Morgunblaðið - 04.03.2008, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. MARS 2008 27
MINNINGAR
✝ Kolbeinn Bald-ursson fæddist í
Reykjavík 14. októ-
ber 1944. Hann lést
á heimili sínu að
morgni 24. febrúar
síðastliðins. For-
eldrar hans voru
Baldur Kolbeinsson
vélstjóri, f. 1. jan-
úar 1914, d. 20. apr-
íl 1981, og Anna
Guðbjörg Björns-
dóttir húsmóðir, f.
15. desember 1915,
d. 25 ágúst 1992.
Kolbeinn var næstelstur fjögurra
bræðra, bræður hans eru: a) Björn,
f. 9. maí 1942, kvæntur Guðnýju
Helgu Jónsdóttur, f. 8. sept. 1945.
Þau eiga tvær dætur og tvö barna-
börn. b) Baldur, f. 24. des. 1949.
Kona hans var Kristín Gunn-
arsdóttir, f. 7. maí 1953, þau slitu
insdóttur sjúkraliða, f. 24. mars
1951. Foreldrar hennar eru Þór-
unn Gísladóttir, f. 2. maí 1931, og
Jóhann Kristinn Jónsson, f. 14.
mars 1927, d. 9. sept. 1998. Börn
Kolbeins og Gyðu eru: a) Þóra Guð-
björg, f. 11. sept. 1975, gift Árna
Gunnarssyni, f. 28. des. 1975, synir
þeirra eru Gísli Kolbeinn, f. 4. apríl
2004, og Hilmar Ingi, f. 20. mars
2007. b) Baldur, f. 18. desember
1990.
Kolbeinn lauk sjúkraliðaprófi
frá Kleppsspítala árið 1967. Hann
sinnti trúnaðarmannsstörfum þar
öðru hvoru ásamt því að sækja ým-
is starfstengd námskeið. Hann
starfaði á Kleppsspítala í yfir 30 ár,
en varð frá að hverfa sökum heilsu-
brests 1998. Einnig starfaði Kol-
beinn um langan tíma í aukavinnu
hjá Hringrás. Kolbeinn starfaði um
nokkurra ára skeið sem sum-
armaður við jarðboranir hjá Orku-
stofnun.
Útför Kolbeins fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
samvistum. Saman
áttu þau tvö börn. Áð-
ur átti Baldur dóttur
með Ingu Ólöfu Ingi-
mundardóttur, f. 31.
okt. 1950, d. 12. jan
1996. Baldur á fjögur
barnabörn. c) Bragi, f.
28. des. 1952, kvæntur
Málfríði Ásgeirs-
dóttur, f. 11. ágúst
1955. Saman eiga þau
þrjú börn. Áður átti
Bragi dóttur með Guð-
björgu Gunn-
arsdóttur, f. 7. júní
1954. Hálfsystir Kolbeins samfeðra
er Guðrún sjúkraliði, f. 5. júní
1940, gift Sveini Jóhannssyni, fyrr-
verandi skólastjóra, f. 5. júní 1940.
Þau eiga fjögur börn og þrettán
barnabörn.
Kolbeinn kvæntist hinn 25. nóv-
ember 1969 Gyðu Valgerði Krist-
Kolli minn!
Mig langar til að þakka þér fyrir
samfylgdina.
Árin okkar saman voru að nálg-
ast 40. Þótt við höfum jafnvel fengið
stærri skammt af erfiðleikum en
gengur og gerist í lífinu var það ein-
hvern veginn til þess að gera okkur
sátt við það að tilveran er ekki alltaf
auðveld.
Þín tilvera var ekki auðveld síð-
ustu árin. Erfið langvarandi veik-
indi heftu lífsgæði þín mikið. Veiði-
maðurinn var hættur að fiska og
spilamaðurinn hættur að stokka
spilin, en nútímatækni mætti þér á
miðri leið í tölvunni við bridge-spil-
un og allskonar kapla. Við áttum
því láni að fagna að ferðast mikið
um Evrópu ásamt börnunum okkar,
bæði á eigin vegum og í hóp, en
fyrstu og síðustu ferðirnar okkar
saman áttum við ein fyrir okkur.
Nú er tómlegt hér heima, enginn
„Stóri-Björn“ í stólnum, Gamla sit-
ur ein í holunni sinni.
Kolli minn, þetta eru ákveðin
þáttaskil í tilverunni. Ég veit að þú
hefur átt góða heimkomu á „efri
hæðina“ eins og sonur okkar segir,
þar ert þú meðal vina og ættingja.
Kolli kommi fer ekki lengur í 1.
maí-göngu í þessu lífi, né í
„Kommakaffi“ á eftir. Kolli minn,
guð geymi þig og varðveiti. Ég kveð
þig þangað til við hittumst næst
með þessum orðum:
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín
Gyða.
Elsku pabbi minn. Það er ekki
auðvelt að þurfa að kveðja þig, því
að þú varst svo hlýr og yndislegur
maður og góður faðir. Ég var mikil
pabbastelpa og þú vildir allt fyrir
mig gera. Ég minnist með söknuði
allra ferða okkar niður í miðbæ og
sérstaklega minnist ég hátíðarhald-
anna 1. maí sem við létum okkur
aldrei vanta á, enda vissi ég að eftir
langa og strembna kröfugöngu fær-
um við í kökuveislu niður í BSRB
og það fannst okkur tilhlökkunar-
efni.
Þú ræktaðir vel þitt hlutverk sem
pabbi og ég var alltaf svo stolt af
þér. Þú varst í augum lítillar stúlku
hjúpaður ofurmannlegum blæ,
maður sem allt gat og allt vissi.
Ekki minnkaði aðdáunin þegar ég
sá þig glenna upp járnhandriðið
þegar lítill nágrannadrengur festi
höfuð sitt á milli rimla. Þú varst líka
umhyggjusamur og natinn við okk-
ur mömmu og við kunnum vel að
meta ávaxtasalatið þitt sem þú kall-
aðir alltaf „pabbaspes“ og var borið
fram með þeyttum rjóma og súkku-
laðispæni og við mamma fengum í
rúmið á sunnudagsmorgnum.
Ég átti besta pabba í heimi og
lífsgleði þín laðaði að þér fólk á öll-
um aldri og dýr.
Ég var einkabarnið þitt í fimm-
tán ár, svo fæddist ykkur mömmu
yndislegur hnokki og ég man hvað
þú varst stoltur og ánægður. Þið
brölluðuð einnig margt saman og
þú hafðir einstakt lag á að sýna
áhugamálum okkar systkina áhuga.
Þú varst mikill lífsnautnamaður,
þú naust þess að borða góðan mat
og þú lagðir mikið upp úr því að
gestir á þínu heimili færu þaðan
mettir.
Upp úr miðjum aldri kom í ljós að
þú varst ekki heill heilsu og upp frá
erfiðri hjartaaðgerð árið 1996 var
ljóst að heilsa þín yrði aldrei hin
sama og pabbi varð aldrei hinn
sami. Það var sárt að sjá þig þjást
og næstu ár á eftir fór heilsa þín
versnandi og Bakkus linaði sorgir
þínar á erfiðum stundum. Þú barst
þig samt alltaf vel.
Slæm heilsa þín kom þó ekki í
veg fyrir að þú nytir afastrákanna
þinna beggja, í dag vildi ég að þeir
hefðu komið fyrr svo að þeir hefðu
fengið að njóta þín lengur.
Við hittumst aftur þegar ég kveð,
þangað til mun minning þín lifa og
ég mun segja strákunum mínum frá
afa Kolla og reyna að vera þeim
jafngott foreldri og þú varst mér.
Hvíl í friði pabbi minn og Guð
geymi minningu þína.
Þín dóttir,
Þóra.
Mig langar að kveðja Kolbein,
bróður minn, með nokkrum orðum.
Mér er minnisstæð góðvild hans á
yngri árum. Hann mátti ekkert
aumt sjá og var alltaf boðinn og bú-
inn að hjálpa öðrum. Hann var
mjög glaðvær og alltaf stutt í brosið
hjá honum.
Ungur að árum ætlaði hann að
verða bakari en átti erfitt með að
vakna um miðjar nætur þannig að
viðveran í þeirri iðn varð ekki mjög
löng.
Um 1960 hóf Kolli að starfa sem
gæslumaður á Kleppsspítala. Hann
kunni svo vel við sig í þeirri vinnu
að hann gerði hana að ævistarfi
sínu og var í hópi fyrstu sjúkraliða
sem útskrifuðust. Hann starfaði á
hinum ýmsu deildum spítalans uns
hann varð að hætta af heilsufars-
ástæðum árið 1998 og fór í erfiða
hjartaaðgerð.
Óhætt er að segja að Kolli hafi
verið ættræknastur okkar bræðra.
Hann hringdi oftast í okkur hina.
Kolbeinn kvæntist Gyðu Valgerði
Kristinsdóttur. Þau bjuggu allan
sinn búskap í Leirubakka. Þau
eignuðust tvö börn, Þóru Guð-
björgu guðfræðinema, og soninn
Baldur. Eiginmaður Þóru er Árni
Gunnarsson og eiga þau tvo drengi,
Gísla Kolbein og Hilmar Inga. Þeir
veittu afa sínum mikla gleði síðustu
æviár hans.
Undanfarin ár fékk bróðir minn
margvíslega sjúkdóma og dvaldist
oft lengur eða skemur á sjúkrahús-
um. Þrótturinn fór minnkandi. Allt-
af héldum við í vonina um að hann
næði heilsu á ný. En 24. febrúar
sagði Gyða mágkona mín mér í
síma að Kolbeinn hefði andast þá
um morguninn. Maður er alltaf
jafnóviðbúinn þegar dauðinn ber að
dyrum.
Eftir lifir minningin um góðan og
hjálpfúsan mann. Fjölskylda mín
sendir Gyðu, Þóru, Árna, dóttur-
sonunum og Baldri innilegar sam-
úðarkveðjur vegna láts Kolbeins.
Björn Baldursson.
Mér finnst það vera ótrúlegt, nú
þegar Kolli mágur minn er dáinn og
ég hugsa til baka, að liðin séu 35 ár
frá því að ég hitti hann fyrst í kjall-
aranum á Þorfinnsgötunni.
Hann var þannig persóna að
manni líkaði strax vel við hann,
enda var hann einstakt góðmenni,
jafnlyndur og alltaf var stutt í grín-
ið hjá honum. Hann var hæglátur
maður, sóttist ekki eftir athygli,
undi vel við sitt og leið best með
sínu fólki. Börnin í fjölskyldunni
hændust að honum enda var hann
mjög barngóður.
Lífið var ekki alltaf dans á rósum
hjá þessum góða manni, ýmis veik-
indi og erfiðleikar herjuðu á hann,
eitt tók við af öðru, en alltaf stóð
hann keikur og bar sig vel. Kærði
sig ekki um að fjölskyldan hefði
áhyggjur. Stundum fannst manni
þó að undir niðri hefði hann áhyggj-
ur af því hvað kæmi út úr rann-
sóknum og eins því, hvað framtíðin
bæri í skauti sér.
Gyða konan hans stóð alla tíð við
hlið hans eins og klettur og mín
upplifun var sú að á milli þeirra
ríkti mikil væntumþykja. Missir
hans nánustu er mikill. En það er
gott fyrir þau að búa við þá vitn-
eskju að þau skiptu hann mestu
máli.
Ég kveð þig, kæri Kolli, með
söknuði og þakklæti fyrir skemmti-
legar samverustundir í gegn um
tíðina og bið góðan Guð að geyma
þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Málfríður Ásgeirsdóttir.
„Halló, þetta er jólasveinninn. –
Eru mamma og pabbi heima?“
Við systkinin vorum svo heppin
að alast upp við það að jólasveinn-
inn hringdi reglulega, allt frá því
við vorum pínulítil og þar til við vor-
um orðin fullorðið fólk. Nú mun
hann ekki hringja oftar, en minn-
ingin um skemmtilegan frænda sem
var barngóður og vildi öllum vel
mun lifa með okkur. Við vitum að
Anna amma og Baldur afi munu
taka vel á móti syni sínum, ásamt
fleiri góðum ættingjum.
Elsku Gyða, Þóra og fjölskylda
og Baldur, við vottum ykkur samúð
okkar á þessum erfiðu tímum.
Elsku pabbi, við vitum að það er
sárt að horfa á eftir bróður sínum
og að stórt skarð hefur verið höggv-
ið meðal ykkar bræðra. Elsku Kolli
frændi, í okkar hjörtum eru jóla-
sveinarnir fjórtán.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Svanhildur Anna, Hulda
Guðrún, Baldur Geir og
Berglind Bragabörn.
Mamma sagði mér stundum sög-
una af því þegar Anna Björnsdóttir,
föðursystir mín, kom með eldri syni
sína Björn og Kolbein, eða Bjössa
og Kolla, í heimsókn einu sinni á
Víðimelinn. Það lak bara allt úr
skápunum þegar þeir voru farnir,
sagði mamma og brosti og dæsti
eins og henni hefði þótt þetta dálítið
skemmtilegt. Þá átti hún bara tvær
litlar stelpur sem léku sér fallega
við dúkkur á jörðu niðri, en freist-
uðust ekki til að klifra í svefnher-
bergisskápum og vera í feluleik hjá
ættingjunum. Síðar varð mamma
þeirrar gæfu aðnjótandi að eignast
son og þurfti um tíma að fylgjast
náið með klifri hans um stillansa
víðs vegar um Laugarneshverfið,
svo það var margt líkt með skyldum
á yngri árum.
Kolli frændi var einstakur mað-
ur. Ljúfur og hjartahlýr, með góða
kímnigáfu og glettin tilsvör. Hann
hitti Gyðu ungur og það varð gæfa
þeirra beggja og við tók uppbygg-
ing heimilisins að Leirubakka 10 og
uppeldi óskabarnanna tveggja,
Þóru og Baldurs. Og Kolli fagnaði
afahlutverkinu þegar litlu drengirn-
ir hennar Þóru og Árna fæddust.
Það hefur alltaf verið þannig hjá
okkur í föðurfjölskyldunni að það
hefur haldist mikill og náinn vin-
skapur með þessari litlu fjölskyldu,
afkomendum Björns afa og Malene
ömmu og oft kom ég til Kolla og
Gyðu á árum áður og átti þar ynd-
islegar stundir.
Áhugi á matargerð var eðlislæg-
ur í fjölskyldunni og þegar ég borð-
aði hjá Kolla og Gyðu var alltaf
veislumatur.
Við hittumst öll í brúðkaupi í fjöl-
skyldunni í haust. Við Kolli sátum
og spjölluðum góða stund þegar líða
tók á veisluna. Eru það dýrmætar
minningar núna þegar hann er far-
inn á vit nýrra heimkynna. Hugljúfi
frændi minn sem var fjörkálfur
þegar hann var lítill en rólegur og
yfirvegaður maður þegar hann varð
fullorðinn.
Þess vildi ég óska að okkur gefist
tækifæri þegar við deyjum til að
hitta þá sem á undan eru farnir. Þá
er Kolli frændi umvafinn ást og um-
hyggju horfinna ástvina og sökn-
uðurinn verður bærilegri fyrir vik-
ið.
Í ást og friði kveð ég góðan
mann, Kolbein Baldursson.
Anna S. Björnsdóttir.
Elsku Kolli.
Það er skrítin tilfinning að þú
skulir hafa kvatt þetta líf og sért
horfinn á braut. Það er svo stutt í
minningunni frá því við hittumst í
fyrsta sinn. Ég var nú ekki hár í
loftinu þá lítill strákgutti í sveitinni,
en það lýsir þér eflaust best að
strax frá fyrstu kynnum hafði ég á
tilfinningunni að við værum jafn-
ingjar og félagar sem við vorum
ætíð upp frá því.
Viðhorf þín til barna og þeirra
sem minna mega sín áttu eflaust
stóran þátt í því hve farsæll þú
varst í því starfi sem þú lagðir fyrir
þig við umönnun og gæslu geð-
sjúkra.
Það var líka gaman að því hvað
börn og unglingar í nábýli við ykkur
í Leirubakkanum tengdust þér
sterkum böndum enda varstu alltaf
tilbúinn að aðstoða þau og varst
meðal annars brennustjóri til
margra ára og barðist fyrir því að
hafa brennu við Leirubakkann. Við
áttum margar góðar stundir saman,
í sveitinni fórum við að veiða saman
og þegar ég kom í bæinn var ým-
islegt brallað. Minningarnar eru
margar, fyrst frá Þorfinnsgötunni
og síðar í Leirubakkanum. Þegar
ég svo fluttist til Reykjavíkur bjó
ég hjá ykkur um árabil og þú varst
mér sem annar faðir og studdir mig
á margan hátt. Þú varst alltaf dug-
legur við heimilisstörfin á þínu
heimili og margir muna þig eflaust
með svuntuna við uppvaskið í eld-
húsinu eða með tuskuna á lofti. Það
voru ófáar stundirnar sem þú eydd-
ir í að keyra mig á mínum yngri ár-
um og móður mína og tengdamóður
þína þegar hún var í sínum bæj-
arferðum á árum áður. En lífið er
ekki alltaf dans á rósum og það
fékkst þú svo sannarlega reyna þín
seinni ár, þú áttir við heilsubrest að
stríða auk annarra erfiðleika sem
hvíldu þungt á þér og settu mark
sitt á þig en þó voru samverustund-
irnar sem þú áttir með afastrák-
unum þínum þér mjög dýrmætar og
gerðu þér gott. Þó stundirnar sem
við eyddum saman væru færri
seinni árin áttum við yndislegar
stundir og er þá skemmst að minn-
ast áramótanna sem við áttum sam-
an.
Þú varst ekki trúaður maður,
Kolli minn, en ég hef nú samt þá trú
að þér hafi verið ætlað annað hlut-
verk á nýjum stað. Ég vil að lokum
þakka fyrir samfylgdina og að hafa
fengið að njóta þessara ára með
þér. Elsku Gyða, Þóra og Baldur,
megi Guð vera með ykkur og
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar,
Gísli Jónsson.
Kolbeinn Baldursson
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
✝
Elskulegur sonur okkar, unnusti, bróðir og mágur,
ÞORVALDUR KRISTINN GUÐMUNDSSON,
Höfðabraut 4,
Akranesi,
sem lést af slysförum fimmtudaginn 28. febrúar
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju föstudaginn
7. mars kl. 14.00.
Jóna Guðrún Sigurgeirsdóttir, Guðni Björn Guðnason,
Guðmundur Valur Óskarsson, Nadezda Edda Óskarsson,
Regína Ösp Ásgeirsdóttir,
Óskar Fannar Guðmundsson, Heiðrún Arna Friðriksdóttir,
María Júlía Guðmundsdóttir,
Sigurgeir Guðni Ólafsson, Snædís Mjöll Magnúsdóttir,
Einar Ólafur Guðmundsson, Sigrún Guðjónsdóttir,
Erla Guðmundsdóttir
og systkinabörn.