Morgunblaðið - 14.08.2008, Blaðsíða 24

24 FIMMTUDAGUR 14. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Helga Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 7. ágúst
1965. Hún lést á
heimili sínu 31. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Rósa Guðrún Guð-
mundsdóttir frá
Reykjavík, fyrrv.
formaður Blindra-
félagsins, f. 8.10.
1923, d. 10.9. 1984,
og Einar Guð-
mundsson frá Litlu-
Skógum í Borg-
arfirði, blindrakennari, f. 3.11.
1913, d. 3.11. 1968.
Helga giftist 7.12. 1991 Jakobi
Sigurði Friðrikssyni, f. 25.12.
1966. Foreldrar hans eru Friðrik
Eiríksson, f. 5.10. 1934, og Halla
Kristrún Jakobsdóttir, f. 9.1. 1931.
Börn Helgu og Jakobs eru 1) Rósa
kennari við Húsdýragarðinn 1991
til 1994, vann við endurhæfingu
blindra og sjónskertra í Finnlandi
1995, vann 1996 til 1998 hjá
Blindrafélaginu við fræðslu og
endurhæfingu blindra og sjón-
skertra, 1998 til 1999 kennari við
Öskjuhlíðarskóla, 1999 til 2000
hjá Sjónstöð Íslands við end-
urhæfingu blindra og sjónskertra.
2000 til 2002 vann Helga hjá
Royal New Zealand Foundation
for the Blind að endurhæfingu
blindra og sjónskertra á Nýja-
Sjálandi, 2004 til 2006 hjá Sjón-
stöð Íslands, 2007 til 2008 sem
kennsluráðgjafi hjá Þjónustu-
miðstöð Laugardals og Háaleitis
og loks árið 2008 sem starfsmaður
Blindrafélagsins, m.a. við upp-
byggingu á þekkingarmiðstöð í
málefnum blindra og sjónskertra.
Auk þessa kom Helga víða við í
málefnum fatlaðra, s.s. í aðgengis-
og mannréttindamálum.
Útför Helgu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Kristrún, f. 24.9.
1989, unnusti Pétur
Már Sigurjónsson, f.
9.8. 1989, 2) Páll, f.
31.10. 1991, og 3)
Karl, f. 30.7. 1999.
Helga lauk kenn-
aranámi B.Ed. frá
Kennaraháskólanum
árið 1989, stundaði
finnskunám við Há-
skóla Íslands 1989 til
1991. Árið 1995 lauk
Helga námi í endur-
hæfingu blindra og
sjónskertra við Arla
Instituutti í Finnlandi. Helga lagði
frá árinu 2005 stund á meist-
aranám í fötlunarfræði við Há-
skóla Íslands og hefði útskrifast
nú á haustmánuðum 2008.
Helga starfaði víða að uppeld-
is-, kennslu- og endurhæfingar-
málum barna og fullorðinna, var
Helga mágkona mín er farin í ljósið
eilífa. Hún var ljósberi sjálf í lífinu á
margan hátt og þannig vil ég minnast
hennar. Maður syrgir aðeins það sem
er gott og göfugt og manni þykir vænt
um. Ég syrgi Helgu mágkonu mína af
öllu hjarta. Og ég finn svo óendanlega
mikið til með Jakobi, Rósu, Palla og
Kalla.
Í einu vetfangi breytist allt. Það sem
skipti máli í gær skiptir engu í dag.
Minningarnar streyma fram: Helga að
segja skemmtisögur í eldhúsinu sínu,
bjúgnavinafélagið, kartöflubrauð,
stöku tilsvör og öðruvísi sýn á aðstæð-
ur, atorkusemi hennar og samkennd
með fólki, jákvæðni og umburðarlyndi,
náttföt og nýjar kartöflur úr safnhaug
og smíði ýmissa nytjahluta. Yfirleitt
tókst henni að sjá spaugilegri hliðar til-
verunnar og gera þannig allt bæri-
legra, jafnvel bráðskemmtilegt, og
stríðnin var aldrei langt undan. Hún
hafði þann einstaka hæfileika að geta
skapað ævintýri í daglegu amstri og
notið hverrar stundar. Hún vissi að
hún átti það sem dýrmætast er í lífinu,
fjölskylduna sína; lukkuriddarann sinn
og börnin sín. Sjálf hefur Helga ekki
farið varhluta af erfiðari verkefnum
lífsins, en hún kaus að gera meira úr
þeim sem voru spennandi og skemmti-
leg.
Helga átti auðvelt með að vinna með
fólki og fyrir fólk, gefa von og næra
andann. Hennar pólitík var ekki
flokksbundin, heldur miðaði að bætt-
um lífsgæðum blindra/fatlaðra, en þó
einkum barna og fjölskyldna þeirra.
Hún kom víða við og vann ómetanlegt
starf í þeim efnum. Hún var einn af
máttarstólpunum, sú sem styrkti stoð-
irnar og bætti mannlífið. Vonandi ber-
um við gæfu til að halda áfram í henn-
ar anda og nýta rannsóknir hennar og
framtíðarsýn í því sambandi. Hún
hafði lokið meistaraprófsnámi í fötlun-
arfræði, en skjalið og þar með titilinn
hafði hún ekki fengið í hendur.
Helga var og er ein skemmtilegasta
manneskja sem ég hef þekkt, skarp-
greind og greinandi, víðsýn og allt um-
vefjandi, hugsjóna- og baráttukona
með mikla réttlætiskennd og mikið
skap, sem hún notaði spari. Í mínum
huga hefur hún komið meira í verk en
margir gera á lengri tíma og hún var
rétt að byrja. Nám hennar og störf
hafa helgast af áhuga hennar og hug-
sjónum, enda hafði hún meðbyr í fjöl-
skyldunni sinni. Hún vílaði ekki fyrir
sér að sækja nám og vinnu heims-
horna á milli með fjölskylduna sína
enda þorin og ævintýragjörn útivist-
arkona. Ræktaði líkamann ekki síður
en andann á ferðalögum með fjöl-
skyldu og vinum.
Helga hefur ásamt Jakobi sínum
skapað yndislegt heimili og fjölskyldu-
líf sem einkennist af kærleika, virð-
ingu og umhyggju. Börnin þrjú eru öll
afar vel gerð og dugleg í því sem þau
taka sér fyrir hendur, enda fyrirmynd-
irnar góðar. Ég get ekki kvatt Helgu
mágkonu mína, enda ætla ég mér að
hitta hana aftur, en ég hugsa til hennar
í kærleika hjartans og með þakklæti
fyrir allt. Ég bið Skaparann að leiða
hana í ljósi sínu og blessa alla þá sem
þykir vænt um Helgu og sakna henn-
ar. Mest af öllu bið ég fyrir Jakobi,
bróður mínum, Rósu, Palla og Kalla,
en líka fyrir Pétri, Ninnu, Gógó, Jó-
hannesi, fóstra mínum og vinunum
hennar góðu.
Sigurborg.
Lífið er gleði, lífið er ást, umhyggja,
sól í heiði og samvera manna. Dauðinn
er kaldur og myrkur og birtist þegar
minnst varir. Frænka mín, Helga Ein-
arsdóttir, er látin aðeins tæpra 43 ára.
Minning mín um hana er bros og birta,
sindrandi augu og væntumþykja. Það
var á Helgugötu 11 í Borgarnesi sem
ég sá þessa nýju frænku fyrst. Það var
matarboð með kaffi og konfekti á eftir.
Þá þegar var Helga orðin augu móður
sinnar. Passaði að mamma tæki allan
pappírinn utan af konfektmolanum.
Síðar spurul frænka sem allt vildi vita.
Helga sýndi strax ótrúlegt sjálfstræði
og sást það best á klæðaburði hennar.
Hún fór þar ekki troðnar slóðir. Svo
mjög að mörgum gömlum „töntum“
þótti nóg um. Þegar þessi bráðunga
frænka mín birtist í marglitum fatnaði
sem minntu á móður jörð hlýnaði mér
um hjartarætur. Svo var hún svo
skemmtileg og hláturmild. Fjölskyldu
eignaðist hún líka með honum Jakobi,
þrjú mannvænleg börn. Það var stolt
móðir sem ég hitti á göngum MH í vor
þar sem frumburðurinn hún Rósa
hafði staðið sig með prýði. Ferð frænd-
systkina, Jakobs og Jóhannesar föð-
urbróður okkar, í Borgarfjörðinn verð-
ur nú í ljósi nýliðinna atburða sem
lokakafli í sinfóníu um fegurð og gleði.
Harmurinn hvergi nærri. Farið að
Litlu-Skógum. Leiði afa og ömmu
heimsótt og ógleymanlegar móttökur
að Arnbjargarlæk þar sem Jóhannesi
var fagnað, gestum boðið til stofu, hús-
bóndinn fór á kostum og gestir
skemmtu sér hið besta. Þar endar sag-
an, sagan okkar Helgu og þó. Eftir lifa
góðar minningar sem verma hjarta
mitt. Því þegar góður vinur fellur frá
er gott að hafa í huga orð Isabel Al-
lende sem hún leggur í munn deyjandi
móður Evu Lúnu:
„Dauðinn er ekki til dóttir góð. Fólk
deyr bara þegar enginn man lengur
eftir því – útskýrði hún fyrir mér
skömmu áður en hún skildi við. – Ef þú
manst eftir mér verð ég alltaf hjá þér.“
Fyrir hönd systkina minna og móð-
ur sendi ég Jakobi, Rósu, Páli og Karli
einlægar samúðarkveðjur.
Gísli Þór Sigurþórsson.
Mín kæra frænka Helga Einars-
dóttir lést 31. júlí sl., aðeins 42 ára að
aldri. Þetta var ótrúlega óvænt og
sorgleg frétt, sem varla var hægt að
trúa. Deginum áður hafði hún haldið
upp á 9 ára afmæli sonar síns ásamt
fjölskyldunni, brosmild og eldhress að
vanda. En enginn veit sína ævina fyrr
en öll er.
Helgu kynntist ég strax eftir að hún
var nýfædd og komst í nána snertingu
við litla krúttið en þær mæðgur dvöldu
hjá okkur mömmu um nokkurn tíma.
Hún var skírð í höfuðið á ömmu Helgu
eins og ég og fannst mér mikið til
koma. Umgangur varð síðan alltaf
mikill, ekki síst þar sem að Helga
missti föður sinn 3ja ára gömul. Héld-
um við t.d. alltaf jól saman í mörg ár og
eru minningarnar skemmtilegar og
eftirminnilegar. Helga missti síðan
móður sína 19 ára gömul og tók þá við
erfitt tímabil. Helga hitti síðar eigin-
mann sinn Jakob Friðriksson sem
breytti lífi hennar. Hann gaf henni þá
hamingju, sem hún hafði beðið eftir.
Fjölskylda varð til og ríkti mikill kær-
leikur, ást og samvinna á því hemili.
Sjaldan hef ég kynnst eins líflegri og
samhentri fjölskyldu.
Helga var óvenjulega kröftug og
lífsglöð manneskja. Þá var hún fljót að
tileinka sér nýja hluti og lét ekki
stöðva sig. Sem dæmi um það þá hóf
hún aftur nám við Háskóla Íslands í
fötlunarfræðum og hefði lokið meist-
aragráðu nú í haust. Áður hafði hún út-
skrifast frá Kennaraháskólanum svo
og lauk hún blindraráðgjafanámi í
Finnlandi og prófi í finnsku frá HÍ.
Helga starfaði að málefnum blindra
mestalla sína tíð. Til að auka við þekk-
ingu sína á því sviði fór hún ásamt fjöl-
skyldu sinni til Nýja Sjálands og starf-
aði þar um tíma með góðum árangri.
Þessi ferð lýsir Helgu vel en hún lét
fátt sér í augum vaxa. Á þessu ferða-
lagi stoppaði fjölskyldan hjá okkur í
Los Angeles, en þá var Kalli, yngsti
sonurinn, aðeins 6 mánaða gamall. Það
var þó lítið mál af þeirra hálfu. Öll
unnu þau saman á aðdáunarverðan
hátt og allt gekk upp.
Þá var Helga mjög vinmörg og var
oft mikið líf í tuskunum á heimilinu.
Þar var bakað, eldað, skrafað og hleg-
ið. Útilíf átti einnig vel við Helgu og
alla fjölskylduna. Fóru þau saman upp
um fjöll og firnindi. Þá voru t.d. árlegir
viðburðir að fara upp á Skaga í veiði-
ferð og tók auðvitað öll fjölskyldan
þátt í veiðunum. Oft veiddist vel og
fengu þá vinir að njóta þegar heim var
komið með aflann. Helga var einnig
meðlimur í Hjálparsveit skáta og voru
ófáar göngurnar sem hún fór á þeirra
vegum.
Vart er hægt að átta sig á að Helga
sé búin að yfirgefa þetta líf, hún sem
var á besta aldri og í blóma lífsins. Því-
líkur missir. Enn heyrist hennar dill-
andi hlátur. Ég votta Jakobi og börn-
unum Rósu, Palla og Kalla mína
dýpstu samúð. Blessuð sé minning
Helgu Einarsdóttur. Hún gaf ríkulega
af sér í þessu lífi.
Helga Magnúsdóttir.
Kveðja frá Blindrafélaginu
Helga „okkar“ Einars, eins og hún
var gjarnan nefnd af mörgum fé-
lagsmönnum og starfsmönnum
Blindrafélagsins, var einn ötulasti tals-
maðurinn fyrir réttindum, sjálfstæði
og virðingu blindra og sjónskertra ein-
staklinga hér á landi. Að hún skuli hafa
fengið viðhengið „okkar“ við nafnið sitt
sýnir betur en margt annað í hversu
miklum metum hún var hjá hinum fjöl-
mörgu félagsmönnum sem kynntust
henni. Það má segja að Helga hafi
drukkið í sig baráttuandann með móð-
urmjólkinni þar sem móðir hennar,
Rósa Guðmundsdóttir, var blind og
ötul í réttindabaráttu blindra og sjón-
skertra. Rósa var formaður Blindra-
félagsins um nokkurra ára skeið og
þær mæðgur bjuggu m.a. í Blindra-
félagshúsinu. Skilningur Helgu á að-
stæðum blindra og sjónskertra var
þannig vaxinn upp úr grasrótinni og
þegar hún svo bætti við sig fagmennt-
un á þessu sviði var innsæi hennar og
Helga Einarsdóttir
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
FJÓLA VERONIKA BJARNADÓTTIR,
Jaðarsbraut 23-5,
Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness 10. ágúst.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
15. ágúst kl. 14.00.
Hinrik Haraldsson,
Haraldur V. Hinriksson, Hrönn Hafliðadóttir,
Bjarney R. Hinriksdóttir,
Alex Hinrik, Hjörvar og Húgó Haraldssynir.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HJÖRTÞÓR ÁGÚSTSSON
rafvirkjameistari,
Skúlagötu 40a,
Reykjavík,
sem lést á Droplaugarstöðum fimmtudaginn
7. ágúst, verður jarðsunginn frá kirkju Óháða
safnaðarins föstudaginn 15. ágúst kl. 15.00.
Hjörleifur Hjörtþórsson, Ásta Leifsdóttir,
Rannveig Hjörtþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
KRISTJÁNS GÍSLA KRISTJÁNSSONAR,
Lóurima 7,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkrahúss Selfoss
og hjartadeildar 12E á Landspítalanum við Hring-
braut.
Steinunn Yngvadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR HAFSTAÐ,
Aragötu 12,
lést 9. ágúst.
Útförin fer fram frá Neskirkju hinn 25. ágúst
kl. 13.00.
Þórunn Kielland, Jakob de Rytter Kielland
Ingibjörg Hafstað,
Hildur Hafstað,
Ragnar Hafstað, Þórdís Úlfarsdóttir,
Sigríður Hafstað,
Árni Hafstað, Uloma Hafstað,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓRUNN HADDA EGILSDÓTTIR,
Linnetsstíg 2,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 12. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Ingiberg Þ. Halldórsson,
Katrín Ingibergsdóttir, Jóhann A. Guðmundsson,
Bergþór Ingibergsson, Sirivan Khongjamroen,
Egill Ingibergsson, Anna María Sveinbjörnsdóttir,
Guðbjörg Ingibergsdóttir, Ólafur Haukdal Bergsson,
Halldór Ingibergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri stjúpfaðir, afi og langafi,
ÁRNI GUNNAR SVEINSSON,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 12. ágúst síðastliðinn.
Aðstandendur.