Morgunblaðið - 02.02.2007, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 02.02.2007, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2007 35 ✝ Sigurður Guð-mundsson fædd- ist í Reykjavík 9. janúar 1956. Hann lést í London 21. janúar síðastliðinn. Foreldrar hans voru Guðmundur Tóm- asson, f. 17. júní 1913, d. 1. sept- ember 1987 og Jóna Margrét Tóm- asdóttir, f. 14. októ- ber 1913, d. 9. nóv- ember 2005. Sigurður var yngst- ur þriggja barna þeirra. Systkini Sigurðar eru Tómas, f. 10. janúar 1947, kvæntur Sigurbjörgu Ástu Magnúsdóttur, f. 21. apríl 1953, þau eiga tvo syni og Margrét, f. 2. mars 1951, gift Sigurði Skúlasyni, f. 20. september 1947, þau eiga þrjú börn. Sigurður ólst upp í Reykjavík og lærði húsasmíði og starf- aði við smíðar til dauðadags. Sigurður var ókvæntur og barn- laus. Útför Sigurðar verður gerð frá Grafarvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13. Kær vinur er fallinn frá í blóma lífsins. Manni sortnar fyrir augum og skilur ekki hví svo góður drengur var frá okkur tekinn. Skyndilegt fráfall hans kom mér í opna skjöldu því að ég vissi ekki betur en heilsan væri góð. Allir höldum við að við verðum fjörgamlir, en enginn veit sína ævina fyrr en öll er. Við Siggi kynntumst í barnaskóla og hélst vinátta okkar alla tíð, þó svo að síðustu árin hafi farið minna fyrir þeim tíma sem við áttum saman. Vin- áttan var alltaf til staðar og byggðist á traustum undirstöðum. Við vorum nokkrir vinirnir sem héldum hópinn og gerum enn í dag og alltaf var Siggi Gumm með ef hann mögulega gat. Hvað við bröll- uðum saman á okkar yngri árum var engu lagi líkt. Einn daginn ætluðum við t.d. að verða miklir tónlistarmenn en það var Sigga Gumm í blóð borið að spila á gítar og því var ákveðið að stofna hljómsveit. Þetta átti að verða mikið rokkband, en eins og oft fer ekki allt eins og ætlað er. Æfingar- húsnæðið var kjallarinn heima hjá Sigga Gumm. Það var valinn maður í hverri stöðu (að okkar mati). Siggi Gumm spilaði á gítar og sama gerði Siggi Árna, Goggi var á bassa og Gunni var settur í sönghlutverkið og ég á trommur. Það var sama hvað lag við skyldum æfa, allt kunni Siggi Gumm. Þetta var skemmtilegur tími sem seint líður úr minningu okkar sem að þessu stóðum. Margar stundir áttum við saman sem eru ógleymanlegar og varðveit- ast um ókomna tíð. Það væri hægt að telja upp ótal mög atriðið sem við vinirnir gerðum saman en það væri of langt mál en að sama skapi gott að gæla við í minningunni. Því þar verð- ur Siggi vinur minn um ókomna tíð. Siggi Gumm var vinur vina sinna og við sem þekktum hann vel vissum að þar fór drengur góður. Að leiðarlokum vil ég þakka Sigga allan þann tíma sem við áttum saman og aldrei bar skugga á. Aðstandendum sendi ég mína dýpstu samúð. Guðlaugur Guðlaugsson (Gulli). Það fór ekki hjá því að okkur félög- unum hans Sigga brygði í brún þegar fréttin af andláti hans barst. Fyrir okkur var Siggi samgróinn okkar góða samfélagi í hesthúsalengjunni í Víðidalnum. Hann var ötull í hverju sem hann tók sér fyrir hendur og lagði sig fram um að vanda verk sín vel. Glöggt vitni um það ber hest- húsið sem hann endurnýjaði allt inn- an dyra fyrir nokkrum árum. Þar dvaldi hann löngum stundum eitt haustið og útkoman varð afar gott hús sem ekki leikur vafi á að ferfæt- lingarnir kunna líka vel að meta. Siggi sagði einhvern tíma að hann hefði fyrst komist í kynni við hesta þegar hann var drengur hjá frænd- fólki sínu í Skagafirði. Til er það fólk sem telur að Skagfirðingar kunni manna best að umgangast hesta. Þetta er skemmtileg kenning sem ekki ber að líta á sem fullgildan sann- leik. Hvað sem því áhrærir þá fór Siggi af næmi með hesta sína, hvar svo sem hann hefur tileinkað sér þá nálgun en víst er að lengi býr að fyrstu gerð. Eftir að endurbótum var lokið á hesthúsinu tók hann sér næst fyrir hendur að endurnýja hestakostinn og var það gert með miklum mynd- arbrag. Þegar vitað er hvað menn vilja þá er leiðin að markmiðinu auð- veld og því festi kappinn kaup á þremur úrvalsgóðum reiðhestum sem við hefðum að sjálfsögðu óskað honum að njóta svo miklu lengur. Ekki er að efa að það var gæfa Sigga að kaupa þessi hross og það er líka fullvíst að það hefur verið gæfa fyrir þau að lenda hjá góðum húsbónda því Siggi fór vel með gripina sína. Hann gerði kröfur til reiðskjótanna en þær voru settar fram eins og hjá góðum knöpum þar sem samband manns og hests er á þann veg að hlutirnir virð- ast næsta fyrirhafnarlausir. Hestamennska er bæði samfélag við hest og menn og til þess að ánægjan sé sem mest þurfa báðir þessir þættir að vera í góðu lagi. Þá skiptir miklu að góð samheldni sé milli meðeigendanna í hesthúsinu og það má fullyrða að þar hafi Siggi lagt sín lóð á vogarskálarnar. Hann lét ekki mikið fyrir sér fara en var alltaf tilbúinn að leggja sitt af mörkum þegar komið var að framkvæmdum. Þá kom sér vel að hafa faglærðan tré- smið í hópnum til að leiða misbang- haga og lítt tamda frístundasmiði. Að leiðarlokum munum við sakna hins hæga og dagfarsprúða drengs sem gjarnan kom til að vitja hesta sinna að loknum vinnudegi. Gekk ró- lega eftir stéttinni út í sinn enda. Átti kannski orðaskipti við félagana sem voru akandi hjólbörum eða teymandi hesta til að leggja á. Ef sá gállinn var á honum þá skellti hann sér á bak og þurfti ekki flókinn búnað. Lopapeys- an góða dugði vel þó að svalt væri í veðri og við hin værum dúðuð í kuldagalla og með nýjustu vett- lingana í bransanum til að verjast handkuldanum. Við erum þakklát fyrir að hafa kynnst góðum dreng og sendum að- standendum samúðarkveðjur. Félagar í B-Tröð 11 í Víðidal. Ég kveð í dag með miklum trega einn minn allra besta vin til fjölda ára sem lést langt um aldur fram og öll- um að óvörum. Á slíkri stundu verður manni hugsað til baka því nú eru minningarnar einar eftir, tómleika- tilfinningin, söknuðurinn og tilhugs- unin um allt það sem við ætluðum að gera saman en gerðum aldrei. Við Siggi Gumm kynntumst vet- urinn 69/70 í Breiðholtsskólanum þegar við byrjuðum þar í 1. bekk í gaggó, báðir nýfluttir í hverfið. Þarna myndaðist fljótt vinahópur, sex strákar sem brölluðu ýmislegt saman. Eitt af því var að stofna hljómsveit sem var með æfingar í stóru kjallaraherbergi heima hjá Sigga á Tungubakkanum. Hljóm- sveitin kom hvergi fram opinberlega en æfði þeim mun meira. Þarna í kjallaranum var framleiddur mikill hávaði enda öflugar græjur til þess, trommusett, rafmagnsgítar og bassi og tilheyrandi magnarar. Það kom fljótt í ljós að Siggi var mesti mús- íkantinn, hann tók að sér að berja trommurnar en var sennilega besti gítarleikarinn í hópnum – þótt ekki hefði hann lært mikið að spila gat hann spilað öll lög sem hann kærði sig um. Hann bara hlustaði á þau og svo spilaði hann. Það var á þessum árum sem við Siggi eignuðumst okk- ar fyrstu hesta og byrjuðum saman að stunda hestamennsku sem ágerð- ist með árunum. Við fórum að ferðast um landið ríðandi, elta uppi fjórð- ungsmót og landsmót og svo sleppit- úrarnir á vorin og ýmsar styttri ferð- ir. Þegar ég hugsa til þessara ferða með Sigga er það efst í huga hvað hann var alltaf traustur, hann var kletturinn sem alltaf var hægt að treysta á að gæti hjálpað til ef eitt- hvað fór úrskeiðis. Hann var svona ferðafélagi sem allir vilja hafa með á ferðum, aldrei neitt vesen eða vand- ræði. Siggi var ekki sérlega málgefinn maður, það kjaftaði yfirleitt ekki á honum hver tuska en þegar við sát- um á kaffistofunni í hesthúsinu var ýmislegt skrafað og skeggrætt. Þar voru skipulagðar margar góðar hestaferðir sem því miður voru ekki allar farnar. Ég hefði svo gjarnan viljað að þú hefðir staldrað lengur við í þessu lífi svo okkur gæfist færi á að fara fleiri ferðir. Siggi var allra besti smiður sem ég veit um, gleggsta merkið um það er sumarbústaðurinn sem hann byggði sér í landi Stóra-Fjalls í Borgarfirði. Þar fellur hver einasta fjöl að annarri eins og best getur orðið. Þennan bú- stað byggði Siggi nánast einn og hjálparlaust. Það verður erfitt að venjast því að setjast á kaffistofuna í hesthúsinu og horfa á auðan stólinn þar sem Siggi var vanur að sitja. Þá er gott að eiga góðar minningar um allt það sem við höfum átt saman í gegnum árin. Deyr fé, deyja frændur, deyr sjálfur ið sama; en orðstír deyr aldregi, hveim er sér góðan getur. (Úr Hávamálum.) Þakka þér, Siggi Gumm, sam- fylgdina og vináttuna í gegnum árin. Megi minning þín lifa. Ég votta aðstandendum öllum mína dýpstu samúð. Gunnar Helgi Sigurðsson. Það dimmdi yfir morguninn 21. janúar er ég fékk hringingu um að vinur minn Siggi Gumm eins og hann var ávallt kallaður hefði látist um nóttina. Hann var staddur út í Lond- on til að sjá Arsenal, liðið sitt í fót- bolta, spila en lést áður en af því varð. Við Siggi Gumm vorum búnir að þekkjast lengi eða frá fermingu og hélst vinskapur með okkur alla tíð. Rétt um 25 ára aldur stofnuðum við steypudælufyrirtæki ásamt föður mínum sem ég og faðir minn unnum í en Siggi Gumm vann áfram við smíð- ar sem hann gerði alla tíð. Það var hugur í okkur í gamla daga. Við sótt- um um raðhúsalóðir í Grafarvoginum við Logafoldina og byggðum okkur sitt húsið hver, þrír vinir, ég, Gunni og Siggi Gumm. Þar sem við erum búnir að vera nágrannar í rúm 20 ár. 9. janúar 2006 átti hann stórafmæli, fimmtugur karlinn. Hann var elstur af okkur vinunum en þegar leið á árið náðum við einn af öðrum sama áfanga. Ekki vildi hann hafa veislu en við vinirnir kíktum til hans með rauð- vín og osta og áttum gott kvöld sam- an. Mikið rabbað um að hittast oftar eins og gengur. Planað að kíkja upp í sumarbústað til hans og skoða flott- heitin. En sumarið leið og flaug áfram eins og lífið gerir og ekkert varð úr. Ekki grunaði mann að tím- inn væri svona naumur. Við vorum nú ekki svo gamlir. Siggi Gumm var mikill tónlistar- unnandi og spilaði á gítar. Allt eftir eyranu. Áhugamál hans fyrir utan fótboltann var hestamennska. Og átti hann nokkra hesta. Með þessum fá- tæklegu orðum kveðjum við Bubba og þökkum samfylgdina og sendum samúðarkveðjur til systkina hans, Tómasar og Margrétar. Sigurður Árnason og Guðbjörg Skjaldardóttir (Siggi Árna og Bubba). Elsku besti Siggi, mikið ofsalega þótti mér sárt að heyra um skyndi- legt andlát þitt. Það verður tómlegt í hesthúsinu og í útreiðartúrum án þín. Þú varst einn af bestu vinum okkar hjóna, alltaf saman í hesta- mennsku, svo ekki sé talað um sam- eiginlegan áhuga á fótbolta. Það eina sem kom í veg fyrir að þú kæmir í hesthúsið var Arsenal-leikur í sjón- varpinu. Við bjuggum hlið við hlið í 15 ár og þá komst sá siður á að þú borðaðir hjá okkur í hádeginu á jóladag og þegar strákarnir voru litlir voru þeir alveg með það á hreinu að þú værir sterkasti maður í heimi. Þú varst allt- af hjálplegur og gott að leita til þín ef Gunni þurfti aðstoð við smíðar. Þú passaðir fyrir mig börn og hunda og börnunum fannst jafn öruggt að sitja fyrir framan þig á hestbaki og fyrir framan pabba. Þú varst ekki margmáll eða með læti en hafðir mikinn húmor og skemmtileg tilsvör. Þín verður sárt saknað, elsku Siggi minn. Ég votta öllum aðstandendum samúð mína. Gerða og börn. Sigurður Guðmundsson ✝ Okkar ástkæra, INGIBJÖRG HELGADÓTTIR, Álfaskeiði 92, Hafnarfirði, lést á heimili sínu fimmtudaginn 25. janúar. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á styrktar- sjóð Ljóssins. Fyrir hönd allra aðstandenda, Þórður Einarsson, Ragnar Þórðarson, Margrét Arngrímsdóttir, Einar Borg Þórðarson, Gerður Guðmundsdóttir, Jakob Helgi Þórðarson. ✝ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang- amma, RANNVEIG JÓHANNESDÓTTIR, dvalarheimilinu Höfða, Akranesi, lést þriðjudaginn 30. janúar. Sigurjón Hannesson, Guðlaug Bergþórsdóttir, Guðbjörg Fanney Hannesdóttir, Heiðar Jóhannsson, Þjóðbjörn Hannesson, Kristrún Líndal Gísladóttir, Guðríður Hannesdóttir, Jóhann Þóroddsson, Guðbjartur Hannesson, Sigrún Ásmundsdóttir og ömmubörn. ✝ Ástkær eiginkona mín, mamma okkar, tengda- mamma, amma og langamma, ÞÓRDÍS GEIRSDÓTTIR, andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss- vogi mánudaginn 22. janúar. Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæslunnar fyrir frábæra umönnun. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Guðbjartur Heiðdal Eiríksson, börn, tengdabörn, ömmubörn og langömmubörn. ✝ Ástkær faðir okkar, GUÐMUNDUR FRIÐRIKSSON rafvirkjameistari frá Seldal, Norðfirði, lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn 31. janúar. Jarðarförin auglýst síðar. Ríkey Guðmundsdóttir, Sigurliði Guðmundsson, Friðrik Guðmundsson, Þórheiður Einarsdóttir, Elma Guðmundsdóttir. ✝ Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, GUNNAR HÁMUNDUR VALDIMARSSON fyrrv. lögregluvarðstjóri á Keflavíkurflugvelli, lést á Garðvangi, Garði, miðvikudaginn 31. janúar. Útförin verður auglýst síðar. Gunnar Björn Gunnarsson, Sigríður Birna Björnsdóttir, Valdimar Ragnar Gunnarsson, Sjöfn Eysteinsdóttir, Kolbrún Gunnarsdóttir, Birgir Bjarnason, Jóna Gunnarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.