Réttur - 01.04.1979, Blaðsíða 29

En í þriðja lagi — og það er það alvar-
legasta: Þessa menn varðar auðsjáanlega
ekkert um íslenskt efnahagslíf, sjálfstæði
þess og lífsþrótt. J}eir Juigsa sem svo, eí
þessi verkalýður ekki beygir sig í duftið
og loíar okkur að græða á sér, þá er alltal
nægt að bæta sér upp „tapið“, fullnægja
skefjalausum gróðajjorsta liinna nýríku
alikálfa með því að selja Kananum KefJa-
víkurflugvölJ - eða jafnvel landið allt -
á leigu til nokkurra áratuga fyrir mill-
jarða dollara á ári. Luns, liinn gamli nas-
istiski framkvæmdastjóri Nato, áleit
Ejallkonuna 22000 milljóna dollara virði
til afnota fyrir hernaðarbandalag auð-
valdsins.7)
Það má ekki gleymast að við skoðana-
könnun hjá því forustuiiði ÍJialdsins í
Reykjavík, sem ákvað framboðslistann
1978, voru 80% með því að láta Kanann
borga vel fyrir „Völlinn“, „Lýðræðis“-
Ejaftæðið og „verndunarhræsnin", þau
slagorð voru nógu góð blekking fyrir
>.sauðsvartan almúgann“. Peningar — út
1 hönd — er það eina, sem Jressi nýríka
yiirstétt metur.
Og Jrað er ekki nóg með peningasýk-
oia, ágirndina. Morgunblaðsskrifin um
olíumálin birta svo skefjalaust hatur til
Sovétríkjanna, heimsku og Jrjónustulöng-
un gagnvart alþjóðaauðhringunum lijá
hálffasistískri klíku Morgunblaðsliðsins,
;>ð þessa klíku dauðlangar til að skera á
óll viðskiptabönd við Sovétríkin, eyði-
leggja alla markaði íslands þar, - einmitt
hjá því ríki, senr best reyndist oss íslend-
>ogum Jregar Bretarnir ætluðu að koma
oss á kné - og Bjarni Benediktsson snéri
sér þangað sem helst var hjálp að fá: til
Sovétríkjanna - og kom með þeirra hjálp
hretamun á kné svo íslendingar sigruðu
1 4-mílna þorskastríðinu. - En nú virðist
Jressi aumi flokkur ekki eiga hjá sér
nokkurn mann, sem hafi slíka sjálfstæðis-
tilfinningu, er á reyni fyrir ísland.
íslandi stafar ógn af því siðferðilega
hyldýpi, sem þorri eftirmanna gömlu
valdastéttarinnar virðist vera að sökkva
niðrí.
Þessi hrokafulla nýríka ylirstétt, sem
álítur manngildi, liugsjónir og ættjörð
hlægileg fornaldarfyrirbrigði - og einskis
virði, nema ef hægt skyldi vera að græða
á Jreim, - væri reiðubúin að selja allt,
bara til Jress eins að afla sér auðs. ldún
reiðir nú hátt til höggs - eins og kaup-
ránsklíkan gerði fyrir kosningar 1978.
En ef hún heggur þa-rf að svara henni
þannig að hún höggvi aldrei frarnar.
Það þarf að leysa - eigi aðeins sjálfs-
bjargarfyrirtækin (bæjarútgerðir o.s.frv.)
um land allt úr klóm þessa hrokafulla
arðránslýðs, - Jrað þarf og að sýna fisk-
Iramleiðendum og iðnrekendunum að
Jreir eiga ekkert sameiginlegt með jDessum
ófyrirleitna valdabraskaralýð, - einangra
sníkjulífsvarga afætubáknsins og þurrka
vald þeirra út.
Alþýða íslands svaraði kaupráninu
1978 þannig að þess mun verða minnst i
sögunni.
En hún þarf í öðrum, en harðari kosn-
ingum, að hrista af sér afætulýðinn, sem
nú hefur sýnt sitt rétta andlit: hótar að
leiða yfir hana alla atvinnuleysið og
hungrið forna á ný, nema hún svínbeygi
sig fyrir viija hans, lúti þessum sjálf-
skipaða ,,herra“ sem aumur þræll.
Með því að frelsa sjálfa sig af oki þessa
lýðs, þá væri alþýðan og að hindra að
þessum peningadýrkendum tækist að
selja ættjörð hennar og auðlindir henn-
109