Albees greip
skyndilega í bringu Renos og reif
hann nánast úr jakkanum.
„Hann er lögga!" hrópaði ein-
hver og tveir skothvellir kváðu
við.
Reno hné illa særöur til jarðar
og samstundis varð alL fullt af
einkennisklæddum ögreglu-
mönnum. Albee og m n hans
áttu sér ekki undanko i auðið
og gáfust upp mótþróal. st.
Reno lifði af, en var le gi að ná
sér að fullu. Hann er me mænu-
skaða, sem mun alltaf h, íonum,
og orðan, sem hann h ut fyrir
hetjulega framgöngu si i leiddi
til handtökunnar, er lít sárabót
fyrir heilsutjóniö. Han < er þó
stoltur yfir framlagi sínu að hafa
komið Albee undir lás cg slá og
e.t.v. bjargaö fjölda ui gmenna
frá örkumlun og dauða.
Allan Wilson og menn hans
halda áfram baráttu sinni við
sendisveina daubans. ■
FBI-maburinn Reno, sem fórnabi sér fyrir baráttuna gegn fíkniefna-
miblurum.
Albee leiddur i handjárnum skömmu eftir handtökuna.
Albert j. Brunner, betur þekktur
sem hinn illrœmdi„Albee".
Phyllis gekk út, hnuggin yfir að
aðgerðin hafði mistekist, en glöð
yfir að vera á lífi. Næsta tálbeita
var ekki jafn heppin.
Allan Wilson hafði lengi reynt
að hafa hendur í hári Albees. Nið-
urstaða málsins varð honum mik-
il vonbrigði. Þegar Phyllis var
flutt í hans deild, nýtt og ókunn-
ugt andlit, ákvað hann að reyna
að sakfella Albee og nota hina
glæsilegu Phyllis sem tálbeitu.
Hitt var ljóst að Albee vissi að lög-
reglan var sífellt á höttunum eftir
honum og þess vegna var hann
mjög var um sig.
Önnur tilraun
Wilson og menn hans gáfust
ekki upp. Eitt af því, sem getur
komið upp um fólk, er ruslið sem
það skilur eftir sig. Hann gaf
leynilegum ábstoðarmönnum
heimild til að rannsaka sorp Albe-
es og njósna um hann 24 klukku-
stundir á sólarhring. Eftir að hafa
rótaö í sorpi Albees um nokkurt
skeið, fundust sannanir fyrir því
ab kókaíns væri neytt í húsinu, en
ekki í þeim mæli sem dygði til ab
ákæra hann fyrir.
Ár liðu og enn var Albee frjáls.
Það var ekki fyrr en sérstakur
sendimaður á vegum átaks alríkis-
lögreglunnar, til að stemma stigu
við eiturlyfjum, gekk í lið með
Wilson sem hjóliö fór að snúast.
Ákveðib var að FBI-maðurinn
Reno myndi reyna ab ná fundi Al-