Morgunblaðið - 28.02.2006, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 2006 35
MINNINGAR
✝ Jóna Þorsteins-dóttir fæddist í
Langholti í Flóa 21.
júní 1911. Hún and-
aðist 18. febrúar á
Landspítalanum við
Hringbraut. Foreld-
ar hennar voru hjón-
in Helga Einarsdótt-
ir, f. 6. október 1873,
d. í nóvember 1918 (í
spænsku veikinni)
og Þorsteinn Sig-
urðsson, f. 25. apríl
1869, d. 1. des. 1935.
Systkinin í Lang-
holti voru 12, ellefu alsystkini og
einn hálfbróðir. Þrjú börn Helgu
og Þorsteins dóu ung, þannig að
móðir Jónu fæddi 14 börn alls.
Sjálf dó Helga þegar yngsta barn-
ið var ársgamalt. Systkinin sem
upp komust eru í aldursröð þessi:
Margrét (látin), Ingólfur (látinn),
Sigurður (látinn), Hermann (lát-
inn), Guðmundur
(látinn), Einar (lát-
inn), Ingibjörg (lát-
in), Rósa (látin),
Ólöf, Helga (látin)
og Ólafur.
Móðir Ólafs var
Sólveig Jónsdóttir
frá Stóru-Reykjum í
Flóa. Þorsteinn og
Sólveig opinberuðu
trúlofun sína og
tengdust tryggða-
böndum. Sambúð
þeirra varð ekki
löng, því Þorsteinn
dó aðeins 66 ára að aldri, eða þeg-
ar Ólafur var sex ára.
Síðustu ár ævinnar bjó Jóna í
Seljahlíð, Hjallaseli 55, en síðasta
æviárið var hún á hjúkrunardeild
þar.
Útför Jónu verður gerð frá Hall-
grímskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Jóna frænka mín var að svo
mörgu leyti merkileg kona. Mann-
kostir hennar voru margir. Hún var
bóndadóttir af sterkum stofni og á
bernskuheimili hennar réðu vinnu-
semi og vinnugleði ríkjum. Móður
sína missti hún aðeins sjö ára gömul
og þurfti ásamt föður sínum og
systkinum að vinna hörðum hönd-
um. Vinnugleði var henni í blóð bor-
in.
Tveim dögum áður en hún veikt-
ist mjög alvarlega af þeim sjúk-
dómi, sem leiddi hana til dauða, bað
hún mig að koma með sér í búð til
að kaupa garn til að prjóna úr. Ég
stakk upp á því að ég gæti bara
farið fyrir hana, því ég vissi vel
hvers konar garn hún vildi, en nei,
hún vildi velja það sjálf. Hún var
ekki enn búin að jafna sig vel eftir
„ristil“ sem hún fékk hægra megin í
andlitið. Þess vegna var hún
hálfslöpp ennþá. Hún var nær orðin
blind, en þreifaði sig áfram til að
prjóna borðklúta, sem hún svo gaf.
Hún rétt náði að fitja upp á
prjónana. Svo veiktist hún og lá
ósjálfbjarga í rúminu, en aðeins í
þrjá daga, svo fór hún til fundar við
Drottin sinn og Frelsara, en þann
fund hafði hún þráð lengi.
Jóna var einbeitt og ákveðin
kona, samviskusöm og ósérhlífin.
Hún lá ekki á skoðunum sínum,
hvorki í stjórnmálum né trúmálum.
Væri hún búin að taka afstöðu í ein-
hverju máli var erfitt að hnika
henni frá því.
Jóna hefur átt mikinn og ríkan
þátt í lífi mínu, alveg frá fæðingu
minni (sem eru nú orðin nokkuð
mörg ár!). Hún reyndi allt hvað hún
gat til að ala mig upp og gera mig
að skikkanlegri stúlku, en hvernig
árangurinn hefur orðið er svo annað
mál. En hjarta hennar var heilt
gagnvart mér, alveg fram á síðustu
stundu. Ég mun aldrei geta þakkað
það sem ber.
Jóna átti mjög viðkvæmt hjarta
og örlátt. Hún gaf allt sem hún átti.
Hún gaf alla sína tíð til kristilega
starfsins í KFUM og K og
kristniboðsins og annarra
félagasamtaka innan þeirra vé-
banda, en einnig til þjóðkirkjunnar
og margra líknarfélagasamtaka.
Hún stofnaði á sínum tíma kristni-
boðsflokk KFUK. Útbreiðsla Guðs-
ríkisins hér á jörð var hennar hjart-
ans mál.
Hún var mikill dýravinur og
sagði mér stundum sögur af sam-
skiptum sínum við dýrin í sveitinni
sinni, þær sögur heilluðu mig mikið.
Og barngóð var hún með eindæm-
um. Sjálf átti hún engin börn, hafði
aldrei gifst, – þetta var mikill sökn-
uður, en hún bætti það upp með því
að vera góð við börn annarra, eins
og frændsystkini sín.
Jóna var svo lánsöm að komast til
mennta í skólanum á Laugarvatni,
veturinn 1929–30. Rósa systir henn-
ar og hún voru þar saman. Allur
þessi stóri systkinahópur þráði að
ganga menntaveginn, eins og það er
kallað, en til þess voru efnin naum.
Öll náðu þau samt að afla sér
menntunar. Með dugnaði og
atorkusemi og í lífsins stranga
reynsluskóla, náðu þau langt og
urðu nýtir og merkir þjóðfélags-
þegnar.
Einn af bræðrum Jónu, Sigurður
fór ungur til Englands og varð skip-
stjóri. Á sínum yngri árum fór Jóna
til hans og fjölskyldu hans og hjálp-
aði til á heimilinu meðan börn hans
og konu hans voru lítil. Þetta var
dýrmæt reynsla og lærði Jóna það
mikla ensku að hún gat bjargað sér
á ensku alla tíð síðan. Seinna fór
hún aftur til Englands, en þá til
annarra starfa. Hún dvaldi líka í
Noregi um tíma, stundaði nám við
Biblíuskóla í Ósló, en réð sig að því
loknu í vinnu þar.
Hún fékk einnig tækifæri til að
vinna um tíma á heimili presthjóna í
Svíþjóð. Allt þetta hafði mikla þýð-
ingu fyrir Jónu og var menntandi
og gefandi.
Hér í borg vann hún lengst af hjá
Mjólkursamsölunni og þá flest árin
í mjólkurbúð á Freyjugötunni. Bar
hún alla ábyrgð á þeirri búð. Hún
var þekkt fyrir samviskusemi og
nákvæmni í öllum störfum sínum
þar.
Hún vann oftsinnis sem vinnu-
kona inni á heimilum, t.d. hjá sr.
Bjarna Jónssyni og frú Áslaugu
konu hans, einnig hjá Guðlaugi Þor-
lákssyni og Camillu Sandholt konu
hans. Hún kom víða við á heimilum,
einnig sem aðstoðarkona í stór-
veislum.
Sem ung var hún ráðskona á
heimili ekkils hér í borg og var eins
og móðir barna hans tveggja, á
meðan þau voru að vaxa úr grasi.
Á skrifstofu KFUK í Reykjavík
starfaði hún í mörg ár. KFUK var
hennar félag, hún var 100% KFUK-
kona.
Á meðan Jóna vann í mjólkurbúð-
inni á Freyjugötu kom m.a. gömul
kona til að versla hjá henni. Þessi
kona var mikill einstæðingur og
heilsuveil að auki. Jóna tók þessa
konu að sér og sá um hana þar til
yfir lauk. Um útförina sá hún líka.
Hún fékk grafreit fyrir hana í
gamla kirkjugarðinum við Suður-
götu í Reykjavík og pantað grafreit
fyrir sjálfa sig við hlið hennar. Nafn
þessarar konu var Sigríður Þor-
steinsdóttir og nú mun Jóna verða
lögð við hlið hennar, báðar eru þær
Þorsteinsdætur –þó óskyldar, en
andlega skyldar og systur í Drottni.
„Vér vitum, að þótt vor jarðneska
tjaldbúð verði rifin niður, þá höfum
vér hús frá Guði, eilíft hús á himn-
um, sem eigi er með höndum gjört.
Á meðan andvörpum vér og þráum
að íklæðast húsi voru frá himnum.
(II Kor. 5, 1-2.)
Það var þetta sem Jóna þráði og
var búin að þrá í mörg ár. Henni
hefur orðið að ósk sinni, hún er
komin heim.
Þökk til allra, sem að henni hlúðu
í Seljahlíð og einnig til þeirra sem
stunduðu hana fárveika á Landspít-
alanum við Hringbraut, og til allra
vina og frændfólks sem sýndu henni
alúð og kærleika. Fjölskylda mín og
ég þökkum Guði fyrir Jónu.
Margrét Hróbjartsdóttir.
Jóna Þorsteinsdóttir, afasystir
okkar, er látin í hárri elli. Við syst-
urnar viljum minnast hennar í
nokkrum orðum.
Jóna ólst upp í föðurhúsum í
Langholti í Flóa í stórum systkina-
hópi en hún missti móður sína að-
eins sjö ára gömul. Hún stundaði
nám við Héraðsskólann á Laugar-
vatni og minntist námsáranna þar
með mikilli ánægju. Jóna fékk tæki-
færi til að bæta við sig í tungu-
málum þegar hún starfaði um skeið
á sínum yngri árum á Englandi og í
Svíþjóð en húnhafði gaman af því að
rifja upp þau ferðalög á efri árum.
Jóna flutti ung til Reykjavíkur og
vann þar við ýmis störf, m.a. lengi
við verslunarstörf í mjólkurbúðinni
við Freyjugötu. Hún bjó lengst af í
miðbænum en seinna við Austur-
brún og síðustu árin á dvalarheim-
ilinu Seljahlíð.
Jóna fór allra sinna ferða með
strætisvagni til að sinna erindum
sínum. Hún hélt tryggð við Miðbæ-
inn og þær verslanir þar sem hún
hafði skipt við í áratugi. Hún hafði
gaman af því að fara á kaffihús og
það var skemmtilegt að fá tækifæri
til þess að sitja með Jónu á kaffi-
húsi í Miðbænum og hlusta á sögur
úr bæjarlífinu frá þeim tíma þegar
hún var ung stúlka, nýkomin til höf-
uðborgarinnar.
Auk sinna venjubundnu starfa
sinnti Jóna í áraraðir aukastarfi
fyrir sumarbúðir KFUK í Vindás-
hlíð. Hún minntist þeirra starfa
með þó nokkru stolti og gleði en
hún bar hag sumarbúðanna í Vind-
áshlíð og Vatnaskógi sérstaklega
fyrir brjósti. Jóna frænka var trúuð
kona, kirkjurækin og tók þátt í
kristilegu starfi af miklum krafti.
Jóna fylgdist af miklum áhuga
með námi og starfi barna okkar og
tók þátt í stórviðburðum í fjöl-
skyldu okkar. Alltaf kom hún fær-
andi hendi með góðar gjafir en hún
var einstaklega gjafmild og rausn-
arleg. Sérstaklega var Jónu frænku
umhugað um að börnin okkar
sinntu kristilegu starfi og legðu fyr-
ir sig tónlistarnám. Jóna var sjálf
músíkölsk og tók þátt í kórstarfi,
m.a. í KFUK og í kirkjukór, og
hafði yndi af því að sækja tónleika.
Jóna var mikil hannyrðakona og í
fjölskyldunni finnast víða glæsileg-
ir, bróderaðir dúkar og útsaumaðir
púðar sem hún hefur gefið frá sér í
gegnum tíðina. Eftir að sjónin fór
að daprast sneri Jóna sér að prjóna-
skap og hafði hún ánægju af að
prjóna alveg fram til hins síðasta.
Í Seljahlíð naut Jóna í nokkur ár
samvista við Ingibjörgu, systur
sína, en hún lést árið 2004. Þá naut
Jóna umhyggju barna Ingibjargar,
Margrétar, Helgu Steinunnar og
Jóns Dalbús, sem sinntu um Jónu af
alúð fram til hins síðasta. Á sínum
tíma aðstoðaði Jóna afa okkar og
ömmu, Ingólf og Guðlaugu, þegar
þau voru komin á efri ár og minn-
umst við þess með þakklæti í huga.
Jóna frænka var sjálfstæð og
dugleg kona sem þurfti snemma að
fara að vinna fyrir sér. Hún hefði
kosið að læra meira en aðstæður á
þeim tíma leyfðu það ekki. En hún
nýtti sér vel þá menntun sem hún
fékk og hafði orð á því síðar að sér-
staklega hefði reikningskunnáttan
frá Laugarvatni komið sér vel í sín-
um störfum.
Jóna hafði sterkar skoðanir á
flestum málum, hvort sem trúarleg
málefni eða pólitík bar á góma, og
það var alltaf gaman að spjalla við
hana.
Við minnumst Jónu frænku okk-
ar með virðingu og þakklæti.
Sigrún, Hjördís og
Stefanía Þorgeirsdætur.
Í dag kveður KFUK eina af sín-
um elstu og tryggustu félagskonum
um áratuga skeið. Jóna Þorsteins-
dóttir átti lifandi trú á Jesú Krist og
gekk ung til liðs við KFUK eftir að
hún fluttist til Reykjavíkur og átti
þar alla tíð sitt annað heimili. Hún
tók virkan þátt í starfi félagsins á
langri ævi og meðan hún hafði
krafta til.
Hún var með frá upphafi í sum-
arbúðastarfi KFUK, fyrst í Straumi
og síðar í Vindáshlíð. Á fyrstu árum
starfsins í Vindáshlíð sá hún um
ýmis skrifstofustörf, þar á meðal
innritun telpna í dvalarflokka.
Á yngri árum sínum tók hún þátt
í barna- og unglingastarfi KFUK
og var lengi sveitarstjóri í unglinga-
deildinni á Amtmannsstíg. Hún
hafði gaman af því að syngja og
söng í mörg ár með blönduðum kór
KFUM og KFUK.
Jóna hafði ekki eingöngu áhuga á
æskulýðsstarfinu heldur bar hún
kristniboðið fyrir brjósti og stofnaði
kristniboðsflokk KFUK til að
styðja og efla það. Jóna var gjaf-
mild kona og ósínk á að láta kristi-
legu félögin njóta þess hvort sem
um var að ræða fyrirbæn fyrir mál-
efninu eða að láta af hendi það sem
Guð hafði útdeilt henni. Hún hafði
lært það að sælla er að gefa en
þiggja. Oft kallaði hún einhverjar
stjórnarkonur úr Hlíðarstjórn á
sinn fund og vildi færa starfinu
gjafir. Hún fylgdist ótrúlega vel
með starfinu og var akkur í að fá
fréttir af því.
Þegar bygging aðalstöðva
KFUM og KFUK stóð yfir á Holta-
veginum fylgdist hún vel með fram-
kvæmdum og safnaði dósum og
flöskum í húsinu þar sem hún bjó
og færði í byggingarsjóð. Hinn ár-
legi basar KFUK naut góðs af
handavinnu hennar og flink var hún
að steikja kleinur sem hún gaf á
kaffisölur og aðrar uppákomur.
Jóna var alltaf að gefa og á bas-
arinn í desember sl. kom hún með
handprjónaða borðklúta til að færa
félaginu þótt sjónin væri orðin mjög
döpur og hún máttfarin. Síðasta
heimsókn hennar á Holtaveginn var
í janúar til að leggja fram sinn
skerf. Slík var trúmennska hennar
allt til enda.
Undirrituð heimsótti Jónu rétt
fyrir jól í Seljahlíð. Hún spurði
hvern ég væri að heimsækja og
þegar ég sagðist vera að koma til
hennar þá varð hún svo glöð og
sagði við mig „en gaman“ og við átt-
um saman fagnaðarstund.
Einkunnarorð Vindáshlíðar hæfa
vel lífi Jónu Þorsteinsdóttur:
„Vertu trú allt til dauða og ég mun
gefa þér kórónu lífsins.“ Op. 2.10.
KFUK þakkar Guði fyrir Jónu
Þorsteinsdóttur og biður hann að
blessa alla ástvini hennar.
F.h. KFUM og KFUK,
Kristín Sverrisdóttir.
JÓNA
ÞORSTEINSDÓTTIR
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 – www.englasteinar.is
15% afsláttur af öllum
legsteinum og fylgihlutum
Sendum
myndalista
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HALLDÓR GUÐMUNDSSON
fyrrverandi rafvirkjameistari
Pósts og Síma,
Suðurengi 30,
Selfossi,
andaðist á Landspítala við Hringbraut sunnu-
daginn 26. febrúar.
Útför auglýst síðar.
Sóley Gunnvör Tómasdóttir,
Þórunn Elín Halldórsdóttir, Finnbogi Birgisson,
Hrafnhildur Halldórsdótttir, Hersir Freyr Albertsson,
Þorbjörg Hjaltalín Halldórsdóttir, Jón Lúðvíksson,
Halldór Halldórsson, Jóhanna Hákonardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir mín og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR ERLENDSDÓTTIR,
Hæðargarði 33,
Reykjavík,
lést laugardaginn 25. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Helga Brynjólfsdóttir, Birgir Lúðvíksson.