Morgunblaðið - 02.02.2007, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2007 35
✝ Sigurður Guð-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 9.
janúar 1956. Hann
lést í London 21.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Tóm-
asson, f. 17. júní
1913, d. 1. sept-
ember 1987 og Jóna
Margrét Tóm-
asdóttir, f. 14. októ-
ber 1913, d. 9. nóv-
ember 2005.
Sigurður var yngst-
ur þriggja barna þeirra. Systkini
Sigurðar eru Tómas, f. 10. janúar
1947, kvæntur Sigurbjörgu Ástu
Magnúsdóttur, f. 21.
apríl 1953, þau eiga
tvo syni og Margrét,
f. 2. mars 1951, gift
Sigurði Skúlasyni, f.
20. september 1947,
þau eiga þrjú börn.
Sigurður ólst upp
í Reykjavík og lærði
húsasmíði og starf-
aði við smíðar til
dauðadags.
Sigurður var
ókvæntur og barn-
laus.
Útför Sigurðar
verður gerð frá Grafarvogskirkju
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.
Kær vinur er fallinn frá í blóma
lífsins. Manni sortnar fyrir augum og
skilur ekki hví svo góður drengur var
frá okkur tekinn. Skyndilegt fráfall
hans kom mér í opna skjöldu því að
ég vissi ekki betur en heilsan væri
góð. Allir höldum við að við verðum
fjörgamlir, en enginn veit sína ævina
fyrr en öll er.
Við Siggi kynntumst í barnaskóla
og hélst vinátta okkar alla tíð, þó svo
að síðustu árin hafi farið minna fyrir
þeim tíma sem við áttum saman. Vin-
áttan var alltaf til staðar og byggðist
á traustum undirstöðum.
Við vorum nokkrir vinirnir sem
héldum hópinn og gerum enn í dag
og alltaf var Siggi Gumm með ef
hann mögulega gat. Hvað við bröll-
uðum saman á okkar yngri árum var
engu lagi líkt. Einn daginn ætluðum
við t.d. að verða miklir tónlistarmenn
en það var Sigga Gumm í blóð borið
að spila á gítar og því var ákveðið að
stofna hljómsveit. Þetta átti að verða
mikið rokkband, en eins og oft fer
ekki allt eins og ætlað er. Æfingar-
húsnæðið var kjallarinn heima hjá
Sigga Gumm. Það var valinn maður í
hverri stöðu (að okkar mati). Siggi
Gumm spilaði á gítar og sama gerði
Siggi Árna, Goggi var á bassa og
Gunni var settur í sönghlutverkið og
ég á trommur. Það var sama hvað lag
við skyldum æfa, allt kunni Siggi
Gumm. Þetta var skemmtilegur tími
sem seint líður úr minningu okkar
sem að þessu stóðum.
Margar stundir áttum við saman
sem eru ógleymanlegar og varðveit-
ast um ókomna tíð. Það væri hægt að
telja upp ótal mög atriðið sem við
vinirnir gerðum saman en það væri
of langt mál en að sama skapi gott að
gæla við í minningunni. Því þar verð-
ur Siggi vinur minn um ókomna tíð.
Siggi Gumm var vinur vina sinna og
við sem þekktum hann vel vissum að
þar fór drengur góður.
Að leiðarlokum vil ég þakka Sigga
allan þann tíma sem við áttum saman
og aldrei bar skugga á.
Aðstandendum sendi ég mína
dýpstu samúð.
Guðlaugur Guðlaugsson (Gulli).
Það fór ekki hjá því að okkur félög-
unum hans Sigga brygði í brún þegar
fréttin af andláti hans barst. Fyrir
okkur var Siggi samgróinn okkar
góða samfélagi í hesthúsalengjunni í
Víðidalnum. Hann var ötull í hverju
sem hann tók sér fyrir hendur og
lagði sig fram um að vanda verk sín
vel. Glöggt vitni um það ber hest-
húsið sem hann endurnýjaði allt inn-
an dyra fyrir nokkrum árum. Þar
dvaldi hann löngum stundum eitt
haustið og útkoman varð afar gott
hús sem ekki leikur vafi á að ferfæt-
lingarnir kunna líka vel að meta.
Siggi sagði einhvern tíma að hann
hefði fyrst komist í kynni við hesta
þegar hann var drengur hjá frænd-
fólki sínu í Skagafirði. Til er það fólk
sem telur að Skagfirðingar kunni
manna best að umgangast hesta.
Þetta er skemmtileg kenning sem
ekki ber að líta á sem fullgildan sann-
leik. Hvað sem því áhrærir þá fór
Siggi af næmi með hesta sína, hvar
svo sem hann hefur tileinkað sér þá
nálgun en víst er að lengi býr að
fyrstu gerð.
Eftir að endurbótum var lokið á
hesthúsinu tók hann sér næst fyrir
hendur að endurnýja hestakostinn
og var það gert með miklum mynd-
arbrag. Þegar vitað er hvað menn
vilja þá er leiðin að markmiðinu auð-
veld og því festi kappinn kaup á
þremur úrvalsgóðum reiðhestum
sem við hefðum að sjálfsögðu óskað
honum að njóta svo miklu lengur.
Ekki er að efa að það var gæfa Sigga
að kaupa þessi hross og það er líka
fullvíst að það hefur verið gæfa fyrir
þau að lenda hjá góðum húsbónda því
Siggi fór vel með gripina sína. Hann
gerði kröfur til reiðskjótanna en þær
voru settar fram eins og hjá góðum
knöpum þar sem samband manns og
hests er á þann veg að hlutirnir virð-
ast næsta fyrirhafnarlausir.
Hestamennska er bæði samfélag
við hest og menn og til þess að
ánægjan sé sem mest þurfa báðir
þessir þættir að vera í góðu lagi. Þá
skiptir miklu að góð samheldni sé
milli meðeigendanna í hesthúsinu og
það má fullyrða að þar hafi Siggi lagt
sín lóð á vogarskálarnar. Hann lét
ekki mikið fyrir sér fara en var alltaf
tilbúinn að leggja sitt af mörkum
þegar komið var að framkvæmdum.
Þá kom sér vel að hafa faglærðan tré-
smið í hópnum til að leiða misbang-
haga og lítt tamda frístundasmiði.
Að leiðarlokum munum við sakna
hins hæga og dagfarsprúða drengs
sem gjarnan kom til að vitja hesta
sinna að loknum vinnudegi. Gekk ró-
lega eftir stéttinni út í sinn enda. Átti
kannski orðaskipti við félagana sem
voru akandi hjólbörum eða teymandi
hesta til að leggja á. Ef sá gállinn var
á honum þá skellti hann sér á bak og
þurfti ekki flókinn búnað. Lopapeys-
an góða dugði vel þó að svalt væri í
veðri og við hin værum dúðuð í
kuldagalla og með nýjustu vett-
lingana í bransanum til að verjast
handkuldanum.
Við erum þakklát fyrir að hafa
kynnst góðum dreng og sendum að-
standendum samúðarkveðjur.
Félagar í B-Tröð 11 í Víðidal.
Ég kveð í dag með miklum trega
einn minn allra besta vin til fjölda ára
sem lést langt um aldur fram og öll-
um að óvörum. Á slíkri stundu verður
manni hugsað til baka því nú eru
minningarnar einar eftir, tómleika-
tilfinningin, söknuðurinn og tilhugs-
unin um allt það sem við ætluðum að
gera saman en gerðum aldrei.
Við Siggi Gumm kynntumst vet-
urinn 69/70 í Breiðholtsskólanum
þegar við byrjuðum þar í 1. bekk í
gaggó, báðir nýfluttir í hverfið.
Þarna myndaðist fljótt vinahópur,
sex strákar sem brölluðu ýmislegt
saman. Eitt af því var að stofna
hljómsveit sem var með æfingar í
stóru kjallaraherbergi heima hjá
Sigga á Tungubakkanum. Hljóm-
sveitin kom hvergi fram opinberlega
en æfði þeim mun meira. Þarna í
kjallaranum var framleiddur mikill
hávaði enda öflugar græjur til þess,
trommusett, rafmagnsgítar og bassi
og tilheyrandi magnarar. Það kom
fljótt í ljós að Siggi var mesti mús-
íkantinn, hann tók að sér að berja
trommurnar en var sennilega besti
gítarleikarinn í hópnum – þótt ekki
hefði hann lært mikið að spila gat
hann spilað öll lög sem hann kærði
sig um. Hann bara hlustaði á þau og
svo spilaði hann. Það var á þessum
árum sem við Siggi eignuðumst okk-
ar fyrstu hesta og byrjuðum saman
að stunda hestamennsku sem ágerð-
ist með árunum. Við fórum að ferðast
um landið ríðandi, elta uppi fjórð-
ungsmót og landsmót og svo sleppit-
úrarnir á vorin og ýmsar styttri ferð-
ir. Þegar ég hugsa til þessara ferða
með Sigga er það efst í huga hvað
hann var alltaf traustur, hann var
kletturinn sem alltaf var hægt að
treysta á að gæti hjálpað til ef eitt-
hvað fór úrskeiðis. Hann var svona
ferðafélagi sem allir vilja hafa með á
ferðum, aldrei neitt vesen eða vand-
ræði.
Siggi var ekki sérlega málgefinn
maður, það kjaftaði yfirleitt ekki á
honum hver tuska en þegar við sát-
um á kaffistofunni í hesthúsinu var
ýmislegt skrafað og skeggrætt. Þar
voru skipulagðar margar góðar
hestaferðir sem því miður voru ekki
allar farnar. Ég hefði svo gjarnan
viljað að þú hefðir staldrað lengur við
í þessu lífi svo okkur gæfist færi á að
fara fleiri ferðir.
Siggi var allra besti smiður sem ég
veit um, gleggsta merkið um það er
sumarbústaðurinn sem hann byggði
sér í landi Stóra-Fjalls í Borgarfirði.
Þar fellur hver einasta fjöl að annarri
eins og best getur orðið. Þennan bú-
stað byggði Siggi nánast einn og
hjálparlaust.
Það verður erfitt að venjast því að
setjast á kaffistofuna í hesthúsinu og
horfa á auðan stólinn þar sem Siggi
var vanur að sitja. Þá er gott að eiga
góðar minningar um allt það sem við
höfum átt saman í gegnum árin.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Þakka þér, Siggi Gumm, sam-
fylgdina og vináttuna í gegnum árin.
Megi minning þín lifa.
Ég votta aðstandendum öllum
mína dýpstu samúð.
Gunnar Helgi Sigurðsson.
Það dimmdi yfir morguninn 21.
janúar er ég fékk hringingu um að
vinur minn Siggi Gumm eins og hann
var ávallt kallaður hefði látist um
nóttina. Hann var staddur út í Lond-
on til að sjá Arsenal, liðið sitt í fót-
bolta, spila en lést áður en af því
varð. Við Siggi Gumm vorum búnir
að þekkjast lengi eða frá fermingu og
hélst vinskapur með okkur alla tíð.
Rétt um 25 ára aldur stofnuðum við
steypudælufyrirtæki ásamt föður
mínum sem ég og faðir minn unnum í
en Siggi Gumm vann áfram við smíð-
ar sem hann gerði alla tíð. Það var
hugur í okkur í gamla daga. Við sótt-
um um raðhúsalóðir í Grafarvoginum
við Logafoldina og byggðum okkur
sitt húsið hver, þrír vinir, ég, Gunni
og Siggi Gumm. Þar sem við erum
búnir að vera nágrannar í rúm 20 ár.
9. janúar 2006 átti hann stórafmæli,
fimmtugur karlinn. Hann var elstur
af okkur vinunum en þegar leið á árið
náðum við einn af öðrum sama
áfanga. Ekki vildi hann hafa veislu en
við vinirnir kíktum til hans með rauð-
vín og osta og áttum gott kvöld sam-
an. Mikið rabbað um að hittast oftar
eins og gengur. Planað að kíkja upp í
sumarbústað til hans og skoða flott-
heitin. En sumarið leið og flaug
áfram eins og lífið gerir og ekkert
varð úr. Ekki grunaði mann að tím-
inn væri svona naumur. Við vorum
nú ekki svo gamlir.
Siggi Gumm var mikill tónlistar-
unnandi og spilaði á gítar. Allt eftir
eyranu. Áhugamál hans fyrir utan
fótboltann var hestamennska. Og átti
hann nokkra hesta. Með þessum fá-
tæklegu orðum kveðjum við Bubba
og þökkum samfylgdina og sendum
samúðarkveðjur til systkina hans,
Tómasar og Margrétar.
Sigurður Árnason og Guðbjörg
Skjaldardóttir (Siggi Árna
og Bubba).
Elsku besti Siggi, mikið ofsalega
þótti mér sárt að heyra um skyndi-
legt andlát þitt. Það verður tómlegt í
hesthúsinu og í útreiðartúrum án
þín. Þú varst einn af bestu vinum
okkar hjóna, alltaf saman í hesta-
mennsku, svo ekki sé talað um sam-
eiginlegan áhuga á fótbolta. Það eina
sem kom í veg fyrir að þú kæmir í
hesthúsið var Arsenal-leikur í sjón-
varpinu.
Við bjuggum hlið við hlið í 15 ár og
þá komst sá siður á að þú borðaðir
hjá okkur í hádeginu á jóladag og
þegar strákarnir voru litlir voru þeir
alveg með það á hreinu að þú værir
sterkasti maður í heimi. Þú varst allt-
af hjálplegur og gott að leita til þín ef
Gunni þurfti aðstoð við smíðar. Þú
passaðir fyrir mig börn og hunda og
börnunum fannst jafn öruggt að sitja
fyrir framan þig á hestbaki og fyrir
framan pabba.
Þú varst ekki margmáll eða með
læti en hafðir mikinn húmor og
skemmtileg tilsvör. Þín verður sárt
saknað, elsku Siggi minn.
Ég votta öllum aðstandendum
samúð mína.
Gerða og börn.
Sigurður
Guðmundsson
✝
Okkar ástkæra,
INGIBJÖRG HELGADÓTTIR,
Álfaskeiði 92,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 25. janúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á styrktar-
sjóð Ljóssins.
Fyrir hönd allra aðstandenda,
Þórður Einarsson,
Ragnar Þórðarson, Margrét Arngrímsdóttir,
Einar Borg Þórðarson, Gerður Guðmundsdóttir,
Jakob Helgi Þórðarson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RANNVEIG JÓHANNESDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést þriðjudaginn 30. janúar.
Sigurjón Hannesson, Guðlaug Bergþórsdóttir,
Guðbjörg Fanney Hannesdóttir, Heiðar Jóhannsson,
Þjóðbjörn Hannesson, Kristrún Líndal Gísladóttir,
Guðríður Hannesdóttir, Jóhann Þóroddsson,
Guðbjartur Hannesson, Sigrún Ásmundsdóttir
og ömmubörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, mamma okkar, tengda-
mamma, amma og langamma,
ÞÓRDÍS GEIRSDÓTTIR,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss-
vogi mánudaginn 22. janúar.
Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæslunnar fyrir
frábæra umönnun.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðbjartur Heiðdal Eiríksson,
börn, tengdabörn, ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær faðir okkar,
GUÐMUNDUR FRIÐRIKSSON
rafvirkjameistari
frá Seldal,
Norðfirði,
lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn
31. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ríkey Guðmundsdóttir, Sigurliði Guðmundsson,
Friðrik Guðmundsson, Þórheiður Einarsdóttir,
Elma Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR HÁMUNDUR VALDIMARSSON
fyrrv. lögregluvarðstjóri
á Keflavíkurflugvelli,
lést á Garðvangi, Garði, miðvikudaginn 31. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Gunnar Björn Gunnarsson, Sigríður Birna Björnsdóttir,
Valdimar Ragnar Gunnarsson, Sjöfn Eysteinsdóttir,
Kolbrún Gunnarsdóttir, Birgir Bjarnason,
Jóna Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.