Morgunblaðið - 16.05.2006, Blaðsíða 36

✝ Bára Björns-dóttir fæddist
16. maí 1927. Hún
lést á heimili sínu 9.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
björg Jónsdóttir, f. í
Bárugerði á Mið-
nesi 20. október
1894, d. 21. nóvem-
ber 1993, og Björn
Eiríksson, f. á Hall-
dórsstöðum á
Vatnsleysuströnd, f.
9. september 1894,
d. 7. maí 1983. Þegar foreldrar
Báru giftust fluttu þau á Sjón-
arhól í Hafnarfirði. Börn þeirra
urðu sex talsins: Ættleiddur
Bjarni Vestmar Björnsson, f. í
Reykjavík 14. nóvember 1925, d.
27. desember 1986; Bára, sem hér
er kvödd; Bragi Vestmar Björns-
son, f. 18.6. 1929, kvæntur Ernu
Guðmundsdóttur, d. 1996; Jón
Boði Björnsson, f. 4.12. 1931,
kvæntur Ernu Ragnarsdóttur;
Ágúst Einar Birgir, f. 22.2. 1935,
Dagný Emma, f. 29.3. 1960, gift
Hirti Kristinssyni. Þau eiga tvö
börn, Heru og Björn. Þau hafa
síðastliðin 12 ár búið á Nýja-Sjá-
landi, þar sem þau reka eigið fyr-
irtæki sem heitir Gimle. Tvö
barnanna dóu mjög ung, drengur
við fæðingu, nefndur Sveinn
Magnússon, og annar, Jón Magn-
ús, dó þriggja vikna gamall.
Bára var fyrst í barnaskólanum
við Lækinn í Hafnarfirði, minntist
hún oft á söngkennslu Friðriks
Bjarnasonar tónskálds og þeirra
góðu stunda sem hún naut í söng-
tímunum, enda var hún lagvís og
söngelsk. Þegar barnaskólanum
lauk nam hún í Kvennaskólanum í
Reykjavík og útskrifaðist þaðan
18 ára gömul. Bára hafði ávallt
aðstoðað móður sína samhliða
námi, því Guðbjörg rak smáversl-
un með matvörur. Eftir skólaslit á
vorin var Bára mörg ár í sveit,
fyrst sem barnapía, og síðan
kaupakona. Ávallt á sama bænum,
Kagaðarhóli í Austur-Húnavatns-
sýslu. Bára starfaði við ýmislegt,
alhliða fiskverkun og síðari ár í
Hannyrðabúðinni í Hafnarfirði og
Garðabæ, hjá Guðlaugu systur
sinni.
Bára verður jarðsungin frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
kvæntur Ingu Magn-
úsdóttur; og Guðlaug
Berglind, f. 21.2.
1937, gift Halli
Ólafssyni.
Bára giftist 1946
Magnúsi Þórðarsyni,
sjómanni og verka-
manni ættuðum frá
Staðarhól í Höfnum,
f. 9. september 1925.
Bára og Magnús
eignuðust sex börn,
þau eru: 1) Björn, f.
23.7. 1947, kvæntur
Aðalbjörgu Reynis-
dóttur, þau eiga tvo syni, Bjarna
Vestmar og Birgi Vestmar. Þau
reka verslunina B. Magnússon hf.
2) Guðrún Elín, f. 13.11. 1948, gift
Jan Anton Juncker Nielsen, þau
eiga einn son, Kim Magnús. Guð-
rún hefur unnið undanfarin ár við
verslun hjá Birni bróður sínum. 3)
Þórður Rúnar, f. 10.1. 1953,
kvæntur Önnu Lárusdóttir, þau
eiga þrjár dætur, Báru Mjöll,
Jónu Dögg og Tinnu. Þórður og
Anna reka Flísabúðina hf. 4)
Þó svo að hún mamma mín hafi
ekki verið há í loftinu er hún
stærsta manneskja sem ég hef
þekkt. Þegar ég hugsa um hana
mömmu er gjafmildi fyrsta orðið
sem kemur upp í huga mér og
ótaldar eru húfurnar, hosurnar og
peysurnar sem hún gaf vinum og
vandamönnum. Hannyrðir voru
hennar yndi og hún saumaði út
heilu ævintýrin. Mamma var alltaf
boðin og búin að kenna öðrum og
þær voru ófáar ungu konurnar sem
leituðu leiðsagnar hennar við að
búa til eitthvað fallegt. Alltaf hafði
hún tíma til að hjálpa öðrum.
„Komið þið bara til mín, við skulum
sjá hvað við getum gert,“ voru
hennar svör. Hvar sem hún
mamma fór var hún eins og storm-
sveipur og það eru ekki margir sem
gátu unnið eins hratt og vel og hún.
Þegar við systkinin vorum að koma
okkur upp heimilum var mamma
mætt fyrst á svæðið til að hjálpa og
var alltaf síðust út. Það er ekki
nema ár síðan hún kom til að hjálpa
syni mínum og fjölskyldunni hans
að flytja og lét hún ekki sitt eftir
liggja og heyra mátti „frá“ áður en
ruslapokarnir komu fljúgandi niður
stigann.
Guð geymi þig elsku mamma
mín. Ég mun minnast þín með gleði
í hjarta það sem eftir er.
Þín dóttir,
Guðrún Elín.
Að leiðarlokum með þakklæti í
huga bið ég guð um að blessa minn-
ingu elskulegrar tengdamóður
minnar með þessum orðum.
Skyndilega slökknar logi
sem yljaði og allt gaf
Ljós eitt fjarar út
Allt verður ískalt
Rödd deyr út
maður uppgötvar skyndilega
að ekkert verður sem áður.
Þinn tengdasonur,
Jan Nielsen.
Hún elsku hjartans amma Bára
er látin. Amma Bára var einstök
kona sem fyllti líf allra þeirra sem
á vegi hennar urðu af hamingju og
hlýju. Hún var sannkallaður gleði-
gjafi. Hver sá sem hana þekkti veit
að hún tók öllum opnum örmum og
var ávallt til staðar, sama hvað
bjátaði á. Þótt vel væri leitað fynd-
ist ekki jafn óeigingjörn og
hjartahlý manneskja og hún amma
Bára var. Hún var alltaf tilbúin að
veita öllum þá hjálp sem þeir
þörfnuðust og setti þarfir annarra
á undan sínum eigin.
Við systurnar erum mjög sam-
rýndar og áttum ætíð í góðu og
nánu sambandi við ömmu Báru. Al-
veg frá barnæsku spilaði amma
Bára stórt hlutverk í lífi okkar.
Hún var ekki bara amma okkar,
heldur vinkona og maður gat ávallt
treyst á hana. Hún var sannkölluð
„fairy grandmother“. Við ólumst
upp í næstu götu við hana og eigum
margar góðar minningar frá
Hraunhvamminum og Hraunbrún-
inni. Ævintýrasögurnar sem hún
sagði okkur og aðdáun á þeim er
nokkuð sem við áttum sameigin-
legt. Amma var alltaf á fleygiferð
og minnumst við hennar á þönum
að gleðja aðra. Amma Bára sat
aldrei auðum höndum. Hún prjón-
aði ófáar peysur, sjöl, trefla og húf-
ur á okkur systurnar jafnt og aðra.
Haframjölskökurnar hennar
gleymast aldrei og verður sárt
saknað sem og góðu heimabökuðu
brauðin sem hún bakaði.
Það var virkilega erfitt þegar í
ljós kom hvað amma var veik. Okk-
ur óraði ekki fyrir að veikindi
hennar væru svona alvarleg og að
hún ætti svona stutt eftir ólifað.
Amma stóð sig eins og hetja í veik-
indum sínum. Dugnaðurinn, já-
kvæðnin, þrautseigjan og áræðið er
eitthvað sem við munum ætíð muna
eftir og erum svo stoltar af. Hún
amma Bára var sannkölluð hetja og
engill í mannsmynd.
Við biðjum góðan guð að styrkja
afa Magnús á þessum erfiðu tím-
um.
Minningin um elsku ömmu Báru
mun lifa í hjörtum okkar allra um
ókomna tíð.
Bára Mjöll, Jóna Dögg
og Tinna.
Elsku amma Bára.
Ég minnist þín hlaupandi á milli
barnanna þinna með heitar vöfflur
og rjóma. Eftir að þú tókst bíl-
prófið sextug að aldri gastu farið
hraðar yfir sem var þér að skapi.
Vinir mínir sáu stundum til þín á
öðru hundraðinu á leiðinni til
Reykjavíkur. Hvert sem erindið
var var það eflaust til að gleðja ein-
hvern. Já, þú áttir engan þinn lík-
an. Önnur eins kjarnorkukona
verður vandfundin.
Ég er ánægður með að þú náðir
að sjá Ísbjörgu Elínu og að sjálf-
sögðu heklaðir þú á hana fína kápu
og húfu í stíl.
Ég vil að lokum þakka þér fyrir
alla hlýjuna og við fjölskyldan
minnumst þín um ókomna tíð.
Eins og ég sagði alltaf, þá varst
þú besta amma í heimi.
Kim Magnús J. Nielsen.
Elsku amma Bára, við sem höf-
um haft þann heiður að kynnast
þér, erum svo heppin.
Það er enginn hér á jörðinni sem
hefur eins fallega mynd af lífinu og
þú hafðir.
Þegar ég var hjá þér, leið mér
alltaf eins og ég væri stödd í æv-
intýri, Man alltaf þegar ég var lítil
og við frænkurnar klæddum okkur
í náttkjólana þína og vorum prins-
essur að læra að hekla. Takk fyrir
allt sem þú kenndir og sýndir mér,
þín list deyr aldrei, og umvefur
okkur öll. En þú varst svo mikil
manneskja, orka og kraftur á við
tíu manns, og sama hversu mörg ár
líða, mun ég alltaf búast við að sjá
þig þeytast framhjá í rauðu káp-
unni, á 120, prjónandi á ljósum. Þú
varst fallegust, best og æðislegust,
elsku amma Bára.
Hera Hjartardóttir.
Elsku amma Bára.
Aldrei gleymi ég stundunum
þegar þú settir mig upp á borð og
gafst mér hafragraut. Það voru
miklar ánægjustundir, grauturinn
alltaf mátulegur.
Það var aðeins öðruvísi þegar ég
gisti hjá þér síðastliðið sumar.
Enda mörgum árum síðar og ég
orðinn of stór til að vera skellt upp
á eldhúsborð.
Ást sem hefur verið gefin eins og
þú og mamma hafið gert, er mér
ómetanlegur fjársjóður um ókomna
tíð.
Ég minnist einnig þess þegar ég
fór á Hebron Course. Að hafa þig í
hjartanu gerði mér kleift að kom-
ast vel í gegnum þennan erfiða
tíma.
Ég þakka fyrir samleiðina og að
fá að hafa þig og þína góðu minn-
ingu sem leiðarljós í lífi mínu.
Björn Hjartarson.
Amma Bára var alltaf svo góð við
mig. Hún gaf mér svo mikið. Mér
varð aldrei kalt á höndunum eða
höfðinu og ég átti alltaf eitthvað til
að setja um hálsinn svo ég yrði ekki
veik. Við amma Bára vorum líka
mjög hrifnar af Mjallhvíti. Hún gaf
mér mjög fallega mynd sem ég er
með í herberginu mínu. Eins sung-
um við stundum saman og lékum,
það var frábært. Amma Bára bak-
aði líka bestu haframjölsköku í öll-
um heiminum. En Amma Bára er
núna dáin og fær að hvíla sig með
hinum englunum. Ég var mjög
heppin að fá að vera svona mikið
með henni. Guð geymi ömmu Báru.
Agla Bríet.
Bára systir mín er dáin. Svo blíð
og góð og öllum mikill gleðigjafi.
Allt gerðist svo hratt, aðdragand-
inn að láti hennar var svo stuttur
og hugur minn er í molum. Minn-
ingar streyma fram í hugann,
augnablik, atburðir, augnatillit,
ómur af rödd og dillandi hlátri, það
er erfitt að staldra við eitthvað eitt.
Nú svífur hún ekki lengur um gólf-
ið í Hannyrðabúðinni í léttum valsi
og syngur, geislandi af lífsgleði.
Hún sem gat breytt hverjum degi í
ævintýri með brosinu sínu einu
saman, og allt varð svo skemmti-
legt og gott.
Strax eftir fæðingu mína fékk
hún mig í fangið og var sagt að
gæta mín vel. Það gerði hún svo
sannarlega. Hún verndaði mig og
studdi með takmarkalausri syst-
urást og umhyggju alla sína ævi.
Fyrsta minning mín um Báru er
þegar hún var ráðin sem kaupa-
kona með barn norður í land. Þá
var ég tveggja ára en hún nýlega
orðin tólf. Ég man hvað mér þótti
óskaplega gott að eiga Báru systur
og kúra hjá henni í baðstofurúminu
í þessum gamla torfbæ. Um haustið
tókum við gamla Laxfoss frá Borg-
arnesi til Reykjavíkur á leiðinni
heim. Það var vont í sjóinn og
áhyggjufull kona sagði: „Komdu
hingað væni minn meðan mamma
þín er að gubba.“ Ég hélt af öllum
kröftum í Báru þar sem hún stóð
við borðstokkinn. Okkur var báðum
mikið niðri fyrir heima, þegar við
sögðum frá þessari fávísu konu
sem sá ekki að við værum systur.
Oft síðan höfum við hlegið saman
að þessari sögu.
Bára hafði svo sítt og þykkt hár
að þegar hún sat í stól með hárið
slegið náði það niður á gólf. Þannig
var það þurrkað á veturna við eld-
inn í stóra ofninum á gamla Sjón-
arhól. Á sumrin var valinn sólríkur
dagur og þá sat hún á klöppinni
framan við eldhúsgluggann með
glitrandi hárið allt í kringum sig og
ég gat falið hana í því.
Þegar Bára kynntist drauma-
prinsinum sínum, honum Magnúsi,
gladdi hún mig með því að gefa
mér Kapítólu, fyrstu bókina sem ég
eignaðist. Ég var vonsvikin yfir því
að engar myndir voru í bókinni og
þá las hún hana alla fyrir mig. Bók-
in hefur fylgt mér alla tíð síðan.
Á skólaárum sínum var Bára af-
burða nemandi. Hún var alla tíð
mannglögg og svo minnug að undr-
um sætti. Í návist hennar opnaði ég
aldrei símaskrá því hún mundi öll
símanúmer þótt hún hefði aðeins
séð eða heyrt þau einu sinni.
Svona gæti ég haldið áfram því
hún systir mín var engum lík. Síð-
ustu þrjátíu til fjörutíu árin höfum
við unnið saman. Aldursmunurinn
hvarf einhvern tímann fyrir langa
löngu. Hún var alla tíð sama létt-
stíga og glaðværa stúlkan og sú
allra, allra besta sem hægt var að
hafa í kringum sig.
Bára er nú hjá drengjunum sín-
um tveimur sem dóu svo ungir og
hún saknaði alla tíð svo sárt. En
hugur minn er í molum og ég finn
aðeins sorg og svo mikinn söknuð.
En það birtir upp um síðir og Bára
lætur eftir sig hóp afkomenda sem
hún eftirlét eiginleikana sína góðu.
Þegar endalokin nálguðust
margbað hún mig að skila góðri
kveðju til allra okkar góðu við-
skiptavina í Hannyrðabúðinni. Það
geri ég hér með. Veit ég fyrir víst
að margir þeirra munu sakna henn-
ar sárlega.
Guð styrki okkur öll.
Guðlaug.
Við lát mágkonu minnar, langar
mig að minnast hennar með nokkr-
um orðum.
Hún átti ættir sínar að rekja til
Suðurnesja. Faðir hennar var
Björn Eiríksson, frá Halldórsstöð-
um á Vatnsleysuströnd, og móðir
hennar Guðbjörg Jónsdóttir, frá
Bárugerði á Miðnesi. Þau bjuggu á
Sjónarhól í Hafnarfirði, þegar Bára
og Magnús bróðir minn byrjuðu að
búa. Voru þau ung að árum, hún
nítján ára, en hann rúmlega tvítug-
ur. Þau byrjuðu sinn búskap uppi á
lofti, í gamla Sjónarhóls húsinu hjá
foreldrum Báru. Seinna byggðu
þau sér hús á Hraunhvammi 4, og
hafa búið þar allan sinn búskap.
Þau eignuðust 6 börn. Þessi kyn-
slóð, sem nú er í kringum áttræðis
aldurinn, var alin upp á kreppuár-
unum, og kom inn á vinnumark-
aðinn í byrjun stríðsins, þegar fór
að rakna úr atvinnumálum þjóð-
arinnar. Unnu þá margir langan
vinnudag, og var Bára þar engin
undantekning. Hún var með stórt
heimili, og vann lengi frameftir í
fiskvinnslu, þar sem Magnús var
verkstjóri. Seinni ár þegar Magnús
fór að vinna í Straumsvík, fór Bára
að vinna í Hannyrðabúðinni við
Strandgötu hjá Gullu systir sinni,
og síðar í Garðabæ eftir að Gulla
flutti búðina þangað.
Bára útskrifaðist frá Kvenna-
skólanum í Reykjavík þegar hún
var átján ára gömul, hún var ágæt-
lega fær í ensku, og gat bjargað sér
á fleiri tungumálum. Hún skrifaðist
á við nokkra útlendinga sem hún
hafði stofnað til kynna við.
Hún stofnaði til kynna við
marga, ekki síst við þá sem stóðu
frekar höllum fæti í lífinu, og veitti
þeim hjálparhönd eftir því hvað
getan leyfði. Bára var að mörgu
leyti lík Guðbjörgu mömmu sinni,
sem var mikil gæða- og sómakona.
Það fór enginn svangur frá þeim
mæðgum.
Bára var mikil hannyrðakona,
saumaði út, prjónaði og heklaði og
gaf það barnabörnum og fleirum,
sér og þeim til ánægju.
Hinn 27. febrúar veiktist Bára
við útför lítils frænda okkar, Emils
BÁRA
BJÖRNSDÓTTIR
36 ÞRIÐJUDAGUR 16. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hlýju og
stuðning vegna fráfalls ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa, langafa og bróður,
JÓHANNESAR HELGA JÓNSSONAR,
Hvassaleiti 56,
áður Álftamýri 30.
Elísabet Pétursdóttir,
Gylfi N. Jóhannesson, Hrefna Einarsdóttir,
Guðrún J. Jóhannesdóttir, Guðjón J. Jensson,
Anna Jóhannesdóttir Hjörvar, Ari Hjörvar,
Pétur Þ. Jóhannesson, Kolbrún Bessadóttir,
Sigríður J. Jóhannesdóttir, Hans Waack,
barnabörn, langafabörn
og systur.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför okkar elskulegu
móður, ömmu og systur,
SONJU WERNER GUÐMUNDSDÓTTUR,
Fossheiði 62,
Selfossi.
Sérstakar þakkir færum við Heilbrigðisstofnun
Suðurlands fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Guð blessi ykkur.
Guðmundur Þór Werner Magnússon,
Gabríel Werner Guðmundsson,
Ingibjörg H. Werner Guðmundsdóttir.