Morgunblaðið - 14.08.2008, Blaðsíða 27

Og einn okkar spurði
í feiminni ákefð:
Hvað er það?
Og annar svaraði
fagnandi rómi:
Ljósið, ljósið!
Guð hefur alltaf á okkur vakandi
auga og með dauða og upprisu Jesú
Krists lauk hann upp fyrir okkur
þeim leyndardómi, að dauðinn væri
ekki endastöð tilverunnar, heldur
einungis fortjald. Jafnframt sagði
hann með því, að hann sleppti ekki
af okkur hendinni. Þess vegna erum
við leidd áfram, þegar jarðvist okkar
lýkur. Og til þess lífs, í eilífð með sér,
hefur Guð nú kallað eina sálina enn.
„Það sem er farið burt snýr ekki
aftur. En hafi það horfið í björtu
mun endurskinið vara lengi.“ Þetta
segir Johann Wolfgang von Goethe á
einum stað. Hann er þar að tala um
myndina, sem viðkomandi hefur
skilið eftir í hjörtum þeirra, sem eft-
ir lifa. „Það sem er farið burt snýr
ekki aftur. En hafi það horfið í
björtu mun endurskinið vara lengi.“
Gyða Bárðardóttir kvaddi þannig.
En söknuðurinn verður þó alltaf
til staðar í brjóstum ástvina þrátt
fyrir allt. Hann er nefnilega það
gjald, sem verður óhjákvæmilega að
greiða fyrir það að elska. Því meiri
kærleikur þeim mun dýpri sorg. En
það að sakna er ekki veikleikamerki
heldur eðlilegur hluti þess að vera
manneskja, hluti þess að hafa þótt
vænt um einhvern. Það eru forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast Gyðu.
Og huggun í því að minningin er
blóm sem aldrei visnar.
Sigurður Ægisson.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. ÁGÚST 2008 27
kveðja þig elsku amma mín, á Horn-
brekku um daginn, ég var að fara til
útlanda nokkrum dögum síðar og
vissi innst inni að þetta væri í síðasta
sinn sem ég myndi hitta þig þarna.
Auðvitað er þetta víst óumflýjanlegt,
hendir okkur öll að lokum, en samt
sem áður sárt og söknuðurinn er mik-
ill.
Ég veit það að þú ert komin í faðm
afa núna og þér líður vel, alltaf.
Þið vakið yfir okkur saman og pass-
ið upp á okkur. Hunangskakan góða
mun ávallt minna mig á þig og veit ég
að við munum borða kökuna góðu
saman síðar.
Vertu sæl, elsku amma mín.
Þín dótturdóttir,
Marta.
Elsku Óla amma í Oddó.
Við systkinin viljum þakka þér fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við áttum
með þér. Einlægni þín og umhyggja
mun alltaf fylgja okkur og börnum
okkar. Þrátt fyrir erfið veikindi síð-
ustu vikurnar þá mættu okkur alltaf
hlýju augun þín og brosið þegar við
komum til þín. Við erum þakklát fyrir
að hafa átt þig fyrir ömmu og að við
fengum að hafa þig svona lengi hjá
okkur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Þín barnabörn,
Sigurbjörg, Ólöf María,
Gunnar og Fjóla Kristín.
Mig langar í örfáum orðum að
skrifa nokkur minningarorð um hana
ömmu mína, Ólu ömmu í Oddó, hún
bjó í Oddeyrargötu 12 á Akureyri í
mörg ár.
Alltaf kom ég og mín fjölskylda til
ömmu þegar við áttum leið inn á Ak-
ureyri, ég var ekki búin að vera lengi
á Akureyri þegar ég kom til ömmu og
var maður rétt kominn þegar hún
hellti upp á kaffi og kom með bakkelsi
sem hún útbjó oft sjálf, þ. á m. klein-
ur, kryddkökur, lummur, soðið brauð
og fl. og fl. Alltaf hélt hún að maður
væri svangur þó maður borðaði sig
alltaf saddan og talsvert meira en
það. Stelpunum okkar finnst amma í
Oddó gera bestu kartöflustöppu sem
þær hafa smakkað, hún var mjög góð
og allt öðruvísi en hjá öllum öðrum.
Kúmenkaffið var nú líka alveg ein-
stakt hjá henni ömmu minni.
Amma hafði alltaf minnið í mjög
góðu lagi, nema undir það síðasta, ég
man alltaf þegar hún var að biðja mig
að fara í búð fyrir sig og ég skrifaði
niður það sem hún bað mig að kaupa,
sagði hún alltaf, heldurðu að þú þurfir
að skrifa þetta, kannski 4–5 hlutir.
Henni fannst það óþarfi, ég hlyti nú
að muna þetta. Fyrstu jólin mín og
mannsins míns sem voru 1982 vorum
við hjá ömmu í Oddó því þá fæddist
eldri dóttir okkar, Vilborg, 19. desem-
ber og var ekki gott að fara út í
Grímsey 24. desember. Það var nú
ekki mikið mál að fá að vera hjá
ömmu í Oddó og eldaði maðurinn
minn léttreyktar svínakótelettur í
raspi og fannst ömmu það alveg ald-
eilis fínt, fannst henni það nú alveg
óþarfi að Siggi eldaði og það um jólin.
Svona var hún amma, henni fannst
hún þurfa að gera hlutina sjálf. Hún
var alltaf fyrst að vaskinum ef það
voru veislur einhvers staðar í fjöl-
skyldunni, þá var amma mætt í upp-
vaskið og þurfti ekki veislur til. Hún
var aldrei aðgerðarlaus, var búin að
prjóna sokka á alla sem hún þekkti og
meira til, og spurði mig oft hvort ég
ætti ekki snúninga af Sigga til að
prjóna neðan við því þá var hún fljót-
ari með sokkana. Ef ég var ein þegar
ég kom til hennar spurði hún alltaf
eftir stelpunum mínum og Sigga og
hvort það væri nóg að gera hjá hon-
um, alltaf var henni umhugað um
aðra. Svo talaði hún oft um þetta
gamla fólk, hún spurði mig oft eftir
gömlu hjónunum, það eru tengdafor-
eldrar mínir sem eru 14 og 15 árum
yngri en hún, henni fannst hún sjálf
ekkert gömul.
Ég á eftir að sakna þess mikið að
geta ekki farið í kaffi til ömmu og
stoppað hjá henni stund.
Ég þakka þér, elsku amma mín,
fyrir allar samverustundirnar sem við
áttum og allt sem þú gerðir fyrir okk-
ur í gegnum öll árin. Það var ómet-
anlegt, ég mun sakna þín mikið en við
sjáumst seinna, eldhressar að vanda.
Ég votta öllum sem um sárt eiga að
binda mína dýpstu samúð.
Þín dótturdóttir,
Steinunn.
Mér finnst erfitt að hugsa til þess
að amma mín sé ekki lengur á meðal
okkar. Elsku besta amma mín sem
alltaf var svo hress og frísk.
Eitt af því fyrsta sem kemur upp í
hugann þegar ég hugsa til ömmu er
þegar hún og afi komu í heimsókn til
okkar í sveitina. Þau komu þá yfirleitt
með Siglufjarðarrútunni, eins og við
kölluðum hana. Oft var ég og kannski
systkini mín að sækja kýrnar og reka
heim, þegar rútan var að koma í hlað-
ið heima. Það var alltaf mikil tilhlökk-
un að hitta þau. Stundum hlupum við
systkinin til að taka á móti þeim á
hlaðinu. Eða við komum kúnum í fjós-
ið og hlupum inn í hús og gægðumst
hálffeimin inn um dyrnar eins og til að
athuga hvort okkur yrði veitt athygli
þarna í dyragættinni. Stundum var
smá nammi stungið upp í litla munna.
Nammið sem kom frá Akureyri
fannst mér líka alveg einstakt og
ennþá betra ef að það var frá ömmu
og afa. Þegar ég hugsa til þessa tíma, í
sveitinni, þá finnst mér að alltaf hafi
verið sólskin og blíða, alltaf gott veð-
ur. Mér fannst alltaf gaman og fróð-
legt að hlusta á frásagnir ömmu, af
því þegar hún var að alast upp í sveit-
inni. Bærinn hennar hét Hrúthóll.
Oft stóð hún við stofugluggann
heima hjá okkur og virti fyrir sér
sveitina sína. Hún talaði oft um þegar
hún rak kýrnar upp í fjallið, upp fyrir
hólana. Ég fór stundum með ömmu í
bíltúr um sveitina. Alltaf rifjaði hún
upp eitthvað fróðlegt. Hún þurfti ung
að árum að annast heimilið og tvö
yngri systkini sín því foreldrana
misstu þau með stuttu millibili. Það
hlýtur að hafa verið oft erfitt. Eftir
það fluttu þau niður í kaupstaðinn, til
Ólafsfjarðar.
Það var alltaf notalegt að koma í
litlu íbúðina hjá ömmu og afa, í Odd-
eyrargötunni, og þar var alltaf nóg
pláss fyrir alla og oft glatt á hjalla.
Amma mín var stolt kona og fór
aldrei út úr húsi nema vel til höfð, bar
virðingu fyrir sér og sínum. Henni féll
sjaldan verk úr hendi. Amma mín var
kattþrifin bæði innan húss sem utan,
aldrei sá ég rykkorn hjá henni. Hún
er búin að prjóna mörg „plögg“ eins
og hún sagði stundum, sokka og vett-
linga um ævina sem hafa hlýjað
mörgum. Hún bjó til dæmis til sápu
sem gott var að nota á mjög óhreinan
fatnað. Hún var alltaf að baka, pönnu-
kökur kryddbrauð, hafrakökur og
frægar eru innan fjölskyldunnar
kryddkökurnar hennar ömmu. Þær
voru hvergi betri en hjá henni. Sér-
staklega var yngsta kynslóðin sólgin í
þær. Kindakæfan hennar var líka al-
veg einstaklega góð.
Það á eftir að verða mikill söknuður
hjá mér að geta ekki lengur umgeng-
ist og knúsað hana um næstu jól eins
og oft áður.
Amma var alveg sérfræðingur í að
þvo hárið mitt þegar ég var hjá henni.
Ég var yfirleitt með mikið sítt hár.
Mér fannst alltaf frábært þegar hún
fléttaði nokkrar fléttur í blautt hárið.
Þegar þær voru síðan teknar úr dag-
inn eftir var það fallega liðað.
Amma kenndi mér margt nytsamt.
Oft hringdi hún í mig og ég í hana,
hringdi hún oft bara til að tala. Alltaf
þurfti hún þó að spyrja um litlu fjöl-
skylduna mína, hvort litlu langömm-
ustrákarnir væru frískir og að Palli
hefði næga vinnu, var ánægð ef að all-
ir voru frískir.
Guð geymi þig, elsku amma.
Þín,
Ólöf Kristín Stefánsdóttir.
Elsku amma Óla.
Nú hefur þú kvatt þennan heim og
komin á vit nýrra ævintýra og er ég
nokkuð viss um að þú standir þar fyr-
ir framan pottana. Þegar ég fer að
rifja upp mínar minningar um þig þá
einhverra hluta vegna tengist það
flest mat.
Ég man eftir mér mjög ungri að
biðja þig um kaffi með miklum sykri
svo ég gæti dýft kringlunni minni í.
Þú gerðir heimsins bestu kartöflu-
stöppu, sama hvað hver reynir, aldrei
verður hún jafn-góð og hjá þér, elsku
amma. Fyrstu jólin mín hélt ég hjá
þér með mömmu og pabba. Ég var þá
reyndar aðeins 5 daga gömul og er ég
nokkuð viss um að það hafi verið
dekrað við okkur af þinni einstöku al-
úð. Kæfan þín var einnig sú besta.
Mín minning úr æsku er einnig sú að í
hvert skipti sem ég kom í bæjarferð
utan úr Grímsey með mömmu og
pabba þá var okkar fyrsta stopp
amma í Oddó. Alltaf var tekið vel á
móti okkur og mátti maður sko ekki
fara aftur án þess að borða helst yfir
sig. Svo gistum við oft hjá þér í stof-
unni og man ég að það var alltaf eitt-
hvert hljóð sem maður heyrði, suð eða
eitthvað álíka og það var svo notalegt
í bland við bílaumferðina sem maður
var ekki vanur að heyra í, svona yfir
nóttina. Mig langar með þessum orð-
um að kveðja þig, elsku amma Óla
eins og ég kallaði þig alltaf. Þakka þér
fyrir allar þær góðu stundir sem við
áttum saman. Megi guð blessa minn-
ingu þína.
Þín
Vilborg.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd er
ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Mannsævin er mis-
löng en níutíu ár er
löng ævi og þeim aldri
náði hún amma mín,
Inga amma eins og hún var ætíð
kölluð hjá okkur. Amma hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum og
var fylgin sér og alltaf bar hún hag
manns fyrir brjósti. Hún var yfir-
leitt alltaf glöð og kát og stutt í
hláturinn.
Ég á margar ljúfar minningar frá
Lækjargötu 16 í Hafnarfirði þar
sem amma bjó lengst af. Árlega
kom fjölskyldan saman til að setja
niður og taka upp kartöflur. Amma
sá um kaffið og fylgdist með að allt
Ingileif Steinunn
Þórarinsdóttir
✝ Ingileif Stein-unn Þórarins-
dóttir fæddist á
Úlfsá á Ísafirði 8.
júní 1918. Hún lést á
Sólvangi 3. ágúst
síðastliðinn.
Útför Ingileifar
fór fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 11.
ágúst
færi nú vel fram. Við
komum líka saman á
jólunum og þá feng-
um við iðulega hangi-
kjöt og allt þetta und-
irbjó amma fyrir
okkur.
Þegar ég var orðin
eldri og komin með
bílpróf þá fór ég oft
ein til Ingu ömmu en
þá fannst mér ég
stundum eins og ég
væri að kynnast henni
upp á nýtt því vegna
þeirrar heyrnar-
skerðingar sem hún bjó við var auð-
veldara að spjalla við hana ein. Ég
naut þess líka að koma til hennar í
heimsókn með börnin mín þegar
hún bjó á Sólvangsvegi og síðar á
Sólvangi.
Ég kynntist aldrei Guðna afa
mínum en hann dó þegar amma var
ung kona og amma giftist ekki aftur
og nú eftir þeirra langa aðskilnað
hittast þau á ný á nýjum stað. Guð
geymi Ingu ömmu.
Margrét.
SENDUM
MYNDALISTA
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
vegna andláts og útfarar ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
VIGDÍSAR MATTHÍASDÓTTUR,
Vallarbraut 1,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Akraness fyrir góða umönnun.
Ingveldur Sveinsdóttir, Guðni G. Jónsson,
Jóhanna Lýðsdóttir, Hlynur Eggertsson,
Sigmundur Lýðsson, Þorgerður Benónýsdóttir
og ömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu fjölskyldunni
samúð og hýhug vegna andláts
HREINS PÁLSSONAR
Sérstakar þakkir til starfsfólks Krabbameinsdeildar
Landspítalans v/Hringbraut og Hjúkrunarþjónustu
Karitasar.
Stella E. Kristjánsdóttir,
Sigurbjörg Sveinsdóttir,
Sig. Óttar Hreinsson, Guðrún Arnardóttir,
Páll Hreinsson, Guðný Hallgrímsdóttir,
Íris Hreinsdóttir, Marc Vincenz,
Hreinn Ingi Hreinsson, Hildur Hrund Hallsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SÓLVEIGAR GUÐRÚNAR JÓNASDÓTTUR,
Holtagerði 3,
Húsavík,
sem lést mánudaginn 21. júlí.
Hólmfríður Þorkelsdóttir, Guðmundur Ágúst Jónssson,
Regína Þorkelsdóttir, Aðalsteinn Gíslasson,
Jónas Þorkelsson, Hólmfríður Sif Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.