Morgunblaðið - 10.08.2007, Side 30

30 FÖSTUDAGUR 10. ÁGÚST 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ármann Guð-mundsson
fæddist 28. desem-
ber 1931 í Reykja-
vík, hann lést á
sjúkrahúsinu á Eg-
ilsstöðum 5. ágúst
sl. Foreldrar hans
voru þau Guð-
mundur Ísleifsson f.
18. 09. 1896 d. 11.
01. 1962, trésmiður
frá Varmahlíð und-
ir Eyjafjöllum og
Jóna Sigríður Jó-
hannesdóttir f. 07.
06. 1898 hún lést af barnsförum
28. 02. 1935. Systkini Ármanns
eru: Elín, Guðmundur Óskar (lát-
inn), Magnúsína, Sesselja Jóna,
Jóna Sigríður (látin) og Sigurður
Óskar (hálfbróðir, móðir hans Sig-
ríður Waage Eggertsdóttir f. 05.
10. 1901 d. 16. 09. 1961).
Ármann kvæntist Guðfinnu Sig-
urbjörnsdóttur f. 10. 05. 1928 frá
Gilsárteigi þann 6. 7. 1954. Börn
þeirra og afkomendur eru: 1) Inga
Sigríður f. 28. 01. 1954 d. 05. 08.
1972, 2) Guðmundur Ísleifur f. 24.
03. 1955 eiginkona hans er Þor-
björg Kristín Ólafsdóttir f. 15. 01.
1959, sonur þeirra er Andri Aust-
mann, f. 30. 07. 1996. Fyrir átti
hún synina Inga Björn Jónsson, f.
15. 05. 1979, barn hans: Patrekur
Leó Ingason, f. 05. 05. 2001 og
Ólaf Braga Jónsson f. 15. 04. 1981.
Fyrir átti Guðmundur með Sig-
rúnu Friðgeirsdóttur, fyrri konu
þeirra: Benedikt Jóhann, f. 06. 04.
1989, Sigrún Finna, f. 05. 02. 1996
og Þórdís Jóna, f. 05. 02. 1996. 8)
Ingunn Hera f. 12. 03. 1966 gift
Jóni Grétari Traustasyni f. 09. 03.
1961, börn þeirra: Margrét Irma,
f. 04. 01. 1988, Sigurður Atli, f. 28.
01. 1993. og Lúkas Nói, f. 29. 05.
2004.
Ármann ólst upp í Reykjavík til
9 ára aldurs, hann missir móður
sína rétt rúmlega 3ja ára gamall. Í
byrjun stríðs er hann sendur
ásamt tveimur systkinum sínum
norður í Þingeyjasýslu í vist.
Fyrst dvelst hann í Máskoti en er
sendur fljótlega á næsta bæ (að
Víðum), til viku vistar. Systkinin í
Víðum, þau Hera, Geir og Stein-
unn Ásmundsbörn tóku drengnum
úr höfðuborginni opnum örmum
og þar undi hann vel sínum hag
öll uppvaxtarárin. Hann fór eina
ferð til höfuðborgarinnar árið
sem hann fermdist en sá strax að í
sveitinni sinni vildi hann vera
áfram. Ármann stundaði smíð-
anám við Laugaskóla og veturinn
1952-́53 stundaði hann nám við
Bændaskólann á Hvanneyri. Ár-
mann lauk síðan trésmíðanáminu
hjá Brúnási Egilsstöðum nokkrum
árum síðar og starfaði þar sem
húsasmíðameistari í mörg ár.
Hann starfaði einnig sjálfstætt í
nokkur ár við smíðarnar. Ármann
var mikill áhugamaður um allar
íþróttir en skíðaíþróttir og hesta-
mennsku stundaði hann af kappi á
meðan heilsan leyfði.
Ármann verður jarðsunginn í
dag föstudaginn 10. ágúst frá Eg-
ilsstaðakirkju og hefst athöfnin kl.
14:00.
sinni, Berglindi Þyrí
f. 27. 10. 1979, sam-
býlismaður hennar er
Gísli Elmarsson, f. 5.
11. 1975, saman eiga
þau Óskar Sólon
Gíslason, f. 29. 04.
2006 en fyrir átti hún
Sævar Thor Kjart-
ansson, f. 9. 03. 2001
og hann Mána Gísla-
son, f. 29. 09. 2001. 3)
Magnús Sigurbjörn f.
17. 4. 1956 kvæntur
Valgerði Erlings-
dóttur f. 04. 02. 1958,
börn þeirra eru: Ármann Magn-
ússon, f. 29. 10. 1981 og Bergþóra
Magnúsdóttir, f. 2. 10. 1983. 4)
Guttormur f. 08. 03. 1958, kvænt-
ur Marjatta Kojo, f. 5. 12.1969,
dætur þeirra eru Elena, f. 03. 08.
2000 og Iris, f. 12. 12. 2002. Fyrir
átti hann Davíð Snæ f. 05. 07.
1979, móðir hans er Stefanía Guð-
mundsdóttir. 5) Gunnar Þór 06.
09. 1959 kvæntur Guðrúnu Hall-
dórsdóttur, f. 14. 06. 1963, börn
þeirra eru Ármann Þór, f. 29. 09.
1981, Hilmar Már, f. 12. 02.1987
og Sesselja Ósk, f. 21. 11. 1995. 6)
Védís Harpa f. 22. 05. 1961, börn
hennar og Björns Guðbjörnssonar
eru Harpa Karen, f. 30. 10. 1987,
Inga Sigríður, f. 28. 5. 1993 og
Rakel Birna, f. 11. 05. 1997. Þau
skildu. Sambýlismaður hennar er
Örnólfur Oddsson. 7) Jóna Sigríð-
ur f. 19. 06. 1964 gift Magnúsi V.
Þ. Snædal, 16. 11. 1963, börn
Pabbi minn!
Fyrsta ljóslifandi minningin um
þig er þegar ég er svona 3ja ára að
leika með stelpunum í garðinum á
Selási 22. Það var farið að dimma
þetta kvöld og þú áttir að koma
okkur inn í hús. Þú tókst þátt í elt-
ingaleiknum og varst búinn að
króa mig af í horninu á garðinum,
gerðir þig breiðan og færðist nær
og nær en gafst mér síðan mögu-
leika á að skjótast í gegnum klofið
á þér og þóttist ekki geta náð mér.
Ég trúði því þá að ég hefði svo
sannarlega leikið á þig og í hug-
anum heyri ég skrækina og hlátra-
sköllin sem eflaust hafa heyrst um
allt þorpið.
Það var svo sannarlega ekki leið-
inlegt að vera með þér þó að ekki
hafi alltaf verið þessi fyrrnefndi
ærslagangur. Ég, eins og fleiri, á
margar og góðar minningar af
samverustundum okkar, það voru
ófá skiptin sem ég skottaðist með
þér í kringum hestana. Reiðtúr-
arnir voru líka margir,
skrauthænureiðtúrar, eins og þú
kallaðir þá, voru stuttu reiðtúr-
arnir þegar hringurinn í kringum
þorpið var tekinn, þú leiðbeindir
mér endalaust og hrósaðir þegar
hesturinn bar sig vel.
Það urðu mikil kaflaskil í þínu
lífi og okkar allra í fjölskyldunni
þegar þú fékkst heilablóðfall rétt
fyrir jólin 7́9 og þér var ekki hug-
að líf. Það verður að segjast að
þetta voru erfiðir tímar fyrir pab-
bastelpu sem hafði aldrei upplifað
þig rúmliggjandi, ekki einu sinni
með flensu eða pest. Fötuveikina
hinsvegar þekkti ég, sem var
reglulega einu sinni á ári eftir
árshátíð hestamanna, en sú veiki
stóð nú bara yfir í einn dag. Skál
fyrir því.
Þú sagðir stundum í seinni tíð
að þér fyndist þú vera lifandi
dauður af því þú gast ekki riðið út
eða skíðað á fullri ferð á göngu-
skíðunum. Ég skil þig svo vel, það
hlýtur að vera erfitt að sitja bara
og bíða fyrir útivistarmann eins og
þig.
Elsku pabbi, ég kveð þig með
sorg og gleði í hjarta.
Sorg af því ég mun alltaf sakna
þín og gleði yfir því að nú getur þú
skellt gönguskíðunum á fæturna og
skíðað „stille og langsom“ hvert
sem hugurinn girnist eða beislað
klárinn að nýju og þeyst um sveitir
og héruð, eða eins og þú sjálfur
sagðir svo oft um þá sem fóru
geyst, riðið bara eins og Sunnlend-
ingur á lánshesti.
Hera.
Það var fyrir um 17 árum að ég
kynntist honum Ármanni. Þegar ég
kom austur á Hérað að hitta kær-
astann, sem reyndar endaði með
hjónabandi, var ég kynnt fyrir
þeim heiðurshjónum Ármanni og
Guðfinnu. Fann ég fljótt að það
væri óþarfi að vera með feimni og
tepruskap því þar á bæ var greini-
lega komið til dyrana eins og menn
voru klæddir. Síðan höfum við
lengst af búið í samliggjandi götum
og samgangur því orðið mikill og
sérdeilis góður.
Það má með sanni segja um Ár-
mann að hann var einstakt ljúf-
menni og ávallt með húmorinn í
lagi.Við fyrstu kynni af þeim Ár-
menningum varð mér fljótlega ljóst
hvaðan hann var sóttur því þeir
hafa verið ófáir gullmolarnir sóttir
í smiðju Ármanns. Ég vissi ekki
alltaf hvort verið var að gera grín
að mér, þeim eða einhverjum allt
öðrum, en það lærðist nú fljótt.
Lífið fór ekki alltaf ljúfum höndum
um þig, minn elskulegi. Þú varðst
fyrir miklu veikindaáfalli á besta
aldri sem hafði veruleg áhrif á
starfsaldur þinn eftir það. En
dugnaður og ósérhlífni var þér í
blóð borið sem endurspeglast síðan
í börnunum ykkar sjö sem eftir
lifa. Oft hefur verið glatt á hjalla
þegar hópurinn hefur allur komið
saman, mikið spaugað og mikið
hlegið. Farið saman í útilegur í
sveitina þína í Reykjadalnum sem
þú unnir svo mikið, í berjamó í
Mjóafjörð og margt fleira. Þú varst
mikill barnakarl og voru öll barna-
börnin afar hænd að þér og er ég
afar þakklát fyrir þann tíma sem
Andri minn fékk með ykkur Guð-
finnu á þeim tíma sem þú varst
enn heima. Þá var farið með afa í
hesthúsið eftir leikskóla í reiðtúr
og gefa og síðan heim til Guffu
ömmu í mjólk og köku, eða jafnvel
á rúntinn um bæinn og margt
fleira var brallað saman.
Alltaf hefur þér þótt svo gott að
hafa barnabörnin í kringum þig.
Það var Ármann Þór sem mikið
var hjá ykkur, skotturnar, þeirra
Védísar og Heru, hríslurnar henn-
ar Jónu og síðast hann Lúkas litli
Nói sem á vafalaust eftir að sakna
þess að fara með nammi í poka til
afa og þrasa um hver á að fá besta
molann. En mesta uppáhaldið hans
var nú samt hún Guðfinna. Járn-
konan með mjúka hjartað. Hún var
hans haldreipi, ekki síst hin síðustu
ár þegar halla tók undan fæti og
sjúkdómurinn sótti á.
Ekki vantaði heldur í þig mjúka
manninn, þótti gott þétt faðmlag
og pínu kelerí. Ég vona að þú fyr-
irgefir að ég kæmi ekki oftar til
þín í seinni tíma, minn kæri, mein-
ið var nefnilega að það var svo erf-
itt að fara frá þér, vildi helst bara
taka í höndina þína og hafa með
mér heim.En það að fá að vera hjá
þér síðustu andartökin
er ég þakklát fyrir.
Þótt þín verði sárt saknað, kæri
tengdapabbi, gleðjumst við af al-
hug yfir því að þú sért nú laus úr
heftum líkama og trúum því að hún
Inga Sigga dóttir þín hafi á dán-
ardægri sínu komið og sótt þig og
að nú leiðist þið óheft um í himins-
ins Paradís. Við munum hugsa vel
um hana Guðfinnu þína, minn kæri.
Hvíl þú í friði
Þín tengdadóttir,
Kristín Ólafsdóttir.
Ármann afi.
Þegar ég frétti að þú værir orð-
inn veikur aftur þá hugsaði ég ekk-
ert meira um það. Þú varst alltaf
veikur, ég var orðinn vanur því .
En daginn eftir kom mamma til
mín og sagði að þú værir að deyja.
Þá ákvað ég að fara niður á sjúkra-
hús og kveðja.
Þegar ég hugsaði um þig eftir
þetta þá datt mér í hug að búa til
frásögn fyrir þig sem ég og gerði.
Þó ég þekkti þig ekki eins og ég
vildi þá voru samt tengsl á milli
okkar.
Alltaf þegar ég hugsa um orðið
afi þá hugsa ég um allar þessar
ferðir á sjúkrahúsið til þín.
Ég man að í hvert sinn sem ég
kom þá mundirðu nafnið mitt þótt
þú þyrftir stundum smá hint.
En ef ég hugsa lengra þá man
ég eftir þegar ég fékk að fara á
hestbak hjá þér og þú teymdir
hestinn. En ef ég hugsa enn lengra
þá man ég eftir bíltúrum og
brenndum brjóstsykri.
Þér fannst svona brjóstsykur svo
góður. En ég man eftir þegar
mamma og pabbi sendu mig austur
og ég átti að vera í eina viku. Ég
grenjaði svo mikið að amma var
búin að gefast upp á mér og fór
með mig til Stínu og Gumma, þá
komst þú og bjargaðir mér alveg .
Við fórum saman í kaupfélagið og
keyptum playmo-karl. Ég varð
rosalega glaður. Og svo skiptin
sem við fórum í gróðrarlundinn
ykkar ömmu og ég stóð aftur í og
passaði hríslurnar. Það hefði verið
ánægjulegt ef þú hefðir ekki orðið
veikur og krúserað um göturnar
með brenndan brjóstsykur í
hanskahólfinu og leyft öllum að
þjóta með. Það hefði verið magnað.
En nú kveð ég og vona að þú og
þínir hestar hittist og takið alveg
helling að túrum því það hefði ver-
ið það sem þú vildir en varst ófær
um í mörg ár.
Ég óska þér hinum mesta friði
og vona að guð sjálfur geymi þig
og verndi.
Þinn vinur og barnabarn,
Sigurður Atli Jónsson.
Elsku afi, þú sem varst fyrsti
vinurinn minn.
Ég man þegar við vorum alltaf í
fótboltaleik í garðinum heima hjá
mér, eða þér. Einu sinni fór boltinn
inn í runna og ég ætlaði að ná í
hann, en þá var geitungabú þar og
ég fékk eina fluguna upp í mig,
ófétið beit mig í munnvikið og þið
amma fóruð með mig til læknis, en
ég slapp með skrekkinn. Ég man
þegar við fórum í hesthúsið, þú
teymdir mig á Svarta-Pétri um
truntubakkana, hann var seinna
sendur til Finnlands og ég var ekki
alveg sáttur við það því mér fannst
það besti hesturinn og ætlaði að
ríða honum þegar ég væri orðinn
stór. Stundum fórum við líka sam-
an á rúntinn, og þú keyrðir nú
stundum svolítið hratt, afi.
Það var gott að hafa átt þig sem
afa og ég mun sakna þín, en ég veit
að núna líður þér vel í himnaríki.
Hittumst seinna.
Andri Austmann.
Ármann vinur minn hefur kvatt.
Við því mátti búast, heilsan var
orðin mjög léleg. Mér verður hugs-
að til allra okkar samskipta gegn-
um árin. Leiðir okkar lágu saman
þegar við vorum ungir drengir.
Sátum saman í barnaskóla, vorum
saman á hestum og líka á skíðum.
Aldrei man ég eftir að okkur yrði
sundurorða eða við værum ósáttir.
Ármann var alltaf glaðlyndur og
sá alltaf björtu hliðina á öllu okkar
brasi.
Stórt ævintýri var er við fórum
ríðandi úr Reykjadal og vestur í
Strandasýslu.
Óreyndir strákar, annar 19 en
hinn 16 ára. En allt heppnaðist það
vel. Ofarlega er mér í minni allar
okkar skíðaferðir sem í minning-
unni eru allar í sólskini eða í
tunglsljósi. Eftir að Ármann flutti
austur á land hittumst við sjaldnar.
En þeir fundir sem við áttum
glöddu báða.
Mér fannst alltaf yndislegt að
koma til Ármanns og Guðfinnu, þar
var vinum að mæta. Að leiðarlok-
um vil ég þakka öll okkar sam-
skipti og ég veit að vel er tekið á
móti þér.
Guðfinna mín og fjölskylda, ég
votta ykkur innilega samúð mína
og þakka alla vinsemd mér sýnda.
Guð blessi ykkur og minningu
vinar okkar.
Jón Hólmgeirsson
Jón Hólmgeirsson
Ármann Guðmundsson
Elsku besti afi minn.
Ég mun ætíð sakna þín en
þegar ég veit að þér líður
betur núna þá líður mér líka
miklu betur og þá á ég auð-
veldara með það að sætta
mig við að þú sért farinn.
En ég mun ávallt geyma
fallegu minningarnar mínar
um þig í hjarta mínu.
Þín afastelpa,
Inga Sigríður.
HINSTA KVEÐJA
✝
Þökkum innilega þeim fjölmörgu sem hafa sýnt
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
eiginmanns míns og föður okkar,
JÓNS HAFSTEINS ODDSSONAR
bónda og refaskyttu
frá Álfadal,
Ingjaldssandi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki öldrunar-
deildar Sjúkrahúss Ísafjarðar.
Guðmunda Jónína Guðmundsdóttir
og börn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu
sem sýndu okkur vináttu og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
JÓNU FRIÐFINNSDÓTTUR,
Kristnibraut 6,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 18. júlí.
Jóhannes Bergþór Long,
Berglind Long,
Íris Long, Guðmundur Guðjónsson,
Helen Long, Jón Ingi Hilmarsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS GUÐMUNDAR JÓNS JÓNSSONAR
fyrrv. skipstjóra
á Akranesi,
sem lést mánudaginn 9. júlí.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hrafnistu í
Reykjavík fyrir einstaka umhyggju og hlýtt viðmót.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurborg Kristinsdóttir, Kári Valvesson,
Guðmundur Kristinsson.