Réttur - 01.10.1970, Blaðsíða 8

BJÖRN ÞORSTEINSSON
OG
ÖLAFUR R. EINARSSON:
ÖRBIRGÐ
EÐA
RÉTTLÆTI
II
/ upphafi þessa greinaflokks var fjalla'Ö um
arðrán ríkra þjóða (höfuðhólanna) á hinum
snauðu þjóðum (hjáleigunum) og dregin upp
mynd af vœntanlegri fólksfjölgun í heimin-
um.
Að þessjt sinni mun í greinaflokknum henl
á misskiptingu heimsins gceða milli hinna
auðugu iðnaðarþjóðfélaga og hráefnafram-
leiðanda þróunarlandanna. Einnig er núver-
andi þróunaraðstoð svipt dýrðarljóma sínum
og fjallað um spekilekann, erlent fjármagn
og fjarstæðukenndar fjölskylduáœtlanir.
MISSKIPTING
HEIMSINS
GÆÐA
Tölur einar gefa óhugnanlega mynd af
misskiptingu heimsgæðanna, en nægja þó
ekki til að draga upp hina raunverulegu
mynd ástandsins. Þjóðir Vestur-Evrópu og
Norður-Ameríku eru aðeins 18% af íbúum
jarðar, en taka þó til sín um 61% heimstekn-
anna. Vissulega er það staðreynd að styrkur
þessara þjóða liggur í hinni efnahagslegu
fjölhæfni þeirra, hæfileikum þeirra til að
flytja til vinnuafl og fjármagn eftir þörfum
markaðsins. Hinar snauðu þjóðir, þróunar-
löndin hafa aftur á móti enga slíka mögu-
leika, eina kunnátta þeirra er, hvernig frarn-
leiða á vissar tegundir hráefnavarnings og
landbúnaðarafurða. Orsaka þessa ástands má
rekja afmr til nýlendutímabilsins þegar ný-
lendurnar voru notaðar sem ódýrir hráefna-
framleiðendur fyrir vaxandi iðnað í Evrópu.
Meðan gengdarlaus kúgun og þrælkun átti
sér stað á íbúum nýlendnanna efldist iðnaður
og verzlun í Evrópu og Norður-Ameríku svo
ekki sé talað um bætta menntunaraðstöðu
íbúanna og bætt heilbrigðisástand, en allt var
þetta á kostnað nýlendnanna, þar sem nátt-
úruauðlindir þeirra voru gjörnýttar til vel-
sældar hins vestræna heims. Síðustu 50 árin
hafa fært sönnur á, að þróunarlöndin, sem
hafa orð'ð að leggja allt traust sitt á einhæfa
framleiðslu hráefna- og landbúnaðarafurða,
eru vægast sagt illa stödd og eiga allt sitt
undir „miskunnsemi" hinna ríku þjóða.
Hver er svo miskunnsemin? Vissulega hafa
flestar nýlendur hlotið sjálfstæði og hinn
blóðugi ferill gömlu nýlendustefnunnar hef-
ur runnið sitt skeið. En því miður er sjálf-
stæðið aðeins á yfirborðinu og landabréfun-
um en ekki bókhaldinu, því upp hefur komið
144