Morgunblaðið - 15.01.2008, Síða 29

forysta í sveitarstjórn var veiga-
mest. Hann var trúr sannfæringu
sinni og skoðunum, en hirti ekki um
stundarvinsældir, af slíku stóð ýms-
um stuggur, en líka óttablandin
virðing.
Baráttan við illvígan sjúkdóm var
háð af æðruleysi og raunsæi – bar-
átta sem nú hefur tapast. Framtíð
Stíganda var Hilmari mjög hugleik-
in og á síðustu mánuðum tók hann
þátt í að móta nýjan farveg fyrir
fyrirtækið og eyða þeirri óvissu
sem mundi skapast við fráhvarf
hans.
Við hjónin vottum fjölskyldunni
dýpstu samúð við þessi leiðaskil.
Þau munu ávallt eiga minningu um
góðan dreng.
Jóhannes Torfason.
Mig langar til að minnast Hilm-
ars vinar míns með nokkrum orð-
um.
Það eru rúm 30 ár síðan ég flutti
hingað á Blönduós og voru þau
Hilmar og Vallý með þeim fyrstu
sem ég kynntist. Með okkur tókust
góð kynni sem varað hafa alla tíð
síðan.
Þar sem fjölskyldur okkar
bjuggu nánast hvor á móti annarri í
Hlíðarbrautinni var samgangur
mikill og að auki voru börnin öll á
svipuðum aldri. Lífið var sannar-
lega fjörugt. Fjölskyldurnar ferð-
uðust saman á sumrin ásamt fleiri
góðum nágrönnum og ég veit að ég
tala fyrir munn okkar allra í hópn-
um að skemmtilegri ferðafélaga var
vart að finna.
Stórt skarð hefur nú verið hoggið
í þennan góða hóp en við hittumst
seinna og ferðumst þá saman um
geiminn.
Elsku Vallý, Bogi, Himmi, Vala
og fjölskyldur, megi góður guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímamótum.
Margret og Sigurður.
Það er aldrei létt verk að setjast
niður og skrifa minningarorð, allra
síst þegar dáðadrengur fellur frá
sem Hilmar Kristjánsson var. Okk-
ar leiðir höfðu verið samofnar allt
frá því að Hilmar og Valdís, eig-
inkona hans, leigðu hjá okkur hjón-
unum neðri hæðina á Húnabraut
11.
Það var árið 1968 og allt frá þeim
tíma einkenndist samband okkar
við Hilmar af bæði trausti og virð-
ingu, svo og samheldni í þeim verk-
efnum sem okkur lágu fyrir.
Það var ætíð gott að heimsækja
Hilmar til skrafs og ráðagerða.
Maður kom aldrei að tómum kof-
unum hjá Hilmari þegar maur
þurfti að öðlast nýja sýn á hlutina.
Þær voru margar og gefandi
þessar stundir sem við ræddum
málin og oftar en ekki efldu þessir
fundir bjartsýni og blésu nýju lífi í
vonina.
Hilmar sat í stjórn Útgerðar-
félagsins Nökkva allt frá stofnun
þess árið 1986 og þar til það félag
sameinaðist Særúnu árið 2001, en
þá tók hann sæti í þeirri stjórn
einnig og var þar allt til enda þess
félags árið 2005.
Hilmars verður minnst fyrir mik-
ið baráttuþrek sem sá veg Blöndu-
óss sem mestan í hverju því skrefi
sem hann tók.
Elsku Valdís og börn, við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur í von um að kær minning
muni sefa ykkar sáru sorg.
Kári og Kolbrún.
Hilmar Kristjánsson, náði ekki
sextugsaldri. Hann féll frá á því
æviskeiði sem mörgum forystu- og
athafnamanni reynist verkadrýgst
vegna reynslu sinnar og víðtækra
tengsla. Hann hafði þó mörgu til
leiðar komið á athafnasamri ævi.
Hilmar var byggingameistari og
rak umsvifamikið byggingafyrir-
tæki á uppgangstímum. Þá var mik-
ið byggt og sér verka hans, og hans
manna víða stað í héraðinu og þó
einkum á Blönduósi. En hann stóð
einnig af sér lægðina sem fylgdi í
kjölfarið, þegar varla var byggt hús
í héraðinu í mörg ár. Þá færði hann
út starfssvið fyrirtækisins og efldi
viðskiptatengsl þess þannig að ég
held að aldrei hafi skort verkefni á
verkstæði eða utan þess. En Hilmar
var einnig driffjöðrin í stofnun ým-
issa fyrirtækja á staðnum og bar-
áttumaður fyrir vexti þeirra og við-
gangi.
Hilmar var þó ekki aðeins for-
ystumaður í atvinnumálum. Hann
tók við forystu í sveitarstjórn
Blönduóss af öðrum sterkum for-
ystumanni, Jóni Ísberg, og gegndi
því hlutverki um nokkurra ára
skeið. Til forystu þessara tveggja
manna má rekja a.m.k. margt af því
sem reynst hefur Blönduósingum
best fram á þennan dag.
Hilmar gat verið vígreifur þegar
honum var mikið í hug og var ávallt
fús til átaka. Það eru mikilvæg ein-
kenni forystumanns. En hann var
líka glaðlyndur, hressilegur og oft-
ast hlýr í viðmóti. Ég hygg að hann
hafi átt fjölmarga vini. Við Hilmar
vorum ekki pólitískir samherjar, en
ég held að það hafi aldrei haft nokk-
ur áhrif á persónuleg samskipti
okkar og kunningsskap. En við vor-
um oftar en ekki samherjar í bar-
áttu fyrir mikilvægum hagsmuna-
málum Blönduósinga og héraðsins í
heild. Þar sem annars staðar mun-
aði um hann.
Ég kom stöku sinnum inn á skrif-
stofu Stíganda og við Hilmar tókum
tal saman. Hann var glaðbeittur, af-
dráttarlaus í skoðunum og hrein-
skiptinn. Segði hann eitthvað sem
ég taldi að ætti að fara leynt fór það
ekki lengra. Og ég fann hlýju hans í
garð byggðarlagsins og fólksins
sem þar býr eða hafði búið. Þar var
ekki farið í manngreinarálit.
Allir sem honum þótti vænt um
hafa mikið misst, en mest þó eig-
inkona hans og fjölskylda. Til
þeirra sendum við Helga einlægar
samúðarkveðjur,
Pálmi Jónsson
Við andlát vinar reikar hugurinn
ósjálfrátt aftur til þess tíma sem við
munum fyrst eftir okkur og hvernig
við kynntumst viðkomandi. Hvað
við höfum upplifað saman, hvað var
rætt, hvers við fórum á mis og síð-
ast en ekki síst hvað við höfum lært
af samvistum við þennan vin okkar.
Ef við erum heppin þá lærum við
snemma að vinátta er gulls ígildi og
að hana beri að varðveita og rækta.
Við lærum að það eitt að ræða mál-
in, hlusta á skoðanir annarra og
virða þær, þótt við séum ekki alltaf
sammála, er ein af undirstöðum vin-
áttunnar.
Hilmar Kristjánsson var vinur
minn. Hann var vinnusamur, ein-
beittur, lét verkin tala, hann stóð á
sínu enda skilaði það sér í gegnum
tíðina í einbeittum og góðum stjórn-
anda og hörkutóli sem hann var –
enda afar ósérhlífinn. Hilmar stóð
fastur á sínu en hann gat líka tekið
gagnrýni og hlustað á góðar hug-
myndir.
Hilmar var fjölskyldumaður og
vinmargur og hann var félagsvera.
Hann var líka mikill ungmenna-
félagsmaður og var tíður gestur á
knattspyrnuleikjum á Blönduósi og
víðar og var nær öruggt að í honum
heyrðist um víðan völl. Hans verður
saknað á vellinum næsta sumar en
vafalaust fylgist hann með úr
stúkusæti á besta stað.
Kæra fjölskylda, um leið og við
kveðjum Hilmar vottum við ykkur
okkar dýpstu samúð.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín,
ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson.)
Auðunn, Berglind og börn.
Það er stilltur nýársdagsmorg-
unn á Blönduósi, dagrenningin er
að skríða upp yfir Langadalsfjallið,
það kastar snjóéli í morgunskím-
unni, aldan hjalar við fjörusteininn
og Blanda rennur hljóðlega til sjáv-
ar. Á þessari stundu tapar vinur
minn Hilmar í Stíganda glímunni
við illvígan sjúkdóm, aðeins 59 ára
gamall.
Hugurinn leitar til æsku- og upp-
vaxtaráranna þegar þeir hnútar eru
hnýttir sem aldrei rakna og greinar
vaxa sem engin veður granda. Við
erum að leik í móanum á milli
Sléttu og Óslands, sjálfsagt einir 10
strákar, þar höfum við byggt okkur
kofa og drögum kassabíla á eftir
okkur. Þarna er eiginlega þorp í
þorpinu og að sjálfsögðu er Hilmar
foringi okkar. Við spilum fótbolta á
Kvennaskólatúninu, skíðum í Klauf-
inni, hlaupum á móti bændum sem
reka lömb til slátrunar, slæpumst á
kaupfélagsplaninu eða förum allir í
mjólk og kökur hjá Valgerði í Stíg-
anda. Við erum vinir þessir strákar,
þótt fyrir komi að einhverjir verði
ósáttir þá ristir það ekki djúpt og
við stöndum saman sem einn maður
ef á þarf að halda.
Við strákarnir vöxum upp og
verðum að fullorðnum mönnum.
Sumir flytja á brott og finna sér
nýja leikfélaga og nýjan leikvöll.
Leikvöllur Hilmars í Stíganda var
alla tíð á Blönduósi þar sem hann
markaði dýpri spor í samfélagið en
flestir aðrir. Hann var áfram sami
foringinn og fyrrum. Í 16 ár stóð
hann í stafni H-listans og stýrði síni
liði til sóknar og varnar. Hann var
áræðinn og framtakssamur, vildi
sjá hlutina gerast og þoldi ekki
kyrrstöðu. Síst af öllu var hann
hvers manns viðhlæjandi og þess
vegna var hann oft umdeildur. En
hann kunni líka öðrum mönnum
betur að lægja öldurnar þegar hæst
risu og sætta menn og málefni.
Óneitanlega gustaði stundum, en
verkin vísa veginn og minnisvarðar
um hann eru margir í samfélaginu.
Hilmar í Stíganda var fyrst og
fremst sannur og heill Blönduósing-
ur.
Nú þegar Herrans hendur hafa
dregið rökkurtjöldin fyrir glugga
Hilmars í Stíganda um miðjan dag
vil ég þakka fyrir að hafa átt hann
að vini alla tíð. Sú vinátta byggðist
ekki upp á því að við værum að
troða hvor öðrum um tær, það gátu
liðið mánuðir eða jafnvel ár án þess
að við heyrðumst, en hin sterku
æskubönd bundu okkur samna alla
tíð. Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þig kæri vinur.
Elsku Vallý, börn, tengdabörn,
barnabörn, systkini og aðrir að-
standendur, ykkar missir er mest-
ur, en minningin um einstakan
mann lifir.
Pétur Arnar og Lóa.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JANÚAR 2008 29
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR JÓN PÁLSSON
kennari,
Aflagranda 40,
áður Melhaga 5,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn
12. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Elín Þórðardóttir, Reinold Kristjánsson,
Steinunn Þórðardóttir, Hrafn Bachmann,
Aðalsteinn Þórðarson, Guðrún Jóhannesdóttir,
Kjartan Þórðarson, Helga Kristín Einarsdóttir,
Gunnar Þórðarson, Hafdís Kjartansdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma, systir og mágkona,
ÞORBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR,
Boðahlein 21, Garðabæ,
áður til heimilis að
Einibergi 17, Hafnarfirði,
andaðist föstudaginn 11. janúar á líknardeild
Landakotsspítala.
Jarðarför fer fram í Fríkirkju Hafnarfjarðar 23.
janúar kl. 15.
María Eydís Jónsdóttir, Guðmundur Kr. Aðalsteinsson,
Vilberg Þór Jónsson, Margrét Emilsdóttir,
Jón Snævar Jónsson, Salbjörg Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn,
Steinþóra og Sigurður Arndal.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRID ØSTERBY,
listmeðferðarfræðingur og kennari,
Dunhaga 15, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi laugar-
daginn 12. janúar.
Útför hennar verður gerð frá Neskirkju laugar-
daginn 19. janúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Vin, athvarf Rauða kross Íslands,
wwww.raudikrossinn.is sími 570 4000.
Atli Konráðsson, Anne Berit Valnes,
Sif Konráðsdóttir, Ólafur Valsson,
Huld Konráðsdóttir, Sigurður Tómas Magnússon,
Ari Konráðsson, Þóra Guðmundsdóttir,
Andri Konráðsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN JÓHANNSDÓTTIR,
Árskógum 6,
Reykjavík,
lést 13. janúar á líknardeild LSH í Kópavogi.
Jóhann Sævar Erlendsson, Þuríður E. Baldursdóttir,
Anna Rósa Erlendsdóttir, Guðni Ágústsson,
Kristín Erla Guðnadóttir, Brynjar Víðisson,
Arnar Páll Jóhannsson,
Jóhann Baldur Jóhannsson,
Magnea Mjöll Ingimarsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SÆMUNDUR JÓHANNSSON
múrarameistari,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi laugardag-
inn 12. janúar, verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju
mánudaginn 21. janúar kl. 13.00.
Kjartan Sæmundsson, Katerina Siparinko,
Ásta K. Norrman Sæmundsdóttir, Tommie Norrman,
Guðrún Sæmundsdóttir, Kjartan Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.