Réttur - 01.04.1979, Blaðsíða 26

III.
„A]iká]farnir“ ofmetnast og hóta alþýðunni, er elur
þá, allsherjarstöðvun og hungri
Þegar olíuhækkunin mikla skall á í
maí-júní 1979 og erliðleikar ríkisstjórn-
arinnar uxu jrarmeð, þá hugði alikálfa-
klíka sú, sem kallar sig „Vinnuveitenda
Samband íslands" tímann til kominn til
að láta til skarar skríða og ganga milli
bols og höfuðs á ríkisstjórn og verkalýðs-
samtökunum í senn. Klíka þessi, sem
venjulega er samdauna stjórn Ihaldsins,
hóf tvær atlögur í senn:
Annarsvegar: gífurlega áróðursherferð
fyrir algeru „frelsi" sínu, en með því
fagra orði vill hún breiða yfir inntak
þess er undir býr, en það er „alræði brask-
aranna“ til að skera niður lífskjör alþýðu
og tortíma efnahagslegu sjálfstæði Islands
- og skal þetta nánar rætt á eftir.
Hinsvegar: hótun um allsherjarverk-
bann, ef hún fengi ei vilja sinn fram -
og er þetta í fyrsta sinn í Islandssögunni,
sem slíku er hótað. Þó ætlaði valdaklíka
þessi sjálf að ráða undanþágum — og
grunaði ýmsa að meðal undanþáganna
yrði t.d. prentun Morgunblaðsins (og
máske Dagblaðsins) eins, svo þessir valda
gírugu menn réðu því hvað fólk fengi að
lesa. Sá prentarastéttin hvert stefndi og
lýsti yfir verkfalli frá sama tíma og þetta
rannverulega „valdarán" atvinnurek-
endaklíkunnar átti að Iiefjast. - Ekkert
varð úr verkbanni jneirra oflátunga, sem
nú hafa tekið forustu í atvinnurekenda-
stétt. En rétt er alþýðu að hafa í huga að
glöggt er joað nú hvað jDeir vilja. - og
þess skal minnst að þessa hótun dirfast
þeir menn að setja fram, sem fá lán allt
upp í 100% frá ríkinu til kaupa á ýmsum
framleiðslutækjum sínum, svo sem tog-
urunum, — og heimta rekstursfé af ríkis-
bönkunum í mestallan rekstur sinn. Skal
jæssi frekja oflátunganna íhuguð síðar I
þessum kafla.
I.
Það liggur í augum uppi fyrir hvern
mann með heilbrigða skynsemi, að þeg-
ar verðhækkun erlendrar nauðsynja-
vöru eins og olíu, sem krefst allt að 40
milljarða króna greiðslu af hálfu þjóðar-
innar móts við það, sem var á fyrra ári,
þá eru einu vitrænu og ábyrgu viðbrögð
þau: 1) að spara á innflutningnum eins og
hægt er - og það er óhugsandi án yfir-
stjórnar ríkisvalds, - 2) að auka innlenda
iðnaðinn eins og framast er unnt, ekki
síst til útflutnings, til að bæta við fiskút-
flutninginn, - og 3) að setja hverja hönd
að verki fyrst og fremst í framleiðslunni.
Þannig væri nokkur von að vinna upp
með góðri skipulagningu á framleiðslu-
öflum íslands: vinnuafli og tækjum, það
sem tapaðist vegna olíuhækkunarinnar.
En hvað heimta Jiá alikálfarnir?
Þeir heimta að öll „verðmyndnn verði
106