Morgunblaðið - 23.04.2007, Side 17

|mánudagur|23. 4. 2007| mbl.is
daglegtlíf
Ég þarf sífellt að takast á viðný verkefni,“ segir DagnýMing Chen brosandi, semnýlega opnaði fyrir al-
menningi brúna, í óeiginlegri merk-
ingu, listmunaverslunina Xelenta.
„Það er bara í eðli mínu og ef til vill
uppeldi líka. Foreldrar mínir, Chen
Sheng Jing og Hu Haojin, voru mjög
færir og virtir fimleikaþjálfarar. Fað-
ir minn var m.a. forseti fimleika-
nefndar Asíuleikanna 1986 – 1994 og
fulltrúi Kínverja í fimleikanefnd karla
á Ólympíuleikunum 1988. Þau ferð-
uðust starfa sinna vegna víða um
heim, heimsóttu tugi landa og bjuggu
á meðal nokkurra þjóða. Pabbi kom
fyrst til Íslands árið 1982, sem þjálf-
ari hjá fimleikadeild Ármanns en
hann var fyrsti kínverski fim-
leikaþjálfarinn á Íslandi. Honum lík-
aði mjög vel hér og segir að Ísland og
Singapúr séu bestu staðirnir sem
hann hefur búið á.“
Móðir hennar kom síðar til Íslands
og þjálfaði hjá Stjörnunni í Garðabæ.
„Ég stundaði fimleika eins og for-
eldrar mínir og var fimleikameistari í
Peking í fjögur ár. Í fimleikunum
lærði ég að takast sífellt á við nýjar
áskoranir og að ná árangri og ég býst
við að í mér blundi einhver æv-
intýraþrá. Mig hefur alltaf langað að
sjá, upplifa og framkvæma nýja hluti.
Foreldrar mínir höfðu sagt mér svo
margar góðar sögur af Íslandi sem
sumar hljómuðu vissulega svolítið
spennandi, enda margt hér ólíkt því
sem ég átti að venjast. Ég kom til Ís-
lands til að þjálfa árið 1991 og kenndi
auk þess Tai Chi. En á Íslandi tók líf
mitt alveg nýja stefnu.“
Munurinn á ósviknum
munum og eftirlíkingum
Dagný kynntist Ragnari Baldurs-
syni, sem nú starfar í utanríkisþjón-
ustu Íslands. Hann hafði óvenjulegan
bakgrunn af Íslendingi að vera, hafði
búið í Kína þar sem hann hafði verið
við nám í Peking-háskóla á árunum
1975–1979 og síðar í Japan. En þau
kynntust á Íslandi. „Ragnar vann síð-
an í utanríkisþjónustunni í báðum
þessum löndum og ég fylgdi honum,
ég var diplómatafrú,“ segir hún og
hlær innilega. En Dagný Ming tók
hlutverk sitt alvarlega. „Ég vildi
kynna landið mitt, Ísland, því ég lít
líka á mig sem Íslending. Ég hef lengi
haft mikinn áhuga á ósviknum list-
munum og handverki og þegar við
komum aftur heim til Íslands árið
2003, þurfti ég að takast á við nýja
áskorun; að finna mér hlutverk í ís-
lensku samfélagi sem hafði að mínu
mati breyst töluvert mikið í fjarver-
unni.“ Dagný hefur lengi haft áhuga á
listum og listmunum. „Ég hef lært að
meta handunna gripi úr náttúruefn-
um. Mér finnst allt of mikið af ódýr-
um, fjöldaframleiddum gervilistmun-
um á markaðnum hér sem hafa lítið
gildi. Hún brosir og bætir við: „Ég
vildi opna verslun þar sem Íslend-
ingar ættu kost á því að fá styttur
höggnar af handverksmeisturum í
garðana sína og handunna listmuni
og kristalsljós í stofurnar sínar í stað-
inn fyrir fjöldaframleiddar afsteypur
og plastljós. Þess vegna fékk ég vini
mína, Guðbjörgu Aðalheiði Stef-
ánsdóttur og Gunnar Andrésson, til
þess að vinna með mér að stofnun
listmunaverslunar fyrir ósviknar
vörur; styttur, steinljós og krist-
allampa með klassískri hönnun, upp-
runna í ýmsum heimshornum.“
Postulínsvasi er margbrotinn
Dagný Ming segist aðeins líta á sig
sem nokkurs konar brúarsmið, sem
brúi bil á milli tveggja eða fleiri
heima. „Áður fyrr voru samskipti á
milli heimsálfa lítil sem engin en það
er nú óðum að breytast. List og við-
skipti snúast um samskipti og fara
því vel saman. Mér finnst Kínverjar
og Íslendingar líka geta unnið vel
saman en margt af mununum er
handunnið í Kína,“ segir listmuna-
safnarinn og útskýrir hvernig himinn
og haf skilur að ósvikið postulín og
eftirlíkingu. Hún tekur sem dæmi
listmun útskornum í fílabein við hlið-
ina á steyptri eftirlíkingu sem leik-
manninum gæti við fyrstu sýn virst
úr sama efni. „Það er fjöldamargt
sem gefur vísbendingar um hvað er
ekta og hvað ekki. Ef við tökum
postulínsvasa sem dæmi þá verður að
skoða gerð og aldur leirsins, lögun
vasans, myndirnar sem á hann eru
málaðar og dýpt litanna sem málað
var með. Þegar maður fer að þekkja
og finna í hverju munurinn á milli
ósvikinna listmuna og eftirlíkinga
liggur þá fer fyrst fer að verða gam-
an. Þetta er heill heimur,“ segir brú-
arsmiðurinn og brosir. Og eitt er víst
– það er áskorun að kynnast honum.
Ósvikinn Þetta
er stytta mynd-
höggvarans
Magnúsar Tóm-
assonar, „Minn-
ismerki óþekkta
embættis-
mannsins“
höggin af kín-
verskum hand-
verksfólki.
Morgunblaðið/G.Rúnar
Frumkvöðull Dagný Ming Chen vill bjóða Íslendingum upp á ósvikna listmuni.
Tekst á við ósviknar áskoranir
Hún hefur verið að byggja brú á milli Íslands og
Kína. Brúin er úr sterkum, náttúrulegum efnivið,
byggð á reglulegum samskiptum í viðskiptum, kaup-
mennsku við handverks- og listamenn og svo aftur
við listunnendur. Unnur H. Jóhannsdóttir ræddi við
brúarsmiðinn Dagnýju Ming Chen.
Ég hef lengi haft
mikinn áhuga á
ósviknum listmun-
um og handverki og
þegar við komum
aftur heim til Ís-
lands árið 2003,
þurfti ég að
takast á við ný
verkefni.
Silky Terrierinn Líf er lítill
hvutti með stórhundaeðli,
silkimjúkan feld og fima
dansfætur. »19
gæludýr
Góð menntun er mikils virði en
getur kostað sitt. Eiga íslenskir
foreldrar að stofna menntasjóði
fyrir börn sín? »18
fjármál
Morgunblaðið/G.Rúnar