Morgunblaðið - 11.07.2006, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚLÍ 2006 25
MINNINGAR
✝ Hörður BragiJónsson fæddist
á Brekku í Aðaldal
24. maí 1926. Hann
lést á Landakotsspít-
ala 30. júní síðastlið-
inn. Bragi var sonur
hjónanna Margrétar
Sigurtryggvadóttur,
f. 5.3. 1890, d. 1.9.
1968 og Jóns Berg-
vinssonar, f. 23.1.
1886, d. 19.5. 1958.
Systkini Braga eru
Bergvin, f. 1.8. 1918,
d. 18.6. 1963; Ingvi
Karl, f. 16.5. 1920, 2.5. 1998; Elín
Rannveig, f. 15.5. 1921; Guðrún, f.
26.4. 1923; Tryggvi, f. 10.3. 1924, d.
2.3. 2001; Þórður, f. 9.9. 1927, d.
14.10. 2004; Áslaug Nanna, f. 22.5.
1929, d. 25.12. 1950 og Kristín, f.
22.7. 1932.
Hinn 24.4. 1952 kvæntist Bragi
Guðrúnu Magnúsdóttur, f. 16.5.
1924 og hófu þau sambúð á Brekku
í Aðaldal. Guðrún er dóttir Magn-
úsar Jóns Árnasonar, f. 18.6. 1891,
d. 24.3. 1959 og Snæbjargar Að-
almundardóttur, f. 26.4. 1896, d.
27.3. 1989. Börn Braga og Guðrún-
ar eru: 1) Ragnar, löggiltur raf-
verktaki, f. 3.2. 1953, kvæntur
Kristínu Ólafsdóttur, f. 26.11.
1957. Börn þeirra eru Bragi, f.
17.6. 1978 og Berglind, f. 30.9.
1987. 2) Magnús Jón bifreiðastjóri,
f. 7.3. 1954, sambýliskona Hildur
Mary Thorarensen, f. 5.12. 1972.
Börn þeirra eru Magnús Már, f.
30.5. 2003 og Brynhildur Birta, f.
30.5. 2003. Magnús var kvæntur
Brynju Bjarnadóttur og á með
henni Huldu Maríu, f. 8.3. 1980,
sambýlismaður Sturlaugur Jón Ás-
björnsson, f. 24.12. 1979. 3) Ómar
Geir bifreiðastjóri, f.
19.7. 1959, sambýlis-
kona Jónína Vilborg
Sigmundsdóttir, f.
7.10. 1968. Börn Jón-
ínu eru Hjörleifur, f.
29.7. 1988, Vilhjálm-
ur Stefán, f. 27.9.
1992 og Heiðrún
Björk, f. 17.5. 1995.
4) Sonur Guðrúnar
Bjartmar Hrafn Sig-
urðsson, f. 26.9.
1947, d. 3.5. 2000.
Börn Bjartmars og
Sólveigar Pálsdóttur
eru Ívar Páll, f. 12.6. 1968, sam-
býliskona Kristín Marti, f. 2.2.
1970. Dóttir Ívars og Sigrúnar
Lilju Einarsdóttur er Þorgerður
Sól; Ágúst Freyr, f. 15.11. 1969,
börn hans og Kristínar Svafars-
dóttur eru Arnar Snær, Bjarki Þór
og Daníel Freyr; Guðrún Rut, f.
5.1. 1975, dóttir hennar og Sigurð-
ar Bjarna Rafnssonar er Karen
Ósk; Sigurður Gýmir f. 15.11. 1976.
Að loknu barnaskólanámi á
Laugum í Reykjadal stundaði
Bragi bústörf sem kaupamaður á
ýmsum stöðum en síðar á Brekku,
fyrst með foreldrum sínum en
Bragi og Guðrún tóku við búinu
1953. Bragi og Guðrún fluttu suður
til Reykjavíkur ásamt ungum son-
um sínum árið 1955. Þar vann
hann ýmis störf, meðal annars hjá
Hörpu og Ölgerðinni. Lengst af
var hann þó sölumaður hjá Afurða-
sölu SÍS (Kjöt og grænmeti) eða
frá 1958 og fram til ársins 1991
þegar hann lét af störfum sökum
aldurs.
Útför Braga verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku afi minn. Nú er litla skrudd-
an leið. Þrátt fyrir veikindi þín und-
anfarin ár þá hefurðu alltaf harkað
þetta af þér. Stundum á þrjóskunni
einni saman gæti maður haldið. Það
sást reyndar glögglega þennan síð-
asta dag að stundum er sálin sterkari
en líkaminn, þegar þú beiðst allan
daginn eftir Ragnari. Það þarf enginn
að segja mér að þú hafir ekki vitað af
okkur þarna hjá þér. Og ég er afskap-
lega þakklát fyrir að hafa fengið að
vera hjá þér þennan dag og kveðja á
hinstu stund. Það er svo merkilegt að
það er líklega langt síðan við höfum
öll setið svona saman fjölskyldan,
spjallað og notið samvista hvert ann-
ars. Þér tókst að sameina þá sem þú
elskaðir og þá sem elskuðu þig. Ég er
fegin að þú fékkst hvíldina umvafinn
ást og hlýju.
Ég hef eytt síðustu dögum í að róta
í huganum, skoða minningarnar okk-
ar saman, hvað er eftirminnilegast.
Ég man eftir þér að kveikja í pípunni,
úti í garði að gefa fuglunum þegar
snjórinn var sem mestur, úti í bílskúr
að dútla enda varstu afburða hand-
verksmaður. Það sem stendur þó upp
úr er lítil stelpa sem fékk að koma í
heimsókn til afa síns í vinnuna, afi fór
með litlu skrudduna sína inn í stóra
frystinn þar sem var hálfdimmt og
kjötskrokkar héngu út um allt. Ekki
beint það sem fólk ímyndar sér að
börn geri með afa sínum en mér
fannst þetta gaman. Og ekki brást að
afi lumaði á súkkulaði á eftir, litlum
freyjudraum með appelsínubragði
eða lakkrís. Undarlegt hvað svona
hlutir sitja fastir.
Ég veit að ég var ekki nógu dugleg
að koma til þín á spítalann, ég er bara
ekki nógu góð í svona spítölum.
Kannski er það bara mín afsökun fyr-
ir því að reyna að halda í minninguna
um afa minn sem sterkan mann en
ekki sjúkling fastan í spítalarúmi, ég
veit það ekki. En ég vona að þú vitir
að þú varst alltaf í huga mér. Ég
kveikti á kerti fyrir þig í stofuglugg-
anum mínum og bað fyrir þér reglu-
lega. Það er mín leið til að takast á við
þetta, halda í minningarnar um hið
góða. Ég er samt óendanlega þakklát
fyrir að hafa komið að heimsækja þig
helgina áður en þú kvaddir. Þó það
hafi verið stutt stopp þá sannfærðist
ég þar um að afi minn eins og ég
þekkti hann var ennþá til, jafnvel þótt
líkaminn hafi verið orðinn veikari.
Ég veit að þér líður betur þar sem
þú ert núna. Án efa hefur fullt af góðu
fólki tekið á móti þér. Ég sé ykkur
bræðurna fyrir mér, sitjandi saman
að rifja upp minningar úr sveitinni og
bera saman sögur af spítalanum. Allir
saman glaðir og frískir. Þannig vil ég
muna þig.
Hulda María.
Elsku afi, nú þegar þú ert farinn í
langt ferðalag og við sjáum þig ekki
fyrr en á himnum viljum við með
hjálp mömmu og pabba aldrei gleyma
því hvað þú varst góður og hlýr við
okkur systkinin. Við yfirstigum ýms-
ar hindranir saman. Þegar þú varst
orðinn of veikur til að halda á okkur
þá héldum við bara aðeins fastar.
Þegar við gengum saman þá studdir
þú okkur og við studdum þig. Æskan
og þroskinn unnu saman á kærleiks-
ríkan hátt. Þú kysstir á okkar bágt og
við á þitt.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir alla
þá ástúð er þú sýndir okkur. Við er-
um heppin að hafa átt þig að.
Farðu í friði. Guð blessi minningu
þína.
Kveðja,
Magnús Már og
Brynhildur Birta.
Elsku afi, ég vil ekki trúa því að þú
sért farinn. Upp í hugann koma ótelj-
andi minningar um allar stundirnar
sem við áttum saman, flestar þó
gamlar, þegar þú varst hraustari. Ég
man eftir löngu göngutúrunum okkar
um lystigarðinn þar sem þú sagðir
mér heitin á öllum plöntunum, og
spjöllunum sem við áttum, þú og ég
um lífið og tilveruna. Mér fannst allt-
af eins og þú hlytir að vita allt vegna
þess að það var alveg sama hvert mál-
efnið var, þú gast alltaf fundið svar
við spurningunum mínum sem ég
skildi. Ég hugsa líka um stundirnar
sem við áttum í garðinum þínum að
vökva blómin, gróðursetja nýjar
plöntur og skoða steinana gaumgæfi-
lega. Ein fyrsta minningin sem ég á af
þér er þegar ég er pínulítil og ég sit í
fanginu á þér inni í eldhúsi að skoða á
þér hendurnar, ég man að ég spurði
þig hvers vegna þú værir með svona
feita putta af því við hliðina á mínum
höndum voru puttarnir þínir feitir og
þú svaraðir að þeir væru ekki feitir
heldur sverir. En þetta er alveg lýs-
andi fyrir þig vegna þess að þú elsk-
aðir málið og vildir að ég lærði að nota
orðin. Ég man eftir fyrstu vísunni
sem þú kenndir mér, þessari um
regnbogann og ég man líka þegar við
sátum inni í stofu og hlustuðum sam-
an á Bocelli og Pavarotti.
Elsku afi, nú ertu farinn frá mér en
ég vona að þú hafir verið hvíldinni
feginn vegna þess að það átti ekki við
þig að vera veikur, þú varst of sterkur
og duglegur til að liggja í rúminu. En
nú siturðu örugglega á himnum með
pípuna þína og sjóðandi heitt kaffi að
dútla við að smíða, skera út eða semja
ljóð og horfir niður á okkur hin, von-
andi áfram jafn stoltur af okkur og þú
varst alltaf.
Berglind.
BRAGI
JÓNSSON
lega til okkar fyrr en Heiddi var kom-
inn, oftast alltof seinn, með blautt
hárið og óbundið bindi, ef hann var þá
með bindi. Hann var nefnilega ekki
mikið fyrir að vera í því sem maður
kallar hefðbundin jólaföt, enda aðal-
töffarinn. Hann kom skellandi inn um
útidyrnar, bretti upp ermar og fór að
laga sósuna með jólasteikinni. Hann
byrjaði á því að skella einhverjum
grunni í pott, gramsaði svo í ísskápn-
um og fann eitthvað sem enginn hefði
trúað að mætti nota í ljúffenga sósu.
Nokkrum mínútum síðar var komin
þessi líka dýrindis sósa sem engin
uppskrift er að og ekki er hægt að
gera eins aftur, ný „uppskrift“ á
hverjum jólum. Eftir jólamatinn sett-
ist Heiddi svo með okkur inn í stofu
þar sem við krakkarnir rifum hvern
pakkann upp af öðrum. Í einhverjum
pökkum lumuðust svo flottar Snigla-
peysur á hvert okkar sem við vorum
alltaf jafn glöð að fá.
Gjafirnar frá Heidda hittu alltaf í
mark hjá okkur krökkunum, hann var
nefnilega frændinn sem gaf okkur
það sem pabbi og mamma vildu helst
sleppa við að gefa okkur, leikföng með
hljóðum. Jóhann fékk t.d. eitt sinn
glæsilegt rafmagnsmótorhjól sem
keyrði um og gaf frá sér allskyns
óhljóð og Freyja fékk loðinn apa sem
hristist og urraði við snertingu. Alltaf
stuð og hlátur í kringum Heidda.
Margir í fjölskyldunni hafa líka verið
svo heppnir að fá gripi sem hann hef-
ur hannað og sérsmíðað handa hverj-
um og einum. Þetta eru ómetanlegir
hlutir sem munu fylgja okkur alla tíð.
Heiddi var gull af manni sem sagði
aldrei nei við neinn, hann var oft seinn
en sagði samt aldrei nei. Á einu ætt-
armóti sem við fórum á í Ólafsfirði var
Heiddi í hlutverki barnapíunnar þar
sem hann fór hvern hringinn á fætur
öðrum á mótorhjólinu með krakkana
á svæðinu sem höfðu raðað sér í langa
röð til að komast í smá bunu, röðin
virtist endalaus því að eftir hverja
bunu fóru krakkarnir aftur í röðina og
Heiddi fór fleiri hringi. Þetta lýsti
honum vel.
Nafnið hans kom líka einhvern veg-
inn alltaf upp í hugann þegar þurfti að
smíða eitthvað eða hanna. Hann hafði
ótal hugmyndir og alltaf einhverja
nýja sýn á málin sem virtust láta allt
ganga betur upp. Hann mætti t.d.
alltaf í veislur tilbúinn að fara í eld-
húsið og redda málunum. Humarsúp-
an í fermingunni hans Jóhanns er um-
töluð og fólk hafði aldrei fengið betri
sósu en í brúðkaupinu hennar Huldu,
í báðum þessum veislum stóð Heiddi
vaktina með uppbrettar ermar og
sleif í hendi og þáði bara klapp á bakið
fyrir.
Heiddi var ótrúlega vinamargur og
allir virtust þekkja hann og maður
varð eiginlega hissa ef fólk kveikti
ekki á perunni hver hann var. Hann
var búinn að gera ótalmargt í lífinu og
hefur sennilega lifað meira en margur
annar. Við getum öll tekið hann til
fyrirmyndar og notið þess að vera til,
notið þess að gera það sem er okkur
hugleikið og verið sannir vinir. Lifum
fyrir daginn í dag.
Elsku pabbi og mamma, Jón Dan
og Ruth, Rúnar og Heiða, þið hafið
misst mikið og eigið eftir að sakna
bróður ykkar og mágs en munið
hvernig hann lifði og fagnið því. Nú er
hann kominn til ömmu og afa og pass-
ar okkur öll með þeim. Guð veiti okk-
ur öllum sem sakna hans styrk til að
njóta lífsins.
Saknaðarkveðja,
Hulda Sigríður, Freyja Dan,
Jóhann og Ágúst.
„Er ekki allt í lagi að láta eins og
hálfvitar?“ Þetta heyrði ég þig oft
segja og þú stóðst alltaf við þau orð,
engin lognmolla í kringum þig.
Ég hef þekkt þig í kringum 20 ár og
kveð þig nú, elsku vinur.
Um helgina fyrir Landsmót Snigla
hringdirðu í mig og spurðir hvort ég
vildi koma að hjóla, þú skyldir lána
mér Buelinn þinn, þetta var síðasta
ferðin okkar, bara við tveir saman að
þeysa um göturnar í kringum Akur-
eyri.
Þú varst mér stærsti styrkurinn í
AA-ferðinni minni, við fórum saman á
miðnætur AA-fund á laugardags-
kvöldum og fórum svo saman út á lífið
að kíkja á kerlingar eins og við sögð-
um.
Við ætluðum að fara að sigla skútu
um næstu helgina eftir Landsmót frá
Dalvík en sú ferð verður að bíða, þetta
var ein dellan sem ég fékk að njóta
með Heidda, alltaf þegar maður kíkti
til hans varð hann að sýna manni
skútu sem hann var búinn að finna á
netinu.
Það væri hægt að skrifa heila bók
um þig og þín uppátæki, ég vona að ég
eigi eftir að sjá þig aftur, þá kannski
förum við þessa skútuferð um eilífð-
ina.
Ég sendi allri fjölskyldu Heiðars
mínar dýpstu samúðarkveðjur. Megi
Guð blessa þig, elsku vinur.
Þinn vinur,
Gunnlaugur Hólm Sigurðsson
(Gulli frá Dalvík).
Síðan þú fórst í þessa óvæntu ferð
til annarra heima hef ég setið eftir
skilningssljór og minningarbrotin um
samferð okkar hrannast upp, mér
finnst þú vera hér enn, ég heyri þig
tala, hlæja, segja sögur með þinni ein-
stöku frásagnargleði og hæfileika til
að skemmta fólki og láta því líða vel í
návist þinni. Þegar við kynntumst
þóttu mótorhjólamenn furðufuglar og
eiginlega bara villimenn en þú, mesti
mótorhjólamaður Íslands, afsannaðir
þá kenningu því að betri maður en þú
er vandfundinn.
Einlægni þín var fölskvalaus, börn
hændust að þér jafnt og fullorðnir.
Við hefðum átt að fara að halda upp á
35 ára hjólaafmæli okkar um þessar
mundir en í stað þess reyni ég af veik-
um mætti að tjá þér hversu vænt mér
þótti um vinskap okkar. Ég fæ upp í
hugann þegar þú hjálpaðir mér að
komast í prófið á Akureyri og lánaðir
mér BSA hjólið þitt. Þú vissir að Valdi
Búri á Húsavík neitaði að taka mig í
próf, því honum var illa við mótorhjól
og sagðir, Síi minn, komdu bara til
Akureyrar, við reddum þessu.
Þú varst alltaf að kaupa ný hjól. Oft
komstu með þau til mín og sagðir; þú
verður að fara hring á þessu og prófa,
þú komst með nýja Z1000 Kawann 78
til mín og sagðist ætla á Þjóðhátíð til
Eyja og spurðir hvort ég vildi ekki
koma með nýja hjólið þitt, þannig að
þú gætir sýnt vinunum í Eyjum nýj-
asta og stærsta hjólið á landinu. Þú
sagðist ekki vilja láta einhver rugl-
hænsni vera á hjólinu.
Við vorum saman þegar þú sóttir
nýja Hallann 11. júlí 03 og við biðum
spenntir eftir að heyra sándið, þá
sagðir þú; ans … þetta verð ég að laga
strax, það verður að vera almennilegt
sánd, ég læt ekki sjá mig svona.
Seinni árin áttir þú þitt herbergi
heima hjá okkur Sillu.
Ég ætla að enda með þér mótor-
hjólaaksturinn 11. júlí þar sem við
byrjuðum 16 og 17 ára. Þú varst ein-
stakt ljúfmenni, heiðarlegur,
skemmtilegur listasmiður og kokkur,
takk fyrir að hafa verið vinur, ég bý að
því um ókomin ár. Við Silla kveðjum
þig með miklum trega og vottum fjöl-
skyldu þinni og vinum okkar innileg-
ustu samúð. Hvíl í friði,
Sigurjón.
Ég kynntist Heiðari fyrir nærri
tveimur árum og finnst erfitt að sjá á
eftir þessum vini mínum svona
snemma. Það er óréttlátt og hrikalega
sorglegt að maður sem naut svo lífsins
og lét drauma sína rætast sé svo
skyndilega kippt í burtu. Það var
margt spennandi fram undan sem
hann hafði unnið fyrir og hlakkaði svo
til t.d. í sambandi við mótorhjólasafnið
og skútuna. Það var svo gaman síð-
asta sumar hjá okkur bæði fyrir norð-
an og austan. Það er alveg pottþétt að
það eru fáir í heiminum eins góðir og
hjartahreinir og Heiðar var, dugnaður
hans og jákvæðni voru líka meiri en
gengur og gerist. Að eiga svona kær-
an trúnaðarvin var dýrmætt, ég á eftir
að sakna löngu símtalanna og þess að
hitta hann aldrei aftur. Elsku besti
vinur minn, við Ísak varðveitum allar
góðu minningarnar og vottum fjöl-
skyldu þinni og vinum samúð okkar.
Auður Mjöll Friðgeirsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Heiðar Þórarin Jóhanns-
son bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga. Höfundar eru:
Gullveig Kristinsdóttir, Hjörtur,
Dagrún, Gunnar Eymarsson, Heim-
ir Barðason.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma,
systir og mágkona,
VALGERÐUR ÞÓRARINSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn
7. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 13. júlí kl. 13.00.
Elín Sigurðardóttir, Magnús Óskarsson,
Dóra Stefánsdóttir, Stefán Rafn Geirsson,
Kristjana Stefánsdóttir, Gunnar Gunnarsson,
barnabörn, barnabarnabörn,
Guðlaug Þórarinsdóttir,
Ólöf Þórarinsdóttir,
Sveinn Þórarinsson, Halla Aðalsteinsdóttir.
Okkar ástkæri
EINAR SÆMUNDSSON
fyrrverandi formaður KR,
Jökulgrunni 27,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju
þriðjudaginn 11. júlí kl. 13.00.
Auður Einarsdóttir,
Ásbjörn Einarsson, Jóna Guðbrandsdóttir,
Sigrún Elísabet Einarsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
Helga Einarsdóttir, Ólafur Davíðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.