Morgunblaðið - 19.09.2006, Blaðsíða 23

auðvitað misjafnir eins og gengur en
hryssan Fiðla er í miklu uppáhaldi
hjá mér. Hún er fimm vetra en mjög
meðfærileg. Það er gott að sitja hana
því hún er svo þýð og ég kann því vel
hvað hún er viljug en samt hlýðin.
Við Fiðla náum mjög vel saman og
ég er viss um að hún á eftir að verða
mjög gott reiðhross.“
Kata er efni í ágætis afdalabónda
því hún er ekki mikið fyrir fjölmenni
og er sjálfri sér næg í sveitinni. Hún
hefur ekki kynnst mörgum fyrir ut-
an heimilisfólkið á Kálfsstöðum en
þó átti hún ágæta þýska vinkonu
sem starfaði á Hólum. „En hún er
farin heim til Þýskalands svo ég hitti
fáa núorðið. Ég er ekkert einmana
því ég er svo vön því að vera mikið
ein heima í Alaska, kannski vegna
þess að ég er einbirni. Einvera hefur
alltaf átt vel við mig og ég kann vel
við þögnina og friðsældina hérna,“
segir Kata sem hefur þó farið af bæ
annað kastið og hún fór í nokkrar
hestaferðir með fjölskyldunni á
Kálfsstöðum og fleira fólki í sumar
og segir það hafa verið toppinn á Ís-
landsdvölinni.
Fagrir gæðingar glöddu augað
„Við vorum meira og minna í
hestaferðum allan júlímánuð og það
var rosalega gaman. Mér finnst frá-
bært að vera á hestum í óbyggð-
unum og við riðum Skagafjörðinn
þveran og endilangan, fórum í Svarf-
aðardalinn, um Skíðadal og fleiri fal-
leg svæði. Þessar hestaferðir voru
kærkomið frí frá hversdagslífinu en
dvöl mín hér á Kálfsstöðum er í raun
búin að vera eins og langt sumarfrí
fyrir mig og ég hef notið þess í hví-
vetna. Heima í Alaska eru sum-
arfríin svo stutt,“ segir Kata sem var
svo ljónheppin að Landsmót hesta-
manna var haldið í Skagafirðinum
þetta sumarið og hún lét sig ekki
vanta þar. Hún segir það hafa verið
mikla ánægju að berja augum öll þau
hross sem þar voru leidd fram á völl-
inn.
Hlaupandi skíðagarpur
Kata býr í strandbænum Anchor-
age en í Alaska er, rétt eins og á Ís-
landi, aðeins lítill hluti landsins
byggður enda kuldinn svo mikill inn
til landsins að þar er ekki byggilegt.
Þó er veðurfar í Anchorage betra en
á Íslandi, enda er sá bær við sama
breiddarbaug og til dæmis Osló. „Þó
fjalllendi sé mikið í Alaska rétt eins
og á Íslandi, þá er þar meira um
fjallgarða en hér á Íslandi finnst mér
alls staðar vera fjöll. Fjöllin heima
eru líka miklu hærri en þau íslensku
og trén þar eru fleiri og hærri,“ segir
útivistarkonan Kata sem hefur verið
á skíðum frá því hún lærði að ganga,
eins og hún orðar það sjálf. Hún
keppti á gönguskíðum í þrjú ár og
náði mjög góðum árangri en segist
ekki hafa kunnað við andrúmsloftið
sem fylgdi því að keppa og því fer
hún núorðið einvörðungu sér til
gamans á skíði. Hún er líka mikill
hlaupagarpur og hefur keppt á þeim
vettvangi. „Mér líður vel þegar ég
hleyp og ég hef mikla þörf fyrir
hreyfingu og útivist,“ segir Kata sem
flýgur upp skagfirsku fjöllin á tveim-
ur jafnfljótum eins og hver önnur
fjallageit og staldrar við í berjalaut
og gæðir sér á fjallasméri, bústnum
bláberjum. „En ég sakna þess að
hafa ekki snjóinn sem ég er vön
heima, í snjónum býr svo mikil feg-
urð.“
Rithöfundur á Hólum?
Þegar Kata er innt eftir því hvort
henni finnist einhver munur vera á
Íslendingum og Alaskabúum, kemur
kannski á óvart fyrir Íslendinga sem
líta á sig sem mikla vinnuþjarka, að
hún segir fólkið í Alaska vinna mun
lengri vinnudag en mörlandinn.
„Faðir minn vinnur til dæmis alltaf
tólf tíma vinnudag, en hann er lyfja-
fræðingur og yfirmaður apóteks. En
aftur á móti er það líkt með þessum
þjóðum að nágrannar standa saman.
Hér í sveitinni hjálpast allir að og
eru vinsamlegir við nágranna sína,
rétt eins og heima.“ Framtíð Kötu er
óráðin, hún segist ekki enn hafa
ákveðið hvað hún ætli að leggja fyrir
sig, en áhuginn beinist að líffræði og
hegðun dýra en bókmenntir og
skriftir heilla hana líka. Hún útilokar
alls ekki að hún verði kannski rithöf-
undur. Hún vonast til að koma aftur
til Íslands seinna meir og vill ná
betri tökum á íslenskunni, því þá
gæti hún jafnvel sest á skólabekk á
Hólum og að sjálfsögðu yrði hesta-
brautin fyrir valinu.
Á fjallstindi Kata gerir mikið af því að sigra fjöll heima í Alaska.
Vinir Það er kært með Kötu og hestunum á Kálfsstöðum. Óðinn, Týr,
Blakkur og Fluga kunna vel að meta félagsskap hennar. khk@mbl.is
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. SEPTEMBER 2006 23
Mamma mín og pabbi kenndumér mannganginn þegarég var mjög ungur og síð-
an hef ég haft áhuga á skákinni. Þau
tefla hins vegar aldrei sjálf og ekki
heldur systkini mín tvö,“ segir Matt-
hías Pétursson, 15 ára nemandi við
Laugalækjarskóla í Reykjavík.
Matthías var í fimm manna skák-
sveit skólans sem stóð uppi sem sig-
urvegari á Norðurlandamóti grunn-
skólanemenda 13 til 16 ára sem
fram fór á Íslandi um þarsíðustu
helgi. Hinir strákarnir í skáksveit
Laugalækjarskóla eru Einar Sig-
urðsson, Aron Ellert Þorsteinsson,
Daði Ómarsson og Vilhjálmur
Pálmason.
Alls tóku sex lið þátt í mótinu, þar
af tvö frá Íslandi og eitt frá hverju
hinna landanna, Danmörku, Sví-
þjóð, Noregi og Finnlandi. Fjórir
eru í hverri sveit og yfirleitt er einn
varamaður í hverju liði. Skákþjálf-
ari sveitar Laugalækjarskóla er
Torfi Leósson. Undankeppni meðal
grunnskólanna fyrir Norð-
urlandamótið er haldið hér á landi á
hverju vori og sker hún úr um hvaða
lið komast áfram.
„Skákin gefur mér aðallega
skemmtun,“ svarar Matthías þegar
hann er spurður um hvað skákin
gefi honum. Hann bætir þó við að
hann eigi sér annað skemmtilegt
áhugamál sem sé píanóið. Ég er í
Tónskóla Sigursveins D. Krist-
inssonar og hef lokið þar þriðja stig-
inu,“ segir Matthías.
Strákarnir í skáksveitinni eru all-
ir í Taflfélagi Reykjavíkur og segist
Matthías svo sem í sjálfu sér ekki
hafa mótað sér neitt markmið í
skákinni annað en það að halda
áfram að standa sig vel við skák-
borðið. Hann hefur tekið þátt í
fjölda móta og varð sveit Lauga-
lækjarskóla jafnframt Norð-
urlandameistari í fyrra þegar
keppnin fór fram í Árósum í Dan-
mörku. Hin íslenska sveitin sem þátt
tók í Norðurlandamótinu að þessu
sinni var frá Rimaskóla og lenti hún
í öðru sæti keppninnar.
„Ætli við Íslendingar séum bara
ekki bestir úr því við höfum unnið
tvisvar í röð,“ segir Matthías að lok-
um aðspurður út í velgengnina, en
strákarnir fengu bæði bikar og med-
alíur í verðlaun.
„Skákin gefur mér skemmtun“
Morgunblaðið/Eyþór
Skákmaðurinn Matthías Pétursson lærði ungur
að árum mannganginn og er skáklistin nú mikið
áhugamál hjá honum ásamt píanónáminu.
Matthías Pétursson var í
fimm manna skáksveit
Laugalækjarskóla sem
sigraði á Norðurlanda-
móti grunnskólanemenda
fyrir skömmu.
Borgnesingum fjölgar ört og í síð-
ustu viku var tekin fyrsta skóflu-
stungan að nýjum leikskóla við
Ugluklett í Bjargslandi. Það voru
fulltrúar ungu kynslóðarinnar
sem mættu með skóflur og hófu
framkvæmdir, sem Borgarverk
mun annars sjá um. Samið hefur
verið við SG um einingar í húsið
en byggingin hefur að öðru leyti
verið boðin út. Því er hér með
komið á framfæri til áhugasamra
að frestur til að skila inn til-
boðum rennur út 29. september
nk.
  
Símenntunarmiðstöð Vesturlands
hefur dreift námsvísi haustannar
í hús og hefur hann sjaldan verið
glæsilegri. Námskeið eru haldin
um allt Vesturland, en nám-
skeiðssókn íbúa hefur aukist
jafnt og þétt. Meðal námskeiða
má nefna Menntasmiðju kvenna,
Landnemaskóla, Grunnnám
skólaliða og námsleiðina ,,Aftur í
nám“ sem er ætlað fullorðnu fólki
með lestrarörðugleika. Starfsemi
Símenntunarmiðstöðvarinnar hef-
ur flutt í nýtt og rúmbetra hús-
næði og þar starfa nú þrír starfs-
menn í þremur stöðugildum. Þar
af er hlutastarf náms- og starfs-
ráðgjafa sem er ætlað að sinna
náms- og starfsráðgjöf á vinnu-
markaði. Sjá www.simenntun.is.
  
Sýningin Pourquoi-Pas? – strand-
ið var opnuð undir berum himni í
blíðskaparveðri á sunnudaginn sl.
í svonefndu Tjernihúsi í Englend-
ingavík í Borgarnesi. Hollvina-
samtök Englendingavíkur notuðu
tækifærið til að fagna fyrsta
áfanga í endurgerð gömlu versl-
unarhúsanna í víkinni, en sam-
tökin eru hópur sjálfboðaliða sem
gera upp húsin um þessar mund-
ir. Páll S. Brynjarsson, bæj-
arstjóri Borgarbyggðar, setti
samkomuna og veitti Ásu S.
Harðardóttur og Svani Stein-
arssyni blóm fyrir vel unnin störf
í þágu sýningarinnar á munum úr
Pourquoi-Pas? Ása og Svanur
tóku einnig til máls. Friðrik
Rafnsson, þýðandi nýútkominnar
bókar um skipstjórann Charcot,
fór yfir sögu skipanna hans fjög-
urra, sem öll voru nefnd Pour-
quoi-Pas? Finnbogi Rögnvalds-
son, formaður byggðarráðs
Borgarbyggðar, rakti sögu Eng-
lendingavíkur og að lokum fór
Odile Brelier, sendiráðunautur
Frakka, með nokkur hlýleg orð
vegna þessara tímamóta. Spilað
var á harmonikku og þverflautu í
dagskrárhléi. Sýningin verður op-
in fyrst um sinn á laugardögum
kl. 13:00–17:00 fyrir almenning,
en einnig eftir eftirspurn. Nánari
upplýsingar má fá hjá forstöðu-
manni Safnahúss Borgarfjarðar í
Borgarnesi, Ásu S. Harðardóttur.
Úr bæjarlífinu
Morgunblaðið/Guðrún Vala
BORGARNES
EFTIR GUÐRÚNU VÖLU ELÍSDÓTTUR
FRÉTTARITARA