Morgunblaðið - 27.10.2007, Blaðsíða 4

4|Morgunblaðið
Gestabókin er full af útlend-um nöfnum og þakklæt-iskveðjum og Íslendingareru að bætast í hópinn þar,
því sem betur fer hefur orðstírinn
breiðst út.
Nú fara æ fleiri á Laugarvatn
gagngert til að gæða sér á réttum
Baldurs Öxdals, matreiðslumanns á
Lindinni, og njóta frábærrar þjón-
ustu. Staðurinn hefur hlotið við-
urkenningu tímaritsins Lonely plan-
et sem gefur honum hæstu einkunn
fyrir mat og þjónustu og franskt
tímarit hefur skrifað um staðinn og
lofað hann í hástert.
Þjónninn okkar kvöldið sem við
heimsækjum Lindina kemur alla leið
frá Austurríki, heitir Nikulás og er á
þönum í kringum okkur allan tímann.
Þegar hann hefur fært okkur kaffið
og Baldur er á fullu í matseldinni er
ekki hægt annað en fá Nikulás til að
setjast niður og rekja svolítið úr hon-
um garnirnar. Hann hefur verið á Ís-
landi í fimm ár og talar lýtalausa ís-
lensku, sem hann segir fyrrverandi
eiginkonu að kenna – eða kannski
þakka.
„Ég keypti mér kennslubók í ís-
lensku og ætlaði bara að læra nokkur
aðalatriði en þegar konan mín fyrr-
verandi var búin að lesa tvær fyrstu
línurnar sagði hún: „Þú getur aldrei
lært þetta.“ Þá tók ég ákvörðun um
að læra íslenskuna eins vel og ég
gæti,“ segir Nikulás hlæjandi og við-
urkennir að svona áskoranir standist
hann ekki. Hann fékk sér einkakenn-
ara og árangurinn er nánast fullkom-
inn.
Hann hefur alltaf haft áhuga á Ís-
landi, segir það vera í beinunum og
tengir það líka Wagner sem var mik-
ið spilaður á æskuheimili hans. „Nifl-
ungahringurinn var einhvern veginn
svo tengdur þessu landi og ég vissi
alltaf að ég yrði að koma. Ég hef ekki
orðið fyrir vonbrigðum,“ segir hann
hlæjandi.
Matreiðslumeistari
í þekkingarleit
Nú kallar Baldur og Nikulás hrað-
ar sér í eldhúsið. Þeir koma til baka
með skógarhjört og hreindýr og mat-
urinn er svo unaðslegur að við meg-
um vart mæla. Sem er ágætt því þá
getur Baldur frætt okkur svolítið um
staðinn á meðan.
Baldur Öxdal Halldórsson er mat-
reiðslumeistari, en fór meðal annars
til New York og lærði þar ýmislegt
tengt veitingahúsarekstri, desert-
gerð og fleiru. Hann lærði einnig
hvernig staðið er að matargerð fyrir
sjónvarp og tímarit.
„Hér heima byrjaði ég svo á því að
opna Arnarstapa á Snæfellsnesi, árið
1986 að mig minnir. Ég fór síðan aft-
ur til New York og bætti við mig.
Skólinn sem ég var á í New York er
mekka matreiðslumanna í heiminum
og þegar ég kom þaðan byrjaði ég á
Holiday Inn og kom þar eftirréttum
á kortið. Ég aflaði mér mikillar þekk-
ingar á þessum tíma og þróaði þá eft-
irréttina. Ég lét svo gamlan draum
rætast og fór í konditorskóla í Sviss.
Eftir það vann ég meðal annars hjá
Sveini bakara, en ég hef alltaf verið
að vafstra í mörgu.
Baldur og vinirnir
veiða villibráðina
Baldur tók við Lindinni fyrir fimm
árum, en þá var veitingastaðurinn í
rekstri stuttan tíma á ári og mest
með pítsur.
„Þetta var ágætur staður en ég gat
ekki hugsað mér að halda áfram með
hann óbreyttan. Við gerðum nokkrar
breytingar á húsnæðinu og ég ákvað
að „villt og sætt“ yrði aðal staðarins.
Villibráðin er mest hér úr sveitinni,
eins og silungurinn til dæmis, og svo
hef ég sjálfur verið að veiða og
skjóta. Ég og vinir mínir veiðum mik-
ið af villibráðinni sem er borin er á
borð hér. Svo má ekki gleyma eft-
irréttunum, ég legg mikla áherslu á
deserta og súkkulaðimúsin okkar er
fræg um víða veröld,“ segir Baldur
hlæjandi og blaðamaður fær það
heldur betur staðfest þegar hann
flettir gestabókinni þar sem súkku-
laðimúsin er nefnd á nánast hverri
síðu. Eftir að hafa fengið að bragða á
nefndri súkkulaðimús var blaðamað-
ur einfaldlega „kjaftstopp“ þó að það
sé næstum dauðasynd að nota þetta
ljóta orð í virðulegu blaði um virðu-
legan veitingastað.
Lindin ljómar af jólum
Á sumrin skrifa starfsmenn Lind-
arinnar matseðilinn á spegilinn og
reyna að hafa hlutina sem einfald-
asta. „Ferðamenn eru oft á hraðferð
og þá er gott að vera með einfaldan
matseðil,“ segir Baldur. „En nú hef-
ur þetta verið að breytast, fólk kem-
ur orðið meira til að njóta matarins
og umhverfisins í ró og næði.“
Til stendur að tvískipta Lindinni
þannig að salurinn sem búið er að
bæta við verði meira eins og kaffi-
bistro-staður með léttum réttum og
þar er stór skjár fyrir þá sem vilja
horfa á boltann til dæmis.
Hinu megin verður restaurantinn
þar sem fólk getur valið milli eð-
alrétta og haft nógan tíma til að
borða og njóta. Í ár verður Lindin
opin fram í miðjan desember og boð-
ið verður upp á jólahlaðborð ásamt
villibráð og húsið verður skreytt hátt
og lágt og ljómar af jólum.
Nikulás er sestur hjá okkur aftur
og segist stundum sakna Austurríkis
á jólunum. „Ég ólst upp í skíðaþorpi
svo jólin í minningunni eru bara full-
ar skíðabrekkur og veitingastaðir
fullir af fólki. Við héldum upp á jólin
14. desember því daginn eftir fór túr-
isminn í gang. Á aðfangadagskvöld
er borðað nokkurs konar nautasoð,
pakkar opnaðir og svo farið á djamm-
ið,“ segir Nikulás hlæjandi og rifjar
upp þegar hann kom hingað sem
ferðamaður til að halda upp á jólin
fyrir mörgum árum.
„Það var ömurlegt,“ segir hann.
„Það var allt lokað og túristarnir
voru á ráfi í bænum að reyna að finna
einhverja opna matsölustaði, örvænt-
ingarfullir af hungri og leiða.“
Þeir sem vilja gera sér dagamun
fyrir jólin þurfa ekki að upplifa þessa
leiðu stemningu heldur geta pantað
borð á Lindinni og átt þar ógleym-
anlegt kvöld, etið dýrðlegan mat og
notið þjónustu og umhverfis eins og
það gerist best.
eddajoh@mbl.is
Vinsæl Lindin á Laugarvatni er ekki síður vinsæl á meðal útlendinga eins og gestabókin ber vitni um og er súkku-
laðimús hússins þar nánast nefnd á hverri síðu.
Teymi Austurríski þjónninn Nikulás og matreiðslumeistarinn Baldur á
góðri stundu á Lindinni enda frá mörgu að segja.
Kitlandi Villt og sætt er aðall hússins og sannarlega kitlandi fyrir bragðlaukana.
Villt og sætt –
kitlandi blanda
Veitingastaðurinn Lindin á Laugarvatni er eitt af
best geymdu leyndarmálum veitingastaðaflór-
unnar að mati Eddu Jóhannsdóttur og reyndar
erlendra ferðahandbóka og fransks tímarits. Hún
gæddi sér á gómsætu jólahlaðborðinu.
» „Ég ólst upp í
skíðaþorpi svo
jólin í minningunni
eru bara fullar
skíðabrekkur og
veitingastaðir fullir
af fólki. Við héldum
upp á jólin 14. des-
ember því daginn
eftir fór túrisminn í
gang.“