Morgunblaðið - 16.05.2006, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. MAÍ 2006 33
MINNINGAR
✝ John JosephCramer fæddist
í Washington D.C. í
Bandaríkjunum 7.
mars 1959. Hann
lést af slysförum
sunnudaginn 7. maí.
John var eldri sonur
þeirra hjóna Höllu
Valrósar Jónsdóttur
Cramer, f. 5.3. 1940,
og Josephs J. Cram-
er, f. 7.6. 1936, nú
búsett í N-Carolina.
Bróðir hans er Ro-
bert M. Cramer, f.
26.2. 1962, búsettur í Maryland.
Kona hans er Tammy og eiga þau
þrjár dætur, Ashlee, Stephany og
Halee. Föðurmóðir Johns er
Mildred Miller, f. 5.4. 1918. For-
eldrar Höllu Valrósar voru Jón L.
Þórðarsson, f. 21.8. 1907, d. 22.11.
1977, og Brynhildur Pétursdóttir
(Dadda), f. 23.7. 1910, d. 27.12.
1999.
Mildred Birta, f. 11.9. 2004. 2) Dan-
íel Joseph Cramer, f. 10.7. 1987, bú-
settur í foreldrahúsum. Dóttir Ósk-
ar og fósturdóttir Johns er
Geirþrúður Ósk Geirsdóttir, f. 10.2.
1977, búsett í Keflavík. Eiginmað-
ur hennar er Árni Jakob Hjörleifs-
son, f. 11.10. 1974. Sonur þeirra er
Kristófer Örn, f. 19.7. 1996.
John og Ósk bjuggu öll sín bú-
skaparár í Ytri-Njarðvík, nú síðast
á Hæðargötu 10.
John starfaði lengst af hjá Ís-
lenskum aðalverktökum á Kefla-
víkurflugvelli sem flokksstjóri og
hjá Steypustöð Suðurnesja sem bif-
reiðarstjóri. Síðast starfaði hann
hjá Rekunni hf. í Keflavík sem bif-
reiðarstjóri og trúnaðarmaður
starfsmanna.
Einnig voru honum falin trúnað-
arstörf fyrir bandaríska sendiráðið
í Reykjavík.
Áhugamál Johns voru lengstum
tengd körfuknattleik. Hann vann í
mörg ár fyrir Körfuknattleiksdeild
UMFN. Nú síðustu árin starfaði
hann mikið innan mótorhjólasam-
takanna Arna á Suðurnesjum.
Útför Johns verður gerð frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Eiginkona Johns er
Ósk Sigmundsdóttir,
f. 9. maí 1952 í Ytri-
Njarðvík. Foreldrar
hennar eru Anna
Magnúsdóttir frá
Höskuldarkoti, f.
20.5. 1928, og Sig-
mundur Baldvinsson,
f. 4.10. 1918, d. 25.12.
2002. Bræður Óskar
eru Magnús Þór, f.
28.8. 1948, og Brynj-
ar, f. 11.8. 1950. Hálf-
bræður samfeðra eru
Baldvin og Pétur.
John bjó í Bandaríkjunum til 19
ára aldurs eða þar til hann fluttist
til Íslands.
Hann kynntist Ósk 1979 og hófu
þau búskap stuttu síðar. Eignuðust
þau tvö börn. Þau eru: 1) Halla
Mildred Cramer, f. 10.2. 1983, bú-
sett á Akureyri, sambýlismaður
hennar er Marinó Heiðar Svavars-
son, f. 13.2. 1979. Þeirra barn er
Elsku John minn, nú ert þú farinn
og vonandi á góðan stað hjá Simba
tengdapabba, góða vini þínum.
Stóri maðurinn í lífi mínu, alltaf
svo gott að faðma þig og leita til þín,
alltaf tilbúinn að gera það sem þurfti
að gera. Ég man svo vel eftir þegar
við bjuggum á Reykjanesvegi 56. Þá
var þröngt í búi enda fimm manna
fjölskylda.
En viti menn, íbúð sem hafði verið
þriggja herbergja var orðin fimm
herbergja og eitt herbergi á tveimur
hæðum.
Þú gafst svo sannarlega ekki upp
og alltaf tilbúinn að gera vel við allt
og alla. Þú gerðir vel við börnin þín
og mig, tengdaforeldra og alla sem
leituðu til þín, þú verður alltaf skýr í
minningunni, John minn, því ég og
allir sem þér kynntust elskuðu þig og
munu sakna þín.
Stór og mikil nærvera, alltaf
hress, alltaf að létta lund annarra og
gleðja í kringum þig.
Elsku stóri maðurinn minn, ég
þrái ekkert frekar en þinn stóra
mjúka faðm en verð að bíða þar til
minn tími kemur.
Ég var farin að hlakka til þegar þú
kæmir aftur frá Reykjalundi og bú-
inn að fá bata á kvölum þínum. Þú
áttir að ferðast um á mótorhjólinu og
sjá íslenska náttúru og kynnast nýju
fólki sem þú gerðir svo auðveldlega.
Elsku John minn, ég vissi að þú
hlakkaðir til að sýna hjólið þitt 13.
maí með félögum þínum í klúbbnum
Ernir, ég veit að þín verður saknað
og þeir félagarnir minnast þín og
munu finna fyrir nærveru þinni á
sýningunni.
Þú hafðir ákveðið að fara og heim-
sækja ættingja þína í Bandaríkjun-
um í haust með syni okkar. Af því
verður ekki en ég veit að bara vitn-
eskjan um að þetta stóð til yljar ást-
vinum þínum um hjartað nú á þess-
um erfiðu tímum.
Elsku stóra ástin mín, ég vil þakka
þér fyrir öll fallegu börnin mín,
Höllu og Daníel, og fyrir hlutverk
þitt sem stjúpföður Geirþrúðar frá
fyrra hjónabandi.
Ég elska þig og hugsa til þín alla
daga.
Þín
Ósk.
Það er erfitt að koma orðum að
þeim hugsunum sem sækja að mér
þessa dagana, John er dáinn, það
einfaldlega nær varla nokkurri átt að
hann sé horfinn á braut og eigi ekki
afturkvæmt úr hjólaferðinni. John ól
mig upp frá þriggja ára aldri, hann
var óþreytandi að draga mig um á
sleðanum mínum en ég elskaði það
þegar hann hljóp með mig um göt-
urnar svo snjórinn þyrlaðist um
kaldar kinnarnar, hlæjandi og bað sí-
fellt um meira og fékk aukaferð að
sjálfsögðu. Hann gaf mér fyrsta hjól-
ið mitt sem var BMX-hjól, keypt
þegar við vorum um jólin hjá afa og
ömmu í Bandaríkjunum, hjálpaði
mér að læra á það og lagaði dekkin
þegar sprakk hjá mér eftir að ég
hafði skransað of mikið. Ég veit ekki
hve oft hann kallaði á eftir mér að
fara varlega eða gaf mér knús þótt
ég færi bara rétt á milli húsa því
hann vildi að ég vissi hve vænt hon-
um þætti um mig. Að fara heim til
mömmu og Johns var daglegt brauð
fyrir mig og ætíð tekið á móti mér
með orðunum „gefðu mér faðmlag“
og svo þrýst þar til maður varla náði
andanum, en það var gott og alltaf
vildi maður meira því ég vissi að
þetta kom frá hjartanu.
Í seinni tíð leitaði ég sífellt meira
til hans með ýmis mál og leið varla
dagur sem ég ræddi ekki eitthvað við
hann enda kom hann mér ætíð í gott
skap ef eitthvað bjátaði á og sagði
bara: „Við björgum því,“ sem hann
og gerði. Hann gerði alltaf sitt besta
til að hjálpa ef mann vantaði eitt-
hvað.
John var flottasti pabbinn sem
keyrði mig og vinkonur mínar á
rokktónleika þegar við vorum 13 ára,
eldaði matinn fyrir ferminguna mína
en í hamaganginum gleymdi hann að
skipta um föt því hann vildi að allt
væri fullkomið og hélt partí fyrir mig
og vini mína þegar ég varð 16 ára
sem ég mun aldrei gleyma. Að sitja
með honum í Benzanum og hlusta á
öll gömlu góðu rokklögin er minning
sem mun ylja mér um hjartarætur er
ég set Steppenwolf eða Creedence
Clearwater í græjurnar og spila þær
eins og John sagði að maður ætti að
gera það, hátt.
Árni, eiginmaður minn, átti í John
góðan vin og margar góðar minning-
ar sem við eigum um okkar tíma með
honum og mömmu eins og ferðirnar
á Hjalteyri, óteljandi grillkvöldin
þar sem John töfraði fram steikurn-
ar, brosandi að venju, og kaffispjall-
stundirnar heima. Ég var svo ánægð
að sjá hve miklir vinir þeir voru enda
taldi hann sig heppnasta tengdason í
heimi.
Þegar ég eignaðist son minn
Kristófer var John ánægðasti maður
í heimi, hann var orðinn afi og sá sko
til þess að guttinn vissi að hann ætti
besta „grandpa“ í heimi, þeir áttu
sinn sérstaka húmor og var ég
ánægð að sjá hve mikinn tíma hann
gaf Kristófer. Jafnvel þótt hann væri
upptekinn af einhverju öðru gaf
hann sér alltaf tíma til að útskýra
hlutina eða laga dótið ef það var bil-
að. Kristófer var svo heppinn að eiga
John sem afa, mann sem hann gat
treyst fyrir öllu og vissi að myndi
gera allt fyrir hann, sama hvað, og
fyrir það verð ég alltaf þakklát. Ég á
svo mikið af minningum um hlátur
og gaman með John að vafalaust get
ég kallast rík, rík af því að hafa átt
slíkan mann að í mínu lífi og er
ánægð að hann skyldi fá að upplifa
draum sinn en það var að fá sér mót-
orhjól en þann draum hafði hann átt
síðan hann kom til Íslands. Hann var
vígalegur á mótorhjólinu sínu sem
allir tóku eftir enda miklar drunur
sem komu er hann gaf í á leið sinni út
í ævintýrin.
Það er sárt að vita til þess að John
verði ekki með okkur í öllum þeim
ævintýrum sem eru framundan, að
sjá barnabörnin vaxa úr grasi og
börn sín Höllu og Daníel sem eru svo
dugleg og sterk og verða dugnaðar-
fólk í framtíðinni enda var hann
stoltur af þeim báðum. Ég veit að
John er að upplifa ný ævintýri núna
sem við getum ekki fylgst með en ég
er þess fullviss að er við hittumst á
ný bíður hann með faðminn sinn
stóra, bros á vör og sögur af ótrúleg-
um uppátækjum. Elsku mamma,
Halla og Daníel, við Kristófer Örn
sendum ykkur innilegustu samúðar-
kveðjur okkar. Guð gefi ykkur styrk
á þessum erfiðu tímum.
John minn, hvíldu í friði, ég elska
þig ætíð og vil bara segja „wuv u
too“.
Saknaðarkveðjur.
Geirþrúður.
Elskulegur sonur okkar.
Ég geng að gröf í anda,
með góðra vina fjöld
en upp til lífsins landa,
þó leita bak við tjöld;
þar veit ég skrýðist skrúði
þín skæra hreina sál,
en Guði treysti og trúði
og túlkar enn hans mál.
Í háum himins sölum
ég hylli bústað þinn,
svo fjarri kvíða og kvölum
þig Kristur leiðir inn;
hann dýrðleg verðlaun veitir
því verkin þín hann sá,
og hverju sem hann heitir,
hans hátign efna má.
Ég kveð þig enn sem áður,
með innilegri þökk,
minn hugur reikar hrjáður,
til himins lít ég klökk,
og bið minn Guð að gjalda
hið góða sem ég naut.
Gakk þú um aldir alda
óslitna sigurbraut. –
(Halla Eyjólfsdóttir frá Laugabóli,
langamma Johns.)
Ástarkveðjur.
Mamma og pabbi.
Elsku John.
Í ljóðinu segir: „Eitt sinn verða
allir menn að deyja.“ Þú varst að
vinna í því að fá betri heilsu á
Reykjalundi. Þennan sunnudag,
þegar kallið kom var yndislegt veð-
ur, svo þú fórst að finna vini þína á
hjólinu þínu, sem þú elskaðir að vera
á, bæði einn og með vinum þínum.
Ég á eftir að sakna þín elsku John.
Eftir að ég varð ein varst þú hjálp-
arhellan mín þegar ég þurfti ein-
hvers með. Þú saknaðir hans Simba
míns mikið er hann kvaddi þetta líf.
Nú veit ég að þið hafið hist og munið
báðir vaka yfir okkur.
Þegar egg dauðans blá,
sú er allt bítur á,
ljúfan ástvin oss heggur frá
hvað mun hugga oss þá,
hver mun liðsemd oss ljá,
sárið lykja með hendinni þýðu?
Það er trúin á Krist,
þann er fræddi oss fyrst
og sem ferlegan sigraði dauða,
sem fær hjartanu dug,
veitir huganum flug,
svo vér hræðumst ei skamma stund nauða.
Því nú vitum það vel,
okkra vina að hel
eigi vináttu slitið fær bandið
og að tíðin fer ótt,
hún er fleyið það fljótt,
er oss flytur á samvistalandið.
(Jón Thoroddsen.)
Guð geymi þig elsku tengdasonur.
Þín
Anna.
Hann kallaði mig „Small Fry“, ég
kallaði hann „Big John“. Orðið stór
einkenndi hann líka á svo marga
vegu.
Hann var stór maður líkamlega,
hávaxinn mjög og mikill og stóð
þannig upp úr í fleiri en einum skiln-
ingi. Rétt eins og maður gat sagt
bæði í gamni og alvöru að það var
ekki hægt annað en að líta upp til
hans, því það gerði ég svo sannar-
lega.
Hann var með stórt bros. Raunar
er næstum ómögulegt að finna mynd
af honum eða minningu þar sem
brosið er ekki allsráðandi, smitandi
hláturinn háværasta hljóðið og
brandarar og fyndnar athugasemdir
fylgdu í kjölfarið.
Hann var með stórt hjarta. Hann
mátti ekkert aumt sjá. Þannig var
hann ætíð fyrstur til að taka af skar-
ið á erfiðum stundum, fyrstur til að
koma með huggunarorðin, fyrstur
með hughreystinguna.
Hann var með stóran faðm. Þang-
að leituðu allir, ekki síst börnin. Það
var sama hvort þau voru hans eigin
eða næstum bláókunnug, öll enduðu
þau í faðmi frænda míns og fundu
þar öruggt skjól, hlýju og síðast en
ekki síst vináttu.
Hann var stór maður í öllum skiln-
ingi þess orðs. Hrókur alls fagnaðar,
kletturinn sem allt braut á, skjólið
sem allir leituðu í, vinurinn sem allir
vildu eiga.
Hann var svo stór að við sem
þekktum hann vitum að hann mun
alltaf eiga stórt pláss í huga og
hjarta okkar allra.
Hann var stór.
Ég lít í anda liðna tíð,
er leynt í hjarta geymi.
Sú ljúfa minning – létt og hljótt
hún læðist til mín dag og nótt,
svo aldrei, aldrei gleymi.
(Halla Eyj. frá Laugabóli.)
Elsku Ósk, Geirþrúður, Addi og
Kristófer, Halla, Matti og Birta,
Daníel, Halla og Joe, Robert og fjöl-
skylda, og allir aðrir aðstandendur
og vinir, Guð styrki ykkur og gefi
frið í þeirri vissu trú að „Big John“
verður alltaf stór, hvar sem hann er.
Bestu kveðjur færi ég frá fjölskyldu
minni, mömmu og Nonna og hans
fjölskyldu.
Steingrímur Sævarr Ólafsson.
Það voru miklar sorgarfréttir sem
bárust mér og fjölskyldu minni
seinni part sunnudagsins 7. maí,
þegar sonur minn hringdi og sagði
mér að John Cramer væri dáinn.
Ég man vel eftir fyrsta skiptinu
sem ég hitti John, það var fyrir um
22 árum síðan. Hann kom eftir göt-
unni sem ég bý á. Ókunnugur strák-
ur með sítt dökkt hár. Undrun mín
var mikil þegar að hann stoppaði og
fór að tala við mig eins og gamlan
kunningja. Ég átti seinna eftir að
komast að því að þessi vinalega
framkoma var eitt af aðalsmerkjum
Cramers.
John og Ósk kona hans urðu ná-
grannar mínir til margra ára, og syn-
ir okkar fæddir með nokkra vikna
millibili, leikfélagar og vinir. Það var
því ósjaldan sem ég átti eftir að líta
við hjá þeim, og alltaf var boðið upp á
kaffi og spjall. Og alltaf var John
eins, vinalegur og rólegur og hafði
ekkert nema gott um allt og alla að
segja. Árin liðu og fjölskyldan þeirra
flutti burt úr hverfinu. En það var
sama, ef ég rakst á John í búðinni
eða einhverstaðar á förnum vegi,
skein vináttan og góðmennskan af
honum og alltaf gaf hann sér tíma í
smá spjall og skildi eftir vinarorð.
Það er mikill gróði að fá að kynn-
ast góðu fólki á lífsleiðinni. Ég er rík-
ari af því að hafa fengið að kynnast
John. Góður drengur er farinn en
vinarþel hans situr eftir.
Elsku Ósk, Daníel, Halla, Geir-
þrúður og aðrir aðstandendur. Megi
Guð styrkja ykkur á þessari miklu
sorgarstund.
Sigríður Dúa.
JOHN J.
CRAMER
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is