Morgunblaðið - 23.04.2007, Blaðsíða 11

Morgunblaðið - 23.04.2007, Blaðsíða 11
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. APRÍL 2007 11 FRÉTTIR D r. Birgir Jakobsson barnalæknir og for- stjóri Karolinska há- skólasjúkrahússins í Stokkhólmi hefur búið í Svíþjóð í bráðum þrjátíu ár ásamt fjölskyldu sinni. Eins og hann segir sjálfur hefur forsjónin ráðið því að hann hefur helgað sænska heilbrigð- iskerfinu starfskrafta sína en ekki því íslenska. „Mér finnst gott að vinna hérna, Svíar eru mjög gott fólk og ég hefði aldrei verið hér ári lengur en ég hefði þurft ef okkur hefði ekki liðið vel hérna.“ Birgir hefur reyndar sótt um tvær stöður í íslenska heilbrigðis- kerfinu: stöðu lækningaforstjóra á Landspítala Háskólasjúkrahúsi og stöðu prófessors í barnalækningum við Barnaspítala Hringsins, en fékk hvoruga. „Já, ég hef aldrei fengið neinar stöður sem ég hef sótt um,“ segir Birgir og skellihlær. „Ég hlýt að vera svona ofsalega lélegur í ráðningarviðtölum!“ Á alvarlegri nótum segir hann þar sem hann situr á skrifstofu sinni á Karolinska í Huddinge: „Sannleik- urinn er sá að ég hef aldrei sótt um starf, ég hef alltaf verið beðinn um að taka að mér störf, nú síðast hér. En ég sótti um þessar tvær stöður á Íslandi í harðri samkeppni við aðra góða kandídata. Kannski hef ég ekki fengið störfin vegna þess að ég var ekki alveg sannfærður um að ég væri að gera rétt með því að sækja um. Ég veit það ekki, ef til vill hefur undirmeðvitundin verið að verki. Forsjónin hefur verið mér hjálpleg, ég hef verið mjög ánægður í þeim störfum sem ég hef sinnt.“ Nú, þegar Íslendingur hefur verið ráðinn til að stýra einu stærsta og virtasta háskólasjúkrahúsi í Evr- ópu, virðist mörgum sem það sé staðfesting á að gengið hafi verið fram hjá Birgi í íslenska heilbrigð- iskerfinu. Sjálfur vill hann lítið gera úr því en segist nú endanlega sestur að í Svíþjóð og muni ekki gera fleiri tilraunir til að sækja um vinnu á Ís- landi. Birgir sérmenntaði sig sem barnalæknir í Eskilstuna frá 1978, flutti til Stokkhólms til að vinna á Huddinge-sjúkrahúsi árið 1983, sinnti þar rannsóknum og kennslu og lauk doktorsprófi árið 1988. Hann vann á Landakotsspítala í eitt ár en kom aftur til Huddinge og var þar forstöðulæknir á barnadeild, síðar sviðsstjóri og loks forstjóri einkasjúkrahússins St. Görans í Stokkhólmi frá 2003, þar til hann var ráðinn forstjóri Karolinska- sjúkrahússins í byrjun apríl sl. Hrikalegi barnalæknirinn Barnalækningar segist hann hafa valið að sérgrein fyrir tilviljun. „Ég vann á barnadeild í hálft ár eftir út- skrift úr læknadeildinni og það átti vel við mig. Þótt ég væri stór og með saman á að vera jafnvægi í efna- hagnum því að þá vita allir að sjúkrahúsið veitir hagkvæma há- gæðaþjónustu. Oft byrjum við nefni- lega á því að fá poka með peningum og reynum að skipuleggja þjón- ustuna út frá því. Það þarf frekar að byrja á hinum endanum.“ Teymisvinna ber árangur Birgir hefur með þessari sýn sinni náð góðum árangri í starfi sem for- stjóri einkasjúkrahússins St. Gör- ans í Stokkhólmi og sá árangur varð til þess að honum bauðst núverandi staða. Dæmi um árangurinn er bráðamóttakan á St. Göran þar sem biðtíminn hefur verið styttur um helming og ánægja sjúklinga og starfsfólks aukist. „Á St. Göran náð- um við árangri, við bættum þjón- ustu, styttum biðtíma og fleira. En það er engin einföld leið, maður verður bara að bretta upp ermarnar og byrja að grafa þar sem maður stendur. Það eru til aðferðir sem hafa verið notaðar í iðnaði og venju- legum fyrirtækjum til að auka gæði þjónustunnar en þessi hugs- unarháttur hefur ekki átt upp á pall- borðið í heilsugeiranum fyrr en núna á síðustu árum. Á St. Göran byrjuðum við fyrir þremur til fjór- um árum að nota þessar einföldu reglur eins og t.d. „rétt frá byrjun“ og að vinna saman í teymum. Það er oft þannig í heilbrigðiskerfinu að sjúklingur þarf að bíða lengi á milli funda með mismunandi heilbrigð- isstarfsfólki. Hlutur sem á að taka hálfan dag getur tekið hálft ár. Þetta eru gömul vinnubrögð.“ Eftir þessum grundvallarreglum var unnið að því að breyta bráða- móttökunni á St. Göran sem fær 60 þúsund heimsóknir á ári. Til að byrja með var sagt að bráðamóttak- an væri byggð til að taka við 30 þús- und heimsóknum og því vildu marg- ir skipta um húsnæði eða fjölga starfsfólki, en hvorugt var gert. Vinnuferlum var breytt og sett voru saman teymi starfsfólks sem jók vinnuánægju, stytti biðtíma og bætti þjónustu við sjúklingana og öryggi þeirra. Starfsfólk sá árang- urinn á hverjum degi því daglega var spurt hvort markmiðum hafi verið náð. Tífalt stærra verkefni St. Göran er rekið af fyrirtækinu Capio sem rekur sjúkrahús víðar í Svíþjóð og í fleiri Evrópulöndum. Starfsmenn St. Göran eru um 1.500, sjúklingaheimsóknir á ári eru yfir 200 þúsund og fjármunaveltan sam- svarar rúmlega 12 milljörðum ís- lenskra króna á ári, auk þess sem rekstrarreikningur er jákvæður. Nú hefur Birgir tekið við Karolinska háskólasjúkrahúsinu sem er tífalt stærra að umfangi, rekið með halla, með veltu upp á um 120 milljarða ís- lenskra króna, 1,4 milljónir heim- sókna á ári og 15.000 starfsmenn. En hann ætlar að gera það sama og hann gerði á St. Göran og horfir bjartsýnn fram á veginn. Karolinska sameinaðist Hudd- inge-sjúkrahúsi árið 2004 og hefur sameiningarferlið gengið eins og sameiningarferli ganga venjulega, þ.e. ekki eins og smurð vél. Sjúkra- húsið er með starfsemi í Huddinge og Solna, sem eru úthverfi Stokk- hólms. „Það er ákveðinn rígur og mismunandi menning. Þetta hefur verið sársaukafullt fyrir marga, eins og allar svona meiriháttar breyt- ingar gjarnan eru. Þetta er búið að standa yfir síðastliðin fjögur ár en nú er samruninn um garð genginn og kominn á annað stig þar sem á að bæta starfsemina, þroska hana og þróa.“ Þá var það álit landsþingsins að rétt væri að skipta um forystu. Auk nýs forstjóra hefur ný stjórn tekið við undir forystu Jan Stenberg, fyrrverandi forstjóra SAS. Með honum í stjórninni er mikið af reyndu fólki úr atvinnulífinu. Birgir segist binda miklar vonir við stjórn- ina og að stefnan sé að Karolinska- háskólasjúkrahúsið haldi sig við þær leikreglur sem gilda fyrir hlutafélög þó að það sé opinber stofnun. Hann segist þó vissulega finna mun á að stýra einkasjúkrahúsi og opinberu háskólasjúkrahúsi. „Mun- urinn er aðallega sá að ég er miklu nær stjórnmálamönnunum í þessari starfsemi. Eigandinn er landsþingið og stjórnmálamennirnir eru kosnir til að fara með hlutverk eigenda. Stjórnmálamenn fylgja oft sinni hugsjón og ég þarf alltaf að taka til- lit til þeirrar staðreyndar að þeir eru bundnir af sínu gagnvart kjós- endum. Maður þarf að fara mjög varlega áður en maður gerir meiri- háttar breytingar inni á sjúkrahúsi sem er í eign skattborgara landsins, eða í þessu tilviki Stokkhólms. Í einkafyrirtæki er stjórnandinn miklu nær eigandanum og allar ákvarðanatökur ganga miklu hrað- ar. En eftir þetta tímabil í einka- geiranum er ég viss um að mikið af þessu er hægt að nota í opinbera geiranum. Það er hægt að stýra mikið á sama hátt en það kemur inn ein vídd í viðbót – stjórnmálamenn- irnir sem verður að taka tillit til.“ Skýr forysta og þátttaka starfsfólks Stjórnun sjúkrahúsa er enginn hægðarleikur en Birgir hefur greinilega skýra sýn. Það liggur beint við að spyrja hvort það sé nokkurt mál að beita þessum grund- vallarreglum til að koma skikki á rekstrarvanda Landspítala – há- skólasjúkrahúss. „Ég veit það nú ekki,“ segir hann og skellihlær. Samrunaferlið tekur enn sinn toll á LSH, að hans mati. „Í breytingaferli þarf forystan að vera alveg skýr í því hvert förinni er heitið og hvers er krafist af hverjum og einum til að áfangastað verði náð. Þannig er hægt að fá starfsfólkið með. Þetta er hægt í öllum sjúkrahúsum og eitt- hvað þessu tengt er örugglega í gangi á LSH.“ Birgi er tíðrætt um starfsfólkið. Og það er ekki bara á Landspítala – háskólasjúkrahúsi sem talað er um samskiptaerfiðleika eða langt bil á milli stjórnenda og þeirra sem vinna með sjúklingunum, slík vandamál virðast algeng í heilbrigðiskerfinu. „Þetta er alltaf vandamál í stórum stofnunum. Ég held að þetta bil sé oft til staðar en ég held að það sé hægt að minnka það bil með því að fá starfsfólkið með í að bæta þjón- ustuna gagnvart sjúklingunum. Ég held að flestum þyki skemmtilegt að reyna að bæta þjónustuna við sjúk- lingana. Þannig eykur maður þátt- töku starfsfólksins og samkennd þess með starfseminni og ég held að það minnki bilið. Ég er mjög skýr með að það er þetta sem mér finnst mikilvægt. Og ég treysti starfsfólki til þess að bæta þjónustuna við sjúk- lingana. Ég held að þetta skapi um- ræður í starfseminni og fólk finni að við erum hér til að bæta þjónustuna og ekki bara til að spara peninga fyrir stjórnina. Mitt hlutverk er í raun að fá fólk til að sjá hvernig þetta hangir saman.“ Það fer vel á því að þegar samtal- inu lýkur er Birgir að fara að hitta starfsfólk sem hefur helgað lands- þingi Stokkhólms starfskrafta sína í yfir þrjátíu ár og veita þeim viður- kenningu fyrir það. Barnabörnin tala ekki íslensku en skilja eitthvað. Þegar stór- fjölskyldan hittist er töluð enska því annar tengdasonurinn er franskur. „Þetta verður algjör hrærigrautur,“ segir hann hlæjandi. „En ég er hrif- inn af þessu alþjóðlega, hef alltaf heillast af því. Það hefur alltaf verið mín skoðun að landamæri séu til trafala.“ Þarf að byrja á hinum endanum Í Svíþjóð eins og á Íslandi er mikið fjallað um rekstrarvanda sjúkra- húsa. Góð heilbrigðisþjónusta er einn af hornsteinum velferðarþjóð- félaga eins og Íslands og Svíþjóðar en í báðum löndum er margt gagn- rýnt, m.a. að of mikil áhersla sé á peningana. „Það er eilíft vandamál að reyna að láta enda ná saman. Það verður til þess að mikil áhersla er lögð á peningamálin. Alltaf er verið að gera einhverjar skammtímaráðstaf- anir til að fá efnahaginn í jafnvægi og stjórnendur hafa aldrei tíma til að sinna langtíma stefnumótun um hvernig á að bæta þjónustuna við sjúklingana sem verður að vera út- gangspunkturinn að mínu mati.“ Birgir rekur hvernig markmiðið þarf alltaf að vera að bæta þjónustu við sjúklinga. „Allt byggist á starfs- fólkinu og hæfni þess og forystan þarf að leiða sem einn maður. Sjúk- lingar, starfsfólk, viðskiptavinir og eigandinn – allir þurfa að vera ánægðir. Til þess þurfa vísindarann- sóknir á vegum háskólasjúkrahúss- ins að vera á heimsmælikvarða og gæði þjónustunnar mikil. Eigandi sjúkrahússins, landsþingið, er sá sem pantar þjónustu sjúkrahússins og greiðir fyrir hana, þarf líka að vera ánægður. Hann þarf að vita að við bruðlum ekki með peninga. Við þurfum að geta sýnt fram á hag- kvæmni og stöðugt mat á vinnuferl- um. Þetta hangir þannig saman að hæft starfsfólk sem vinnur mark- visst að því að starfsemin virki og þjónustan batni, leiðir til þess að sjúklingar verða ánægðari og eig- andinn, eða sá sem pantar þjón- ustuna líka. Og ef allt þetta fellur skegg og mikið hár og á margan hátt hrikalegur, átti ég auðvelt með að umgangast börnin,“ segir hann og hlær, eins og svo oft í þessu spjalli. Útlitið er ekki lengur hrika- legt ef það hefur einhvern tíma verið það, en hávaxinn er hann eins og körfuboltamenn eru gjarnan. „Já, það eina sem ég er þekktur fyrir á Íslandi er körfuboltinn,“ seg- ir hann brosandi. Birgir var einn af „prinsunum“ í körfuboltaliði ÍR og lék einnig með landsliðinu. „Ég spil- aði nú síðast landsleik ’76, áður en ég fór til Patreksfjarðar sem hér- aðslæknir.“ Hann segist ekki grípa í körfuna lengur nema í undantekn- ingartilvikum. Þá með syni sínum sem var reyndar í íslenska unglinga- landsliðinu í körfubolta. Rólegri íþróttir eins og golf og veiði verða frekar fyrir valinu þegar tími gefst. Birgir spilar líka á píanó, segist glamra fyrir sjálfan sig og nánustu vini. En vinnan er líka áhugamálið og hefur alltaf tekið mikinn tíma. „Mér finnst gaman að vinna en síðan ég byrjaði hér hefur vinnan tekið mjög mikinn tíma og ég sé fram á það næstu mánuði.“ Hann vonast þó til að komast í sumarfrí til Akureyrar og að geta andað að sér loftinu í Aðaldal í Þingeyjarsýslu þar sem hann var í sveit í níu sumur sem strákur. Birgir er sjálfur Reykvíkingur, sonur Jakobs Tryggvasonar, fyrr- verandi skrifstofustjóra á Póstinum og Ragnheiðar Jónsdóttur, sem lést árið 1998. Birgir er giftur Ástu Arn- þórsdóttur hjúkrunarfræðingi og eiganda ferðaskrifstofunnar Is- landia í Stokkhólmi. Þau eiga þrjú börn, Ingu Maríu viðskiptafræðing í Stokkhólmi, Ragnheiði lögfræðing í Brüssel og Arnþór tónlistarmann í Stokkhólmi. Barnabörnin eru orðin sex á aldrinum eins og hálfs til fimm ára. „Það er mjög gaman að þessum hópi, við vorum einmitt að koma upp vefmyndavél í gær þannig að við getum séð barnabörnin í Brüssel þegar við tölum við þau í gegnum netið,“ segir hann brosandi á ís- lensku sem ekki er lituð af langri Svíþjóðardvöl. Aðalatriðið að bæta þjónustu við sjúklinga Birgir Jakobsson er forstjóri eins stærsta og virtasta háskóla- sjúkrahúss Evrópu, Karolinska í Stokk- hólmi. Steingerður Ólafsdóttir ræddi við Birgi um ferilinn og annasamt og ábyrgð- arfullt starf. Ábyrgð Birgir Jakobsson er forstjóri Karolinska-háskólasjúkrahússins í Stokkhólmi og hefur í mörg horn að líta. Hann hefur búið í Svíþjóð í 30 ár.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.