Morgunblaðið - 22.02.2006, Qupperneq 31

hel komið“, er á stundum æði erfitt
að verða að sætta sig við að vinir
kveðji hið jarðneska jarðlíf, að
manns eigin mati, fyrir aldur fram.
Þannig er því farið með mig, sem átt
hef Sigurð Sveinsson að starfsfélaga
um rúmlega þriggja áratuga skeið.
Sigurður vann við bókhalds- og
endurskoðunarstörf alla sína starfs-
ævi. Þar var hann svo sannanlega á
sínum heimavelli. Þótt sagt sé, að
„enginn sé fullkominn“ þá er hann
sá, sem næst hefur náð þeirri full-
yrðingu í störfum sínum, er ég þekki
til. Einstaklega nákvæmur, tölu-
glöggur með eindæmum og minnið
óskeikult. Var aðdáunarvert að
heyra hann rekja ýmis atriði í störf-
um sínum, er átt höfðu sér stað
löngu fyrr. En það sem var mest
einkennandi fyrir störf hans var hve
mikla umhyggju hann bar fyrir hag
þeirra er hann vann fyrir. Ósérhlíf-
inn við vinnu og illa við allt óþarfa
áreiti, er truflaði störf hans.
Mestan hluta ævi sinnar bjó Sig-
urður einn. Þó ekki sé hægt að segja
að hann hafi verið einfari naut hann
sín ekki í miklu fjölmenni. Hafa erf-
iðleikar í æsku sjálfsagt átt þátt í að
móta persónu hans. Hann hafði yndi
af lestri góðra bóka. Las mikið bæði
innlendar og erlendar bókmenntir
og ljóð voru honum sérlega hugleik-
in. Hann hafði mikið dálæti á Tóm-
asi Guðmundssyni og á ég ljóðasafn
hans sem Sigurður færði mér eitt
sinn í afmælisgjöf. Sem mikinn nátt-
úruunnanda get ég vel séð Sigurð
fyrir mér með því að vitna í eitt af
ljóðum Tómasar:
Og ég er einn og elfarniðinn ber
að eyrum mér jafn rótt sem fyrsta sinni.
Með skynjun tveggja heima í hjarta mér
ég hverf á brott úr rökkurveröld minni.
Og seinna þegar mildur morgunn skín
á mannheim þar sem sálir stríð sitt heyja,
mig skelfa engin sköp, sem bíða mín:
Þá skil ég líka að það er gott að deyja.
Sigurður var mikill námsmaður,
bæði í gagnfræðaskóla og ekki hvað
síst í Samvinnuskólanum, þar sem
hann skilaði bestum námsárangri
sinna bekkjarsystkinna á burtfarar-
prófi, þó yngstur væri í þeim hópi.
Hann var hafsjór af fróðleik og vitn-
aði oft í greinar um ýmis málefni,
sem hann hafði kynnt sér með lestri
erlendra tímarita. Átti það ekki hvað
síst við um ýmsar tæknilegar nýj-
ungar.
En besti tími í ævi vinar míns er
án efa sá, sem hann átti í sambúð
með Margréti Rögnvaldsdóttur.
Hann hafði þekkt Margréti og fjöl-
skyldu hennar um langa hríð.
Nokkrum árum eftir að Margrét var
orðin ekkja hófu þau Sigurður sam-
búð. Ef samband þeirra bar á góma
mátti merkja þann hlýhug sem hann
bar til hennar og barna hennar.
Kemur það glögglega fram í dag hjá
stjúpbörnum hans og barnabörnum,
hve mikla umhyggju Sigurður sýndi
Margréti þann tíma, er þau áttu
saman. Fráfall hennar var vini mín-
um mikið áfall.
Ekki verður annað sagt, en að
Sigurður hafi verið heilsuhraustur á
sinni ævi allt til þess, er hann fór að
kenna þess sjúkleika sl. haust sem
varð honum að aldurtila. Fór hann
mjög dult með það, en þó gátum við
starfsfélagar hans merkt að hann
hafði ekki eins mikið starfsþrek og
áður. Hann hafði ekki, að því er mér
er kunnugt, þurft mikið að sækja til
lækna. Ef hann fékk einhvern smá
krankleika var, að hans mati, aðeins
eitt lyf, sem læknaði slíkt. Notaði
hann það nokkuð og eins sem eins
konar forvörn. Undir slíkum kring-
umstæðum lá oft vel á vini okkar,
sem annars var hæglátur að eðlis-
fari. Dulið skopskyn hans kom þá í
ljós.
Sigurður barst ekki mikið á um
ævina, allt óhóf var honum mjög
andstætt. En hann hugsaði vel um
sig og sína.
Við starfsfélagar Sigurðar og eig-
inkonur færum aðstandendum hans
hugheilar samúðarkveðjur og kveðj-
um hann með orðum Kahlil Gibran:
Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því að það, sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið þér ljós-
ara í fjarveru hans, eins og fjall-
göngumaður sér fjallið bezt af sléttunni.
Þorsteinn Guðlaugsson.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. FEBRÚAR 2006 31
MINNINGAR
✝ Bára Jóhannes-dóttir fæddist á
Stóra-Dunhaga í
Hörgárdal 14. maí
1917. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 15. febrúar síð-
astliðinn. Bára var
dóttir hjónanna Jó-
hannesar Bjarnason-
ar, f. 1867, d. 1946,
og Bergrósar Jó-
hannesdóttur, f.
1882, d. 1926. Á
fyrsta aldursári
flutti Bára með for-
eldrum sínum og eldri systkinum
að bænum Glerá ofan Akureyrar.
Hún missti móður sína níu ára og
flutti 13 ára með systur sinni, Lilju,
að Uppsölum í Eyjafirði. Bára
dvaldi á Uppsölum þangað til hún
flutti til Akureyrar þar sem hún
bjó síðan. Systkini Báru voru:
Höskuldur, f. 1903, d. 1982, Jó-
hannes, f. 1904, d. 1989, Lilja, f.
1905, d. 1976, Stefanía Sigrún, f.
1907, d. 1989, Bjarni, f. 1909, d.
1979, Dagmar, f. 1911, d. 1991, Sig-
urður Gunnar, f. 1912, d. 1988,
Þórdís, f. 1913, d. 1985, Friðrik
Daníel, f. 1914, d. 1972, Hallur
Ragnar, f. 1915, d. 1992, Friðjón, f.
1915, d. 1955, og Jónas Þór, f. 1920,
d. 1985.
Bára giftist Sigurjóni Jónssyni
trésmið á Akureyri, f. 1. jan. 1886,
d. 15. ágúst 1952. Þau eignuðust
tvö börn, sem bæði eru búsett á Ak-
ureyri, þau eru: 1) Erna húsmóðir,
f. 1938, gift Sævari Hallgrímssyni
kjötiðnaðarmeistara, f. 1938, og
eiga þau þrjár dætur, sem allar eru
búsettar á Akureyri,
þær eru: A) Sólveig
bankamaður, f.
1958, gift Guðmundi
Skarphéðinssyni
smið, f. 1959. Þau
eiga tvo syni, a)
Baldvin, verslunar-
mann, f. 1982, í sam-
búð með Guðfinnu
Árnadóttur, f. 1985,
dóttir þeirra er
Stella, f. 2005, og b)
Bjarka, f. 1990. B)
Sigrún húsmóðir, f.
1963, gift Skapta
Hallgrímssyni blaðamanni, f. 1962.
Þau eiga þrjár dætur, Örnu
menntaskólanema, f. 1988, Ölmu, f.
1994, og Söru, f. 1997. C) Þórdís
Ósk hjúkrunarfræðingur, f. 1969,
gift Erni Arnari Óskarssyni spari-
sjóðsstjóra, f. 1970. Þau eiga tvö
börn, 1) Kareni Lind, f. 1998, og
Aron Örn, f. 2002. 2) Jóhannes hús-
gagnasmiður, f. 1939, kvæntur
Margréti Árnadóttur, f. 1944, og
eiga þau tvo syni, Sigurjón, mat-
svein og söngvara, f. 1962, sem bú-
settur er á Ítalíu, og Árna, lækni á
Akureyri, f. 1968, kvæntan Guð-
rúnu Jónsdóttur hjúkrunarfræð-
ingi, f. 1966, þau eiga eina dóttur,
Margréti, f. 2000. Guðrún á einnig
son, Davíð, f. 1990.
Bára bjó alla tíð á Akureyri og
starfaði sem verkakona, fyrst við
fiskverkun og þrif, síðan í kexverk-
smiðjunni Lorilei og síðast í þvotta-
húsi Fjórðungssjúkrahússins.
Útför Báru verður gerð frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Amma Bára var alla tíð ung í anda,
eftir á að hyggja dálítið öðruvísi
amma en maður hélt þær ættu að
vera. Meira eins og vinur.
Hún missti manninn sinn ung og ól
ein upp börnin sín tvö, var verka-
kona alla tíð og hafði örugglega ekki
mikið á milli handanna þrátt fyrir
mikla vinnu.
Enda sagðist hún aldrei hafa haft
það betra en eftir að hún hætti að
vinna! Og alltaf virtist hún ánægð,
hún var gjafmild og góð og það var
gaman að vera hjá henni sem barn
og unglingur, gaman að gista í
Grænumýrinni, spila við hana og
spjalla.
Amma var lítil og mjó en ótrúlega
kraftmikil. Sjötug kom hún suður til
mín á meðan eiginmaður minn
skaust til útlanda og við máluðum
íbúðina saman.
Tæplega áttræð tók amma sig til,
án þess að nokkur vissi, og málaði
húsið sitt að utan. Magga tengda-
dóttir hennar kom að ömmu þegar
hún var að ljúka því að mála veggina
og bað hana í guðs bænum að príla
ekki upp á þak til að mála það.
Ömmu hefði verið trúandi til þess en
leyfði víst körlunum í fjölskyldunni
að sjá um það í þetta skipti.
Svona var hún, sjálfstæð og kröft-
ug.
Rúmlega áttræð fann amma að
ekki var allt með felldu. Hún tók að
gleyma og hætti að rata heim úr búð-
inni. Eftir að heilsan bilaði og hinn
hræðilegi Alzheimer tók við stjórn-
inni breyttist allt, hún hvarf okkur í
raun. Síðustu árin bjó hún á dval-
arheimilinu Hlíð og þar var vel hugs-
að um hana. Ég kveð ömmu með
þakklæti í huga fyrir allt sem hún
gerði fyrir mig og mína.
Sigrún Sævarsdóttir.
Elsku amma.
Mig langar að þakka þér fyrir all-
ar stundirnar sem við áttum saman
þegar ég kom í heimsókn til þín,
stundum með vinkonur mínar með
þér. Þú vildir alltaf gefa okkur eitt-
hvað að borða og ef þú áttir ekkert
handa okkur þá gafst þú okkur pen-
ing til að fara út í búð og kaupa okkur
eitthvað að drekka. Eins áttum við
Gummi og Baldvin gott frí með þér
þegar við fórum saman til Hollands.
Ég vil líka þakka þér fyrir Baldvin
þegar ég var í vandræðum með pöss-
un, þá var alltaf hægt að hringja í þig
og þú varst alltaf tilbúin að hjálpa.
Þú varst dugleg, jákvæð og kvart-
aðir aldrei, mikil blómakona, og það
mátti aldrei hjálpa þér en þú varst
alltaf hlaupandi um allt til að hjálpa
öðrum. Elsku amma, takk fyrir allt.
Sólveig.
BÁRA
JÓHANNESDÓTTIR
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR G. JOHNSON,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn
24. febrúar kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlegast
bent á Barnaspítalasjóð Hringsins, sími 543 3724.
Hildur Elín Johnson,
Agnar H. Johnson, Sigrún Gunnarsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
Elskuleg dóttir okkar og systir,
KOLBRÚN HELGA ÓLAFSDÓTTIR,
Barrholti 25,
Mosfellsbæ,
verður jarðsungin frá Mosfellskirkju
fimmtudaginn 23. febrúar kl. 13.00.
Margrét Guðnadóttir, Ólafur Geir Ottósson,
Írena Ósk og Kristófer Ísak.
Elskulegur faðir okkar, sonur og bróðir,
JÓN ÞÓR ÓLAFSSON,
lést í El Salvador sunnudaginn 12. febrúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Þ. Jónsson.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURLIÐI JÓNASSON,
Mýrarvegi 111,
Akureyri,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli fimmtudaginn
16. febrúar, verður jarðsunginn frá Akureyrar-
kirkju mánudaginn 27. febrúar kl 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á minningarkort aðstandenda-
félagsins Vinarhandarinnar á Seli.

Jóna Aðalbjörnsdóttir,
Eygló Sigurliðadóttir, Birgir Pálsson,
Una Sigurliðadóttir, Þórir Haraldsson,
Björn Sigurliðason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUNNÞÓRA BJÖRGVINSDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 41,
áður búsett í Hvammsgerði 2,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Grensáskirkju fimmtudaginn
23. febrúar kl. 13.00.
Edda Óskarsdóttir, Halldór Hannesson,
Iðunn Óskarsdóttir, Hafsteinn Hafliðason,
Oddný Óskarsdóttir, Helgi Guðmundsson,
Óskar Óskarsson, Ragnheiður Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns,
TÓMASAR EINARSSONAR
kennara,
Skúlagötu 40.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðlaug Jónsdóttir.